Czas wlasny jakiegos objektu, zwykle oznaczany w fizyce przez t (czytaj tau), to czas jaki mierzy ten objekt przy pomocy swoich wlasnych zegarow i jest on naogol inny niz czas jaki widza obserwatorzy obserwujacy ten objekt (zwykle oznaczany w fizyce przez t, od time). N.p. jezeli objekt porusza sie w stosunku do obserwatora to wtedy obserwator bedzie widzial czas objektu (n.p. obserwujac zegary zainstalowane w objekcie) jako biegnacy wolniej. Wzor (z t.zw. szczegolnej teorii wzglednosci Einsteina) wyrazajacy zaobserwowana szybkosc czasu, jest nastepujacy:

dt/dt = sqrt(1 - v2/c2)

gdzie dt oznacza ilosc czasu ktora uplynela w obserwowanym objekcie w tym czasie kiedy u obserwatora uplynal czas dt (wiec dt/dt jest szybkoscia uplywu czasu w objekcie, widziana przez danego obserwatora, w stosunku do szybkosci uplywu czasu observatora: n.p. jezeli czas w poruszajacym sie objekcie biegnie 3 razy wolniej w stosunku do czasu obserwatora to dt/dt = 1/3), sqrt oznacza pierwiastek kwadratowy (skrot od square root, czytaj skue'rrut), v jest szybkoscia objektu wzgledem observatora, a c jest szybkoscia swiatla (w tych samych jednostkach szybkosci co v, n.p. w m/s lub w MPH).

Jak widac z powyzszego wzoru im szybciej dany objekt sie porusza tym wolniej biegnie jego czas w stosunku do obserwatora. Kiedy szybkosc objektu zbliza sie do szybkosci swiatla (c) wtedy obserwowana szybkos czasu w danym objekcie zbliza sie do zera.