Gallego:
Paseniño, paseniño,
vou pola tarde calada,
de Bastabales camiño.
Camiño do meu contento;
i en tanto o sol non se esconde
nunha pedriña me sento.
E sentada estou mirando
como a lua vai saíndo,
como o sol se vai deitando.
Cal se deita, cal se esconde
mentras tanto corre a lua
sin saberse para donde.
Para donde vai tan soia
sin que aos tristes que a miramos
nin nos fale nin nos oia.
Que si oira e nos falara,
moitas cousas lle dixera,
moitas cousas lle contara.
|
Spanish:
Despacito, despacito
voy por la tarde
callada de Bastabales camino.
Camino de mi contento;
y en tanto el sol no se esconde
en una piedrita me siento.
y sentada estoy mirando
como la luna va saliendo,
como el sol se va poniendo.
Cual se acuesta, cual se esconde
mientras tanto corre la luna
sin saberse para dónde.
Para dónde va tan solasin
que a los tristes que la miramos
ni nos hable ni nos oiga
Que si oyera y nos hablara
muchas cosas le dijera,
muchas cosas le contara.
|
English:
Slowly, Slowly
I’m going in the silent evening
On the road to Bastabales
Road of my happiness;
And while the sun is still out
On a rock I sit down
And sitting I’m watching
How the moon is coming out
How the sun is lying down
Which is lying, which is hiding
And all the while the moon
Is running with no aim
Where is she going alone
Without our sorrowful selves
Without talking or hearing us
If she heard or talked to us
Many things I would tell her
Many things I would say to her
|