De winnaar van Parijs-Roubaix heeft geen tijd meer om gewoon naar de wc te gaan
'Zeg maar gewoon Servais'
Servais Knaven reed zondag voor velen pardoes naar de zege in Parijs-Roubaix. Daarna ging er ook voor hem een nieuwe wereld open. 'Ik heb me voorgenomen om er zoveel mogelijk van te genieten. Maar voor mijn vrouw heb ik nog geen tijd gehad'.
MEERLE - Hij is al meer dan een uur winnaar van Parijs-Roubaix als Servais Knaven eindelijk weet te ontsnappen uit de greep van de wielerbaan. Ploegleider Marc Sergeant taxiet hem door de troosteloze wijken van Roubaix naar het Parkhotel in Kortrijk, waar de rest van de ploeg de komst van haar verlosser afwacht.
Bij het vijfde verkeerslicht moet Sergeant de wagen echter aan de kant zetten. Knaven stapt uit en leegt zijn blaas achter een geparkeerde terreinwagen. Als winnaar van Parijs-Roubaix heb je zelfs geen tijd meer om rustig naar de wc te gaan.
Servais Knaven droomde jaren van Parijs-Roubaix, maar eenmaal als eerste aangekomen op de natte baan, weet hij niet goed wat hem overkomt. Hij valt vermoeid van zijn fiets in de armen van verzorger Dirk Nachtergaele. Het podium en de bijbehorende rituelen kent hij van de televisie. En dus heft en kust hij dè Kei zoals alle groten voor hem dat deden. Haast verlegen slaat hij een arm om nummer twee Museeuw.
Teambaas Lefevere drukt hem aan de borst en ook de rest van het team sluit hem in de armen als de man die de ban heeft gebroken. Ongedwongen geeft hij zijn eerste interviews en met van de kou bibberende vingers probeert hij via de gsm van Nachtergaele vrouw Natascha te bellen. Na vijf keer drukken, vindt hij haar eindelijk thuis. De ontroering is voelbaar bij de eerste woordenwisseling met de vrouw die al meer dan tien jaar zijn steun en toeverlaat is. Microfoons en tientallen gespitste oren proberen schaamteloos mee te luisteren.
Rondgang
Dan begint de rondgang langs alle mogelijke plichtplegingen. Steeds met een horde volgers op zijn hielen. Zijn woord is nieuws. Buitenlandse journalisten schieten hun Nederlandse collega's aan voor een vertaling en vragen naar 'iets' van de voor hen grote onbekende winnaar. 'De aanhouder wint', vertelt hij al lopende weg.
De dopingcontrole passeert Knaven vlot en probleemloos. "Ik heb genoeg gedronken." Zal ook later blijken dus. Tijdens de persconferentie blijft Knaven zichzelf. Nee, hij wil geen kopman zijn. "Misschien dat er in mijn leven iets veranderd nu ik Parijs-Roubaix heb gewonnen, maar als wielrenner blijf ik dezelfde Servais Knaven", zegt hij zijn gehoor.
Hij verhaalt over de middag dat hij als jongetje van twaalf Kuiper zag winnen in Parijs-Roubaix. "Nee, daardoor ben ik niet gaan fietsen. Dat deed ik al vanaf met zevende. Dat mag in Nederland al zo jong."
Het verzoek van de Nederlandse en Vlaamse pers om de 'day after' een grote klassieke zege langs te komen op de koffie (met gebak) moet hij vriendelijk afslaan. "Ik moet naar de verjaardag van een vriend in Zevenaar en ook nog naar mijn opa daar."
Nog even langs het banket van de organisatie, een huldiging voor de sponsors en dan op naar de ploeggenoten in Kortrijk. Het is letterlijk kermis voor de deur van het hotel. "Ja, een foutje. Ik was het vergeten toen ik het boekte", zegt Lefevere later. In een zaaltje, weg van de drukte, viert Knaven het feestje met zijn ploegmaats. "De Italianen hadden er zelfs hun avondvlucht voor afgezegd. Dan is het niet meer dan normaal dat je nog een uurtje of wat blijft om te eten en te drinken."
Thuiskomst
Hij weet dan inmiddels ook al dat in Meerle (vlak over de grens bij Breda) familie, vrienden en buurtgenoten de thuiskomst van hun held in spanning afwachten. De Dalweg is uitbundig en trots versierd. Vlaggen en spandoeken langs de kant, gekalkte namen op het wegdek. Alpe d'Huez is er niets bij. Ook zijn ouders zijn er vanuit Lobith naar op weg.
Het wordt steeds drukker in huize Knaven. De Vlaamse pers stort zich op de harde kern van zijn 'supportersclub', die zich heeft verzameld om de keukentafel. Tristan Hoffman komt langs. Hij stapte voortijdig af. "Kom ik bij de wielerbaan, zie ik op de tv Servais alleen rijden. Ik dacht hè: fietst hij nu voorop of is hij gelost."
Ook Blijlevens stapt binnen. Het wachten duurt lang. Onderwijl zijn Natascha en haar moeder de gemoedelijke gastvrijheid zelve. De koffiepot pruttelt onophoudelijk. Aan bier en wijn ook al geen gebrek. De bel klingelt een keer te veel en dochter Britt van acht maanden wordt boven brullend wakker.
Natascha blijft echter lachen. Als een volleerde manager 'handelt' ze die avond ook nog eens de mediabelangstelling vanuit Hilversum. De NOS mag de andere ochtend langskomen. Barend en Van Dorp dienen een taxi langs te sturen.
Servais wordt ook regelmatig gebeld in Kortrijk. Hoe lang het nog duurt. Om tien uur 's avonds stapt hij het Parkhotel buiten. De kermis draait op volle toeren. Een uur later draait hij de straat in, het huis loopt leeg en voor het 'oog van de natie' sluit hij Natascha kussend in de armen. De fotografen eisen een herhaling. En dat hij op de schouders genomen wordt. En dat Natascha het glas met hem heft. Natascha voelt zich opgelaten.
Servais speelt het spel professioneel mee. "Het hoort erbij." Net zoals de helderheid van geest op het moment na bijna zeven uur zwoegen in de Hel om het shirtje voor de sponsor even schoon te vegen.
De Kei wordt getoond. "De echte, voel maar."
De Buurt
De fans kijken hem apetrots aan. De keienkoning breekt het ijs dan zelf maar. "En genoten?" Voor de buurt en de familie het startsein van de zoveelste 'persconferentie'. "De laatste kilometers zullen er wel niet mooi uit hebben gezien, maar het ging hard genoeg."
Als de buurt is bijgepraat, komt de pers aan de beurt en rond half één verlaat iedereen het huis. "Eindelijk een uurtje alleen met Natascha. Ik heb met haar alle mogelijke herhalingen op de televisie bekeken. En toen zij naar bed is gegaan, heb ik nog een uur doorgekeken. Ik bleef winnen", vertelde hij de andere dag.
Die dag werd hij wakker om kwart over acht. Omdat dochter Britt liet merken wakker te zijn. "Het eerst wat ik zag toen ik wakker werd, was de Kei. Die stond aan het voeteneinde van het bed. Ik heb het ding opgepakt en ben er mee naar het bedje van Britt gelopen. Ik heb haar de steen laten kussen en ze heeft er wat mee gespeeld."
Veel tijd voor het kleine huislijke geluk heeft hij echter niet. De NOS komt langs, de Vlaamse zender VTM volgt hem op de voet en 's middags wacht een persconferentie in Gent. Thuis turft hij zijn e-mails (95), sms'jes (12), faxen (20), voice-mails (19) en andersoortige gelukwensen. Zijn oud-amateurploegleider Egbert Koersen herinnert hem plagend aan het feit dat hij vroeger nooit de Ronde van Drenthe wilde rijden vanwege de kasseistroken daar, terwijl hij hem altijd voor hield dat daar zijn kracht lag. Knaven: "Maar volgens mij was het andersom."
In de auto op weg naar Gent denkt hij terug aan Hennie Kuiper. "Voor mij toch de man door wiens overwinning in 1983 ik van deze koers ben gaan dromen. Ik dacht: zouden er nu ook jongetjes hebben gekeken, die dankzij mij gaan wielrennen. Ik hoop het."
Patrick Lefevere staat al te wachten in Gent. Hij had de fiets van Knaven mee willen nemen. "Maar ik was bang dat de modder er af zou trillen in de kofferbak. Echt, je moet die fiets zien. Dat je daar nog mee hebt kunnen trappen. Ze is zeker twee kilo zwaarder van de modder. Ik wil haar het liefst zo bewaren."
Klankverlenger
Ook de Vlaamse pers blij met zijn bezoek. De Gazetten moeten vele pagina's Parijs-Roubaix brengen en daarbij is iedere verhandeling welkom. Dus ook over zijn voornaam Servais. "Ik heb alle mogelijke uitspraken gehoord - wat ik heel leuk vind - maar je spreekt het gewoon uit als Servaas." "Servais is toch Frans", werpt iemand tegen. "Nee, het is Nederlands en daarbij is de i de klankverlenger. Net als in Oisterwijk."
Langzaam is hij het afgelopen weekeinde in zijn nieuwe rol gegroeid. De vraag hoe laat hij in slaap is gevallen de avond/nacht ervoor had hij dan ook verwacht. "Toen ik eindelijk in slaap viel, heb ik er nog aan gedacht om te kijken hoe laat het was, maar uiteindelijk ben ik het toch vergeten."
Na een duidelijk uitleg over het koersverloop en zijn nieuwe ambities, trekt Knaven weer verder. "Naar Antwerpen voor tv Limburg, of zoiets." En vandaar uit door naar Barend en Van Dorp.
"Ik heb amper de tijd en gelegenheid gehad om even samen te zijn met Natascha. Maar vooruit. Ik heb me voorgenomen om het deze dagen allemaal over me heen te laten komen en te proberen zoveel mogelijk van deze overwinning te genieten. En als profwielrenner horen deze dingen daar dan ook bij."
Donderdag staat Veenendaal-Veenendaal op het programma. Mag hij eindelijk weer gewoon fietsen.