งานเขียนศิษย์เก่า
ประวัตินักเขียนศิษย์เก่า
ศันสนีย์
เคยเป็นรองประธานชมรม "นักคิดนักเขียน" สมัยนั้น มี "น้ำค้าง"
เป็นประธานชมรม GTW เป็นที่ปรึกษา สนุกสนานมาก
แต่หลังจากจบไป ก็ไม่ได้ข่าวอีกจนกระทั่งส่งเรื่องมาให้
(แต่งสมัยยังเรียนอย)ู่
สวัสดีค่ะอาจารย์
วันก่อนหนู ค้นหนังสือ ไปเจอสมุดเเฟรนด์ชิพ ตอน ม.6 มีกลอนที่หนูแต่งไว้
เป็นสิบปีแล้ว มันอาจไม่ค่อยสุภาพ แต่ก็ลองให้อาจารย์อ่านดูนะคะ
นักเรียนสมัยก่อนก็ประมาณสไตล์นี้ อ่านดูแล้วเหมือนพวกเราเกเร แต่จริง ๆ
แล้วหนูเรียบร้อยนะ อาจารย์ว่าจริงไหม
+++++++++++++++++++++
ฤทธิยะวรรณาลัยใครก็รู้ คือ”ที่อยู่ ผู้มีฤทธิ์ “ ศิษย์ทั้งหลาย
ทั้งคนเก่ง คนดี มีมากมาย ต่างไว้ลาย นักสู้รู้ทั้งเมือง
ตีที่นั่น ลุยที่นี่ มีไปทั่ว ขืนใครมั่วมาหยามข้าลูกฟ้าเหลือง
จีบเด็กตู ข้ามรุ่น ให้ขุ่นเคือง เป็นได้เรื่อง อยากซ่า ชกหน้ามัน
หนุ่มหล่อหล่อ มาดเท่เท่ ช่างเก๋ไก๋ สาวหน้าใส สวยตรึงตรา พาไปฝัน
มีเหลือเฟือเพื่อให้ปิ้งกันทุกวัน รักผูกพัน เกิดหลายคู่ดูมันดี
พูดถึงคนดี ดี พี่มอหก เรื่องสอบตกใช่ความผิด ไม่คิดหนี
ติดทั้งศูนย์ แถมด้วย ร. ม.ส. มี แต่ละปีซ่อมกัน มันส์ ไปเลย
เมื่อเรียนหนักอยากพักเรียนก็เพียรโดด เพื่อนก็โฉด ปิดบังไว้ ไม่เฉลย
หาเหตุผลให้พ้นผิดสนิทเลย บ้างทำเฉย บอกไม่รู้อยู่คำเดียว
เรียนในห้องทุกวันนั้นสนุก อยากจะลุกคุยกับใครไม่เคยเสียว
เล่นแกล้งกันตะโกนด่าน่ารักเชียว เรื่องไม้เรียวไม่นำพากล้าท้าทาย
โรงเรียนเลิกชวนเฮฮาหน้าบ้านเพื่อน ตอนต้นเดือนต้องสังสรรค์มันส์เหลือหลาย
ซื้อของกิน กินไปให้วอดวาย วันสุดท้าย สิ้นเดือนเพื่อนกินดิน
ปิดเทอมที นักเรียนดีต้องหนีเที่ยว ต่างกลมเกลียว ชวนกินลม ชมผาหิน
เที่ยวน้ำตก ท่องทะเล เมาติดดิน ร้องเพลงดิ้น เฮฮา น่าชื่นชม
เรื่องทั้งหมดมีมากอยากจะเล่า เพราะตัวเราได้ร่วมทุกข์ ได้สุขสม
ประทับใจในวัยเรียน น่ารื่นรมย์ แต่ต้องตรมอีกไม่นานก็ผ่านไป
ในมอหกรุ่นนี้ปี “สามหนึ่ง” เราคนซึ่งไม่ซึ้งใจใครที่ไหน
แต่รักเพื่อน รัก “ถาบัน ด้วยจริงใจ สิ่งสุดท้ายขอให้เพื่อน อย่าเลือนลาง
ออกจากรั้วสู่โลกกว้างหนทางใหม่ ผจญภัยอุปสรรคที่กั้นขวาง
ขอให้เพื่อนชนะมันทุกทุกทาง อย่าปล่อยวางรั้งรอ ทดท้อใจ
แม้ยามใดไม่ได้ดังสิ่งหวัง สิ้นพลัง กลั้นน้ำตา ถ้ารินไหล
หากยามนั้นเธอไม่มีคนปลอบใจ ให้สู้ใหม่ นึกถึงกัน ฉัน..เพื่อนเธอ
San
BACK
