augustus 2004


Had wat tijd over en heb dus een tijdje zitten typen. Zomaar wat gebeurtenissen die je mischien wel wil lezen.


Dinsdagochtend, Mina.


-“Goodmorning Ma’am! Is de mayor er?”
>“nee, die is er de hele dag niet, kom morgen maar terug”


Woensdagochtend, Mina


- Goodmorning ma’am! Is de mayor er vandaag?”
> Nee, nog niet, maar als het goed is komt ie er zo aan. Ga hier maar ziten.




De mayor, en grote brede man, komt het kantoor in stormen, slaat keihard de deur achter zich dicht en sluit zich zonder ook maar iemand te groten in zn kantoor op. Ochtendhumeur. Ik had niet het idee dat het een geode dag was om hem nou iets te gaan vragen. Maar ik moest eerst nog een uur wachten, want er was een bruiloft gepland… toen dat eindelijk afgelopen was haalde ik maar een keer diep adem en zette mijn blijste gezicht op. “goodmorning sir!” (je wordt er zo beleefd van). Uitgelegd dat we toestemming vroegen voor donationcans in Mina. Vond ie wel ok. Gelukkig maar. Misschien dat de bruiloft zijn humeur wat heeft verbeterd… Daarna nog naar de school en het benzinestation geweest ook om de donationcans daar neer te zetten.


Zaterdagochtend, Janiuay


We, may Shiel en ik, hadden afgesproken met de Rescuers’ Club van Golgota (een Barangay van Janiuay) dat we hun eerste vergadering zouden hebben zaterdagochtend om 9 uur. Ik was er de dag vantevoren nog langsgegaan om te zorgen dat ze het niet zouden vergeten, en ze verzekerden me er allemaal van dat ze het niet zouden vergeten. Vergeten waren ze het misschien ook wel niet, maar ze waren me wel vergeten te zeggen dat ze niet konden komen, want er was een begrafenis waar ze met zn allen naar toe gingen… Dus vergadering weer uitgesteld. Maar dat betekende wel dat we meer tijd hadden om naar het huis van Roldan te gaan, in een andere Barangay. Omdat hij een actief lid is, maar telefoon en email heeft, en we nog wat dingen moesten overleggen Maar, toen we daar aankwamen: geen Roldan. Want hij had nog school op zaterdagichtend en moest nog terugkomen van de stad waar hij op kamers woont. Helaas. Maar zijn moeder vond het wel weer leuk om met ons te praten, dus nodigde ze ons uit voor snacks en bleven we daar een tijdje kletsen. Het gesprek ging over de Ati’s, de oorspronkelijke bewoners, die hun eigen gemeeschap hadden in de Barangay van Roldan. De meeste Ati’s zijn arm, maar deze niet, want ze hadden hun eigen bedrijfje in bezems maken en ze werkten ook op het land. May Shiel en ik hadden wel zin om Ati’s te gaan kijken (moest meteen denken aan ‘aapjes kijken’, maar vat dat niet verkeerd op aub). Dus wij een heel stuk lopen, over een erg wankel uitziende hangbrug van bamboe de rivier overgestoken, nog wat verder gelopen en eerst maar naar het huis van Bryan, een neef van roldan, geweest. Daar bukojuice (kokosnootsap?) gedronken en meegezongen met de radio, voordat we met zn allen naar de Ati’s gingen. Met een opa en zijn kleinkinderen gepraat, of tenminste, geprobeerd te praten, want zijn Engels was niet zo goed. Ati’s zien er duidelijl anders uit. Klein, zwart en met krulhaar. We hadden een fototoestel meegenomen maar dat deed het niet. Na een tijd proberen deed ie het nog steeds niet dus gaven we het maar op. Geeft niet want nu hebben we een goede reden om terug te komen:).


Op de terugweg besloten we dat het te ver omlopen was om weer over de brug te gaan, dus moesten we de rivier oversteken op een andere plek. Ik vond het geen probleem om door het water te lopen, maar volgens de anderen moest ik dat echt niet doen, want je kreeg er allergie van. Door 1 of ander vervuiling in het water. Hun oplossing was dat Bryan mij en may Shiel naar de overkant droeg. Ik protesteerde al dat ik echt veel te zwaar was, maar onder het motto ‘dat geeft niet, hij is macho’ heb ik me toch maar naar de overkant laten dragen. Wat maar goed was ook, want ze lieten het me zien dat waar het water hun been raakte het helemaal rood werd. Toen we weer terug waren nodigde Roldans moeder ons nog uit voor lunch, maar we hadden geen tijd om nog langer te blijven, jammergenoeg. Maar we hadden wel een hele blije ochtend en de moeder van roldan heeft er weer fans bij :) (May shiel en mij dus). En toen we op de terugweg op de jeep stonden te wachten kwam Roldan er net aan.