het is nog niet zolang geleden dat ik een mailtje stuurde maar ik heb zoveel gedaan in de tussentijd dat ik nu alweer een mailtje stuur.


Ten eerste is mijn naam veranderd: van willemijn naar wilma. dat scheelt me ontzettend veel herhalen, spellen en uitleggen. want willemijn vinden ze hier maar een vreemde naam en ze kunnen het niet uitpreken. Het wordt Wilmain, Wielhelmien, Wieljoemain, Wilimain en alle combinties die je daarmee kunt maken. maa ik begin al te wennen aan wilma...


verder ben ik nu in davao city, al een week. toen ik in manila was vond ik het niet erg dat het zo druk was, dat je elke dag bijna in de file moest taan als je ergens heen wil en dat er altijd lawaai is. maar nu ik in davao ben ben ik blij dat het hier zo mooi, groen en rustig is. het is meer een dorp met 2 mljn inwoners dan een stad.


de afgelopem week ben ik vooral naar vrouwenorganisaties geweest, in en buiten de stad. vaak naar trainingen over gender sensitivity. De eerste keer was naar een conferentie met 2 kandaten voor de gemeenteraad. De vrouwen gingen vragen wat de kandidaten aan vrouwenrechten deden en daarna beantwoorden ze dat in een toespraak. ik begrep er verder niet echt veel van, omdat het in cebuano was. de eerste spreker benadrukte dat ze niet verlegenmoesten zijn om met mij te praten. Alleen sprak niet iedereen goed engel, dus het kwam er op neer dat 1 mn mobiele nummer vroeg, ikdat gaf en iedereen het vervolgen ging overschrijven (!). Daarna wilden ze allemaal mt me op de foto. Dat gebeurde eigenlijk op eandere plaatsen net zo. Het went al.


en overal waar ik kom staren kinderen me aan. Als ik dan probeer met ze te praten kijken ze hel verlegen en geven geen antwoord. In surallah (south cotabato) was het t ergst, maar ze legden me uit dat dat kwam omdat ze nog nooit 'een buitenlander zoals ik' gezien hadden. Ik antwoordde dat er miljoenen buitenlnders zoals ik zijn, dus dat het echt niet nodig was om me zo aan te staren. Niet dat het hielp. maar ook dat went al...


het is hier trouwens echt supermooi! Veel rijst- en maisvelden, en ook ananas- bananen en kokosnootplantages. Op een gegeven moment leek het net nederland: we reden door een zandweg met aan beide kanten een maisveld. Alleen stonden er kokospalmen waar in nederland knotwilgen gestaan zouden hebben... Het vervoer bevalt me ook goed, vooral de motor. Als j naar een afgelegen gebied moet is de weg soms te slecht om met de auto te gaan, dus is het ht handigst om op de motor te gaan. En ik vind dat echt leuk! maar voor de mensen die zo afglegen wonen is het natuurlijk een groot probleem. vaak zijn het boeren e het i hen heel moeilijk om hun spullen naar de markt te krijgen. Ook voor de kinderen is ht moeilijk: als ze naar school moeten en gen geld hebben voor de motor stoppen ze vaak na d basisschool.... en vervolgens hebben ze thuis niets te doen, behalve hun moeder helpen. Dat is een reden dat veel meisjes al heel jong kinderen krijgen en trouwen. En doordat ze zo jong kinderen krijgen, krijgen ze ook veel kinderen. Het minimum is ongeveer 6 kinderen in gezin, die vervolgens ook niet naar school kunnen, en zo blijf je bezig.


Gister is trouwens de campgne voor d verkiezingen gestart. De eerste posters van alle prsidents en senator kandidaten zijn al opgehangen. En de krant staat er al sinds ik hier ben vol met schandalen en kandidaten die elkaar zwart maken. En iedereen wil me graag vanalles vertellen over de politiek. heel interessant!