Part: Interview with the Vampire

Q1: เห็นว่าชอบทานมากๆ ในเรื่องนี้ที่แสดงก็ทานไม่หยุดเลย แล้วชีวิตจริง เป็นแบบนี้หรือเปล่า?
Ryuichi: อ๋อ...ก็แหม ผมเองก็อดน้อยใจไม่ได้นะ ที่บางครั้งแอบแว่บไปอ่านกระทู้ตามบอร์ดต่างๆ แล้วทุกคนก็มักจะบอกว่าผมอ้วนงั้นอ้วนงี้ เพราะงั้นผมก็เลยคิดว่า กินประชดไปซะเลยก็แล้วกัน
Keita: ไม่จริงหรอก ชั้นก็เห็นนายกินแบบนี้ตลอดทั้งปีอ่ะ โกหกๆ (หัวเราะ)
Ryohei: แต่ผมก็ว่า Ryuichi ที่เป็นแบบนี้ก็ดูน่ารักดีอยู่แล้วนะครับ หรือว่าไง Keita?
Ryuichi: ไม่ได้ยินที่ เรียว ถามหรือไง ตอบเด่ะ!
Keita: (หันหน้าหนีไปทางอื่นก่อนจะตอบคำถาม) ก็...ก็น่ารักหละมั้ง??

Q2: Keita คุง ที่คิดในเรื่องว่ารำคาญคำตอบทั้งหลายจริงๆ แล้วเป็นยังไงเหรอ?
Keita: เมื่อกี้ที่คุยกันไม่มีคำถามนี้นี่???
Q: ??? (--- ---||||)

Q3: จริงหรือเปล่าที่เค้าเรียก Keita คุง ว่าเป็น Diva of song หรือ Princes?
Keita: ..........
Ryohei: ก็ Keita สมัยเดบิวน่ะ น่ารักออกขนาดนั้น ใครเห็นก็ต้องว่าว่าเหมือนนางฟ้าตัวน้อยๆ อยู่แล้ว (หัวเราะ)
Ryuichi: แหวะ~~~ คิดคำนี้ได้ไงเนี่ย เรียว
Keita: ล้วงให้มั้ย? ไอ้ที่ติดอยู่ในคอน่ะ ...... (กระซิบ) แต่ไม่ใช้มือล้วงให้นะ...หึๆ
Ryuichi: !!!!!! .......(กระซิบ) ไอ้บ้า...

Q4: ในเรื่องเห็นบอกว่า Keita หายตัวไปตั้ง 20 กว่าชั่วโมงไม่ทราบว่าเท็จจริงเป็นยังไงเหรอเรื่องนี้ พอจะเล่าได้มั้ย?
Ryohei: นั่นสิ เล่าหน่อยๆ ชั้นก็ยังไม่รู้เรื่องเลย
Ryuichi: ผ่านมั้ยคำถามนี้ Keita?
Keita: จริงๆ เรื่องพวกนี้ผมก็ไม่อยากจะรื้อฟื้นขึ้นมาพูดหรอกนะครับ เพราะมันเป็นความหลังที่ไม่น่าจดจำของผมเลย... มันน่ากลัวมากจริงๆ (ทุกคนเริ่มทำหน้าไม่อยากจะฟัง) ....ครือ จริงๆ แล้วมันน่ากลัวกว่าที่อธิบายไว้ในเรื่องอีก เพราะว่า....ผมถูกลักพาตัวครับ..
Ryuichi&Ryohei: ห๋าาาาา ถูกลักพาตัว!!!!
Ryohei: ไหนบอกว่าหลงทางไง
Keita: ขอโทษ ไม่อยากให้ห่วง ...พอดี เดินๆ อยู่ดีๆ ก็เหมือนมีกระสอบหรือถุงอะไรก็ไม่รู้มาครอบตัวแล้วก็ถูกยกไปที่ไหนสักแห่ง ได้ยินเสียงหื่นๆ ของป้าแก่ๆ 2-3 คนได้ 20 ชั่วโมงที่น่ากลัว...อ๊ากกก อย่าให้ชั้นนึกถึงชั้นกลัวเสียงป้าพวกนั้น มันน่ากลัวมากกกก (-- --|||||)
Ryuichi: ผ่านคำถามนี้ได้มั้ยครับ? เดี๋ยวจะทำให้เพื่อนผมนึกถึงเรื่องเลวร้ายที่สุดในชีวิตขึ้นมาอีก ผมไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนั้นกับเค้า
Ryohei: นั่นสิ โธ่... Keita นายปิดไว้ทำไม ทำไมไม่บอกช๊านนน (เช็ดน้ำตา)
Q: .........

Q5: แชมเปญที่กินกัน สรุปว่ามาจากดาปั้มจริงๆ หรือเปล่า? แล้วตกลงเรื่องที่เปิดขวดนั่นมันยังไงกันเหรอ พอจะบอกได้มั้ย?
Ryohei: ของจริงนะครับ คุณเคนของผมให้มาจริงๆ
Ryuichi: ของผม? นายพูดว่าของผมเหรอ เรียว???
Ryohei: ห๊ะ...ห๋า ชั้นพูดเหรอ? ไม่ใช่มั้ง...
Keita: นายพูดนะ ชั้นคนกลางชั้นได้ยินชัด นายพูด
Ryohei: ???
Keita: ที่เปิดขวดนั่นผมเปล่าเสกมานะครับ มันอยู่ในตะกร้าที่เรียวถือมาตั้งนานแล้ว แต่เจ้าตะกละนี่สิ (เหล่) มัวแต่มองขวดจนน้ำลายยืด เลยไม่ได้สนใจเรื่องที่เปิด ทำมาโวยวายหาว่าผมทำแปลก ไปคว้ามาจากไหน
Ryuichi: เออ...ชั้นมันตะกละ ชิ! (นั่งเท้าคางแล้วเมินออกข้าง)
Keita: (กระซิบ) อย่างอนมาก เดี๋ยวก็กอดออกทีวีซะหรอก
Ryuichi: ...................

Q6: ถาม Ryohei คุง... Ryohei คุง กลัวแวมไพน์มั้ย
Ryohei: ผมว่าถ้าคนรู้จักผมหละก็ผมก็คงไม่กลัวหรอกนะครับ ผมยันยืนยันว่าผมไม่ได้เมาตอนตอบ เพราะผมน่ารักจริงๆ (หัวเราะ)
Ryuichi: Keita หมันไส้คนด้านขวานายจัง ช่วยล้วงคอชั้นทีได้ป่ะ แหวะ
Keita: แล้วจะให้ชั้นล้วงด้วยอะไรดีล่ะ??
Ryuichi&Ryohei&Q: ?????

Q: ข้อนี้ขอหูครอบให้ Ryohei คุงด้วย เราจะถามแค่ Keita กับ Ryuichi เท่านั้น
(ทีมงานส่งหูครอบมาให้พร้อมจับ เรียวหันหลังออก)
Q7: ไม่ทราบว่าตกลง Keita คุง ....จูบเก่งจริงอย่างในเรื่องหรือเปล่า?
Keita: (หัวเราะ) ถามผมเหรอครับ? ถามคนที่ลองมาแล้วดีกว่านะ คิกๆ (หัวเราะ)
Ryuichi: ไอ้บ้า!
Q: คนทางบ้านรอฟังอยู่นะครับ
Keita: ไหนๆ คนไหนสงสัยเดี๋ยวผมจะไปไขข้อข้องใจให้เอง (มองซ้ายมองขวา)
Ryuichi: เออๆ ตอบก็ได้ เก่งครับ! พอแล้วนั่งลงสักที อย่าลืมสิว่าตอนจบของเรื่องแกพูดไว้ว่าไง รักษาคำพูดตัวเองด้วยดิฟระ
Keita: หึงหละสิ
Ryuichi: .........
Ryohei: เมื่อไหร่จะให้ผมเอาหูครอบนี่ออกสักทีเนี่ย นานแล้วน๊าาาา

Q8: ตอน Keita ไปขอ Ryuichi นั่น หลับจริงๆ รึเปล่า?
Ryohei: เห??? ใครขออะไรนะฮะ
Q: ก็ เค...อ๊ะ อุ๊บ (Keita โดดตะครุบปาก)
Keita: ไม่มี๊....ไม่มีนี่ เค้าถามคำถามผิดน่ะ ใช่มั้ยครับ?? (พูดรอดไรฟัน พร้อมโชว์เขี้ยวงามๆ ให้เห็น)
Q: อ่ะครับ..ถามผิดครับขอโทษทีๆ ^^'' พลาดไปนี๊ดส์

Q9: Ryuichi คุง ปกติแล้วไม่ชอบพูดคำว่าขอโทษจริงๆ เหรอ
Ryohei: ปากแข็งเลยแหละครับ ทำผิดก็ไม่ขอโทษหรอกหมอนี่น่ะ อ้างไปเรื่อย
Keita: ปากหนักมากกว่า ใจจริงอยากจะขอโทษเค้าใจจะขาด แต่กลัวเสียเหลี่ยม... ชั้นพูดผิดมั้ย?
Ryuichi: อย่ามาทำเป็นรู้ดีเลยนะพวกนาย ...โดยเฉพาะนาย...หุบปากเฉยๆ ก็ไม่มีใครว่าเป็นใบ้หรอก
Ryohei: อะแฮ่มๆๆ (กระซิบ) ออกทีวีเว้ยยย ไปทะเลาะกันที่บ้านโน่น หน้าจอ รักกันไว้ๆ

Q10: ดูเหมือนวงนี้จะเป็นพวกสมาธิสั้นนะ งั้นถามข้อสุดท้ายเลยแล้วกัน... Keita คุง ตายยังไงรึครับ
Ryohei: เห? ในเรื่องนายตายด้วยเหรอ ไม่เห็นรู้เรื่องเลย
Keita: ก็นายนอนนี่จะรู้ได้ไงล่ะ... ดูเหมือนคนเขียนบทจะแก้แล้วแก้อีกจนเผลอ ลบคำอธิบายเรื่องผมตายออกไปโดยไม่รู้ตัวอ่ะครับ
Q: แหม...ดูเหมือน Keita คุงจะรู้รายละเอียดเกี่ยวกับคนเขียนมากจังนะ
Keita: ........ก็คลับคล้ายคลับคลาว่าผมจะเห็นเงาลางๆ ของคนเขียน คล้ายกับเงาของหนึ่งในป้าที่ลักพาตัวผมไปหละนะ ..แต่คงไม่ใช่มั้ง(นะ) ต่อๆๆ จริงๆ แล้วผมถูกรถชนบนภูเขานั่นหละครับ
Ryohei: น่ากลัววววว~~~!
Ryuichi: (เหล่...) เว่อร์ไปแล้วเรียว เว่อร์ไป.....

Q: เอาหละครับ คำถามแค่ 10 ข้อนี้ก็พอจะแก้ข้อสงสัยบางอย่าง (หรืออาจจะทำให้สงสัยหนักขึ้นกว่าเดิม) ของนิยายเรื่องนี้ได้บ้างหละนะ อ้าว เรียวเฮ คุง ลุกออกไปซะแล้ว ดีเลย งั้นถาม เคตะ คุง กับ ริวอิจิคุงหน่อย
Ryuichi: ครับว่าไงครับ
Q: ตกลงว่าทั้งคู่รักกันจริงๆ หรือว่าแค่เล่นละครให้สมจริงกับบทล่ะ
Ryuichi: ไม่ได้ อุ๊บ อื๊อออออ (ถูกประกบด้วยริมฝีปากบาง)
Keita: หมันไส้มานานแล้วตั้งกะเริ่มตอบคำถามเนี่ย เป็นไง บอกแล้วว่าชั้นไม่ล้วงคอให้นายด้วยนิ้วหรอก เรียวไม่อยู่แล้วด้วย เอาเป็นว่าจบแค่นี้แล้วกันนะครับ ผมขอเคลียร์รายละเอียดนิยายเรื่องนี้กะ ริวอิจิ เค้าต่ออีกสักหน่อยแล้วกัน บ๊ายบายครับ
(เตะ Q ออกมาข้างนอก แล้วล็อคประตู)
Q: เอ่อ......อ่า.........เอ่อ.....คับ...ค่ะ จบค่ะจบ สิ้นสุดการสัมภาษณ์คับ พบกันใหม่เมื่อเกิดการผิดพลาดขึ้นในฟิคอีกครั้งแล้วกันนะครับ บ๊ายบี~~~~~

with love from mrs.Tachibana Virus&Vaccine Mode
Keita Ryuichi Fever Forever

©2002 by Feel To w-inds.All right reseved.