Poniewaz energia fotonu jest wprost proporcjonalna do jego czestotliwosci oscylacji wiec redshift (czerwienienie, zmniejszenie czestotliwosci oscylacji) odpowiada traceniu przez foton energii. To tracenie energi moze byc tylko pozorne gdy n.p. foton jest stworzony w miejscu przestrzeni gdzie czas biegnie wolniej i przez to jest stworzony odrazu oscylujac wolniej a przez to z mniejsza iloscia energii (bardziej czerwony niz foton stworzony w takim samym procesie ale w miejscu gdzie czas biegnie szybciej). Tego typu redshift (od urodzenia) nazywa sie grawitacyjnym redshiftem.

Inny rodzaj redshiftu, t.zw. redshift Dopplera (lub bardziej ogolnie zjawisko Dopplera) to redshift ktory powstaje gdy wysylajacy swiatlo objekt oddala sie od obserwatora, przez co wysylane prze niego fotony docieraja do obserwatora z mniejszym pedem (bardziej czerwone) tak jak by szybkosc oddalajacego sie objektu odejmowala sie od ich szybkosci zmniejszajac ich ped. Wysylane z poruszajacego sie w kierunku obserwatora objektu maja wiekszy ped, tak jakby ich ped byl zwiekszony na skutek dodawania sie do ich predkosci predkosci wysylajacego je objektu. Maja wtedy blueshift.

Blueshift (czytaj blu'szyft) to zjawisko odwrotne do redshiftu.

Zjawisko Dopplera wyraza sie w przyblizeniu (dla v<<c) wzorem

Z = v/c

gdzie Z to wzgledna zmiana czestosci fotonu (redshift gdy dodatnia, blueshift gdy ujemna), v jest skaldowa "od obserwatora" predkosci objektu ktory wysyla fotony, c jest szybkoscia swiatla.