Chapter III : Keita part... (End Of Winding Road)
          ฮึ ฮึ ฮึ... คุณๆ เชื่อไหมฮะว่าผมถูกใส่ร้าย... ผมอาจจะชอบแกล้งคนอื่นจริงๆ แต่ไม่ใช่ทุกครั้งที่มีโอกาสอย่างที่เจ้าพวกนั้นกล่าวหา มันต้องมีบ้างล่ะฮะที่ผมปล่อยให้โอกาสมันหลุดลอยไป จริงไหมฮะ... ใครจะมานั่งรออยู่ตลอดเวลาว่าใครจะเผลอ มันเป็นเรื่องที่โอเวอร์มากเลยฮะ ทั้งเจ้า Ryohei และก็ Ryuichi น่ะ พูดเกินไปหน่อย
          จริงๆ ผมไม่ได้อยากจะเห็นคนอื่นเดือดร้อนนะฮะ เพราะเรื่องที่ผมแกล้งมันก็แค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ผมแค่อยากจะเห็นปฏิกิริยาของคนพวกนั้นเวลาตกใจหรือทำอะไรไม่ถูกก็เท่านั้นเอง แล้วบางครั้ง Ryohei เองก็ยังช่วยผมแกล้ง ริว เลยนี่นา ถึงบางครั้งจะแค่ยืนยิ้มอยู่ข้างๆ ก็เถอะ! นั่นก็เป็นการพิสูจน์แล้วว่าการแกล้ง ริว น่ะ มันเป็นเรื่องที่น่าสนุกเอามากๆ เลย
          เจ้า ริว น่ะเป็นคนอ่อนไหว ซื่อนิดๆ บื้อหน่อยๆ บางทีถูกแกล้งแล้วยังไม่รู้ตัวเลย Staff เองก็ชอบแกล้งเหมือนกันนะฮะ ผมเองยังโดนเลย แต่ว่า Ryohei กับ Ryuichi จะบ่อยกว่า เพราะผมมักจะไหวตัวทันก่อนทุกที พวกเค้าก็เลยเบื่อที่จะแกล้งผมกันแล้วล่ะ เพราะเปอร์เซ็นต์ความสำเร็จมันต่ำเหลือเกินนี่ฮะ
          ผมยอมรับตรงๆ เลยว่าผมไม่ชอบยอมแพ้อะไรง่ายๆ เรื่องที่คนอื่นทำได้ ทำไมผมถึงจะทำไม่ได้ ผมก็เป็นคนเหมือนกับเค้านี่นา ยิ่งถ้าเป็นเรื่องที่ผมสนใจล่ะก็รับรองได้ ต่อให้ทำไม่เป็นผมก็จะต้องหัดให้เป็นแล้วต้องเป็นอย่างดีด้วย... และถ้าเรื่องไร้สาระนะฮะ พวกเกมส์หรือแข่งขันเล็กๆ น้อยๆ ผมไม่มีทางยอมแพ้เด็ดขาด แต่ก็ไม่ใช่ว่าผมจะชนะทุกครั้งนะฮะ มันก็มีแพ้มีชนะบ้างผมก็ทำใจในสิ่งที่ผมพยายามทำลงไป จริงไหมฮะ
          ดูตัวอย่างง่ายๆ ก็การออดิชั่นมาเป็นหนึ่งในสมาชิกของ w-inds ผมยังฝ่าฟันมาได้ถึงจุดนี้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ นะฮะเพราะทุกคนที่มาออดิชั้นก็คือคนที่มีความสามารถกันทั้งนั้น แล้วคนที่จะได้รับเลือกก็มีเพียงแค่คนเดียว ดังนั้นทุกคนก็จะต้องทุ่มสุดตัวเพื่อที่จะให้ได้มา ผมเองก็เหมือนกัน และความพยายามของผมก็ไม่สูญเปล่า ผมได้มาเป็นนักร้องนำของ w-inds. มันคือความภาคภูมิใจที่ผมมี ดังนั้นผมจะต้องรักษามันเอาไว้ให้ได้ดีที่สุด
          กับเพื่อนทั้งสองคนที่ได้มาทำงานร่วมกันมันก็เป็นอะไรที่แปลกนะฮะ เพราะพวกเราแทบไม่เหมือนกันเลย แต่เราก็อยู่ด้วยกันมาได้ ผมว่ามันจะต้องเป็นเพราะความรักดนตรี และการเต้นรำที่พวกเรามีเหมือนๆ กัน ก็เลยทำให้พวกเรารักกัน แล้วก็สนิทสนมดันมากขึ้น ผมมีความภาคภูมิใจเป็นอย่างมากที่จะพูดว่าเรา w-inds ก้าวมาจนถึงจุดนี้ได้ เพราะเราร่วมแรงร่วมใจกัน ช่วยเหลือกัน ทั้งยังอดทนซึ่งกันและกันด้วย ส่วนใครจะอดทนใครมากกว่ากัน ผมไม่ขอพูดถึงดีกว่าเพราะคุณๆ ก็คงรู้ดีว่า ผมต้องอดทนมากแค่ไหน ไหนจะ... เอ่อ... ช่างมันเถอะ ตอนนี้ผมนึกไม่ออก แต่มันมีนะฮะมีจริงๆ แต่ตอนนี้ผมนึกไม่ออกเท่านั้นเอง
          จริงๆ แล้วผมต้องเขียนเกี่ยวกับอุปสรรคในการทำงานนะฮะเนี่ย แต่ยังไม่ทันเข้าเรื่องกระดาษก็หมดซะแล้ว ช่างมันเถอะฮะเค้าคงไม่ว่าผมหรอก ก็ผมเขียนไปแล้วนี่นา (webmaster: ใครกล้าว่าหนูเคย์ บอกมาจะไปจัดการให้) เท่าที่ผมอ่านของเจ้าพวกนั้นดูนะพอพวกคุณอ่านของ Ryohei จบแล้วมาอ่านของผมเลยมันก็เหมือนกับอ่านทั้ง 3 chapter ล่ะฮะ เพราะของเจ้า Ryuichi น่ะ ไร้สาระจะตายมีแต่บ่นๆ อะไรก็ไม่รู้ ไม่ได้เรื่องใครที่มาอ่านของผมก่อนก็ไม่ต้องอ่านของ ริว แล้วนะฮะ อ่านของผมมีสาระกว่าตั้งเยอะ แต่ถ้าอ่านของ Ryohei ล่ะก็ดีฮะ มันเป็นการแนะนำพวกเราให้คุณๆ ได้รู้จักมากขึ้น โดยเฉพาะตรงที่บอกว่าผมหน้าตาดี เสียงดี เต้นเก่งนั่นนะฮะ เป็นจุดที่ดีที่สุดเลยล่ะฮะ อ๊ะ! ผมจบแค่นี้ก่อนดีกว่า ผมเห็นเจ้า ริว เผลอแล้วล่ะฮะมันเป็นโอกาสดีๆ ที่พลาดไม่ได้ ไปก่อนนะฮะ

Keita...

Agetoki
          อ๊า! ไร้สาระจังเลย แต่อยากเขียน... จริงๆ อยากใส่ความรู้สึกผู้เขียนแทรกลงไปด้วยความหมันไส้ตัวละคร แต่คิดดีๆ แล้ว ม่ใส่ดีกว่า เพราะถ้าคนอ่านเกิดหมั่นไส้เหมือนคนเขียนขึ้นมาก็คงใส่กันเอง ตามอารมณ์ ขอบคุณมากนะฮับที่ทนอ่านมาจนจบ ถ้าจะมีอะไรติชมก็ส่งมาที่ web ม๊าดสะเต้อ ได้เลยนะฮับ (webmaster: อ้าว!?!) ขอบคุณฮับ

Sasaru

From Feel To w-inds
          โฮ่ๆๆๆ รุๆๆ ฮี่ๆๆ ในที่สุดก็มาถึงคราวของขวัญใจเว็บม๊าดสะเต้อเสียที พ่อหนุ่มเคตะมาคราวนี้ดูจะขี้เล่นซะเหลือเกิน อิอิ แต่อย่างว่าอ่ะนะ อิอิ.... ก็ขอขอบคุณน้องหนู Sasaru มากเลยนะคะที่อุตส่าห์สละเวลาจากการดู L'Arc มาเขียนฟิค w-inds. อิอิ น่ารักมากจ่ะ สนุกทุกตอนเลย ดูทีน้องหนูจะรู้นิสัยของ 3 หนุ่มมากกว่าที่พี่คิดซะอีกนะเนี่ย แหมๆ เอาเถอะ ใครมีความเห็นยังไงกะ ฟิคชั่นน่ารักๆ เรื่องนี้ก็อย่าลืมนะคะคอมเม้นต์มาได้เลยค่ะ ที่เว็บของเรานี่แหละ รับฟังเสมอ
           ปล. อาจเห็นว่า webmasterFTW ออกนอกหน้าไปสักหน่อย อย่าถือสาเลยนะคะ ความสุขเล็กๆ น้อยๆ ของเราก็อยู่ตรงได้แอบแทรกไปตามฟิคคนอื่นนี่แหละ อิอิ พบกันคราวหน้ากับฟิคเรื่องต่อๆ ไปนะคะ บ้ายบายค่ะ

With love from meichan \(^o~)/

<< Back To Feel to w-inds Fiction >>

© 2002 by Feel To w-inds. All Right Reseved.