|
Πού βαδίζομεν,
κυρίες και κύριοι; Πού πάμε; Γιος παπά,
αδελφός μοναχής, αγιογράφος και τρομοκράτης;!
Ποίον το μέλλον μας ως χώρα, ως έθνος, ως
λαός; Δεν θα μείνει τίποτα που να μην
ευτελιστεί σ’ αυτή τη χώρα; Καμία ιδέα,
καμία πρακτική, καμία –συνωμοσιολογική ή
μη– θεωρία;
Να ήταν γιος
ραβίνου ασχολούμενος με το εμπόριο έργων
pop-art στη Νέα Υόρκη, το καταλαβαίνω. [Νόθος]
γιος ανδαλουσιανού ιερωμένου που
αντιγράφει έργα του Ντιέγκο Βελάθκεθ στο
Πράδο, κατανοητό. Θα το καταλάβαινα ακόμα κι
αν ήταν γιος Ζουλού σαμάνου και
κατασκευαστής των τοτέμ της φυλής. […]
Εις τας ομιλούσας
κεφαλάς, τας μαρκουτσοφόρους χείρας και
τους πληκτροπλήττοντας δακτύλους των
τελευταίων εβδομάδων ας αφιερώσωμεν το
κάτωθι χωρίον: «Και ιδού ανεώχθησαν αυτώ οι
αστυνομικοί, και είδε την απολύτως
εξηκριβωμένην πληροφορίαν καταβαίνουσαν
ωσεί περιστεράν και ερχομένην επ’ αυτόν.
Και ιδού φωνή εκ των ουρανών λέγουσα. Ούτός
εστιν ο ρεπόρτερ μου ο αγαπητός, εν ω
ευδόκησα.» […]
Οι Βρετανοί
αποφάσισαν να ξεκινήσουν τις έρευνές τους
από μηδενική βάση. Το οποίο σημαίνει ότι
θεώρησαν πως η 17 Ν είναι αυτό ακριβώς που,
όλα αυτά τα χρόνια, η ίδια η οργάνωση
ισχυρίζεται πως είναι. Δηλαδή, μία
αριστερίστικη οργάνωση που κάποια στιγμή
αποφάσισε να εγκαταλείψει «το όπλο της
κριτικής και να περάσει στην κριτική των
όπλων», για να θυμηθούμε και τη σχετική
φράση του Μαρξ. […]
Ο υπουργός Δημόσιας
Τάξης Μ. Χρυσοχοΐδης δεν θα απηύθυνε
βέβαια διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό, για
να του ανακοινώσει τα συμπεράσματα στα
οποία είχαν καταλήξει οι διάφορες φανερές
και μυστικές υπηρεσίες. Προτίμησε να
παραστεί στην εκπομπή του Αλέξη Παπαχελά,
στο Mega την Τρίτη 25 Ιουνίου, τέσσερις ημέρες
πριν από τον τραυματισμό του Σάββα Ξηρού.
Ούτε βέβαια θα έδινε ο ίδιος ο υπουργός τις
πληροφορίες. Τις διέρρευσε εκ των προτέρων
στον Α. Παπαχελά, ο οποίος ετοίμασε σχετικό
ρεπορτάζ, που προβλήθηκε κατά τη διάρκεια
της εκπομπής και, όπως ήταν αναμενόμενο,
ούτε διαψεύστηκε ούτε επιβεβαιώθηκε από
τον υπουργό.
Ο βασικός, λοιπόν,
πυρήνας της 17 Νοέμβρη [3-4 άτομα] προερχόταν,
σύμφωνα με το ρεπορτάζ, από τον ευρύτερο
χώρο της τροτσκιστικής αριστεράς. […]
Λεπτομέρεια: ο
χρόνος έκδοσης του περιοδικού δεν μας είχε
επιτρέψει να αναφέρουμε στο προηγούμενο
τεύχος τα άτομα που συμμετείχαν στη φετινή
συνάντηση της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Οι
Έλληνες που πήραν μέρος στη συνάντηση ήταν
δύο: ο μόνιμος τα τελευταία χρόνια Γιώργος
Δαυίδ [3E – Coca-Cola] και –οποία έκπληξις– ο
δημοσιογράφος του «Βήματος» και του «Mega» Αλέξης
Παπαχελάς, απόφοιτος του αμερικανικού
κολλεγίου Αθηνών, που είχε ξεκινήσει τη
δημοσιογραφική του καριέρα ως ανταποκριτής
της αριστερής «Αυγής» στις ΗΠΑ, και που, αν
δεν απατώμαι, είναι ο μοναδικός Έλληνας
δημοσιογράφος που έχει λάβει μέρος σε
συνάντηση της Λέσχης. […]
Και έτσι ίσως να μην
είναι καθόλου περίεργη η περίπτωση του Σάββα
Ξηρού. Αλλά να αποτελεί απλώς ένα
διαφωτιστικό και χαρακτηριστικό
παράδειγμα της ιδεολογικής πενίας που
χαρακτηρίζει τη σύγχρονη νεοελληνική
κοινωνία. [Και των τρόπων με τους οποίους
αυτή διαστρέφει τις ιδέες.] Αν και μάλλον θα
έπρεπε να μιλήσω για τον ιδεολογικό της
αχταρμά… Όπου ο σωτηριολογικός
μεσσιανισμός του χριστιανισμού συναντάται
με τον σωτηριολογικό νεομεσσιανισμό της
επανάστασης. […]
Η κοινωνική
προέλευση [ή, αν προτιμάτε, η ταξική
καταγωγή] των μελών της 17 Νοέμβρη
παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, παρά τα
όσα είπε ο πρωθυπουργός στην Πανελλήνια
Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ ότι «δουλειά μας δεν
είναι οι κοινωνιολογικές ή ψυχολογικές
αναλύσεις των φαινομένων, αλλά το πρακτικό
αποτέλεσμα». Ο Σάββας Ξηρός δεν είναι ο
μοναδικός γιος ιερέα που έχει κατηγορηθεί
ως τρομοκράτης τα τελευταία χρόνια στην
Ελλάδα. […]
Δεν ανήκω σε
εκείνους που πίσω από το καθετί βλέπουν τη «μαύρη
χείρα» κάποιας μυστικής υπηρεσίας. Όμως, το
ότι δεν την βλέπω εγώ σε καμία περίπτωση δεν
σημαίνει ότι τα διάφορα «ευαγή ιδρύματα»
δεν κάνουν «καλά» τη δουλειά τους. Και οι
παράλληλες πορείες της τρομοκρατίας και
των μυστικών υπηρεσιών στην Ελλάδα έχουν
τμηθεί αρκετές φορές. Αναφέρω ενδεικτικά:
τον Ιανουάριο του 1978 είχαν «βρεθεί» στο
δρόμο προς την Πάρνηθα δύο σακούλες με «όπλα
και άλλο υλικό» της 17 Νοέμβρη. Πώς ακριβώς
αξιοποιήθηκε αυτό το υλικό; Το ίδιο
καλοκαίρι κάποια ελληνοαμερικανίδα, η Αναστασία
Τσάντες, που μεταγενέστερες πληροφορίες
την φέρουν ως πράκτορα κάποιων «υπηρεσιών»,
είχε εγκατασταθεί στα Χανιά και έκανε παρέα
με άτομα του ακροαριστερού χώρου. Ανάμεσα
στους γνωστούς της ήταν και η χήρα του Χ.
Κασίμη, που είχε σκοτωθεί τον Οκτώβριο
του 1977 σε σύγκρουση με αστυνομικούς στου
Ρέντη. [Ο Χ. Κασίμης, που συνδεόταν με τον
Επαναστατικό Λαϊκό Αγώνα, με τρεις
συντρόφους του ετοιμάζονταν να «χτυπήσουν»
το εργοστάσιο της AEG.] Κατά διαβολική
σύμπτωση, ο θείος της Αναστασίας Τζορτζ
Τσάντες, στέλεχος των αμερικανικών
μυστικών υπηρεσιών, εκτελέστηκε από τη 17
Νοέμβρη το 1983… Ποιοι –και γιατί–
δολοφόνησαν τον εκδότη της «Βραδυνής» Τζώρτζη
Αθανασιάδη και έστειλαν μετά πλαστή
προκήρυξη κάποιας ανύπαρκτης οργάνωσης με
την οποία «αναλάμβαναν την ευθύνη»; Τι ρόλο
έχει παίξει το στέλεχος της ΚΥΠ Γ.
Αλεξάκης στα μέσα της δεκαετίας του 1980,
όσον αφορά την τρομοκρατία; [Και ας μην
ξεχνάμε και τον στενό συνεργάτη του, Ντάνο
Κρυστάλλη, χαφιέ κάμποσων υπηρεσιών τότε,
που σήμερα έχει «αναβαπτιστεί» σε ειδικό
περί την τρομοκρατία.] Η πληροφοριοδότης
της «Λουίζης Ριανκούρ», που είχε δώσει
πληροφορίες για την παρουσία κλιμακίου της
17 Νοέμβρη στη συγκεκριμένη οδό, είναι
σύμφωνα με τον Στέλιο Παπαθεμελή «σύζυγος
αξιωματικού εν ενεργεία». Αυτό που δεν
ανέφερε ο τέως υπουργός Δημόσιας Τάξης
είναι ότι ο σύζυγος της κυρίας ήταν
αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. […]
Τα όσα διαβάσατε
παραπάνω δεν αποτελούν παρά επιλεγμένα
αποσπάσματα από τη στήλη μου «Θεαμαπάτες
& Δικτυώματα» [12 Ιουνίου:
Μπίλντερμπεργκ, 3 και 10 Ιουλίου: τρομοκρατία]
που «ανεβαίνει» καθ’ εκάστην Τετάρτην στο www.innernet.gr.
|
