Feel To w-inds Fiction ---------- Feel To w-inds ---------- By Feel To w-inds

*คำเตือน* นิยายเรื่องนี้จัดได้ว่าเป็นนิยายเฉพาะกลุ่ม หากท่านรับไม่ได้ หรืออย่างไร ก็ขอให้ออกไปจากหน้านี้โดยด่วน และอย่าได้กล่าวว่าผู้แต่งหรือผู้จัดทำโดยเด็ดขาด อีกทั้งนิยายเรื่องนี้ได้ถูกแต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้แต่ง มิได้เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงแต่อย่างใดและได้รับอนุญาตให้นำมาลงในเว็ปนี้เท่านั้นห้ามมิให้ผู้ใดนำไปใช้ในด้านอื่นๆ ขอบคุณค่ะ

MOON CLOCK

By Feel To w-inds.

Time I

           “พ่อหนุ่ม ไม่ลองแวะมาดูของทางนี้หน่อยเหรอจ๊ะ” เสียงหญิงชราแต่งตัวแปลกๆ ขานเรียกทำให้เจ้าหนุ่มร่างบึ่กล่ำสันเหลียวมองไปมารอบกายแล้วชี้ตัวเองอย่างงงๆ แต่ก็ได้รับคำตอบกลับเป็นรอยยิ้มใจดีที่ระบายบนใบหน้าที่มีริ้วรอยของความแก่ชราให้ได้เห็น ชายหนุ่มเดินทำหน้างงๆ ไปหาหญิงชราพร้อมลงนั่งยองๆ มองดูของสวยงามแปลกตาหลากหลายชิ้นที่วางเรียงรายบนผืนผ้ากำมะหยี่สีดำทึบ
           “หู๋!…. ของแปลกๆ ทั้งนั้นเลยนะครับ” เจ้าหนุ่มร้องเสียงหลงด้วยความทึ่งกับของที่เห็นตรงหน้า ทุกๆ ชิ้นล้วนแปลกตาและมีเอกลักษณ์เป็นของตัวเองด้วยกันทั้ง ที่สำคัญดูเหมือนเป็นของ Hand made ทั้งนั้นอีกด้วย ทั้งสร้อย แหวน กล่อง ผ้าเช็ดหน้าต่างก็ดูรูปร่างสีสันโดดเด่นด้วยกันทั้งนั้น แต่ดูเหมือนจะมีของอยู่ชิ้นหนึ่งที่ทำให้สายตาของเจ้าหนุ่มต้องหยุดชะงักพร้อมมองด้วยแววตาส่องประกายอยากรู้อยากเห็นอย่างเต็มกำลัง
           “Moon Clock จ่ะ” “..หือ? คุณยายว่ายังไงนะครับ?” ชายหนุ่มทำหน้าแปลกใจพร้อมหยิบของที่ตนเองกำลังสนใจอย่างที่สุดขึ้นมาพลิกดู แต่คุณยายก็ค่อยๆ เอื้อมมือคว้าจับมันไปจากมือพลางไขลานทางด้านใต้ฐานกลมๆ นั่นอย่างแผ่วเบา สักครู่ เสียงดนตรีจากลานที่ถูกไขก็ดังกังวาลก้องไปทั่วบริเวณ เสียงเพลงแปลกหูแต่ฟังแล้วเพราะจับจิต ฟังแล้วสบายใจอย่างบอกไม่ถูก กล่องดนตรีรูปพระจันทร์เสี้ยวถูกล้อมร้อยไปด้วยเครื่องประดับสร้อยเส้นเล็กๆมากมาย ภายในแก้วกลมใสที่วางอยู่เหนือฐานที่เป็นนาฬิกาไขลานแบบโบราณ ยามเมื่อไขลานให้ดนตรีขับขานกล่อมคนฟัง ดวงจันทร์เสี้ยวที่อยู่ภายในโหลแก้วใสก็จะค่อยๆ เคลื่อนตัวหมุนวนไปรอบๆ พร้อมกับที่มีแสงเรืองรองเปล่งออกมาให้ได้เห็นเบาบางอ่อนๆ เป็นของที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยจริงๆ!
           “Mooc Clock นาฬิกาแห่งดวงจันทร์ จะทำให้คนรับได้พบกับความสุขที่สุดในชีวิต เป็นของล้ำค่าที่เหมาะสำหรับเพื่อนที่กำลังโกรธกันอยู่เลยเชียวหละนะ” คุณยายยิ้มพลางยื่นเจ้าสิ่งที่ยายแกเรียกว่า ‘Moon Clock’ ให้ชายหนุ่มถือเอาไว้
           “จริงเหรอครับ!!! ..เท่าไรเนี่ยครับไอ้เนี่ย ผมเอาอันนี้แหละ ราคาเท่าไรเหรอครับ” เจ้าหนุ่มควักกระเป๋าเงินออกมาทันทีโดยที่ยังไม่ทันได้รู้ราคา “ราคา xxxx” หญิงชราบอกราคาพลางหยิบของใส่กล่องให้อย่างดี “Ryuichi ทำอะไรอยู่น่ะ! นายนะ ปล่อยให้ชั้นเดินพูดคนเดียวเป็นไอ้บ้าไอ้บออยู่ตั้งนาน ทีหลังจะหยุดดูอะไรก็สะกิดบอกกันบ้างสิฟะ อายเค้าจะตาย ดีนะที่เค้าไม่รู้ว่าชั้นเป็นใครไม่งั้นมีหวังแย่แน่ๆ….” เสียงเพื่อนโหวกเหวกมาแต่ไกลทำให้เจ้าหนุ่มรีบหันกลับไปมองพร้อมรับของมาไว้ในมืออย่างรีบเร่ง
           “เอ่อ..โทษทีเห็นนายไปไกลแล้วเลยไม่ทันได้เรียก พอดีมีของน่าสนใจน่ะก็เลยแวะนิดนึง ขอบคุณมากนะครับคุณยาย แล้ววันหลังผมจะมาอุดหนุนใหม่” Ryuichi ยิ้มร่าพร้อมโค้งให้คนขายพลางตบไหล่เพื่อนซี้เดินห่างออกไป “ขอให้เพื่อนหนูสนุกกับ Moon Clock นะจ๊ะ” หญิงชราเอ่ยคำสุดท้ายก่อนจะยิ้มจางๆ พลางเก็บของบนแผงทั้งหมดใส่ในกล่องสีดำของเธอแล้วลากเดินหายเข้าไปมุมใดมุมหนึ่งของตึกในระแวกนั้น……
           “ไปเร็วๆ เข้าเถอะ ยังหาของให้ Keita ไม่ได้เลยนะนายน่ะ นี่เดินวนไปวนมาทั้งวันแล้วนะเนี่ย”
           “ได้แล้วๆ คราวนี้รับรองต้องหายโกรธชั้นแน่ๆ” เจ้าหนุ่มยิ้มกริ่มพลางมองของในมืออย่างภาคภูมิใจ
           “หือ? นายไปซื้ออะไรมาล่ะ ไหงคราวนี้ไม่ยักปรึกษาหรือรอชั้นมาก่อนเลย ไมซื้อมาเลยได้ล่ะเนี่ย…” เรียวเฮกล่าว หลังจากที่เพิ่งจะกินไอศกรีมหมดแท่งไปหมาดๆ
           “MoonClock….ชั้นซื้อ MoonClock มา”
          “ห๋า?!? ตัวอะไรวะ พูดอีกทีซิ Ryuichi”
           “ชั้นบอกว่าชั้นซื้อ MoonClock มาไง นี่อย่าบอกว่านายไม่รู้จักนะ เชยเป็นบ้าเลยนายเนี่ย” Ryuichi กล่าวอย่างภูมิใจ ทำทีเหมือนผู้มีความรู้ ทั้งๆ ที่ก็เพิ่งจะรู้จักเมื่อสักครู่นี่เอง ทำเอา Ryohei เกาหัวแกรกกรากอย่างจนด้วยเกล้า
           “เออ… ชั้นไม่รู้ ชั้นมันเชย แต่ชั้นว่านายก็คงเพิ่งรู้จักเมื่อกี้แน่ๆ เพราะนายไม่เคยรู้อะไรก่อนชั้นเลยสักครั้ง จริงหรือเปล่า Ryuichi ….”
           “แหะๆ.. ^^’’ รู้ทันเรื่อยเลยแฮะ แย่จริง… ก็..นะ เมื่อกี้เจอคุณยายแกขายของอยู่ตรงนั้นน่ะแกกวัวกมือเรียกแล้วชั้นก็เห็นไอ้เนี่ยมันสวยดี ยายแกก็พูดขึ้นมาว่ามันทำให้คนรับมีความสุข แถมยังเหมาะกับเป็นของขวัญให้เพื่อนที่กำลังโกรธกันอยู่ด้วยอ่ะ ชั้นก็เลยซื้อมาเลย เป็นไงเจ๋งป่ะ”
           (--_------‘’’) Ryohei ได้ยินก็ทำหน้าปั้นยากเมินไปทางอื่นอย่างไม่ใยดีเพื่อนอีกเลยกับเหตุผลที่ซื้อของมา “นายนี่มัน…หลอกง่ายชะมัด เจ้าบ้าเอ้ย ของแค่นี้เนี่ยนะจะไปทำให้ Keita หายโกรธได้อ่ะ โธ่! ไอ้หมอนั่นน่ะบ้าเกมส์จะตายไป ขืนนายซื้อของแบบนี้ไปให้มัน มันไม่ถีบนายกลับก็แปลกแล้วหละ บ้าเหรอ รู้อยู่ว่าเจ้านั่นน่ะ มันสามัธยายกะของไร้สาระแบบนี้เหมือนอย่างนายที่ไหนกันล่ะ แล้วดันไปบอกเค้าได้ว่าโกรธกับเพื่อน เค้าก็เอาจุดนี้มาขายของให้นายได้เลยน่ะสิเนี่ย ริวเอ้ยริว….” Ryohei กล่าวต่อว่าจบก็ส่ายหน้าอย่างหงุดหงิดในความซื่อของเพื่อนตัวอ้วนกลมที่ยืนเกาหัวยิ้มแห้งๆ กับของในมือ
           “อ… แล้วทำไงดีอ่ะ.. คงไม่หรอกมั้ง ถึงไม่ชอบแต่ว่านี่ชั้นลงทุนซื้อมาให้มันเชียวนะ….จะไม่รับเชียวเหรอ นี่ของจากใจชั้นเลยนะเนี่ย”
           “เฮ่อ… กลุ้มใจกะความเอ๋อของนายจริงๆ ให้ตายเถอะ! เอ้า! ก็ซื้อมาแล้วนี่ เวรกรรม ถ้าชั้นเป็น เคย์ นะ หึ! นายได้ตายคาบ้านแน่ๆ ไปๆ รีบไปเหอะ หายมาทั้งวันแบบนี้แล้วเดี๋ยวหมอนั่นก็บ้าพลังพ่นไฟใส่อีกหรอก ชั้นยังไม่อยากพลอยถูกหางเลขไปกับนายหรอกนะ” ร่างบางกล่าวพร้อมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนชักชวนเพื่อนกลับบ้านอย่างอ่อนอกอ่อนใจ
           “อ๊ะ! เดี๋ยวก่อนๆ เรียวๆๆ ชั้นเปล่าบอกยายคนนั้นนะว่าชั้นโกรธกะเพื่อนน่ะ ชั้นยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ แค่เดินไปดูของเค้าเฉยๆ เอง เฮ้! คอยชั้นก่อนสิ นายไม่ฟังที่ชั้นพูดเลยนี่นา Ryohei~~~”

Time to be continue...

moon clock

contact to me

name:
email:
Subject:
Message

MOON CLOCK 1 / 2 / 3 /