dialoog

Je vertelt over de pijn als je op me wacht, 's nachts gaat het wel m'n wankele stap.
Je zegt: "Je verandert nooit.".
Ik vertel honderd uit en je luistert te goed, ik zie dat je me mist en ik zeg: "Dat dat moet.".
Je zegt: "Waarom blijf je niet?"

Je vertelt over ons; "Ja, wat waren we goed.".
Ik die niets wist, weet nu zeker wat moet, ik zie je gelooft me niet.
Dus ik verlang weer naar jou.
Weet maar al te goed dat het weer wat wordt, lief, het komt wel weer goed.
Je zegt: "Waarom zwijg je niet?".

Steeds als ik vertrek dan wil ik terug, als ik er ben dan vlucht ik weg.
Ik doe je pijn terwijl je denkt: "Hij verandert.".
Je weet, ik verander nooit.

Ja, zo gaat het met alles waar je eens om gaf, je wil het wel kwijt maar raakt er niet af.
"Had jij me maar nooit gekend.".
Want nog voor ik de deur achter me sluit kom ik al terug op ons laatste besluit,
en draai me nog één keer om,
en kap m'n man uit, en laat de netten weer trillen op de Veluwe.