«… Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης… Παγκόσμια Δημοκρατία…»

Anacharsis Clootz,
La Republique Uniνerselle, 1793

«Για περισσότερο από τρεις χιλιάδες χρόνια, οι μυστικές εταιρείες έχουν μοχθήσει πολύ για να δημιουργήσουν το υπόβαθρο της γνώσης που είναι απαραίτητη για την εγκατάσταση μιας πεφωτισμένης δημοκρατίας σ' όλα τα έθνη του κόσμου.»

Manly P. Hall,
The Secret Destiny of America,
Los Angeles: The Philosophical Research Society, Inc., 1978

«Προφανώς δεν πρόκειται να υπάρξει ειρήνη ή ευημερία για την ανθρωπότητα, εφόσον παραμένει διηρημένη σε πενήντα ή εξήντα ανεξάρτητα κράτη… Εξίσου προφανώς δεν πρόκειται να υπάρξει σταθερή πρόοδος στον πολιτισμό ή την αυτοδιακυβέρνηση των πλέον καθυστερημένων λαών μέχρις ότου δημιουργηθεί κάποιο είδος διεθνούς συστήματος, το οποίο θα θέσει τέλος στους διπλωματικούς αγώνες που απορρέουν από την προσπάθεια όλων των εθνών να εξασφαλίσουν την ασφάλειά τους… Το πραγματικό πρόβλημα σήμερα είναι αυτό της παγκόσμιας κυβέρνησης».

Philip Kerr,
«Frοm Empire tο Commonwealth»,
Foreign Affairs [1], Δεκέμβριος 1922, σελ. 97-98.

«Το φετίχ της εθνικής κυριαρχίας είναι ακόμη τόσο ισχυρό στην κοινή γνώμη, ώστε φαίνεται πως υπάρχουν ελάχιστες πιθανότητες να υπάρξει λαϊκή συναίνεση για την συμμετοχή των ΗΠΑ σε οποιονδήποτε υπερ-κρατικό οργανισμό. Πολλά θα εξαρτηθούν από το είδος της προσέγγισης που χρησιμοποιείται για την περαιτέρω λαϊκή διαπαιδαγώγηση».

American Public Opinion and Postwar Security Commitments,
Νέα Υόρκη: Έκδοση CFR, 1944.

«1. Αναζήτηση μιας διεθνούς τάξεως στην οποία η ελευθερία των εθνών αναγνωρίζεται ως αλληλοεξαρτώμενη και στα πλαίσια της οποίας πολλές πολιτικές αναλαμβάνονται από κοινού από τα κράτη του ελεύθερου κόσμου με διαφορετικά πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά συστήματα, και περιλαμβανομένων των κρατών που αυτο-αποκαλούνται "σοσιαλιστικά".

2. Εγγύηση της ασφάλειας των ΗΠΑ μέσω της διατήρησης ενός συστήματος διμερών και περιφερειακών συμφωνιών.

3. Διατήρηση και σταδιακή επέκταση της εξουσί­ας του ΟΗΕ.

4. Περισσότερο αποτελεσματική χρήση του Διεθνούς Δικαστηρίου, η δικαιοδοσία του οποίου θα έπρεπε να επεκταθεί, με την άρση των επιφυλάξεων από τα έθνη-μέλη σε θέματα που θεωρούνται ότι αποτελούν εσωτερική τους υπόθεση».

Στο ίδιο ντοκουμέντο προτείνεται όπως οι ΗΠΑ επιδιώξουν «την δημιουργία μιας νέας διεθνούς τάξεως».

Study No. 7, Basic Aims of U.S. Foreign Policy,
Έκδοση CFR, 1959. 

«Γινόμαστε μάρτυρες μιας έκρηξης του κοντόφθαλμου εθνικισμού που δείχνει να μη λαμβάνει καθόλου υπόψη του τις οικονομικές, πολιτικές και ηθικές επιπτώσεις της αλληλεξάρτησης […] ένας στόχος που θα θέτει εμπόδια στην εθνική κυριαρχία, διαβρώνοντάς την σιγά-σιγά, θα πραγματοποιηθεί πολύ καλύτερα από ότι η παλιομοδίτικη μετωπική επίθεση».

Richard N. Gardner,
«The Hard Road to World Order»,
Foreign Affairs, Απρίλιος 1974, σ. 558.

«Εφόσον τα κράτη επιμένουν ότι αποτελούν τους ανώτε­ρους ρυθμιστές του πεπρωμένου τους –ότι ως κυρίαρχες οντότητες οι αποφάσεις τους δεν υπόκεινται σε κάποια ανώτερη εξουσία– οι διεθνείς οργανισμοί δε θα μπορέσουν ποτέ να εγγυηθούν την διατήρηση της ειρήνης.»

Kurt Waldheim,
(πρώην ναζί, πρώην Γ.Γ. του ΟΗΕ, πρώην πρόεδρος της Αυστρίας),
«The United Nations: The Tarnished Image», Foreign Affairs, Φθινόπωρο 1984, σ. 84.

«Η συμφωνία του Λοκάρνο δείχνει την προσπάθεια [των Ευρωπαίων] να επιτύχουν σταδιακά τον ίδιο στόχο –μέσω συμφωνιών και τοπικών, περιφερειακών συμφώνων που διαπνέονται από το πνεύμα του Πρωτοκόλλου της Γενεύης– κι αυτά τα στάδια θα είναι διαρκώς συμπληρωματικά, ωσότου τελικά, εντός των πλαισίων της Κοινωνί­ας των Εθνών, απορροφηθούν από μια μεγάλη παγκόσμια σύμβαση που θα εγγυάται την παγκόσμια ασφάλεια και ειρήνη, επιβάλλοντας τις αρχές του δικαίου στην διακρατική ζωή.»

Eduard Benes,
«After Locarno: The Problem of Security Today»,
Foreign Affairs, Ιανουάριος 1926, σ. 210.

«Όμως το Ατλαντικό Σύμφωνο (ΝΑΤΟ) δεν πρέπει να αποτελέσει την έσχατη προσπάθεια μας για μεγαλύτερη ενότητα. Μπορεί να μετατραπεί σε ένα ισχυρότερο και σπουδαιότερο βήμα προς την παγκόσμια ειρήνη. Μπορεί να αποτελέ­σει μια από τις πλέον θετικές κινήσεις προς την κατεύθυνση του Ενιαίου Κόσμου.»

Elmo Roper (μέλος του CFR),
«The Goal is Government of All the World», 1948.
Αναφέρεται στο: Phoebe and Kent Courtney:
America's Unelected Rulers: The Council on Foreign Relations,
(Νέα Ορλεάνη: Conservative Society of America, 1962)

«Το απομονωμένο έθνος-κράτος απειλείται με πολλούς τρόπους να καταστεί τόσο αναχρονιστικό όσο τελικά κατέστη η ελληνική πόλη-κράτος την αρχαία εποχή.»

Nelson Rockefeller,
Κυβερνήτης της Νέας Υόρκης,
σε ομιλία του στο Χάρβαρντ το 1960.
Αναφέρεται στο: Barry Goldwater, With No Apologies,
Νέα Υόρκη, William Morrow, 1979) σ.279

«… η διάθεση της Ασίας για ανάπτυξη περιφερειακών προσεγγίσεων για τις ανάγκες της ανάπτυξης και την ανάδυση μιας νέας παγκόσμιας τάξης.»

Richard Nixon,
Asia After Vietnam,
Foreign Affairs, Οκτώβριος 1967, σ.113.

«Η εθνική κυριαρχία δεν αποτελεί πλέον βιώσιμη έννοια.»

Zbigniew Brzezinski,
Between Two Ages,
(Νέα Υόρκη: Viking, 1970) σ.72.

«Θα έχουμε μια παγκόσμια κυβέρνηση είτε μας αρέσει είτε όχι. Το μοναδικό ερώτημα είναι, αν θα επιτευχθεί η παγκόσμια κυβέρνηση με πόλεμο ή με συναίνεση.»

James Warburg [2],
Τραπεζίτης.
Ομιλία στην Γερουσία των ΗΠΑ, 17 Φεβρουαρίου 1950

«Πριν από δύο αιώνες οι πρόγονοί μας δημιούργησαν ένα νέο έθνος^. τώρα πρέπει να ενωθούμε με άλλους για να δημιουργήσουμε μια νέα παγκόσμια τάξη… Για να εγκατα­στήσουμε μια νέα παγκόσμια τάξη ειρήνης, δικαιοσύνης και ασφάλειας, είναι ουσιαστικό να απαλλαγεί κάθε κράτος από τους περιορισμούς που δημιουργούνται από τις εθνικές προκαταλήψεις και να αντιληφθούμε ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε μέρος μιας παγκόσμιας κοινότητας.»

World Affairs Council of Philadelphia, «Διακήρυξη της Αλληλεξάρτησης», 1976,
την οποία προσυπέγραφαν 100 μέλη του Κογκρέσου και της Γερουσίας των ΗΠΑ.

«Οι δυνάμεις του οικονομικού καπιταλισμού είχαν ακόμα έναν μακροπρόθεσμο στόχο, τίποτα λιγότερο από την δημιουργία ενός παγκόσμιου συστήματος οικονομικού ελέγχου στα χέρια ιδιωτών, ικανού να κυριαρχήσει στο πολιτικό σύστημα κάθε χώρας και στην παγκόσμια οικονο­μία ως συνόλου. Αυτό το σύστημα θα ελεγχόταν κατά έναν φεουδαρχικό τρόπο από τις κεντρικές τράπεζες του πλανήτη που θα δρούσαν από κοινού, με μυστικές συμφω­νίες που θα επιτυγχά­νονταν σε συχνές ιδιωτικές συναντή­σεις και διασκέψεις».

Carroll Quigley,
Tragedy and Hope,
Νέα Υόρκη: Macmillan, 1966, σσ.326-27.

«Όταν ψηφίστηκε ο Νόμος για την Ομοσπονδιακή Τράπεζα Αποθεμάτων» (σ.σ. Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ) «ο λαός των ΗΠΑ δεν αντιλήφτηκε ότι ένα παγκόσμιο τραπε­ζικό σύστημα θεμελιωνόταν εδώ.

Ένα υπερ-κράτος ελεγχόμενο από τους διεθνείς τραπεζίτες και τους διεθνείς βιομηχάνους που δρούσαν από κοινού για να υποτάξουν τον κόσμο στις δικές τους επιθυμίες.

Κάθε προσπάθεια έχει γίνει από την ΟΤΑ για να αποκρύψει την δύναμή της αλλά η αλήθεια είναι ότι η ΟΤΑ έχει υποσκελίσει την κυβέρνηση.»

Louis McFadden [3], Μέλος του Κογκρέσου,
Πρόεδρος της Επιτροπής Τραπεζικών και Συναλλαγματικών Θεμάτων από το 1920 ως το 1931.
Αναφέρεται στο: A. Ralph Epperson,
The Unseen Hand,
Τούσον, Αριζόνα: Publius Press, 1985, σ.182.

«Μια νέα συνδιάσκεψη της μορφής του Μπρέττον Γουντς [4] είναι τελείως πρόωρη. Αλλά δεν είναι πρόωρο να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε για το πώς θα επιθυμούσαμε να εξελιχθούν οι διεθνείς νομισματικές συμφωνίες μέχρι τα τέλη του αιώνα. Έχοντας αυτό υπόψη μας, προτείνω ένα ριζοσπαστικό εναλλακτικό σχέδιο για τον επόμενο αιώνα: την δημιουργία ενός κοινού νομίσματος για όλες τις βιομηχανικές δημοκρατίες, με κοινή νομισματική πολιτική και μια κοινή Εκδοτική Τράπεζα που θα καθορίζει αυτήν την νομισματική πολιτική.» (Οι επισημάνσεις στο πρωτότυπο.)

Richard N. Cooper,
Foreign Affairs, Φθινόπωρο 1984.

«Υποστηρίζουμε την ιδέα της Εκπαίδευσης για μια Παγκόσμια Κοινότητα. Σας καλούμε να βοηθήσετε να κάνουμε την ιδέα πράξη και να κινητοποιήσουμε την παγκόσμια εκπαίδευση για την ανάπτυξη μιας παγκόσμιας κοινότητας.»

National Education Association,
«Μια Διακήρυξη Αλληλεξάρτησης:
Εκπαίδευση για μια Παγκόσμια Κοινότητα», 1976.

«Υπάρχει πράγματι ένα Σχέδιο και ένας Σκοπός πίσω απ' όλη την δημιουργία… Η Παγκόσμια Ενότητα είναι ο στόχος προς τον οποίο κινείται η εξέλιξη. Το Παγκόσμιο Σχέδιο περιλαμβάνει: Έναν Παγκόσμιο Οργανισμό… Μία Παγκόσμια Οικονομία… Μία Παγκόσμια Θρησκεία…»

Vera Alder,
When Humanity Comes of Age,
New York: Samuel Weiser Inc., 1974

«Η Νέα Εποχή θα έλθει. Ένας νέος Ουρανός θα έλθει στην Γη. Οι προετοιμασίες γίνονται τώρα εντατικά και μέσα από το Χάος θα έλθει η ειρήνη στην Γη με την Νέα Παγκόσμια Τάξη.»

John Randolph Price,
The Superbeings,
Austin, Texas: Quartus Books, 1981

«Οι θρησκείες πρέπει:

Να επιταχύνουν τον Οικουμενισμό και να δημιουργήσουν κοινά παγκόσμια θρησκευτικά ιδρύματα, τα οποία θα βρουν τα μέσα και τους θρησκευτικούς εμπνευστές, που θα υποστηρίξουν τις λύσεις των παγκόσμιων προβλημάτων.

Να υψώσουν την σημαία του ΟΗΕ σ' όλους τους χώρους λατρείας.

Να προσευχηθούν και να οργανώσουν παγκόσμιες συμ­προσευχές…»

Robert Mueller,
The New Genesis: Shaping a Global Spirituality,
New York: Image Books, 1984

«Αισθάνομαι ότι έρχεται μία Νέα Παγκόσμια Τάξη στην οποία η επιστήμη θα συγχωνευθεί με την μονιστική φιλοσοφία και όλος ο κόσμος θα φθάσει σε μία νέα Συνειδητότητα.

Το διακριτικό χαρακτηριστικό στην Νέα Παγκόσμια Τάξη θα είναι η πίστη ότι: Όλα είναι ένα.»

Jonathan Stone,
SCP Journal, July 1977

«Ο προορισμός του ανθρωπίνου γένους μετά από μία μακρά προπαρασκευαστική περίοδο… είναι επιτέλους να γίνει ένα… Η ενότητα αυτή, πρέπει να εκφραστεί μέσα από μία παγκόσμια κυβέρνηση που θα ενώνει έθνη και χώρες.»

Lewis Mumfοrd,
The Transformation of Man,
New York: Harper & Row, 1972

«Πρέπει να θυμάστε ότι ο πρόδρομος όλων των κινήσεων που εμφανίζονται στο φυσικό επίπεδο, είναι μία εκπαιδευτική προπαγάνδα.»

Alice Bailey [5],
The Externalization of the Hierarchy, (Η Εξωτερίκευση της Ιεραρχίας)
New York: Lucis Publishing Company, 1957

«Τα χρήματα θα ξαναποκτήσουν την αρχική συμβολική τους αξία. Καθώς… οι ανάγκες θα καλύπτονται από πιστωτικές κάρτες, η ανάγκη μεταφοράς χρημάτων θα εξασθενίσει. Θα υπάρξει βέβαια ένα διεθνές νόμισμα για όλο τον κόσμο και μία κεντρική τράπεζα.»

Vera Alder, ό.π.

«Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών καλεί για μία Νέα Παγκόσμια Οικονομική Τάξη και συνηγορεί υπέρ του διεθνούς ελέγχου των παγκόσμιων οικονομιών. Το ΠΣΕ και οι υποστηρικτές του πιστεύουν ότι η τύχη του κόσμου θα καλυτερεύσει, αν το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα τεθεί κάτω από μία Παγκόσμια Κυβέρνηση».

Edmund & Julia Robb,
Betrayal of the Church,
Westchester, Illinois: Crossway Books, 1986

«Ένα άλλο σχέδιο που έχει εγκριθεί είναι η ενοποίηση όλων των ευρωπαϊκών εθνών σε μια συνεργαζόμενη ειρηνική κοινότητα… Αρχικά έγινε μια προσπάθεια να ενωθούν οι λαοί που κατοικούν στην κοιλάδα του Ρήνου χρησιμοποιώντας τον ποταμό σαν ένα μέσο ενοποίησης. Ήταν η προσπάθεια "ενός μαθητή" [6] αλλά δεν πέτυχε. Τώρα μία άλλη προσπάθεια βρίσκεται σε εξέλιξη και ονομάζεται Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα».

Foster Bailey
(Σύζυγος της A. Bailey), Things to Come,
London: Lucis Press, 1974

«Όταν ο ρυθμιστής των οικονομικών θα εμφανιστεί, θα κάνει αλλαγές που θα είναι οι εξής:

1. Θα ελέγχεται το κεφάλαιο των συναλλαγών.

2. Τα συστήματα συναλλαγών θα αντικατασταθούν με ένα μοναδικό σύστημα συναλλαγής εμπορεύσιμων προϊόντων και θα υπάρχει ένα παγκόσμιο νομισματικό σύστημα συναλλάγματος. Όλα τα εισοδήματα και τα εμπορεύσιμα είδη θα είναι κάτω από τον έλεγχο ενός εντελώς καινούργιου συστήματος.

3. Οι ιδιωτικές επιχειρήσεις θα εξακολουθούν να υπάρχουν αλλά θα ρυθμιστούν σύμφωνα με το σύστημα. Όλες οι πηγές αγαθών –π.χ. σίδηρος, αλουμίνιο, λάδι και σιτάρι– θα υπόκεινται στον έλεγχο μιας διεθνούς ομάδας. Η κατανάλωση των αγαθών αυτών, θα καθορίζεται από εθνικές ομάδες που θα εκλέγονται από τους πολίτες και που θα βρίσκονται κάτω από διεθνή καθοδήγηση.»

Alice Bailey, ό.π.

«Η δύναμη που προέρχεται από μια πηγή φαίνεται να ανοίγει την όρεξη για μεγαλύτερη δύναμη… Σχεδόν όλοι οι πάμπλουτοι φιλοδοξούν κάποια μέρα να ελέγχουν όχι μόνο τα δικά τους πλούτη αλλά και τον πλούτο όλου του κόσμου. Για να το πετύχουν, έδιναν πρόθυμα τροφή στις φιλοδοξίες των πεινασμένων για εξουσία συνωμοτών που στόχευαν στην εξολόθρευση όλων των υπαρχουσών κυβερνήσεων και στην εγκαθίδρυση μιας κεντρικής παγκόσμιας εμβέλειας δικτατορίας.»

W. Cleon Skousen,
The Naked Capitalist,
Salt Lake City, Ensing Pub. Co., 1958

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Το Fοreign Affairs είναι το επίσημο όργανο του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων (CFR) το οποίο ιδρύθηκε το 1921 και μέλη του υπήρξαν όλοι οι πρόεδροι των ΗΠΑ, οι υπουργοί εξωτερικών και εκατοντάδες άλλα κυβερνητικά στελέχη.

2. Ο πατέρας του, Paul Warburg, τραπεζίτης επίσης, ήταν ο αρχιτέκτονας της Ομοσπονδιακής Τράπεζας Αποθεμάτων και ένα από τα ιδρυτικά μέλη του CFR.

3. Ο McFadden εθεωρείτο ως μία από τις μεγαλύτερες αυθεντίες σε θέματα της παγκόσμιας οικονομίας. Επέζησε αρκετών δολοφονικών αποπειρών που έγιναν εναντίον του. Πέθανε το 1936. Αιτία θανάτου: «Πήξιμο του αίματος». Δηλητηρίαση…

4. Στην συνδιάσκεψη του Μπρέττον Γουντς (1944) ιδρύθηκαν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα. Φυσικά, τον πρώτο λόγο είχαν τα μέλη του CFR.

5. Πρόκειται για την γνωστή Θεοσοφίστρια. Πλήθος βιβλίων της έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά.