|
@ UFO και... Ούφο
«Ήταν τρομοκρατημένος. Παρακολουθούσε από απόσταση τα πάντα σαν να είχε αποχωριστεί από το σώμα του. Οι ερπετοειδείς εξωγήινοι, που τον είχαν απαγάγει, ρούφηξαν την ψυχή του και την έκλεισαν σε ένα μαύρο κουτί. Σε λίγο, επανέφεραν την ψυχή του σε έναν κλώνο του, που είχαν κατασκευάσει μάλλον με τα υπολείμματα των ακρωτηριασμένων αγελάδων, που κατά καιρούς ανακαλύπτονται στα λιβάδια της Αμερικής. Τι απέγινε το σώμα του; Μάλλον το καταβρόχθισαν οι εξωγήινοι…»
Αυτά διάβαζα, ο δυστυχής, πρόσφατα σε αμερικανικό ουφολογικό περιοδικό. Ιστορίες για όντα που έχουν ξεπεράσει τα όρια που έθεσε γι’ αυτά ο Δημιουργός και που έχουν εξαπολύσει προπαγανδιστική εκστρατεία, χρησιμοποιώντας σενάρια εικονικής πραγματικότητας (sic!), για να μας πείσουν για τις αγαθές προθέσεις τους, ενώ συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, καθώς «είναι σίγουρο» ότι θέλουν «να διαβρώσουν και να εξασθενίσουν την άποψη που έχουμε για τον εαυτό μας, και να συντρίψουν τις αντιστάσεις μας». Και ότι η αμερικανική κουλτούρα έχει μόνον 200-250 χρόνια ιστορίας
και ότι «εμείς οι Αμερικανοί δεν διαθέτουμε το υπόβαθρο για να αναγνωρίσουμε την παραπλανητική όψη της Δημιουργίας…» Έτσι, δεν είναι καθόλου τυχαίο που οι μισοί
Αμερικανοί θέλουν να γυρίσουν τον χρόνο δύο αιώνες πίσω, πριν από τη γέννηση του Δαρβίνου –στο Κάνσας, για παράδειγμα, οι μαθητές δεν θα διδάσκονται πια την εξελικτική θεωρία– και οι άλλοι μισοί θέλουν να ζήσουν μετά από δύο αιώνες στο μέλλον –εξ ου και η επιτυχία της ταινίας
The Matrix (http://www.whatisthematrix.com/) (τι γεώμηλο!), όπου οι μηχανές κυριαρχούν και οι άνθρωποι δεν είναι παρά «αιώνια μωρά» κλεισμένα
σε θερμοκοιτίδες για να τροφοδοτούν τις μηχανές με ενέργεια και να τροφοδοτούνται
αντίστοιχα με μια ψευδοζωή που δεν υπάρχει παρά μόνον στα προγράμματα εικονικής
πραγματικότητας. Και όπου μόνον ένας «από μηχανής μεσσίας»
(http://awesomehouse.com/matrix/) μπορεί να τους σώσει…
Ο προτεσταντισμός με τους άκαμπτους ηθικούς κανόνες του προκαλεί άπειρες ενοχές στα άτομα αφού ταυτόχρονα τα προτρέπει και τα ωθεί στην επιδίωξη του μέγιστου δυνατού κέρδους. Δεν είναι, λοιπόν, τυχαίο, καθώς η προτεσταντική ηθική εξαπλώνεται και κατακυριεύει τον κόσμο, που οι όροι «κέρδος» και «ηθική» χρησιμοποιούνται ολοένα και συχνότερα ο ένας αντί του άλλου, ακόμα και σε ζητήματα της καθημερινότητας. Ούτε είναι τυχαίο που οι Αμερικανοί –και όχι μόνον– βιώνοντας καθημερινά τις ενοχές τους και τις αντιφάσεις του «πολιτισμού» τους, μιλούν ολοένα και περισσότερο για το «τέλος του κόσμου», ενώ υποσυνείδητα γνωρίζουν ότι πρόκειται απλώς και μόνον για το τέλος του
δικού τους πολιτισμού. Και «ανησυχώντας» ολοένα και περισσότερο για τον κίνδυνο
ολικής καταστροφής της Γης από κάποιον μετεωρίτη ή αστεροειδή, προσπαθούν απλώς
να εξορκίσουν την επιθυμία τους να πεθάνουν, αλλά ταυτόχρονα να χαθεί μαζί τους και
ολόκληρος ο κόσμος. Η άκρατη ηθικολογία σε συνδυασμό με τον ατομικισμό φέρνει το
άτομο σε μια θέση όπου είτε επιδιώκει την σώνει-και-καλά «σωτηρία» όλων των άλλων
είτε το υποχρεώνει να αναζητήσει άλλους θεούς, άλλους σωτήρες, άλλους δαίμονες.
Τελικά, οι εξωγήινοι ίσως να μην είναι παρά τα πνεύματα των δεκάδων εκατομμυρίων
Ινδιάνων, που σφαγιάστηκαν από τους «νοικοκυραίους» που μετανάστευσαν στην
Αμερική, και που επιστρέφουν σήμερα γυρεύοντας τη γαλήνη στη γη των προγόνων
τους…
@ Έλεγχος του νου
Στο περιοδικό που προανέφερα, συνάντησα ουκ ολίγες φορές το όνομα του συνταγματάρχη
Φίλιπ Τζ. Κόρσο, συγγραφέα του βιβλίου
The Day After Roswell (τίτλος που παραπέμπει και στην γνωστή αντικομμουνιστικών τόνων ταινία
Η Επόμενη Ημέρα), στο οποίο ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση των ΗΠΑ βρίσκεται ήδη από τη δεκαετία του 1940 σε επαφές με εξωγήινους και ότι ο ίδιος ασχολήθηκε με την ανάπτυξη «εξωγήινης τεχνολογίας» που στη συνέχεια προωθήθηκε στις εταιρείες ηλεκτρονικού και στρατιωτικού εξοπλισμού των ΗΠΑ. Ο Κόρσο, που είχε συμμετάσχει και στον Πόλεμο
της Κορέας όπου «υποδεχόταν» τους αμερικανούς αιχμαλώτους που είχαν υποστεί
πλύση εγκεφάλου από τους Βορειοκορεάτες και τους Κινέζους, ασχολήθηκε για
δεκαετίες με τα υπεραπόρρητα προγράμματα των μυστικών και στρατιωτικών υπηρεσιών των ΗΠΑ για τον έλεγχο του νου.
Τελείως συμπτωματικά, εκείνες τις ημέρες «έπεσα» πάνω σε έναν τόπο του Διαδικτύου
(http://www.kfjc.org/emory/ftr.html), όπου ένας γνωστός δημοσιογράφος του ραδιοφώνου
αναφέρεται στις σχέσεις του Κόρσο με ακροδεξιούς και φασιστικούς κύκλους στις ΗΠΑ.
Ο Κόρσο είχε διατελέσει επί σειρά ετών βοηθός του ρεπουμπλικάνου γερουσιαστή
Στρομ Θέρμοντ, ο οποίος είχε προλογίσει και το βιβλίο του. Σημειωτέον ότι ο Θέρμοντ
είναι επικεφαλής της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων της Γερουσίας, ενώ σε γνωστό
αμερικανικό Newsletter (http://www.counterpunch.org/strom.html) υπάρχουν κάποιες
αναφορές για το ποιόν του ανδρός.
Σε άλλο αγγλόφωνο περιοδικό, υπήρχε η πληροφορία ότι ο Θέρμοντ αποτελούσε στη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 στόχο του δικτύου παρακολούθησης των παγκόσμιων τηλεπικοινωνιών
Echelon (δείτε για παράδειγμα τους τόπους
http://www.icdc.com/~paulwolf/echelon.htm
και http://www.dis.org/erehwon/echelon.html), που
έχει σχηματίσει η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ
(NSA) σε συνεργασία με αντίστοιχες υπηρεσίες άλλων αγγλόφωνων χωρών. Το Echelon αποτέλεσε μάλιστα και
αντικείμενο ερεύνης από επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (περίληψη της
έκθεσης της Επιτροπής υπάρχει στη διεύθυνση
http://jya.com/stoa-atpc-so.htm).
Και επειδή δύο συμπτώσεις δεν σημαίνουν απολύτως τίποτα ήρθε και τρίτη.
Φυλλομετρώντας ένα κλασικό βιβλίο για τις σχέσεις μαφίας και εμπόρων ναρκωτικών με
κυβερνήσεις δυτικών χωρών, μυστικές υπηρεσίες, φασιστικούς κύκλους και
ακροδεξιούς τρομοκράτες σε Δ. Ευρώπη και Αμερική, έπεσα πάνω στην πληροφορία
ότι το 1975 εκπρόσωπος του πρακτορείου «ειδήσεων»
Aginter Press είχε πλησιάσει τον Θέρμοντ προσπαθώντας να εξασφαλίσει τη βοήθεια του ώστε οι γνωστοί κύκλοι που προαναφέρθηκαν να οργανώσουν πραξικόπημα και να αποσπάσουν τις Αζόρες από
την Πορτογαλία ώστε οι ΗΠΑ να έχουν τον στρατηγικό έλεγχο του Βόρειου Ατλαντικού και
οι γνωστοί κύκλοι μια καλή βάση. To Aginter Press μόνον πρακτορείο ειδήσεων δεν ήταν.
Ήταν γνωστό προκάλυμμα ακροδεξιών πρακτόρων από τη Γαλλία, την Ισπανία, την
Ιταλία, την Πορτογαλία. Στην Ελλάδα λειτουργούσε, επί δικτατορίας, παράρτημα του
Aginter Press, με διαφορετική ονομασία…
Οι συνδέσεις (links) όμως πάνε μακριά, πολύ μακριά. Για τον έλεγχο του νου, θα
συνεχίσουμε στο επόμενο τεύχος.
|
