Race in de studio

De drie acteurs hadden geen vaste rol. Ze wisselden constant van kledij en dus van personage. De ene uitzending waren ze Indianen, de andere keer negers.

Het scenario van deze reeks was gebaseerd op een van de beroemdste boeken van Jules Verne.

Voor ‘t eerst werden filmbeelden in rechtstreekse uitzendingen ingelast. De film moest exact zeven seconden voordien gestart worden. Dit moest gebeuren vanuit een lokaal dat zich 40 meter verderop, in dezelfde gang bevond. Bert Struys gaf vanuit studio 6 het startsignaal aan iemand die in de gang wachtte, die verwittigde op zijn beurt iemand die 40 meter verder stond, en die gaf uiteindelijk het bericht door aan de technicus, die de band startte.  

Bert Struys herinnert zich nog dat Passepartout ooit in de mand van een luchtballon moest stappen. Om de indruk te wekken dat de mand omhoog ging, liet men achter de mand een paneel zakken. Op dit moment kwam een stukje film van een wegdrijvende ballon boven een Indisch gebouw. Iedereen was enorm zenuwachtig voor deze opnames, maar het was schitterend geslaagd. Tot hiertoe, toch. Camera 2, die de mand gefilmd had, moest een kwartslag draaien naar een stukje nagemaakte trein. Door de spanning was hij dat vergeten en de kijkers zagen twee mannen uit een mand kruipen. De makers kregen honderden lezersbrieven.