บันทึกเมื่อวันที่ 31 มกราคม 2546 by meichan or mrs.tachibana
          ในที่สุดวันเวลาก็ผ่านพ้นไปจนครบ 365 วันจนได้… ฟู่….ก่อนอื่นเลยหน้านี้ที่ใครหลงเข้ามาก็ขอบอกไว้เลยว่า ไม่ได้เป็นนิยายวินส์ ไม่ใช่บทสัมภาษณ์ของวินส์ แต่มันคือ “บันทึก” เรื่องราวต่างๆ ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในช่วงเวลา 1 ปีที่ผ่านมานี้ ภายใน “คฤหาสถ์” สีฟ้าหลังใหญ่ที่คอยต้อนรับผู้คนมากหน้าหลายตา หลายเชื้อชาติเข้ามาสู่คฤหาสถ์แห่งนี้ อื่ม… ขอยกตัวเองหน่อยแล้วกัน ^^ ขอเรียกที่แห่งนี้ว่าเป็นคฤหาสถ์หละนะ ที่แห่งนี้เกิดมาจากกระต๊อบหลังเล็กๆ ก็จริง แต่ก็พัฒนาขึ้นมาสู่บ้าน และกลายมาเป็นคฤหาสถ์หลังโตในปัจจุบันนี้
          ตั้งแต่เริ่มคิดที่จะทำ แล้วก็เริ่มลงมือทำ ทำทุกอย่างเท่าที่ทำได้ จนกลายมาเป็นพยายามหาทุกวิถีทางที่ทำมันให้ได้! จะบอกว่าสถานที่แห่งนี้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตหรือไม่?! …. ^^ พี่เมย์บอกได้ทันทีค่ะว่า “ไม่ใช่” เพราะที่แห่งนี้ มีหลากหลายอารมณ์เหลือเกินที่ทำให้ตัวพี่รู้สึก ทั้งโมโห สุข ทุกข์ เหงา เศร้า โกรธเกลียด ปะปนกันลงไป มันจึงไม่ใช่ส่วนหนึ่งในชีวิต แต่มันคือ “ชีวิต” … ชีวิตของคนๆ นึงที่อาศัยอยู่ในที่แห่งนี้จนหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับมันไปแล้ว เอาหละนะ เริ่มกันสักทีดีกว่าว่า ตลอดระยะเวลา 1 ปีที่ผ่านมานี้ มีอะไรเกิดขึ้นมาบ้าง ^_^

          เดือนกันยายน ปี 2001 เพราะแผ่น vcd เจ้ากรรมแผ่นนี้แผ่นเดียว ที่ทำให้เกิด วังวนแห่งการสูญเสีย ขึ้นมาได้ … แต่ถ้าจะให้โทษจริงๆ คงต้องโทษ อีตา Ryuichi Kawamura (Luna Sea) กับป้าTet Tetsu (L’Arc~en~Ciel) ที่ดั้นเกิดเฮี้ยนลุกขึ้นมาออกงานเดี่ยวแล้วทำมิวสิควีดีโอ ได้กระชากใจขนาดนั้น (ทั้งขำ ทั้งสะใจ) จนทำให้เราต้องเสียตังค์จ่ายเงินซื้อกลับมาบ้านได้ ที่สำคัญคือ… พี่เปิ้ล แห่งร้าน Example ที่ดันเอาแผ่นนี้เข้ามา ถ้าไม่มีวีซีดีแผ่นนี้ก็คงยังไม่เจอเจ้า 3 ลิง อื่ม… มิวสิคแรกของวินส์ที่ได้ดู Forever Memories ก็อยู่ในแผ่นเจ้าปัญหาเนี่ยแหละนะ น้องๆ แฟนวินส์บางคนอาจต้องขอบคุณ Ryuichi กับ Tetsu ก็ได้ เพราะถ้าไม่มี 2 คนนี้ อาจไม่เกิดคฤหาสถ์หลังนี้ก็เป็นได้

          เดือนตุลาคม ปี 2001 หลังจากเริ่มพร่ำเพ้อพรรณนา ถึงพ่อหนูน้อยในมิวสิควิดีโอจนครบหนึ่งเดือนเต็ม (ตอนนั้นไม่มีเว็บวินส์เลยสักเว็บ หาไม่เจอเลยสักเว็บ) ก็เกิดไปจ๊ะเอ๋กับวีดีโอม้วนหนึ่ง โอ๊แม่เจ้ารวมวินส์ทั้งม้วน และแล้วข้าเจ้าก็ต้องเสียตังค์อีกรอบ ในตอนนั้นที่ได้ดูวิดีโอม้วนนี้ เหอๆ นักร้องนำน่ารักจนทนไม่ได้ เจ้าหนุ่มท้วมตัวอ้วนกลมก็หน้าตาเกเรได้ที่สเปคเจร็อคแฟน สุดๆ ส่วนอีกหนุ่ม.. ได้ใจไปก็ตรงที่เต้น Soul Dance ได้น่าสงสารนี่แหละ (แต่ก็ยังไม่บังเกิดความคิดจะทำเว็บอยู่ดี เหอๆ)

          เดือน มกราคม 2002 กลับจากไปเที่ยวต่างจังหวัด ตรงดิ่งไปร้าน I-shimaru เพื่อหาซื้ออะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับ X Japan และ HIDE แต่ก็ไปสะดุดกับ cd อัลบั้มของวินส์ที่วางไว้บนชั้นเพียงชุดสุดท้าย คิดอยู่นานว่าถ้าซื้อนี่ชั้นจะผิดต่อป๋าโย ต่อลุงเดะ หรือเปล่า แต่สุดท้ายก็จ่ายเงินซื้อไปจนได้ ^^’’ พี่วัฒน์ ถามว่าชอบใครในวง ขอบอกว่านังเมย์ยังจำชื่อคนในวงสลับกันไปสลับกันมาอยู่เลย อ่ะนะ นักร้องนำพี่นักร้องนำ พี่เค้าเลยพลิกกล่องไปด้านหลังแล้วตอบว่า เออ… โชคดีแฮะ ได้สมใจเลย แล้วก็ต้องงง แต่พอแกะซองออกถึงได้รู้ว่า อื่มมม เข้าใจแล้วว่าเพราะอะไรถึงพูดแบบนั้นก็ในกล่องมันมีสติ๊กเกอร์ mr.tachibana อยู่นี่นา อ๊ากกกกก น่ารัก บุพเพอาลาวาดจริงๆ ให้ตายเถอะ แล้วนี่แหละคือจุดเริ่มต้นของการเริ่มคิดจะทำเว็บ

          31 มกราคม 2002 เปิดตัวกระท่อมหลังน้อยอย่างเป็นทางการด้วยสีน้ำเงินเข้ม Navy Blue ในตอนนั้นเล่นคนเดียวจริงๆ ไม่สนใจใคร แค่อยากจะทำเว็บให้วงๆ นี้เท่านั้น ใครอยากจะเข้าก็เข้า ไม่มีใครเข้าชั้นก็ไม่สนใจเพราะชั้นอยากทำเฉยๆ เนี่ยแหละคือเหตุผลในการทำเว็บ! บอกเพือนให้มาเซ็นต์เกรสบุค แต่พอไปเปิดเกรสดูดันกลายเป็นคนมาเลเซียมาเซ็นต์ซะได้ ทำเอาอึ้งไปเลย เว็บเราไหงไปโผล่เทือกนั้นก่อนวะนั่นน่ะ เหอๆ ยอดเคาน์เตอร์ในขณะนั้นตกประมาณวันละ 1-2 คน เท่านั้น ฮามากกับยอดเคาน์เตอร์อันนี้ ^^

          เดือน กุมภาพันธ์ 2002 เริ่มหาทางสังคมกับคนอื่นโดยการบุกเข้าบอร์ด เจแปนดีบีอย่างเงียบๆ เนื่องจากมันไม่ใช่สถานที่ของเด็กร็อคเลยแม้แต่น้อย หลายคนเคยพูดว่า เด็กบอร์ดนี้มักก่อความวุ่นวายได้เสมอ (ใครเล่นบอร์ดดีบีอ่านเจอตรงนี้ก็ขออภัยด้วยแล้วกัน เค้าพูดกันแบบนี้จริงๆ ฮับ แต่เค้าไม่ได้หมายถึงทุกคน เค้าหมายรวมเป็นบางกลุ่มเท่านั้น) ตอนนั้นไม่รู้คับ รู้อย่างเดียวว่า มันน่าจะมีเด็กวินส์อยู่บ้างหละนะ อื่มๆๆ แล้วก็มีจริงๆ เยอะด้วยสิแฮะ! วินส์สเปเชี่ยล 1 ออกวางขายโดยร้านเอ็กแซมเปิ้ล พี่เปิ้ลที่แสนจะใจดี ทำให้เด็กวินส์เสียตังค์อยู่จนถึงปัจจุบัน และยอมให้ถูกก๊อบขายทางเน็ตไปถึง 8 แผ่น อย่างไม่น่าให้อภัย!!!! หึ เคยบอกแกเอาไว้ว่า.. เลิกทำไปเลยก็ดีนะ วินส์สเปเชี่ยลเนี่ยจะได้ไม่มีให้ซื้อขายกันทางเน็ตอีก ดูสิว่าคนก๊อบมันจะไปเอาจากไหนก๊อบ คนซื้อมันจะหาดูกันได้จากที่ไหนอีกถ้าพี่เปิ้ลไม่ทำ อื่มมม ไม่ได้ว่าหรอกถ้าใครจะซื้อของ ”ถูก” ของแพง ค่านายหน้าพี่ก็ไม่ได้ เพียงแต่ ”ไม่ชอบ” พฤติกรรมการเอาของคนอื่นแบบที่ตัวเองไม่ลงทุนแบบนี้เท่านั้น อยากบอกสักหน่อยว่า ถ้าคิดดูให้ดีๆ แล้วถามหน่อยว่าพวกเราที่ชอบวินส์ทั้งหลาย ถ้าพี่เปิ้ลแกไม่ทำวินส์สเปเชี่ยลออกมา ถามหน่อยในไทยจะมีใครทำออกมามั้ย ในเมื่อที่ขายๆ กันอยู่ทางเน็ตนี่คือของที่เอามาจากร้านเอ็กแซมเปิ้ล หากแม้จะรู้สึกสำนึก สักเพียงนิด พี่ว่าอุดหนุนคนที่ลำบากลำบนหามาให้พวกเราดู ดีกว่าอุดหนุนคนที่ไม่ทำอะไรเลยรอซื้อของที่คนอื่นหามาทำแทบเป็นแทบตายแล้วก็เอาไปก๊อบขายเอาเงินเข้าตัวซะเฉยๆเฮ่อ…. คิดแล้วก็เซ็ง ไทยคงเจริญกว่านี้เยอะถ้ามีคนในประเทศยอมรักษาสิทธิของกันและกันบ้างหละนะ พี่เห็นน้องหลายคนบ่นกันจังว่าแพง แต่ทำไมไม่คิดบ้างว่ากว่าจะได้มายากแค่ไหน กว่าจะรวมได้ขนาดนี้นานเท่าไร เสียค่าต้นทุนเสียค่าเครื่องบินอีกเท่าไร หัดเอาใจเค้าใส่ใจเราดูบ้างแล้วกัน (เขียนๆ ไปใครจะได้อ่านบ้างก็ไม่รู้ บ่นให้ตัวเองฟังนี่แหละดีที่สุด)

          เดือน มีนาคม 2002 สมัครเข้า Yahoo group เริ่มมีคนรู้จักเว็บบ้าง คนเริ่มเข้ามากกว่าแต่ก่อน อัพเดทฟิคเรื่องแรกที่แต่งเกี่ยวกับวินส์ลงเว็บ เรื่อง Dance Lesson และเริ่มคิดที่จะเขียนฟิคประจำเว็บ Feel To w-inds… (ปีนึงแล้วเหรอนี่ฟิคชั้น เหอๆ ^^’’) สั่งซื้อวินส์มูฟ กรีดหนังสือดูจนหนังสืองงอ แต่ก็ชอบกรีด เพราะจะได้เห็นเคตะเต้น อิอิ โอยยย กว่าจะได้หนังสือเล่มนี้มา พี่แดงแทบจะกระโดดกัดหัว เพราะไปทวงทุกวันเว้นวัน ทุกอาทิตย์ กลัวว่าจะหาซื้อไม่ได้ แต่สุดท้ายก็ได้มาไว้กกกอดให้ชื่นใจ และเป็นเหตุผลให้สามารถเล่นกะพี่แดงได้อย่างสบายใจ เพราะโดนแกด่าจนชินชา ไปจนแกจำหน้าได้ วันไหนไม่แวะไปให้พี่แดงด่า อาจถึงขนาดนอนไม่หลับ ฮ่าๆ (ใครอย่าไปบอกแกล่ะ ^^’’) น้อง sasaru น้องรักส่งฟิค winding road ตอนที่ 1 และ 2 มาให้ ขาดของเคตะคนเดียว แกล้งเรารึมันยังนึกไม่ออกว่าจะเขียนอะไรหวาาา

          เดือน เมษายน 2002 ฮี่ๆๆๆ เดือนนี้เปิดเว็บบอร์ดวินส์โดยใช้บริการของ dserver ปัจจุบันน่าเปลี่ยนเป็น ชั่วserver ซะมากกว่าเพราะสุดห่วยจริงๆ มีเด็กสาวคนนึงทิ้งกระทู้ว่าอยากจะวาดการ์ตูนประกอบฟิคเรื่อง Dance Lesson อาฮะซึ่งทำให้เราตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ดี๊ด๊า จนออกนอกหน้า แต่สุดท้ายจนปัจจุบันหล่อนก็เลิกล้มความตั้งใจไปซะแล้วด้วยทนสภาพการ์ตูนที่ตัวเองวาดไม่ไหว เฮ่อ… ชั้นอยากจะบอกเธอจริงๆ นะว่า ไม่เห็นต้องสนใจเลยว่าสวยไม่สวย ที่ต้องการคือ อารมณ์ของคนวาดมากกว่าว่ามีใจรักให้กับตัวการ์ตูนที่วาดมากน้อยแค่ไหน ต่อให้ใครประนามหยามเหยียดว่ามันน่าเกลียด มันไม่สวย ยังไงชั้นก็ว่า เพื่อนชั้นตั้งใจทำมันดีที่สุดแล้ว ดีกว่าคนที่ไม่คิดจะทำอะไรเลยแล้วก็เที่ยวไปวิจารณ์ของคนอื่น สาวน้อยคนนี้ปัจจุบันคือเพื่อนรักของนังเว็บมาสเตอร์เอง เธอบอกว่าถ้าสนใจไปคุยกันทาง msn ก็แล้วกัน ( ไม่เอ่ยชื่อแล้วกันหล่อนคงรู้ตัวเอง เหอๆ หวงเพื่อนๆ อิอิ ) นี่แหละคือจุดเริ่มต้นของการหาวิธีเล่น msn ไม่รู้เลยว่ามันคืออะไร ลงทุนถามเพื่อนๆ จนได้ความแล้วสมัครเมล์ทันที เธอคือคนๆ แรกที่ข้าพเจ้าแอดเข้า MSN เองโดยที่ไม่ได้จำใจหรือถูกบังคับ และยังเป็นบุคคลเดียวกับที่เป็นสาเหตุให้เราเมื่อยมือนิ้วเป็นตะคริวจนปัจจุบันนี้

          เดือนพฤษภาคม 2002 มีคลับวินส์เกิดขึ้นซึ่งพี่เองไม่รู้หรอกว่าเกิดมานานแล้ว แล้วเราเพิ่งไปเจอหรือว่ายังไง เจ้าของคลับใช้ screen Name ว่า maymechan ทำเว็บวินส์แต่รูปภาพกลับเป็นรูปของบรรดาเว็บต่างๆ ในอินเตอร์เน็ต ไม่เว้นแม้กระทั่งจาก “กระต๊อบ” หลังเล็กๆ แห่งนี้ ซึ่งตอนนั้นคิดเพียงว่า เอาเถอะ แค่รูปเดียวเองคิดว่าที่ทำไปแบบนี้แล้วสบายใจก็ทำไปเถอะนะน้อง เลยไม่สนใจอะไร เมล์ไปขอลิ้งค์ตามปกติวิสัยของเว็บมาสเตอร์ วันที่ 22 พฤษภาคม ชี้ชวนเพื่อนใหม่ให้ไปดูเว็บคลับแต่แล้วก็จ๊ะเอ๋กับการกระทำที่หยาบคายและไร้ยางอายมากที่สุดตั้งแต่เคยเป็นเว็บมาสเตอร์มา…. Maymechan เธอไม่เพียงก๊อบรูปจากวินส์มูฟไปเท่านั้น เธอยังเอารูปจากมิวสิควีดีโอของวินส์ไปอีกด้วยตั้งแต่ Forever Memories, Feel The Fate และ PARADOX เอารูปไปไม่เอาไปเปล่าๆ ที่สำคัญเด็กเอ๋ยเด็กยกไปทั้งหน้าเปลี่ยนแค่สีพื้นเท่านั้น เกิดมามีเว็บในสังกัดก็มากปัญหาที่พบเห็นในระหว่างเว็บต่างๆ มีเพียงการขโมยรูปกัน แต่ไม่เคยเล้ย ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะเห็นคนทำเว็บ ก๊อบหน้าทั้งหน้าของเว็บอื่นไปแปะไว้ในเว็บตัวเอง
          ในเวลานั้นควันออกหู ถ้าเด็กคนนั้นอยู่ตรงหน้าคงได้มียิงทิ้งกันแน่ๆ ทนไม่ได้ทิ้งกระทู้ขอความเห็นจากในดีบี ผลที่ได้รับ… ข้าพเจ้าผู้ออกมาเรียกร้องทวงสิทธิคืน กลับถูกคนในบอร์ด หรือนั่นก็คือเด็กในคลับนั้นว่ากลับว่าไม่มีน้ำใจแค่เอารูปไปไม่เห็นต้องโวยวาย ทั้งๆ ที่เรื่องที่โวยนี้คือเรื่องการก๊อบเว็บ แต่ทั้งบอร์ดก็ยังคงเข้าใจว่าข้าเจ้าออกมาเรียกร้องทวงเรื่องรูป ถึงตอนนั้นจึงเข้าใจคำพูดของหลายคนขึ้นมาทันทีว่าเด็กบอร์ดนี้เข้าใจอะไรยากยิ่งนัก

          เดือนมิถุนายน 2002 เพียงช่วงเวลาที่ไม่ได้เข้าบอร์ดนั้นเพียงแค่อาทิตย์เดียว เกิดกระทู้ใหม่เพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งกระทู้คือกระทู้ของน้อง mayme ที่ออกมาบอกว่าใช่ เอาไปจริงๆ รูปมิวสิควีดีโอ แล้วไงเหรอ คิดว่าแฟนวินส์เหมือนกันจะมีน้ำใจแบ่งปันไม่งก อื่มมมมม เล่นเอาถึงอึ้งเพราะกระทู้เห็นชอบกับเธอเยอะเหลือเกิน และนี่คือเหตุผลครั้งยิ่งใหญ่ที่ ”เกือบ” ตัดสินใจปิดเว็บ เนื่องจากเพื่อนๆ ขาร็อคกล่าวไว้ว่า “ถ้าพวกมันคิดว่าการเอาไปโดยไม่ขอ ถือว่าทำถูก ถ้ามันคิดกันว่าการออกมาเรียกร้องครั้งนี้คือหวงรูป ก็ปิดไปเถอะเว็บ ดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องมีที่ให้พวกมันก๊อบกันอีก” นี่คือคำพูดของเพื่อนๆ เหล่าร็อคทั้งหลาย
เข้าบอร์ดดีบีที่ไรก็ทำเอาเจ็บใจทุกครั้งที่มีคนไปต่อกระทู้เห็นด้วยกันทางฝ่ายที่เอาของๆ เราไป อื่มมม แม้โตแล้ว แต่เมื่อเกิดเรื่องแบบนี้บอกได้เลยว่า เป็นคนที่ไม่สามารถสะกดอารมณ์ตัวเองได้อีกต่อไป ปกติเป็นคนที่ชอบอยู่ตัวคนเดียว ไม่ชอบยุ่งกะใคร แต่ถ้าใครเข้ามายุ่งก่อน ก็เอาถึงตายได้เหมือนกัน เมล์ทั่วราชอาณาจักร เมล์ไปหาทุกเว็บวินส์ต่างชาติ เพราะในเมื่อชาติไทยไร้ซึ่งคนเข้าใจ ส่งออกต่างชาตินี่แหละคือทางที่ดีที่สุด อื่มมม การคุยกับเว็บมาสเตอร์ต่างชาติก็เป็นอีกประสบการณ์หนึ่งที่ดีทีเดียว เพราะทุกคนรับรู้และเข้าใจการกระทำเช่นนี้ว่ามันถือว่าร้ายแรงเช่นไร มีเว็บวินส์บางเว็บขึ้นหน้าเว็บประนามการกระทำครั้งนี้ด้วยถ้อยคำที่ทำเอาคนเดือดๆ อยู่ เห็นแล้วเลยดับความร้อนในใจไปได้เยอะ ^^ และตัดสินใจได้อีกครั้งว่า ทำต่อไป ทำให้ดียิ่งขึ้นทำให้มันเป็นกิจลักษณะไปเลยแล้วกัน แต่ก็น่าขอบใจน้องคนที่ก๊อบเว็บไปที่ทำให้เกิดเรื่องทุกอย่าง อ้อ ลืมเลยมีบางคนบอกว่าที่พี่เมย์ออกไปเรียกร้องเพราะอยากโปรโมทเว็บ นี่เป็นความเห็นที่แหมมมม ช่างคิดจริงๆ นะเนี่ยเหอๆๆ อ่ะต่อๆๆ ที่บอกว่าอยากให้ความดีความชอบก็ตรงที่ข้าพเจ้าได้รับคนรู้ใจเพิ่มขึ้นมาอีก 2 คนนั่นเอง เป็นน้องที่น่ารักที่คอยออกมาช่วยเหลือและโต้กระทู้กลับตลอดที่มีคนเข้ามาว่า อื่มมม อยากบอกว่า ขอบคุณจริงๆ แล้วก็ดีใจที่ได้เจอน้องทั้งสองคน
          การถูกก๊อบครั้งนี้ทำให้พี่เมย์ถึงขนาดประกาศลงหน้าเว็บอย่างเป็นทางการว่าขอแอนตี้คลับของน้องคนนั้นและคนในคลับ ถ้าคิดว่าแน่จริง อย่าเข้ามาเอาอะไรจากในบ้านหลังนี้เป็นอันขาด … ปัจจุบันนี้พี่คิดว่าน้องเมเม่และคนในคลับทั้งหลายก็คงแฝงกายเปลี่ยนชื่อเสียงเรียงนามใหม่แล้วแฝงกายอยู่ในบอร์ด Feel To w-inds แห่งนี้ก็เป็นได้ อื่มมม ถ้าอ่านเจอก็บอกไว้ก่อนเลยนะว่า ความหลังครั้งเก่าข้าพเจ้ายังไม่ลืม อย่าให้รู้ว่าเป็นใคร แม่ตามราวีต่อเนื่องแน่นอน ถ้ายังอยากอยู่กันอย่างสงบก็อย่าโผล่หางออกมาเด็ดขาด ไม่งั้นไม่เลิกราแน่นอน…

          เดือน กรกฎาคม 2002 ยอดคนเข้าพุ่งเกินเหตุจนน่าตกใจ เด็กวินส์เข้ามาเล่นในบอร์ดเพิ่มมากขึ้นจนถึงอึ้งว่านี่เกิดอะไรกันขึ้น แถม MSN ถูกแอดจนงงไปหมด อ้อ เปลี่ยนบอร์ดใหม่จากบอร์ด dserver มาเป็นบริการของ Thaimisc แทน ลืมไปเลย จากเหตุการที่ผ่านมานั่นหละคือสาเหตุที่พี่เมย์ไม่ยอมออกไปพบปะผู้คน ไม่ไม่คิดอยากจะเจอใครๆ เพราะปัจจุบันหาคนที่รู้จักกันโดยไม่คิดถึงผลประโยชน์นั้นน้อยเหลือเกิน จึงคงมั่นใจในน้องๆ ทั้ง 2 และนางตานีเท่านั้น ฮ่าๆ ตัดสินใจเอาไว้แล้วว่าจะไม่ยุ่งกะเด็กอีกต่อไปแล้ว ขอพบกันครึ่งทาง ทางอินเตอร์เน็ตนี่ก็แล้วกัน และแล้ว จากกระต๊อบที่เริ่มทำ ก็ถูกเปลี่ยนมาเป็นบ้านเมื่อถูกก๊อบ และจากบ้านก็เปลี่ยนสภาพมาเป็นคฤหาสถ์ในปัจจุบัน!! มีผู้คนมากหน้าหลายตาหมุนเวียนเปลี่ยนกันเข้ามา มาแล้วประทับใจก็กลับมาอีกครั้ง มาแล้วไม่ได้ดั่งใจก็ออกไป แต่ยังคงมีเพื่อนใหม่อีกคนที่ทำให้ทุกอย่างเปลี่ยนไป เพื่อนใหม่ที่เหมือนคุ้นเคยกันมานาน เพื่อนที่แม้แค่ได้เห็นเมล์เพียง 2 บรรทัดก็ทำเอาใจเบิกบานแล้ว อื่มมม นี่ก็เป็นอีกบุคคลนึงที่สำคัญต่อเรา หากไม่มีคนๆ นี้เว็บก็อาจปิดไปแล้วเช่นเดียวกัน ทั้งกำลังใจที่ให้แม้ไม่ใช่ทางตรงก็ตาม เพราะกำลังใจที่ได้ คือเมล์ตอบกลับแค่นี้ก็เพียงพอแล้วหละนะกับเจ้าของบ้านหลังนี้

          เดือน สิงหาคม 2002 เมล์ล้นเช็คเมล์ไม่แทบไม่ทันมีให้ได้เช็คทุกวัน ไม่เคยขาด ไม่เคยคิดว่าจะต้องมานั่งตอบจดหมายได้เยอะแยะขนาดนี้ ซิงเกิ้ล BOY ออกวางขาย โอยยยถึงกับหน้ามืดเพราะเสียงเคตะ อ่ะนะ เริ่มใส่ sound ในหน้าเว็บเพื่อให้ทุกคนได้ฟังกัน แต่แล้วเมื่ออัพก็เกิดปัญหาการ Transfer ส่งไม่ทันเพราะคนเข้าเว็บในช่วงเวลาเดียวกันเยอะเกินไป ช่วงนั้นเว็บเข้ายากมากจนตัดสินใจเอาเพลงออก คนเข้าเว็บตกราวๆ วันละ 160 คน อื่ม น่าตกใจอย่ามาก จากเข้าวันละ 1-2 คน กลายเป็น 100 ในเวลาไม่นาน แต่เรื่องคนเข้าเว็บมันไม่สำคัญเท่ากันคุณภาพของคนที่เข้ามาหรอกนะ หน้ามิวสิคทำกันก๊อบห้ามคลิกขวา ถูกเมล์ด่ามากมายว่าทำไมไม่ให้ก๊อบ จะเอารูป รวมถึงมีเมล์ขอรูปกันมาเยอะจนน่าปวดหัว อื่มมม แถมเมล์ขอรูปยังใช้คำพูดที่... น่าให้รูปเหลือเกิน จิกหัวกันอย่างกะรูปในเว็บไม่ใช่ของเรา เริ่มมีความคิดเบื่อหน่ายกับการทำเว็บอีกครั้ง เพราะความไม่รู้จักพอของคน

          เดือน กันยายน 2002 ได้รับเมล์จากเด็กไทยเข้ามาในเมล์ mrs_tachibana@hotmail.com ประมาณ 2-3 ฉบับ ที่ไม่ใช่คนๆ เดียวกันว่า “ชอบคุณมากเลยค่ะ ชอบเพลงของคุณทุกเพลง ยังไงเมล์กลับชั้นด้วยนะคะ” อ่านจบแล้วงง โอ้มายก๊อด น้องคิดว่าเราคือเคตะ ทั้งที่ชื่อเมล์ออกจะบรรยายสรรพคุณขนาดนี้ ก็นะ ^^’’ ไม่เป็นไรคนเราผิดพลาดกันได้ สิ้นเดือนเปลี่ยนพื้นหลังของบอร์ดใหม่ และเป็นอีกครั้งที่ถูกนำรูปภาพในหน้าพีวีไปใช้โดยไม่ได้รับอนุญาต แต่เมื่อลองเมล์ไปคุยกับเด็กต่างชาติคนนั้นดูก็ได้รับคำตอบโอเคกลับมาและขอโทษที่เอาไปไม่ขอ เป็นอันจบไปอีกหนึ่งคดี

          เดือน ตุลาคม 2002 เคาน์เตอร์ยอดคนเข้าเว็บ 1 หมื่นคนอย่างรวดเร็ว และได้รับเมล์จากคนมาเลเซียและสิงคโปร์ใจความเช่นเดียวกับของเด็กไทยคือ “ชั้นชอบคุณมากค่ะ ช่วยตอบเม,ชั้นด้วยนะคะ ชั้นเป็นแฟนเพลงของคุณค่ะ” ….. mrs.tachibana อึ้งกิมกี่อีกรอบว่า เมล์เรานี้หนอทำไมถึงคิดว่าเป็นเคตะไปได้ รือว่าอ่านภาษาอังกฤษกันไม่เข้าใจ อื่มมมม เง็งแฮะ เอาเป็นว่าใครอยากบอกอะไรเค้าก็เมล์ฝากมาทาง mrs.tachibana เอาแล้วกัน แล้วเดี๋ยวจะบอกเค้าให้เอง ^^
         กลางเดือนตุลาคม 2002 เกิดเรื่องขึ้นที่เว็บบอร์ดอีกครั้งเนื่องจากขอให้น้องๆ ทั้งหลายโพสต์บอก URL ของรูปด้วย แต่น้องไม่ค่อยทำกันเลยออกฉุนตั้งกระทู้ต่อว่า และแล้วก็ได้ความว่ามีหนึ่งรายมาทิ้งบอกว่า ข้าพเจ้าไร้ความสามารถในการหารูปวินส์แล้วจึงต้องให้คนอื่นโพสต์บอกที่อยู่รูปจะได้ตามไปเอา อ่ะนะ ท่าทางจะคิดว่ารูปในเว็บเอามาจากเน็ตหรือไง โทดที่ทุกรูปมาจากหยาดเหงื่อแรงงานที่เสียไปในการทำงานทั้งนั้น สั่งซื้อหนังสือหมดไปเดือนนึงๆ เกือบ 3000 อื่ม เจอคำพูดแบบนี้เลยเริ่มเป็นนังมารอีกครั้ง รวมถึงเจอโจทก์เก่าที่เคยไล่ไปจากบอร์ดที่รอเวลาออกมาสัมทับอีกด้วย คิดจะปิดบอร์ด แต่คิดไปคิดมาปิดเพื่อไรหว่า คนดีมีก็เยอะ คนชั่วแค่รายเดียวกรวดน้ำคว่ำขันให้ก็เพียงพอ เค้าบอกว่าจะไม่เข้ามาที่เว็บอีกแล้ว ก็ไม่รู้ล่องลอยเป็นสัมพเวสีอยู่แห่งหนตำบลใดแต่คาดว่า คงมีที่ไปที่ดีแน่นอนหละนะ
เริ่มเกิดอาการ “เหม็นหน้าเคตะ” เพราะความที่เริ่มเห็นความไม่ดีต่างๆ ของเจ้าตัวแสบนี้มากขึ้นเรื่อยๆ จนคิดทำเว็บด่าเจ้าหมอนี่โดนเฉพาะ แต่สุดท้ายแล้วก็กลายปเป็นเว็บด้วยรักจากใจจนได้ เฮ่อ….

         เดือน พฤศจิกายน 2002 ทำหน้าอวยพรวันเกิดให้เรียวเฮ ซึ่งก็ได้รับความร่วมมืออย่างดีกับทุกๆ แฟนวินส์ทุกชาติที่เข้ามาเซ็นต์กัน ถึง 180 คน อื่ม ถือว่าเยอะมาก ที่สำคัญดีใจอย่างมากที่เรียวเฮพูดออกอากาศในรายการวิทยุถึงเรื่องนี้ประมาณว่า ดีใจมากที่มีคนอวยพรกันแบบนี้ ก็ดีอ่ะที่ถึงได้ โล่งอกไป และยอดเคาน์เตอร์ขึ้นถึง 20,000 ภายใน 1 เดือนเช่นกัน
อีกครั้งที่เกิดเรื่องแต่มันเกี่ยวกับตัวเองไม่เกี่ยวกับวินส์ แต่วินส์ก็โดนเข้าไปเอี่ยวด้วยนิดหน่อยเอาเป็นว่าช่างมันเถอะ ทะเลาะกับคนเห็นแก่ตัวที่มีอิทธิพลคับ จะทำอะไรได้นอกจากปล่อยวางและยอมๆ มันไป

          เดือน ธันวาคม 2002 ทำหน้าอวยพรให้วันเกิดเคตะและริวอิจิ รวมถึงเปิดเว็บเคตะอย่างเป็นทางการโดยใช้ชื่อเว็บว่า Secret Moonlight หลายคนบ่นว่าดำ มืด มองไม่เห็น อ่านภาษาอังกฤษไม่เข้าใจ แต่คอนเซ็บของเว็บคือ ความมืดจึงไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลงอะไร ว่าไปแล้วไม่เคยเขียนนิยายของเว็บนี้เป็นภาษาไทยให้ใครอ่านเลยแฮะ งั้นเขียนสักหน่อยแล้วกัน ถ้าใครได้อ่านก็ดีอ่ะ พี่เองก็อยากให้เข้าใจความหมายของเว็บเหมือนกัน

          “Secret Moonlight หรือความลับแห่งแสงจันทร์ มันก็หมายถึงตัวพี่เมย์เองนั่นแหละ ^^ น้องๆ ลองมองขึ้นไปบนท้องฟ้าดูสิว่าหากคืนไหนท้องฟ้ามีแสงต่างๆ ไม่ว่าจะจากดวงดาวหรือจากตึกรามบ้านช่อง ดวงจันทร์ที่เคยสวยงามก็จะดูหม่นหมองลงไปถนัดตา เคตะในความคิดของพี่เค้าก็คือดวงจันทร์ดวงนึง หากเคตะคือพระจันทร์ ตัวพี่เองก็ขอเป็นท้องฟ้าที่มืดสนิทไม่มีแสงอื่นใดๆ มารบกวนความสวยงามของดวงจันทร์ดวงนี้ได้ จะเป็นท้องฟ้าที่คอยดูแล คอยสนับสนุนดวงจันทร์ดวงนี้ตลอดไปให้ได้ส่องแสงเหนือแสงอื่นใด หรือคนอื่นๆ
          อีกความหมายนั้นก็คือ ความสวยสว่าง ยิ้มน่าเอ็นดูที่มีให้เห็นบนใบหน้าของพ่อหนุ่มนั้น พี่เองยังคงไม่เข้าใจ และยังคงต้องค้นหาต่อไป ใบหน้าที่ฉาบด้วยรอยยิ้มนั้นด้านหลังจะรู้สึกอย่างไรก็ไม่รู้ นี่แหละคือความลับทรี่น่าหลงใหลและน่าค้นของ Moonlight ดวงน้อยนี้” ^^ เขียนยังไงก็ยังรู้สึกว่าบรรยายความหมายของคำๆ นี้ได้ไม่ดีเท่าที่ควรสักทีหละน๊าาา เฮ่อออออ….

          เดือน มกราคม 2003 เคาน์เตอร์ผู้เยี่ยมชมเว็บ 30,000 คน ในเดือนธันวาคมที่ผ่านมาแฟนวินส์หลายต่อหลายคนเลือกที่จะเปิดเว็บในวันเกิดของพ่อหนุ่มเคตะกันมากมาย ปัจจุบันมีให้เข้าเยี่ยมชมและแลกเปลี่ยนข่าวสารกันอย่างมาก จนเป็นทางเลือกใหม่ให้กับแฟนวินส์ได้เลือกที่จะเข้าไปเยี่ยมชม แต่เหนืออื่นใด ทุกคนก็ยังไม่ลืมที่จะแวะเวียนมาพูดคุยกันที่บ้านสีฟ้าหลังนี้ ยังคงไม่ปล่อยให้หนุ่มๆ ในเว็บนั่งเหงา เพราะไร้คนมอง ขอบคุณทุกคนที่ยังไม่ลืมเว็บเก่าเว็บนี้ และยังคงแวะเวียนมาเยี่ยมอยู่เรื่อยๆ ขอบคุณมากค่ะ หนึ่งปีที่ผ่านมาเหตุการณ์ต่างๆ เกิดขึ้นจนบางครั้งแทบรับไม่ไหวจนคิดอยากหนีปิดมันไปให้รู้แล้วรู้รอดแต่สุดท้ายก็ทำไม่ได้เพราะยังคงรักและยังอยากที่จะทำมันต่อไป ขอบคุณสำหรับน้องๆ ทุกคนที่ยังคงเข้ามาเว็บแห่งนี้นะคะ ขอบคุณและขอบคุณมากๆ ค่ะ

           หากถามว่าเว็บนี้จะยังคงมีไปจนถึงเมื่อไร แล้วจะมีไหมสักวันที่พี่จะคิดปิดเว็บนี้ให้หายไปจากโลกไซเบอร์แห่งนี้ คำตอบที่มีให้กับทุกคนและเหตุผลที่จะทำให้เว็บแห่งนี้หายไปได้นั้นคือ พี่ไร้เรี่ยวแรงหรือได้ล้มหายตายจากไปจากโลกนี้แล้ว กับ วินส์ได้ปิดม่านลงต่างคนต่างแยกย้ายหนีหน้าออกไปจากวงการ
          และสุดท้ายข้อที่พี่คิดว่าเป็นความคิดเห็นส่วนตัวที่ทั้งอยากจะถามเค้าและไม่คิดอยากจะถามนั่นคือ ถ้าคนสำคัญของพี่( เคตะ ) หรือแม้แต่คนใดคนหนึ่งในวินส์หลุดออกมาว่า เกลียด หรือไม่ชอบวงเอ็กซ์และฮิเดะ เมื่อนั้นวินส์กับพี่เป็นอันจบกันอย่างถาวร เราจะกลายปเป็นเส้นขนานที่ไม่มีวันบรรจบกันได้อีกเป็นอันขาด!! เว็บนี้จะถูกเปลี่ยนกลายเป็นเว็บคนเกลียดวินส์แน่นอน ^^ เพราะฉะนั้นอย่าไปถามเค้าเลยนะ กลัวคำตอบค่ะ 555

with love from meichan or mrs.tachibana

ท้ายที่สุด นี่คือครัว mrs.tachibana family tree ในปี 2002

God : HIDE ( X Japan )
Father : Yoshiki ( X Japan )
Uncle : HIDE ( X Japan )
Brother :
Kaoru ( Dir en grey )
Hakuei ( Penicillin )
Heath ( X Japan )
Son :
Akira ( Lead )
Shiya ( Lead )
Daughter : Luna-chan (from Sugizo )
Brother-in-law : Toshiya ( Dir en grey )
Keita’s brother : Junji ( Laputa )
Husband No.1 : Keita (อา….จะโดนตื่บมั้ยน๊าาา )
Husband No.2 :
Hyde ( L’arc )
Die ( Dir engrey )
Sakura ( L'Arc )
Husband No.3 :
Ryuichi ( w-inds )
Ryohei ( w-inds )
Paramour No.1 : Inoran ( Luna Sea )
Paramour No.2 : Sugizo ( Luna Sea )
Paramour No.3 : Toshiya ( Dir en Grey )
Paramour No.4 : Taizo ( Feel )
And more ….. ^^’’