|
@ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ…
I LOVE MY PATRIDA! Σ’ αυτή την χώρα αποκλείεται να πεθάνουμε από πλήξη. Και μετά την
οικονομική και νομισματική ενσωμάτωσή μας στην Megali Patrida –την Ευρωπαϊκή Ένωση–
αυτός ο κίνδυνος εξέλιπε παντελώς. «Η ανία είναι αντεπαναστατική», σημείωνε προ 35ετίας ο
σύντροφος Ραούλ Βανεγκέμ στο Σαβουάρ Βιβρ του.
[http://www.nothingness.org/si/RV/revolution/index.html
(αποσπάσματα στα αγγλικά), http://www.multimania.com/laplage/d_traite/index.html
(ολόκληρο στα γαλλικά), εκδ. Άκμων (ελληνικά)].
Ενώ μεταλλαγμένος «σύντροφος» της ημεδαπής αποφάσισε πρόσφατα να μας παραδώσει μαθήματα Θεωρίας των Δυνάμεων («Μν»). Όχι, δεν διάβασα το πόνημά του, ούτε σκοπεύω
να το κάνω. Ελάχιστα με ενδιαφέρουν οι απόψεις τού –επί παντός του επιστητού–
λαλίστατου, όψιμου φεμινιστή. Ούτε θα ασχοληθώ με τις αντιδράσεις των γνωστών «κύκλων»
ή της Εκκλησίας. Ανθρώπινο γαρ: όλοι είναι ελεύθεροι να λένε αυτό που είναι αρεστό στα
ημέτερα ώτα. Η περισσή υποκρισία, όμως, εκείνων που αντέδρασαν στους αντιδρώντες, με
απασχολεί. Προ τριετίας, στην υπόθεση του βιβλίου του
Ροζέ Γκαρωντύ οι περισσότεροι είχαν λάμψει πάλι δια τους παρουσίας τους
[http://codoh.com/zionweb/zionmythgar.html,
ολόκληρο το βιβλίο του Γκαρωντύ, Οι Θεμελιώδεις Μύθοι της Ισραηλινής Πολιτικής
http://codoh.com/inter/intmythgarind.html
(αγγλικά), http://codoh.com/inter/intmyth1.html
(intmyth2.html, intmyth3.html – γαλλικά), εκδ. Νέα Θέσις (ελληνικά)]. Μόνον που τότε βρίσκονταν στην άλλη
όχθη του Ρουβίκωνα: ως αναθεματιστές, ως υγιώς αντιδρώντες στις απόψεις και στην
κυκλοφορία ενός άλλου βιβλίου. Οι «υγιώς σκεπτόμενοι» κύκλοι του παρελθόντος και του
παρόντος ίσως να επιθυμούν την επιστροφή στον Index της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας,
εκσυγχρονισμένου βέβαια κατά το δοκούν. [Απαγορευμένα βιβλία:
http://www.booksatoz.com/censorship/banned.htm,
http://www.ala.org/bbooks/].
Η ελευθερία του λόγου ή του Λόγου, όμως, είναι το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να διατυπώνει
ελεύθερα τις απόψεις του, για όποιο θέμα επιθυμεί, όπου επιθυμεί, όπως επιθυμεί, όποτε το
επιθυμεί. Ή μήπως όχι;
@ Συνομιλίες...
Μήπως, από την άλλη, είμαστε υποχρεωμένοι να απαντήσουμε στο ερώτημα: «Είχε ο Ιησούς ‘συνομιλίες’» –κατά την βιβλικήν έννοιαν του όρου– «με την Μαγδαληνή;» Και αν θέταμε το
ερώτημα, «Υπήρξε πράγματι ο Ιησούς;» θα ήμασταν «βέβηλοι» και «υβριστές των θείων»;
[http://www.magi.com/~oblio/jesus/home.htm,
http://www.freethinkers.org/library/historical/historicus/jesus.html,
http://www.christianism.com, αλλά και τα βιβλία του
Joseph Wheless: Is It God’s Word? (http://www.homeusers.prestel.co.uk/littleton/rationalism_gods_word.htm),
και Forgery in Christianity (http://www.homeusers.prestel.co.uk/littleton/ra1fic0a.htm)].
Ο πρώτος που τόνισε ότι η αναζήτηση του χριστιανικού λίκνου στον χώρο της Παλαιστίνης
ήταν σκέτη ματαιοπονία και εκείνος που αρνήθηκε οποιαδήποτε συζήτηση σχετικά με την
ιστορικότητα του «Ιησού», ήταν ο Γερμανός θεολόγος και ιστορικός
Μπρούνο Μπάουερ (1809-1882), καθηγητής πανεπιστημίου και αριστερός χεγκελιανός. Ο Μπάουερ μελέτησε
όλη την φιλολογία της εποχής και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η φιλολογία της Καινής
Διαθήκης εμφανίστηκε αρκετά μετά τις αρχές του 2ου αιώνα και ήταν άμεσα επηρεασμένη
από τον στωικισμό. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το βιβλίο του αείμνηστου
Νίκου Βεργίδη (Σάκη Κατσαρού), Νέρων και Χριστός, Η Αληθινή Καταγωγή του Χριστιανισμού, στο
οποίο ο συγγραφέας του ισχυρίζεται ότι ο χριστιανισμός αποτελεί δημιούργημα της ρωμαϊκής
άρχουσας τάξης. Οι μελετητές, όμως, δεν σταμάτησαν στον εντοπισμό των ομοιοτήτων ανάμεσα στην εθνική και χριστιανική φιλολογία των δύο πρώτων αιώνων. Προχώρησαν
ακόμα περισσότερο. Κάποιοι εντοπίζουν τους «εφευρέτες» του χριστιανισμού στην ρωμαϊκή
οικογένεια των Piso (ένα μέλος της, ο Πείσων, πλήρωσε με την ζωή του την συμμετοχή σε μια
συνωμοσία κατά του –αντιχριστιανού– Νέρωνα το 64 μ.Χ.)
[http://www.angelfire.com/biz5/piso/,
http://www.angelfire.com/wi/famtree
(βιβλία). Διάφορα ενδιαφέροντα στοιχεία στις διευθύνσεις:
http://members.xoom.com/_XMCM/lloydmiller/oldprojects/WIN9091.htm,
gopher://conch.aa.msen.com:70/00/vendor/a-albionic/conspiracy/a-albionic/up-dates/three/update.1210]
@ The Insider
Και ζήσαν οι καλοί καλά και οι κακοί …ακόμα καλύτερα. Αυτό θα μπορούσε να είναι το ηθικό
δίδαγμα της –βασισμένης σε πραγματικά γεγονότα– ταινίας,
The Insider, του Μάικλ Μαν με τους Αλ Πατσίνο και Ράσελ Κρόου, σχετικά με τις «επιχειρήσεις διακίνησης νικοτίνης» (βλέπε
καπνοβιομηχανίες) στις ΗΠΑ. Μπορεί τελικά ένα τεράστιο τηλεοπτικό δίκτυο (CBS) να τα
βάλει με μια καπνοβιομηχανία και να δημοσιοποιήσει τις αποκαλύψεις ανώτατου στελέχους
της ότι στα τσιγάρα προστίθενται διάφορες ουσίες που επιτείνουν την εξάρτηση του καπνιστή
από την νικοτίνη; [Cigarette papers: http://www.library.ucsf.edu/tobacco/cigpapers].
Πόσο ελεύθεροι είναι, τελικά, οι δημοσιογράφοι; Και ποια είναι τα όρια που τους θέτουν οι
εργοδότες τους; [Για τις λογοκριμένες ειδήσεις που δεν έγιναν ποτέ ειδήσεις επισκεφθείτε τον
εξαιρετικό τόπο http://www.projectcensored.org, όπου θα βρείτε και συνδέσεις για τα
εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης].
@ Διαπλοκές...
Γνωστή η ιστορία με τα διαπλεκόμενα και στην Ελλάδα. Μεσούσης της προεκλογικής
περιόδου –όταν και γράφονται αυτές οι γραμμές– ο δημοσιογράφος
Γιώργος Βότσης (Ελευθεροτυπία) παραχώρησε μια συνέντευξη στο περιοδικό
Μετρό (www.metro.gr). Θα περίμενε κάποιος ότι οι αποκαλύψεις του θα προκαλούσαν σάλο. Δεν κουνήθηκε ούτε
φύλλο. Τι είπε στην συνέντευξή του; Ούτε λίγο, ούτε πολύ, σύμφωνα με τον Γ. Βότση, τα
κόμματα της Οικουμενικής Κυβέρνησης το 1989 (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Συνασπισμός – στον οποίο
συμμετείχε τότε και το ΚΚΕ) μιζώθηκαν με κάποια δισεκατομμύρια για να αναθέσουν, χωρίς
διαγωνισμό, την προμήθεια ψηφιακών κέντρων του ΟΤΕ σε πασίγνωστο επιχειρηματία. Θα
περίμενε κάποιος ότι ο Γ. Βότσης θα έτρεχε, για το υπόλοιπο της ζωής του, στα δικαστήρια
για να αποδείξει ότι δεν είναι κοινός συκοφάντης. Άκρα του τάφου σιωπή… Τα
συμπεράσματα δικά μας. Στα τηλεοπτικά παράθυρα, οι επηρμένοι και οι αλαζόνες
προσπαθούν να πουλήσουν την πραμάτεια τους: τα στεγνά οράματά τους για την Ελλάδα του
μέλλοντος…
|
