Doordat de chinezen mijn website als gevaarlijk hebben bestempeld en dus geblokkeerd hebben, kon ik geen updates schrijven. Voor alle nieuwsgierige mensen heb ik mijn updates toch nog hieronder geplaatst.
Michael heeft ook nog een financieel overzicht gemaakt van onze reis, wat wel handig is om je reis mee te kunnen plannen. Als je mij een emailtje stuurt met als titel "overzicht kosten china" ofzo dan stuur ik je een excelbestandje met de financiele gegevens van onze reis. email: ewoutverwey@hotmail.com.

29 july vanuit Beijing

Dames en heren,
even een update vanuit China. Ik doe dit via deze weg, daar ik van de Chineze overheid niet op www.webwout.tk mag komen. Net als cnn.com enzo. Alle gevaarlijke sites zijn verboden:). Totdat ik een goede oplossing heb gevonden, moet het maar effe op deze manier. Goed, dan begin ik maar:
Na mijn laatste update waren we nog 1 dag in irkutsk. Daar we die dag niet in deze grauwe stad wilde doorbrengen zijn we een trip gaan maken welke onze 'gastmoeder,' een vermoeiend praatgrage Russische vrouw met een zeer beperkt Duits vocabulair, heeft geregeld. Na 3 uur hobbelen en vliegen over de Russische wegen kwamen we aan bij een uitzichtpunt over lake Baikal. Na nog een stop bij een Buddhistische tempel (erg spartaans ingericht), zijn we een wandeling gaan maken. We kregen hierdoor een bijzonder mooi overzicht over de omgeving. Helaas begon het te regenen, dus zijn we maar teruggegaan. Even later waren we bij een russische "hotspring," een soort vies modderbad waar een soort fontijn ons van warm water voorzag. Na dit gezonde bad nog even afgekoeld in de rivier en vervolgens weer teruggehobbeld naar Irkutsk. Compleet geklutst kwamen we aan. Vroeg in bed, daar we 's ochtends om 6 uur bij het station moesten zijn. De trein had 2 uur vertraging, waardoor we heerlijk met alle mede-hollanders op het station stonden.
De Russische grensovergang was een behoorlijk test op ons geduld. Het duurde 3,5 uur voordat al paspoorten en geheime ruimtes in de coupe waren gecontroleerd. Heel bijzonder hoe alle Mongoolse handelaren de hele tijd hun spullen van voor naar achter in de trein verslepen. Nadat we eindelijk op weg konden, kregen we een half uur later de Mongoolse douane. Na weer 2 uur wachten en nog 3 formulieren ingevuld te hebben, mochten we gelukkig Mongolie binnen. De volgende ochtend vroeg kwamen we in Ulaan Baator (UB) binnen. Direct opgewacht door onze gids en chauffeur, werden we na wat financieel gedoe naar een luxe hotel gebracht voor een heerlijk ontbijt. Na dit ontbijt vertrokken we in een oerrussisch busje richting het niemandsland. Onderweg vanaf de grens werd het landschap al steeds kaler, maar als je dan eenmaal onderweg bent en links en recht voor tientallen kilometers alleen maar kaal graslandschap ziet, raak je toch onder de indruk. Onze eerste stop was bij een wilde paarden reservaat. Wel leuk. Hierna doorgehobbeld naar onze eerste overnachtingsplaats, een gerkamp. Allemaal traditionele gertenten rondom een eethuis en wasblok, in the middle of nowhere. Beetje jammer van alle toeristen, maar het had zeker wat speciaals. Na een wandeling gegeten en ¡¥s avonds genoten van een schitterd uitzicht over de omgeving. Wat een boel nix bij elkaar:) De volgende dag direct door naar Kharakhorum, het oude centrum van het Mongoolse rijk. Helaas is de hele stad verwoest door ongeveer alle bezetters (china/rusland) en de anti-godsdienst periode in de jaren 30, dus van de 200 tempels waren er slechts nog een handvol over. Daarentegen zijn deze paar temples wel erg schitterend en de muur om het complex heen geeft het geheel een speciaal effect. ¡¥s Middags bij een echte Ger-bewonende familie langsgeweest. Was erg leuk, wederzijds veel lol gehad om elkaar. Wat lekkere dingen gehad, zoals gefermenteerde melk, zongedroogde kaas en in deeg gerolde ingewanden. Heerlijk allemaal, behalve dat ik vervolgens natuurlijk 2 dagen wat minder sollide stoelgang had. Ook nog even op een paard gezeten, maar dat was niet echt een success, deze paarden kennen alleen bruut geweld en zijn voor Nederlands niet vooruit te branden. Leuk feitje: een ger is binnen 2 uur af te breken en op te bouwen, wat nog steeds elke winter gebeurd, als de gehele familie (plus oma van 80jaar) richting de bergen gaat voor een beschutte winter (minus 30-40 graden). ¡¥s Avonds in een ander gerkamp gezeten en een optreden van een lokale band gehad, wat echt ontzettend gaaf was. De volgende dag in de auto gezeten en gelunched bij een lokaal restaurant. Dit was ook een zeer bijzondere ervaring. Zeker nadat we de locale WC geprobeerd hadden. (gat in de grond, hokje eroverheen, diep ademhalen en inhouden, de zaak doen en snel wegwezen) De WC heeft trouwens wel een schitterend uitzicht over het landschap, en de locale bevolking een mooi uitzicht op je witte billetjes:). Ook de lokale gerechten zijn interessant. Ondanks de spin die ik uit m¡¦n soep gevist had, was ¡¥t best lekker. Door een stroomstoring konden we niet tanken, maar na wat onderhandelen met wat chauffeurs konden we toch weer op weg naar UB. Wat me van Mongolie opviel was de vriendelijkheid van de mensen. Echt bijzonder. Iedereen wil je helpen en is bereidt om een blokje voor je om te lopen. In UB zelf nog een mooi klooster gezien, het bladiebladie Khiid klooster, bekend om zijn 25m hoge Buddhabeeld. Na een heerlijke nacht in een luxe hotel, weer in de trein gestapt richting Beijing. Onderweg zijn we nog een stukje door de Gobi woestijn gereden. We hebben niet het mooiste van het mooiste gezien natuurlijk, maar de kaalheid van het geheel was al heel indrukwekkend. De grensovergang tussen Mongolie en China is bijzonder interessant, vooral omdat voordat we het Chineze treinnetwerk opgingen, alle wagonnen van de trein moesten worden gewisseld. Hiervoor wordt de gehele trein opgetild via een soort grote krikken. Nieuwe wielen eronder en de boel weer laten zakken. Heel bijzonder allemaal. Dit allemaal omdat de Chinezen een net iets smaller spoor hebben dan de Mongolen.
De volgende dag al links en rechts wat stukken van de muur gezien, maar vlak voor Beijing al een behoorlijk deel gezien. In Beijing aangekomen overviel de hitte ons direct. 38 graden, maar niet heel erg vervelend. Zolang je niet te snel loopt is het niet heel erg. We zijn nu in ons hostel en gaan vanavond lekker vroeg slapen. Zo¡¦n nachttrein en dankzij de diarree toch behoorlijk uitgeput. We gaan morgen Beijing verkennen en Maandag waarschijnlijk de muur bezoeken. Na een dag of 5 hier zullen we waarschijnlijk richting Xi¡¦an vertrekken, maar we zijn vanaf nu redelijk flexibel, dus we zullen wel hoe lang we hier verblijven.

Vanuit Beijing,
Ewout

Augustus 6 vanuit Chengde

Leute,

Vanuit een internetcafe in het geweldige plaatsje Chengde schrijf ik een nieuwe update. Het plaatsje waar we nu zijn is eigenlijk compleet suf. Er is weinig te beleven en we zijn dan ook blij dat we over 2uurtjes weer richting een andere plaats mogen. Gisteren hebben we wat lokale tempels bezocht en een mooi park, maar door de hitte, onze tempelmoeheid en de mierenhoop aan Chinezen waren we wat chagrijnig allemaal. Daarnaast heeft Michael zijn zonnebril verloren, had Jochem koppijn en vond ik de tempels enorm tegenvallen. En nee, ik ben geen cultuurbarbaar, maar gisteren hebben we echt het toppunt van Chineze onzinnigheid gezien. Ze hebben hier in Chengde het Potalapaleis uit Lhasa nagebouwd. Dat ding ziet er vanaf een afstand best leuk uit, maar als je er eenmaal voorstaat blijkt het inderdaad allemaal nep te zijn. Tot aan de acteur-priesters toe. Het geheel was nogal deprimerend.
Helemaal raar is het als je bedenkt dat een deel van de Chinezen het Buddhisme omhelsen, de tempels in Beijing tot heiligdommen zijn uitgeroepen en er veel geld wordt gestoken in de bescherming en restauratie van buddhistische gebouwen. Aan de andere kant zijn er in Tibet zo'n 4000 kloosters vernietigd, worden de Tibetanen hard onderdrukt en worden ze langzaamaan min of meer uit Tibet verdreven. Erg dubbelop allemaal. Meer eerst nog effe terug naar Beijing. We hebben in Beijing zo'n 4 dagen gezeten. Een dag langer dan gepland, maar dat kwam doordat we 's ochtends ivm de regen geen taxi konden krijgen naar het busstation en daardoor onze bus gemist hadden. Niet heel erg, we hebben lekker gerelaxed in ons hostel. Ook heb ik geprobeerd mijn camera te laten repareren, daar die de geest heeft gegeven. Dit is helaas niet gelukt, waardoor ik nu weer ben teruggeworpen in het primitieve tijdperk van de analoge camera, welke ik voor nostalgische redenen gelukkig nog had meegenomen. In Beijing hebben we een aantal zeer mooie dingen bezocht, zoals het zomerpaleis, de verboden stad, de beltoren, de trommeltoren, het lamaklooster, een aantal parken, het qianmenplein (studentenopstand), de hal vh Volk en nog een aantal mooie dingen. Ik kan ze allemaal beschrijven, maar dan ben ik een week bezig. Genoeg om te zeggen dat alles echt enorm groot is. De Chinezen leiden een beetje boel aan grootheidswaanzin. De verboden stad begint met 4 toegangsporten, waarna je eindelijk de eigenlijke stad in mag. Na 5 uur rondwandelen hebben we ongeveer een vijfde de gehele stad gezien, en misschien 1/250ste van alle kamers. Het paleis heeft zo'n 9000 kamers en alles is even schitterend.
Het qianmenplein is ook behoorlijk indrukwekkend. Hier zijn in de geschiedenis van de mensheid zoveel dingen gebeurd, hebben zoveel veranderingen plaatsgevonden, dat kun je bijna niet bevatten. Owja, het mausoleum van Mao, is ongeveer net zo groot als de grote markt van Groningen en dan helemaal volgebouwd en pak 'm beet zo'n 27 meter hoog. Mao is dan ook in de ogen van de Chinezen een soort Christus op aarde geweest. Een beetje jammer is de smog in de stad. Als een soort warme viezige grauwe deken hangt deze over de stad. Het maken van foto's en is lastig en het uitzicht wordt er behoorlijk door beperkt.
We hebben ook nog een stukje over de Chineze muur geklauterd. We hadden een redelijk onbedorven stuk muur, met niet al te veel toeristen. Zo'n 4 uur gewandeld, wat in de brandende zon toch best wel vermoeiend was. Niet echt fijn was de schaduw die continue met je meeliep. Een vrouw die je continue achtervolgd in de hoop dat je een boek van haar koopt. Erg hinderlijk, daar ze continue in de weg staat bij te nemen foto's. Al met al een schitterende ervaring, wij hebben 4 uur gelopen over 10km, terwijl de totale muur een kilometertje of 6000is. Charles??
Wat ik al zei, de Chinezen hebben echt last van grootheidswaanzin. Als ze iets doen, doen ze het goed. Ik geeft als voorbeelden: de muur, de verboden stad, de drieklovendam, het zomerpaleis, dit park hier in Chengde (2x zo groot als zomerpaleis) enzovoorts. Ze zijn nu ook een nationaal theater aan 't aanleggen dat zo groot is als de ArenA, maar dan helemaal rond. Kosten: zo'n 4 miljard euro. Voor een volk dat soms niet erg snugger overkomt zijn ze toch behoorlijk capabel. De vergelijking met Amerikanen was voor ons dan ook snel gemaakt. Schreeuwen, toeteren, herrie maken, zich alleen in groepen verplaatsen (met de onvermijdelijke petjes en tourgids met vlaggetje), de grootheidswaanzin en ze bekommeren zich totaal niet om het milieu, redelijk typerende Amerikaanse gedragingen. Daarentegen zijn ze een en al behulpzaam en geinteresseerd in je. Ontzettend vriendelijk en behulpzaam. Ik heb zelf gehad dat ze achterop mn geleende fiets sprongen om je naar het juiste busstation te brengen. Als er echter iets misgaat (wat wij alleen maar van een afstand hebben gezien) dan kunnen ze elkaar soms bijna letterlijk te lijf gaan. Het eten is hier ook een verhaal apart. Vlak bij ons hostel zat een restaurant waar ze hond serveerde. Op zich niet heel erg, 't schijnt best lekker te zijn, maar wel erg dat ze de hond op straat doden, villen en helemaal schoonmaken. Nogal een naar gezicht om een hondenkop en alle darmen e.d. van zo'n lief kwispelding op straat te zien liggen. Ook het zelf eten bestellen is best leuk. Soms hebben we echt geen idee wat we bestellen, wat ons soms voor aparte verrassingen zet in restaurant. De 'bullfrog' van gisteren bijvoorbeeld was onverwachts erg lekker. Ook het fonduen in een soort afwaswater-achtig gekleurd soepje was goed te doen. Het eten kost hier ook al helemaal nix, waardoor we soms voor 6 euro totaal een koningsmaal krijgen.
Goed, genoeg gebabbeld. Beijing was top. Een stad die ik iedereen kan aanraden. Zeker het 's avonds lopen in de Hutongs, de gezellige achterstraatjes van Beijing zijn echt de moeite waard. Vanmiddag pakken we de trein terug naar Beijing, wat 4 uur hobbelen betekend op een houte plank tussen de Chinezen in. Dan gaan we per nachttrein direct door naar Datong, waar ons wederom wat tempels en schijnbaar erg mooie grotten wachten. Vanuit een warm China, (graadje of 35 denk ik nu)

Ewout

11 augustus vanuit Xi’an

WARM

Inderdaad. Warm. Vandaag hebben we de 43 graden gepasseerd. Ruimschoots. Alsof je je door een soort muur van hitte moet heenworstelen. Zelfs nu nog, 20.00 in het internetcafe, 5 meter onder de grond, is het nog steeds een abnormale 35 graden. "Very warm today, sir!" Is het enige engels wat de chinezen nog kunnen brabbelen. En inderdaad. Weer om lekker aan 't zwembad te zitten en cocktails te drinken die worden aangegeven door schaars geklede Chineze dames. Weer om absoluut nix te doen.
Nou, dat is dus redelijk mislukt. Om 6.30 uur stonden wij naast ons bed. Om 7 uur zaten wij in de taxi richting het Terracotta leger, een met een unesco stempel beschermde culture site. Na nogal wat gedoe en een hoop handen en voeten werk stonden wij 2 uur later oog in oog met een heel leger bronzen soldaten. Een overweldigend gezicht. Het bleek dat het een verstandige zet was om vroeg op te staan, daar we, toen we klaar waren met rondkijken, ongeveer konden crowdsurfen terug naar de taxi. 't Zag geel van de chinezen. Na nog 2 niet echt noemenswaardige culturele plekken teruggecrossed naar Xi'an. Alhoewel, effe een kort feitje: Het terracottaleger staat in 3 hallen, waarvan de grootste zo'n 100m bij 230m. Dit was voor het leger dat het graf beschermde. Het eigenlijk graf van de keizer, is in de grond gelegd, waarna ze een piramide achtige berg over dit graf hebben heengebouwd van zo'n 150m hoog en zo'n 6km in omtrek. Dit is trouwens maar 1/20 van het hele gebied waar de keizer woonde. Daar wij terug in Xi'an intussen konden zwemmen in ons eigen zweet, hebben we ons laten droppen bij het eerste 5sterren hotel dat we zagen en hebben we geprobeerd om daar te mogen zwemmen. Voor een slordige 30euro kon dat prima, maar dat vonden wij weer iets te veel van 't goede. Dus maar afgekoeld in onze eigen hostel.
Het deel van Chengde (vorige update) naar Xi'an kan ik redelijk snel samenvatten. Erg mooi, veel dingen gezien en veel dingen gedaan. Vooral de grotten van Yungang met buddhabeelden waren erg indrukwekkend. Een paar Monniken welke zich waarschijnlijk erg verveelde, zo'n 53.000 buddhabeelden uitgehakt in de rotsen. Goed werk, want dat heeft geleidt tot een paar mooie foto's. Daarnaast nog een mooi dorp gezien, Pinyao. Een dorp nog niet vernietigd door de hoogbouw, hoogstens door de toeristische sector. Was erg mooi en erg relaxed, wat na de paar nachttreinen en ons drukke schema ook wel mocht. Morgenochtend weer veels te vroeg op. Door naar een mooie berg, waar we 2 dagen schone lucht gaan ademen. Daarna gaan we alweer richting Shanghai, waar we over iets langer dan een week aankomen. Het gaat as usual weer is veel te snel. Maar... 20graden en regen klinkt ook wel weer is fijn voor de verandering. :)

mvgr,

Ewout

21 augustus vanuit Hangzhou

Een laatste update,

Vanuit het plaatsje Hangzhou, aan de kust vlak onder Shanghai, schrijf ik deze waarschijnlijk laatste update. Het is vandaag de verjaardag van Michael, waarmee ik hem dan ook nogmaals wil feliciteren. We hebben hem vanochtend om 6uur ¡®s ochtends uit bed gezongen, waar die dan ook erg blij mee was.


We zijn nu in Hangzhou, een plaatsje vlak onder Shanghai. Morgen vertrekken we naar een eilandje voor de kust van China, Putoshan. Hier gaan we een dagje rondhangen en daarna pakken we de nachtboot naar Shanghai. We komen zo tegen zonsopgang in Shanghai aan, wat een van de meest interessante havens ter wereld is. Volgende week vliegen we terug naar Nederland. Het avontuur is bijna over.


Gisteren zijn we teruggekomen van een uitstapje naar Huang Shan, waar ze de beroemde gele bergen hebben. (zijn trouwens gewoon normaal-berg-kleurig). Deze bergen moesten natuurlijk weer beklommen worden en we hebben er wederom voor gekozen om ze 's nachts te beklimmen, zodat we konden genieten van de zonsopgang. Althans, dat was de bedoeling. Om 2 uur vertrokken en om 3 uur aangekomen bij de ingang. Hier bleek de ingang echter dicht te zijn. Daar wij toch echt graag de berg wilde beklimmen en we niet wilde wachten tot 7uur 's ochtends, besloten we om op z'n hollands; om het hek heen te lopen. Dit was gemakkelijker gezegd dan gedaan, daar ze het hek vlak naast een afgrond hadden gebouwd en het ons nogal wat moeite kostte om rond het hek te komen. Eenmaal bijna aan de andere kant, ging echter opeens het hek open. Versteend stonden wij daar, wetend dat we toch een soort van illigaal bezig waren. Op illigale betreding van land staat in China minimaal de doodstraf, dus een beetje adrenaline schoot toch wel door ons lichaam. Daar we net over een stuk rots waren geklommen en we echt de zaklamp nodig hadden om terug te klimmen, konden we niet meer terug. De portier hing continu bij de plek waar wij weer het pad op wilde klimmen, dus we konden niks anders dan betrapt worden. Na een half uur hopen op betere tijden, zijn we toch maar over het hek geklommen. En er gebeurde..... helemaal niets. De chinees verkocht ons vrolijk zijn entreekaartjes en we konden gewoon de berg op klimmen. Met een vertraging van een uur zijn we dan toch begonnen met de klim. De klim zelf was ook behoorlijk bijzonder, zeer steil en vol met laaghangende stenen en kloven waar we ons doorheen moesten werken. Dankzij onze vroege start waren we gelukkig alle chinezen vooruit, dus hebben we in stilte!! kunnen genieten van het uitzicht, iets wat toch wel bijzonder is in dit land.
Na bijgekomen te zijn en een heerlijke bak noodles weggewerkt te hebben, naar beneden gegaan en een beetje bijgeslapen. Vanaf de vorige update zijn er natuurlijk ook weer veels te veel dingen meegemaakt. De laatste keer waren we ook al weg naar een bergdorp. Ik heb na dit verhaal ook een update geschreven, welke ik echter alleen op Michaels website heb gezet: ¡°Spazieren.
Het is vrijdagavond, 23.00 uur. We maken ons op om uit te gaan, Jochem draait z'n shirt nog weer een keer om, Michael doet een vaag luchtje op en ik trek mn schoenen aan. Na een laatste check lopen we enthousiast richting deur. Het gaat gebeuren! Buiten aangekomen is het al behoorlijk druk op straat, groepjes mensen bewegen zich richting het einde van de straat. Bij de ingang stonden al hordes Chinezen te springen om naar binnen te mogen. Na de toegangsprijs betaald te hebben begint het al snel; het eerste vocht wordt binnengetikt en door de hitte vormen de eerste zweetdruppels zich al. Het bevalt ons tot nu toch nog prima, maar na een uurtje hebben we het officieel warm en krijgen we al wat last van de knieen. Na nog een uur zijn we doorweekt en begint het toch echt wat vervelend te worden. Na nog 2 uur zijn we kapot. Wat een klimtocht! Logisch dat men 's nachts klimt, door de hitte overdag zouden we door de vele trappen al na een halve kilometer omgekeerd zijn. Gelukkig was het de moeite waard. Om een uur of 5 's ochtends zijn we boven en kunnen we genieten van een schitterende zonsopgang. Na in totaal een tocht van 12 uur, waarvan we 8 uur gewandeld hebben over een bijzondere Tao'istische heilige berg, 1,5 uur geschuild hebben voor het onweer en de rest gerust en genoten, komen we vermoeid weer terug in Hua'shan.
Misschien niet de geeikte manier om je vrijdagavond door te brengen, maar zeker een betere dan een standaard avondje La Paix!*

Ewout
*La Paix=lokale suffe kroeg in Mijdrecht¡±

Na dit bergavontuur zijn we doorgereden naar Luoyang, een dorp met in de rotsen gehakte beelden. Iets minder spectaculair dan Datong, maar zeker ook de moeite waard. Hierna verder naar Shaolin, waar we de geboorteplek van Kongfu hebben bezocht. Erg indrukwekkend, vooral de vele honderden oefenende studenten, van leeftijden varierend tussen 8 en 25. Vanaf hier via Zhengzhou naar Hangzhou gevlogen. We hebben met deze vlucht een reis per bus/trein van ongeveer 11.000km afgebroken om die zo¡¯n 1000km verderop weer verder te zetten. Er rest ons nu nog slechts een paar honderd kilometer, voordat we weer terugkeren naar ons normale leven Nederland. De eerste vergadering is al gepland, de mailtjes van docenten stromen alweer binnen en ergens mis ik mn ouders en vrienden ook wel een beetje. Tijd om weer terug te komen

Ewout

Naar boven