จานแม่เหล็ก (Magnetic Disk)
|
จานแม่เหล็ก (Magnetic Disk) สามารถเก็บข้อมูลได้เป็นจำนวนมาก เข้าถึงข้อมูลโดยตรง ไม่ต้องอ่านไปตามลำดับเหมือนเทป จานแม่เหล็กต้องใช้ควบคู่กับตัวขับจานแม่เหล็ก หรือดิสก์ไดร์ฟ เป็นอุปกรณ์สำหรับเขียนอ่านจานแม่เหล็ก เป็นสื่อของการใช้หลักการเข้าถึงข้อมูลแบบสุ่ม ก่อนที่จะใช้จานแม่เหล็กเก็บข้อมูล จะต้องผ่านขั้นตอนการฟอร์แมตก่อน เพื่อเตรียมจานแผ่นแม่เหล็กให้พร้อมสำหรับเครื่องรุ่นที่จะใช้งาน โดยหัวอ่านและบันทึกจะเขียนรูปแบบของแม่เหล็กลงบนผิว ของแผ่นจานแม่เหล็ก เพื่อให้การบันทึกข้อมูลลงแผ่นจานแม่เหล็กในภายหลังทำตมรูปแบบดังกล่าว การฟอร์แมตแผ่นจานบันทึกจัดเป็นงานพื้นฐานหนึ่งของระบบปฏิบัติการคอมพิวเตอร์ ข้อมูลขะถูกบันทึกลงบนแผ่นจานที่ฟอร์แมตไว้แล้ว คือแบ่งในแนว วงกลมรอบแกนหมุนเป็นหลายๆ วงเรียกว่า แทรก แต่ละแทรกถูกแบ่งออกเป็นชั้นขนมเค้ก เยกว่า เซกเตอร์ และถ้ามีเซกเตอร์มากกว่าหนึ่งเซกเตอร์เรียรวมกันว่าคลัสเตอร์ ในปัจจุบันมีจานแม่เหล็กที่ได้รับความนิยมสูงสุดอยู่สองชนิด คือ ฟลอปปีดิสก์ และ ฮาร์ดดิสก์ ฟลอปปีดิสก์และดิสก์ไดร์ เป็นแผ่นพลาสติกวงกลมมีขนาด 3.5 นิ้ว และ 5.25 นิ้ว สามารถอ่านด้วยดิสก์ไดร์ แผ่นชนิด 3.5 นิ้วเป็นรุ่นที่ใหม่กว่าบรรจุอยู่ในพลาสติกชนิดแข็ง ดิสก์ไดร์ มีหน้าที่สองชนิด คือ อ่านและบันทึก โดยหลักการอ่านมีการทำงานคล้ายซีดีเพลง ส่วนการบันทึกมีหลักการคล้ายกับการบันทึกเสียงลงในเทปบันทึกเสียง ต่างกันที่ผู้ใช้ไม่ต้องกดปุ่มใดๆ เพราะโปรแกทฃรมที่ใช้งานจะจัดการให้อัตโนมัติ แผ่นดิสเกตต์จะมีแถบป้องการบันทึก ผู้ใช้สามารถเปิดแถบนี้เอป้องกันไม่ให้มีการบันทึกข้อมูลอื่นทับหรือลบไป จำนวนข้อมูลที่เก็บอยู่ในแผ่นดิสเกตต์ ขึ้นอยู่กับความหนาแน่นของสารแม่เหล็ก โดยแบ่งออกเป็น 2 ชนิด คือ ดิสก์ความจุสองเท่า ส่วนอีกชนิดหนึ่ง คือดิสก์ความจุสูง เก็บข้อมูลได้มากกว่าดิสก์ที่เก็บข้อมูลได้เป็นสองเท่า ในปัจจุบันมีดิสเกตต์ชนิดพิเศษที่มีความจุสูงถึง 120 MB ต่อแผ่นซึ่งใช้เทคโนโลยีด้านเลเซอร์ เรียกว่า Laser Servo (LS) เริ่มนิยมมากขึ้นเรื่อยๆ เนื่องจากสะดวกในการเก็บข้อมูลแฟ้มขนาดใหญ่ รวมทั้งสามารถอ่านดิสกเกตต์ขนาด 720 KB และ 1.44 KB และมีอัตราการโอนถ่ายข้อมูลเร็วกว่าดิสเกตต์ปกติ ถึง 5 เท่า
ฮาร์ดดิสก์ ทำมาจากแผ่นโลหะแข็ง เรียกว่า Platters ทำให้สามารถเก็บข้อมูลได้มากกว่าและทำงานได้เร็ว ส่วนมากจะถูกยึดติดอยู่ในคอมพิวเตอร์มีบางรุ่นที่เป็นแบบเคยื่อนย้ายได้ ฮาร์ดดิสก์ที่นิยมใช้กับเครื่องไมโครคอมพิวเตอร์ในปัจจุบัน ประกอบด้วยจานแม่เหล็กหลายๆ แผ่น สามารถบันทึกข้อมูลได้ทั้งสองหน้าของผิวจานแม่เหล็ก โดยที่ทุกแทรกและเซกเตอร์ ที่มีตำแหน่งตรงกันของฮาร์ดดิสก์ชุดหนึ่งจะเรียกว่า ไซลินเดอร์ แผ่นจานแม่เหล็กของฮาร์ดดิสก์นั้นหมุนเร็วมาก โดยที่หัวอ่านและบันทึกจะไม่สัมผัสกับผิวของจานแม่เหล็ก ดังนั้นจึงอาจจมีความผิดพลาดและเสียหายเกิดขึ้น ถ้ามีสิ่งบางอย่าง เช่น ฝุ่น ฮาร์ดดิสก์ชุดหนุ่งประกอบด้วยแผ่นจานแม่เหล็กจำนวนหลายแผ่นทำให้เก็บข้อมูลได้มากกว่าฟลอปปีดิสก์ ปัจจุบันมีความจุเริ่มตั้งแต่ 1 GB ขึ้นไป นอกจากนี้ยังหมุนด้วยความเร็วมาก คือตั้งแต่ 3,600 รอบต่อวินาทีขึ้นไป ทำให้สามารถอ่านข้อมูลได้อย่างรวดเร็ว ออปติคัลดิสก์ (Opticaj Disk) ใช้เทคโนโลยีขอแสงเลเซอร์ ทำให้สามารถเก็บข้อมูลได้จำนวนมหาศาลในราคาที่ไม่แพงนัก ในปัจจุบันจะมีออปติคอลดิสก์อยู่หลายแบบซึ่งใช้เทคดนดลยีที่แตกต่างกันไป เช่น ซีดีรอม (CD-ROM) ลักษณะคล้ายซีดีเพลง สามารถเก็บข้อมูลได้ถึง 650 เมกะไบต์ต่อแผ่น การใช้งานะต้องมีเครื่องคอมพิเวเตอร์ที่มีตัวซีดีรอมไดร์ฟ มีหลายขนิดแล้วแต่การทำงาน ปัจจุบันซีดีรอมในตลาดมีความเร็วตั้งแต่สิบเท่าขึ้นไป ข้อจำกัดของซีดีรอม คือสามารถบันทึกได้เพียงครั้งเดียวด้วยเครื่องมือ เฉพาะเท่านั้น ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงข้อมูลได้อีก ซีดีรอมนิยมใช้เห็นสื่อเก็บข้อมูลสำหรับอ่านอย่างเดียวเป็นอย่างมใก เช่น ซอฟต์แวร์ เมส์ แผนที่ดลก หนังสือ ภาพยนตร์ การบันึกข้อมูลลงในแผ่นซีดีรอมปกติแล้วต้องใช้ เครื่องมือเฉพาะซึ่งมีราคาแพงมาก ปัจจุบันทีแผ่นซีดีรอมที่สามารถบันทึกและอ่านข้อมูลได้ เรียกว่า ซีดีอาร์ ซึ่งสามารถนำดิสก์ไดร์ชนิดใดก็ได้อ่านข้อมูลในแผ่นซีดีรอมนั้น ทำให้เหมาะสมสำหรับการนำมาจัดเก็บโปรแกรมซอฟต์แวร์ทางด้านมัลติมีเดีย สามารเก็บบันทึกข้อมูลได้ประมาณ 600 เมกะไบต์ในหนึ่งแผ่น วอร์มซีดี (Worm CD) สามารถบันทึกข้อมูลลงในแผ่นวอร์มซีดีได้หนึ่งครั้ง และสามารถอ่านข้อมูลที่บันทึกไว้ขึ้นมากี่ครั้งก็ได้ แต่จะไม่สามารถเปลี่ยนแปลงแก้ไขข้อมูลที่เบไว้ได้อีกต่อไป แผ่นวอร์มซีดีสามารถเก็บข้อมูลได้ตั้งแต่ 600 เมกะไบต์ ไปจนถึงมากกว่า 3 จิกะไบต์ วอร์มซีดีมีจุดด้อยกว่าซีดีรอมในเรื่องของการไม่มีมาตรฐานที่แน่นอนคือแผ่นวอร์มซีดีต้องใช้กับเครื่องอ่านรุ่นเดียวที่ใช้กับการบันทึกเท่านั้น ทำให้มีการใช้งานในวงแคบ เอ็มโอดิสก์ (MO) เอ็มโอไดร์ฟใช้แสงเลเซอร์ในการช่วยบันทึกและอ่านข้อมูล ทำให้สามารถอ่านและบันทึกแผ่นกี่ครั้งก็ได้คล้ายกับฮาร์ดดิสก์ เคลื่อนย้ายได้คล้ายแผ่นฟลอปปีดิสก์ มีความจุสูงมาก คือตั้งแต่ 200 MB ขึ้นไปรวมทั้งมีความเร็วที่สูงกว่าแบบฟลอปปีดิสก์และซีดีรอม แต่ช้ากว่าฮาร์ดดิสก์ ข้อดีของเอ็มโอดิสก์ คือ ข้อมูลที่เก็บอยู่ในเอ็มโอดิสก์จะปลอดภัยจากสนามแม่เหล็กมีอายุการใช้งานนานได้ถึงกว่า 30 ปีทีเดียว ข้อเสียของเอ็มโอดิสก์ คือ ราคาเครื่องขับแผ่นค่อนข้างสูงแยู่ และเวลาที่ใช้ในการอ่านเขียนที่ยังช้ากว่าฮาร์ดดิสก์มากเนื่องจากการแกไขของแผ่นจะเกิดการทำงาน 2 ขั้นตอน คือลบข้อมูลออกแล้วเขียนข้อมูลเข้าไปใหม่ ดีวีดี (DVD) แผ่นดีวีดีสามารถเก็บข้อมูลได้ต่ำสุดที่ 4.7 จิกะไบต์ ซึ่งเพียงพอสำหรับเก็บภาพยนตร์ได้เต็มเรื่องข้อกำหนดของดีวีดี มีควาวมจุได้ตั้งแต่ 4.7 GB ถึง 17 GB และมีความเร็วในการเข้าถึง อยู่ที่ 600 กิโลไบต์ต่อวินาที ถึง 1.3 เมกะไบต์ต่อวินาที รวมทั้งสามารถอ่านแผ่นซีดีรอมแบบเก่าได้ด้วย และยังมีข้อกำหนดสำหรับเครื่องรุ่นที่สามารถอ่านและเขียนแผ่นดีวีดีได้ในตัว ซึ่งกำลังจะตามออกมา |
กลับหน้าแรก