Η Άδηλος Ελλάς είναι ο διαδικτυακός τόπος του Πάνειου σχετικά με την άγνωστη, την αφανή Ελλάδα. Ο τίτλος δεν είναι καθόλου παραπλανητικός, αφού στον εξαιρετικά ενδιαφέροντα αυτό τόπο υπάρχουν φωτογραφίες, ιστορικά και άλλα στοιχεία, άγνωστων στο ευρύ κοινό τοποθεσιών από όλους σχεδόν τους νομούς της Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας (Αττική –κυρίως–, Βοιωτία, Φωκίδα, Εύβοια), αλλά και της Πελοποννήσου. Μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες σελίδες του αφορούν: τον τύμβο του Σοφοκλή στη Δεκέλεια, τα σπήλαια του Νταβέλη στον Υμηττό, στην Πεντέλη και στην Πάρνηθα, καθώς και το σπήλαιο του Ευριπίδη στη Σαλαμίνα. Οι φωτογραφίες από την πρόσφατη επίσκεψη (Ιούλιος 2001) στην πυραμίδα του Ταϋγέτου είναι εντυπωσιακές (η τελευταία φωτογραφία της ιστοσελίδας είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή). Αν δε κρίνω από τις σελίδες που, όπως αναφέρεται, πρόκειται να «ανεβούν» στο μέλλον στον τόπο, τότε νομίζω ότι θα έχουμε την πιο ενδιαφέρουσα καταγραφή της Αδήλου Ελλάδος στο Διαδίκτυο – και όχι μόνον. Αξίζουν συγχαρητήρια στον Πάνειο και στους συνεργάτες του που ετοίμασαν αυτές τις σελίδες, ώστε να γνωρίσουμε κι εμείς, οι πιο… καρεκλοκένταυροι, τις άγνωστες γωνιές της Ελλάδας. Πολύ περισσότερα συγχαρητήρια, φυσικά, τους αξίζουν για το μεράκι και τον κόπο που κάνουν για να καταγράψουν αυτές τις γωνιές.

Τα μέλη της ομάδας του Τυφλοπόντικα (Υπόγειες Διαδρομές – Ανεξήγητα Μυστήρια – Υπόγειες Πύλες προς το Άγνωστο) συνδέονται άμεσα με τον Πάνειο (τον οποίο στις ιστοσελίδες τους χαρακτηρίζουν «πολύ καλό φίλο και συνεργάτη»). Στις –πολύ καλά σχεδιασμένες και εύχρηστες– σελίδες αυτού του τόπου θα βρείτε φωτογραφίες (κυρίως) που έχουν σχέση με την αρχαία Ελλάδα [«συγκριτικές» φωτογραφίες από την Ακρόπολη και τη γύρω περιοχή που τις χωρίζουν μόνον 112 (!) χρόνια], από τις στοές στην Καισαριανή και στο Λόφο του Φιλοπάππου, από τη σπηλιά του Νταβέλη (φυσικά!) και το σπήλαιο της Κερατέας, αλλά και συνδέσεις (προς τη σελίδα του Πάνειου, αλλά και αρκετούς τόπους στα αγγλικά).

Τελικά, αυτό που μου αρέσει σ’ αυτούς τους «υπόγειους τύπους» (Πάνειο και Τυφλοπόντικα) δεν είναι μόνον το (επίπονο) μεράκι τους για καταγραφή της άγνωστης Ελλάδας, αλλά και το γεγονός ότι το διασκεδάζουν, κάτι που φαίνεται και από το χιούμορ τους. Στη σελίδα, για παράδειγμα, «Η Ομάδα μας» του Τυφλοπόντικα, διαβάζουμε ότι «η ομάδα Τυφλοπόντιξ είναι μία εξερευνητική ομάδα με τεράστια πείρα στις υπόγειες εξερευνήσεις σε τρύπες, λαγούμια, ποντικότρυπες, βάραθρα, σπήλαια, σκουληκότρυπες… Επίσης είναι η πρώτη ομάδα στην Ευρώπη που ανακάλυψε την τεχνική της σπηλαιο- καταρρίχησης με μακρούς επιτόπιους πήδουλους». Άκου, σκουληκότρυπες και επιτόπιοι πήδουλοι! Αναμένω με ενδιαφέρον και την παρουσίαση της «Εταιρείας Κουφάλας Γης»!

Ο διαδικτυακός τόπος της Θεοσοφίας είναι ίσως ο πιο καλοσχεδιασμένος και εύχρηστος τόπος που έχω δει ποτέ στα ελληνικά. Ωστόσο, και από πλευράς περιεχομένου δεν υστερεί καθόλου. Στις ιστοσελίδες του θα βρείτε ειδήσεις για τη Θεοσοφία, για εκδηλώσεις (διαλέξεις, σεμινάρια), δεκάδες άρθρα (της Ασπασίας Παπαδομιχελάκη, του Γαβριήλ Σιμονέτου και του Ευτύχη Τερεζάκη), αλλά και τέσσερα άρθρα για την Έλενα Πετρόβνα Μπλαβάτσκυ. Ενδιαφέροντα κείμενα για τη θεοσοφία, τη μεταφυσική, τη θρησκεία, αλλά και άρθρα γενικού ενδιαφέροντος, όπως: «Για την Καύση των Νεκρών», «Η Οικουμενικότητα και η Διαφορά της από την Παγκοσμιοποίηση» κ.ά. Θα βρείτε επίσης πληροφορίες για θεοσοφικά βιβλία στα ελληνικά και φυσικά συνδέσεις (links) για τόπους θεοσοφικού ενδιαφέροντος στο Διαδίκτυο, για τη ζωή και το έργο της Ε.Π. Μπλαβάτσκυ, για θεοσοφικά περιοδικά και οργανώσεις. Σε σχετικούς με τη θεοσοφία τόπους είχαμε αναφερθεί και στο τεύχος 94 (Απρίλιος 2001) του Τρίτου Ματιού (το πλήρες κείμενο εκείνης της στήλης).

Μια μικρή –τεχνική– ένσταση: προσπάθησα να ανοίξω τις σελίδες του τόπου με τον Netscape Navigator (που χρησιμοποιώ συνήθως, επιμένοντας ποιος ξέρει για ποιους λόγους…) και συνάντησα το –πρωτοφανές για εμένα– μήνυμα «Λυπόμαστε, το theosophy.gr είναι συμβατό μόνο με Internet Explorer 5.0 ή νεώτερο!» Από τεχνικής πλευράς πάντως είναι πιο δύσκολο να σχεδιάσεις μία ιστοσελίδα μόνον για τον Internet Explorer, παρά μια σελίδα «ορατή» και από τον Netscape Navigator. Σε τελική ανάλυση, μπορεί να είναι μικρός ο αριθμός εκείνων που χρησιμοποιούν τον Netscape Navigator, αλλά γιατί αυτός ο αποκλεισμός; Και δεν πρόκειται μόνον για ζητήματα μονοπωλίου της Microsoft…