บันทึกเมื่อวันที่ 6 เมษายน 2546 by meichan or mrs.tachibana
          อา…ผ่านพ้นไปแล้วกับงานมีทติ้งที่ฉุกละหุกและปัญหามากที่สุดในรอบปี ^^’’ ก็เป็นอะไรที่พี่เมย์เองก็เกือบตายเอากลางงานเหมือนกัน (เครียดจนเพื่อนๆ เข้าหน้าไม่ติด พาลจะหน้ามืดตั้งแต่ต้นงานอีกต่างหาก ^^'' สงสัยแก่จริงๆ แฮะ) เพราะตั้งแต่เช้าของวันงานวันที่ 6 เมษายน 2546 ก็วุ่นวายกับการจัดเตรียมของทุกสิ่งที่อย่างที่จะเอามาในงานมีทครั้งนี้ ปิดร้านพีเปิ้ลชั่วคราว เตรียมของทั้งหมด เอาเป็นว่าขอรายงานเป็นช่วงๆ แล้วกันนะคะ เพราะไม่รู้ว่าอัพทีเดียวจะหมดมั้ย เพราะรูปที่ล้างมาเยอะเหลือเกิน อยากเอาลงให้ดู (ประจานสตาร์ฟทั้งหมดของงาน) เป็นอย่างสูง เหอๆ

โฉมหน้าสตาร์ฟพี่เมย์ 1 ถึง 12

          1 ทุ่มตรงของวันที่ 5 เมษายน ณ ร้านเอ็กแซมเปิ้ลช๊อป เมื่อสตาร์ฟคนสำคัญพี่สาวที่ทำงานเลิกดึกที่สุดของเรามาถึง พร้อมผืนผ้าสีขาวสะอาดที่เธอบอกว่า "มีอยู่ที่บ้านอยู่แล้ว อิอิ" พวกเราก็ลงมือกางออกพร้อมทุกคนก็หันมาถามว่า "แล้วเอ็งจะให้พวกกรูทำอะไรวะ" เมื่อเพื่อนถามด้วยความรัก เฮาก็ตอบกลับด้วยความรักเช่นกันว่า "กรูรู้ว่าเพื่อนกรูแต่ละคนวาดรูปเก่งลายมือสวย เพราะฉะนั้น เอาเลยเพื่อน ปากกาคนละด้าม ละเลงได้เลย"
           หลังจากนั้นต่างคนก็ต่างหยิบปากกากันไปคนละด้ามลงมือเขียนที่หัวผ้าว่า "Feel To w-inds http://kiss.to/mywinds" 1 สาวของเราบอกไว้ว่า หากเขียนเสร็จในงานขอกรูทำสวยอย่างเดียวพอนะ แล้วก็หัวเราะ โอ้โฮ เพื่อนเราวาดรูปกันเก่งจริงๆ ไม่เสียแรงที่.... เหอๆๆๆ 1สาววาดริว 1สาวเขียนข้อความ 1สาววาดเรียว และอีก 1 สาววาดเคตะและตัวมิสซิสทาจิบานะ :p ฮี่ๆ เมื่อเสร็จพี่เปิ้ลเหล่มามองพร้อมบอกว่า "อะไรวะ โคตรลำเอียงเลย วาดเคตะหน้าหวานเป็น Beboy เลย" น่านน มีการรู้อีก ---_----''' และแล้วต่างคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน เตรียมตัวของแต่ละคนพร้อมลงท้ายก่อนกลับบ้านอีกครั้งว่า "เฮ้ย สีฟ้านะสีฟ้า งานนี้ใส่เสื้อแบบไหนก็ได้แต่ขอสีฟ้านะอย่าลืม" "เออ พวกชั้นซื้อเตรียมกันหมดแล้วโว้ย" อ้าวเวงกรรมงานนี้ทำเพื่อนเสียเงินโดยใช่เหตุเลยเรา เหอะๆ
          ขอบอกว่าทั้งคืนหัดเล่นกีต้าร์กันทั้งคืนเนื่องจากไม่มีเวลาแล้วรวมถึงเตรียมข้าวของต่างๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฉายาอย่างหนึ่งของพี่เมย์ที่ถูกเพื่อนๆ ตั้งให้แบบกระทันหันว่า "ปลาทอง" เนื่องจากตั้งแต่คิดจะจัดงานยันจบงาน ปลาทองมากค่ะ จำอะไรไม่เคยได้เลยสักอย่าง ของอะไรราคาเท่าไร อยู่ที่ไหน ต้องทำอะไรบ้าง จะไปติดต่อใคร .... จำไม่ได้สักกาอย่าง ขาดเพื่อนเหมือนขาดเมมโมรี่ในสมอง จริงๆ ^^''

ให้มันมาจัดงานมันแอบมาถ่ายรูปก่อนหนอยๆ -"-

          11โมงตรง กันที่ร้านอย่างลุ้นระทึก ส่วนนังมิสซิสก็เดินเป็นหนูติดจั่น กับการนำเนื้อเพลงในซีร๊อกเพิ่อแจกในงาน เที่ยงตรงถูกเพื่อนๆ หรือที่เรียกกันในงานมีทติ้งว่าสตาร์ฟ ถีบออกจากร้านเพื่อไปตรวจตราความเรียบร้อยของสถานที่จัดงานมีท นั่นคือเชสเตอร์กริลชั้น 2
         เชสเตอร์นำทีวีออกมาให้พร้อมทั้งปลั๊กไฟไว้ใช้เสียบในงาน แต่สุดท้ายก็ยาวไม่พอ ต้องให้พวกเราออกเงินจ่ายกันเองอีก เฮ่อ….เวงกรรมเก็บเงินค่าอาหารทั้งหลายเพิ่มจากเราแล้วยังจาให้เราจ่ายเงินค่าจิปาถะเพิ่มอีก ฮ่วย…. พอได้ปลั๊กมาก็เริ่มมาลองตัววีซีดีกัน ซึ่งผลปรากฏว่า…. เครื่องทีวีของเชสเตอร์ใช้ไม่ได้ T^T ต่อยังไงก็ไม่มีภาพขึ้น หน้าสตาร์ฟและคนจัดงานก็เริ่มหงิก คิ้วชนกันจนแทบผูกโบว์ได้ เสียงสตาร์ฟทะเลาะกันเองเริ่มเกิด เนื่องจากหงุดหงิดกันทุกคน เพราะปัญหาต่างๆ กับทางเชสเตอร์นี้มันไม่ได้เกิดเพียงแค่เรื่องของการเพิ่มราคาค่าเช่าและของกินในร้าน แต่นี่มันเริ่มลามมาถึงในส่วนของเครื่องเคราที่จะใช้ในงานด้วย….และแล้ว เครื่องทีวีของเชสเตอร์เครื่องที่สองก็ถูกยกมา อื่มมมม เครื่องที่สองไม่มีช่องสัญญาณต่อวีดีโอเอาท์ เยี่ยมยอด ทำไงกันล่ะคะ

พี่เปิ้ลแห่งร้านเอ็กแซมเปิ้ลค่ะ นอกรอบเลยขอถ่ายสักหน่อย

ทีนี้ ทีมงานเมื่อเครียดก็เริ่มหันมาทะเลาะกันเองและโวยวายใส่กันอีกครั้ง คนจัดงานเองก็แทบจะสิ้นสติเช่นเดียวกัน อะไรกันวะเนี่ย ไหงมันถึงได้มีแต่เรื่องแบบนี้ ไม่คิดเลยว่าเรื่องต่างๆ จะเกิดขึ้นได้มากมายขนาดนี้ เฮ่อ…. ในที่สุดที่พึ่งสุดท้ายของพวกเราก็ลงความเห็นกันว่า โอเค เหลือทางรอดทางเดียวของเรานั่นคือ ขอยกทีวีที่มีอยู่เพียงหนึ่งเดียวในร้านจากร้านเอ็กแซมเปิ้ลมาในงาน!!!!
          ซึ่งทางรอดทางเดียวของเราค่อนข้างเสี่ยงพอสมควรเพราะทีวีในร้านถือเป็นปัจจัยสำคัญอย่างหนึ่งในการขายซึ่งถ้ายกมาก็หมายความว่าที่ร้านจะไม่สามารถโชว์สินค้าได้เลย แต่พี่เปิ้ลแม้ตอนแรกจะมีท่าทีตกใจมากก็ตามเพราะโทรไปหาเสียงสั่นแกก็นึกว่าล้อเล่น แต่นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่นเพราะขืนหาทีวีไม่ได้ งานนี้มีโดนด่าอานแน่นอน งานมีทคงเป็นอันต้องล้มเลิก แต่เมื่อบอกปัญหาให้รับรู้ และบอกว่าเราหมดหนทางกันแล้วจริงๆ แกจึงยอมให้ไปถือวิสาสะยกออกมาได้ อยากจะบอกน้องๆ ทุกคนว่า ครั้งนี้หากไม่ได้ทีวีจากร้านเอ็กแซมเปิ้ล งานทั้งหมดก็คงดำเนินต่อไปไม่ได้แน่นอน ขอบพระคุณพี่เปิ้ลเป็นอย่างสูงจริงๆ ขอบคุณๆๆๆ ขอบคุณมากๆ พี่ชายคนนี้ถ้าไม่มีหละก็ พวกเราคงไม่สามารถจัดงานนี้กันต่อไปได้แน่ๆ ขอบคุณสำหรับทีวีที่ให้ยืมมาในครั้งนี้ ขอบคุณความใจดีของพี่จริงๆ m(_ _)m

พี่เมย์02: น้องอย่าเพิ่งซื้อนะพี่กำลังงง	พี่เมย์01,03: กระดาษเขียนจดหมายแจกฟรีค่ะ

          น้องๆ ทั้งหลายเริ่มทยอยเข้างาน ทยอยซื้อของ เขียนแผ่นป้ายแบนเนอร์ (ป้ายผ้า) เพื่อส่งไปให้วินส์ที่ทางญี่ปุ่น หลังงานเลิกได้ข่าวว่าปากกามาอยู่เต็มกระเป๋าพี่เมย์เลยค่ะไม่รู้ว่าปากกาใครต่อใครมั่งเพียบเลยอ่ะ ^^’’ ช่วงที่เข้างานมานี้พี่เมย์เครียดมากในเรื่องของการเก็บเงินน้องๆ เพิ่มอีก 20 บาท เพราะกลัวเหลือเกินว่าจะถูกด่าในงาน แต่สุดท้ายพี่เมย์ อีกทั้ง 11 คนก็ลงความเห็นกันอย่างตื่นเต้นว่า “เฮ้ยไอ้เมย์ เอ็งไปบอกน้องๆ เค้ายังไงวะ เด็กเตรียมเงินแบงค์ 20 มาคนละใบสองใบ ไม่มีใครบ่นสักคำ โคตรน่ารักเลยว่ะ” นั่นก็เป็นอีกหนึ่งความประทับใจของเหล่าสตาร์ฟทุกๆ คน ซึ่งพี่เองก็ดีใจมากเช่นกัน น้องๆ มาถึงไม่ถามถึงเหตุผลที่เกิดเลยสักนิด กลับเข้าใจโดยง่ายถึงปัญหาที่เกิด ขอบคุณมากๆๆ ทางพี่ก็เบี้ยน้อยหอยน้อย ไม่รู้จะทำอะไรเป็นการตอบแทนจึงมีการแจกกระดาษเขียนจดหมายที่ทำกันเองแบบฉุกเฉินส่งให้ทุกท่านที่มาในงาน แม้มันจะไม่สวยนักแต่ก็อยากให้กับทุกๆ คนจริงๆ ขอบคุณมากนะคะ m(_ _)m

	พี่เมย์04: เฮ้ยทำยังไงวะ พี่เมย์05: เดี๋ยวดิ่ มันต้องเอาบัตรไว้ตรงนี้..
"ยิ้มหวานมองกล้องกันหน่อยเร๊ววว"	สาธิตการใช้บัตรมีทติ้งให้เกิดประโยชน์ที่สุด

          เนื่องจากกลัวจะเงียบเกินไป ทางเราจึงมีการเปิดเอ็มวีของวินส์เฟรมลีดอีกเล็กน้อยเป็นการเรียกน้ำย่อยที่โคตรรรรร เอ่อ….ดังสุดๆ จริง พี่สตาร์ฟพยายามจะเปลี่ยนเอ็มวีให้น้องๆ ได้ดู มิวสิคของเฟรมและลีดเพลงใหม่ (Remind & Fly Away) ก็ถึงกับถูกโห่เล็กน้อยเนื่องจากน้องๆ จาดูกันแต่วินส์ ^^’’ ครือว่า พวกพี่ๆ ก็เห็นว่ามิวสิควินส์ดูกันจนสึกแล้วอยากให้ดูอะไรใหม่ๆ มั่งอ่ะ (เกือบโดนเท้าน้องๆ ยำเละซะแล้ว ^^’’) พี่เมย์ไม่คิดว่าคนแค่ 78-79 คนจะกรี๊ดกันสนั่นได้ขนาดนี้ น้องๆ น่ารักกันมากจริงๆ พาเอาพวกพี่ๆ สตาร์ฟหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน โดยเฉพาะพี่เมย์ ที่กำลังจะเป็นลมเพราะความเครียดตั้งแต่เช้ามา ทำอะไรก็ลืมไปหมดทุกอย่าง เดินงุ่นง่านในงานรับแฟนคลับมั่ง ขายของมั่ง ถ่ายรูปมั่ง ถ่ายวีดีโอมั่ง เอิ่ก เล่นเอาต้องควักยาออกมาดมด้วยสังขาลที่ท่าทางจะไปไม่รอด ^^’’ แต่แค่ได้ยินเสียงกรี๊ดของน้องๆ ที่มาร่วมงานก็ดีใจจนอยากจะกระโดดไปร่วมด้วยจริงๆ มีน้องคนนึง (มารู้ตอนหลังว่าชื่อน้อง อุด้ง) น้องซ่ามากงานนี้พี่ๆ สตาร์ฟฝากมาบอกว่า เต้นมันมากเลยค่ะน้องขา แถมชื่อถูกใจสะดุดหูสตาร์ฟเป็นอย่างมากเรื่องอะไรไม่บอกเอาไว้หาทางถามจากสตาร์ฟเองนะคะ ^^

          เมื่อน้องๆ ร่วมรับประทานอาหารกันเรียบร้อยแล้ว ก็เริ่มมีการแจกรางวัลกัน อ้อ ลืมไปก่อนการแจกรางวัลมีการสาธิตวิธีใช้งานบัตรมีทติ้งที่ถูกวิธีให้กับน้องๆ ที่มาร่วมงานด้วย โดยอุปกรณ์ชิ้นนี้เราเรียกกันว่า “บัตรมีทติ้งแอดโดมิไนเซอร์” พี่เมย์และสตาร์ฟต่างจัดหาทุกวิถีทางในการอธิบายถึงคุณประโยชน์ของบัตรใบนี้ไม่ว่าจะเป็นการนำมาพกไว้ในกระเป๋าเพื่อประดับกระเป๋าหรือเอาไว้ดูยามว่าง การเจาะบัตรเพื่อทำเป็นที่ขั้นหนังสือ และนำไปทำเป็นพวงกุญแจติดกระเป่าหรือพวงมือถือแล้วแต่ความชอบของแต่ละคน (ได้ข่าวว่างก)

น้องสาวดวงดีที่จับฉลากได้โปสเตอร์ 1 ใน 5 ใบของงานไปค่ะ

          การแจกรางวัลเราถามคำถามไป 1 ข้อด้วยคำถามที่ว่า สุนัขของเรียวเฮ ชื่อว่าอะไร และแล้วก็มีคนตอบถูก เหอๆๆ ไม่ใช่ใครที่ไหน โยชิ คนดังของเรานั่นเอง ก็ได้รับรูปวินส์ไป 1 เซ็ทด้วยกัน แม้เล็กน้อย ราคาไม่แพงไม่ใช่ของแท้แต่ก็อยากให้อ่ะแหละนะ (ท้ายงานได้ข่าวว่ามีน้องบางคนบ่นว่าหวยล็อค ขอบอกว่าทุกคนที่ได้รางวัลไป พี่ไม่เคยเห็นหน้าด้วยกันทั้งนั้น ไม่เคยรู้จักสนิทสนมกันเป็นการส่วนตัว อีกทั้ง พี่เมย์ไม่ได้เป็นคนจับรางวัลเอง ไม่ได้เป็นคนชี้ให้น้องๆ ตอบกัน เพราะฉะนั้นเป็นไปไม่ได้ที่จะมีหวยล็อคนะคะ งานนี้แล้วแต่ดวงและความไวของสายตาของสตาร์ฟในงานค่ะ ^^)
          ต่อมาคำถามที่สองด้วยความอยากจาให้เลยถามต่อไปว่า เว็บ feel to w-inds ในครั้งแรกสีอะไร คนยกมือพรึ่บพรั่บ แต่เมื่อถามแล้วน้องตอบสีฟ้า (น้องด้ง) เหอะๆ ผิดง่ะ เว็บพี่บ่อไจ้สีฟ้าอ่ะน้องเอ้ย หากใครที่เคยเข้าเว็บตั้งแต่สมัยแรกเริ่มเปิด หรือได้เข้าไปอ่าน 1st message from webmasterFTW หละก็รับรองคำถามตอบได้แน่นอน แล้วหลังจากนั้นทุกคนในงานก็เงียบกันกริบไม่มีใครยกมือ อ่ะนะ หน่วยกล้าตายหนึ่งคนยกมือตอบ (น้องจอย) ว่า “Navy Blue” หรือเปล่า อ่ะนะ คับ นาว บลูก็คือสีน้ำเงิน ก็ถูกอ่ะจิ่ แล้วจะไม่ให้ได้รางวัลไปได้ไง จึงให้รูปกันไปอีก 1 เซ็ท ทั้งให้น้องๆ เตรียมสังเกตุบัตรมีทติ้งของตัวเอง เนื่องจากพี่เมย์ทำตำหนิไว้ให้ไม่เหมือนกับคนอื่นๆ

ถ่ายกันไม่หมดค่ะ เลยต้องแบ่งเป็นกลุ่ม มีเคตะมาเข้ากล้องด้วย อิอิ

          หลังจากนั้นก็เริ่มงานมีทติ้งกันแบบจริงจังเสียที ด้วยการเปิดวีดีโอของส่วนตัวที่เว็บมาสเตอร์ซื้อหามากักเก็บไว้ได้ ตั้งแต่สมัยวินส์ยังไม่ดัง นั่นคือสมัยเดบิวแก้มยุ้ย และโซลแดนซ์ ที่ก่อนถึงวันงานพี่เมย์ทำการเอาวีดีโอเน่าๆ ม้วนสำคัญของตัวเองไปหาร้านแปลงให้เป็นวีซีดีมาจนได้ จากม้วนเน่าๆ ก็กลายมาเป็นซีดีเน่าๆ แทน ^^''
         สมัยวินส์ เฟรม ลีด เดบิวกันใหม่ๆ ช่วงแรก เปิดลีด กับเฟรม เสียงกรี๊ดก็ยังคงมีบ้างประปลาย พร้อมด้วยเสียงจากสตาร์ฟในงานที่เป้ฯแม่ยกลีด และเฟรมด้วย เหอๆๆ เมื่อถีงวินส์เสียงกรี๊ดดังจนลงไปถึงข้างล่าง เนื่องจากในเวลานั้นพี่เมย์ลงไปจ่ายเงินเคลียร์เงินกับทางผู้จัดการร้านเชสเตอร์ด้านล่างร้าน มันเสียงดังลงมาข้างล่างจนคนด้านล่างร้านถึงกับหยุดกินแล้วพากันแหงนมองเพดานกันเป็นทิวแถว พร้อมกับพนักงานที่หันกลับมายิ้มให้โดยไม่พูดอะไร (อ่ะนะ ช่วยไม่ได้ ถ้าน่ารักมีเสียงกรี๊ดก็ไม่แปลกหรอกเหอๆ ^^’’ ) เมื่อกลับขึ้นมาก็เห็นเป็นเรียวโซลแดนซ์กันแล้ว อ้อ ลืมไป มีการแก้ข่าวเรื่องอายะกันในงานเล้กน้อย รวมถึงเมื่อดูเรียวเฮ เอ่อ….เป็นอะไรที่น้องๆ ตั้งใจดูและตั้งใจฟังพี่สาวแสนสวยของเราบรรยายมาก งานนี้มีน้องคนนึงถึงกะร้องไห้ด้วยความสงสารพ่อหนุ่มน้อยของเราด้วยสิ อิอิ คงรู้ตัวเองนะจ๊ะ พอดีพวกพี่บังเอิญเหลือบไปเห็นเข้าอ่ะ เหอๆ

น้องๆ ชุดสองที่ถ่ายรูปร่วมกัน

           ตอนพวกพี่ดูกันพวกพี่ก็น้ำตาซึมเหมือนกันหละนะคะน้องๆ เมื่อจบโซลแดนซ์ก็มีการแจกรางวัลโปสเตอร์เพิ่มอีก 4 รางวัล และรวมถึงรางวัลพิเศษที่ให้กับคนที่มีบัตรมีทติ้งแปลกที่สุดในงานได้รับโปสเตอร์และภาพวินส์ไป 1 เซ็ทด้วยกัน อีกทั้งบรรดาสตาร์ฟเมย์ทั้งหลายก็พากันหาเรื่องแจกบัตรสตาร์ฟกันมากเลย ทั้งที่ให้เพราะชื่อถูกใจ ให้เพราะเป็นเด็ก ให้เพราะมาจากต่างจังหวัด และให้เพราะอยากให้ น้องๆ ได้ของกลับบ้านกันไปเพียบเลยงานนี้ เล่นเอาพวกพี่กลับบ้านกันตัวเปล่าจริงๆ อิอิ อ้อ สำหรับกระป๋องใส่โพยจับรางวัลเป็นกระป๋องกิติมศักดิ์มากค่ะ เพราะเป็นกระป๋องอิมพอร์ตของวินส์ที่ทางพี่เมย์เองเพิ่งจะได้มาเมื่อวานเอง(วันที่ 5 เมษายน) น่ารักๆ ได้มาพอดีวันงานพอดีเลยอิอิ ^^ เพื่อนๆ เรียกว่ากระป๋องถังข้าวโพด (ถ้าโรงหนังไหนขายถังข้าวโพดขั้วน่ารักแบบนี้บอกกันมั่งนะจะตามไปเก็บ)         

เฮ้ยๆ แฟนคลับลูน่าซี แอบมางานวินส์ได้ไงเนี่ย งานนี้เค้าใส่ฟ้ากันย่ะ (อ้อลืมไปวันนั้นทีวีที่ร้านยกมางานมีท เลยไม่มีที่จะไปนี่เองเหอๆ)

         หลังจากนั้นก็มีการเปิดเพลง Somehow ที่วินส์ไปออกรายการป๊อบแจมให้ดู ซึ่งอันนี้คอนเฟิร์มเป็นอย่างสูงว่า มิสซิสค่อนข้างที่จะยัดเงินตากล้องเป็นพิเศษเพราะมันถ่ายแต่เคตะเยออะมากๆ อิอิ เล่นเอาพี่เมย์หอนไปหลายคืนเลยทีเดียว ^^’’ ก็เป็นไปตามที่คาดเพราะน้องๆ ก็กรี๊ดกันสนั่นอีกเช่นกัน เล่นเอาหูชาไปเลย น้องๆ กรี๊ดกันตอนเดียวกับที่พี่กรี๊ดเลยอ่ะ ตอนที่เคตะกัดลิ้นตัวเอง กับตอนที่ร้องเพลงหลับตา โอ้ยยยยจาเป็นลม (เริ่มออกนอกเรื่องแล้ว ^^’’)