ŞİİRLER 1... * * * * * * * * * * * YORULDUM Yoruldum; anlaşılmamaktan, Sevdiklerimi, sevenlerimi "dost" yapmaya çalışmaktan, Yüreğime kulak tıkayıp mantıklı olmaya çalışmaktan, Haksız ithamlarla yaralanmaktan. Yoruldum; sevgime hak ettiği değeri bulamamaktan, Güzel bildiğim insanları bir bir hayatımdan çıkarmaktan, Sevdiğim gibi sevilmeyip, sevmeyi isteyip de sevememekten, incinmekten, yalnızlıktan, gözyaşlarından... Yoruldum; Dostluk limanımda huzur bulmayan okyanusun beni bilmeden yaralamasından, Camdan bir vazo olan yüreğimin, her defasında parmaklarımın arasından kayıp tuzla buz olmasından, Dipsiz bir sevgi kuyusu bulduğunu zanneden sevgi çiçeğimin, umutsuzca solmasından, Y- O - R - U - L - D - U - M ... * * * * * * * * * * * Uykuların kaçar geceleri Bir türlü sabah olmayı bilmez Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında Neçarşaf halden anlar, ne yastık Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık Kapanır yatağına çaresizliğine ağlarsın Onun unutamadığın hayali, Sigaradan derin bir nefes çekmişcesine dolar içine Sevmek ne imiş birgün anlarsın Bir gün anlarsın aslında herşeyin boş olduğunu Şerefin, faziletin, iyiliğin, güzelliğin Gün gelirde sesini bir kerecik duymak için Vurursun başını soğuk taş duvarlara Büyür gitgide incinmezliğin, kırılmazlığın Duyarsın ta derinden acısını çaresiz kalmışlığın Sevmek ne imiş bir gün anlarsın Bir gün anlarsın ne işe yaradığını ellerinin Niçin yaratıldığını Bu Dünya'ya neden geldiğini Uzun uzun seyredersin aynalarda güzelliğini Boşuna geçip giden yıllarına yanarsın Dolar gözlerin, için burkulur Sevmek ne imiş birgün anlarsın Bir gün anlarsın tadını sevilen dudakların Sevilen gözlerin erişilmezliğini O hiç beklenmeyen saat geldi mi Düşer saçların önüne, ama bembeyaz Uzanır gökyüzüne ellerin Ama çaresiz, Ama yorgun, Ama bitkin Bir zamanlar geçmiş günlerin hayaline dalarsın Sonra dizilir birbiri ardınca gerçekler, acı Sevmek ne imiş bir gün anlarsın Bir gün anlarsın hayal kurmayı Beklemeyi, ümit etmeyi Bir kirli gömlek gibi çıkarıp atasın gelir Bütün vücudunu saran o korkunç geceyi Lanet edersin yaşadığına Maziden ne kalmışsa yırtar atarsın O zaman bir çiçek büyür kabrimde kendiliğinden Seni sevdiğimi bir gün anlarsın Ümit YAŞAR * * * * * * * * * * * GÖZLERİN KAL DİYOR Bu nasıl ayrılık, bu nasıl veda Gözlerin kal diyor dudakların git Bakışın anahtar, gözlerin kilit Ellerin aç diyor, dudakların git. Ayrılık; dönüşü olmayan nehir Yalnızlık; yıkılmış bomboş bir şehir Kaç sevda kül oldu böyle kimbilir Gözyaşın kal diyor, dudakların git. Gidersem, bir daha dönmeyeceğim Kalırsam, kalbime yenileceğim Çözemedim seni delireceğim Gözlerin kal diyor, dudakların git. Duvardan insin mi resimlerimiz, Yabancı olsun mu isimlerimiz? Ya o, deli dolu gecelerimiz Anılar kal diyor, dudakların git. Bu roman da biter belki birazdan Ne aşklar yıkıldı gururdan, nazdan Ağlıyor besteler yine hicâzdan Şarkılar kal diyor, dudakların git... Ahmet Selçuk İLKAN * * * * * * * * * * * Tam da kara kışlara yakalanmışken, unutmuşken baharı. Tam da örselenmişken yüreğim acılarla, örslerde dövülmüşken... Umutlara darılmışken, unutmuşken umut etmeyi. Karanlıkları yar, yanlızlıkları yoldaş edinmişken. Kaptırmışken ruhumu serseri yağmurlara. Tam kendimden vazgeçmişken... Girmeyecektin dünyama, Yalancı uykular sunmayacaktın ürkek uykularıma. Hatırlatmayacaktın uykusuz gecelerde nasıl ağlandığını. Aldanmışlığı çok gerilerde bırakmışken, Döndürmeyecektin yolundan duygularımı. Kıpırdatmayacaktın yüreğimin yalnız kuşlarını. Açmayacaktın gönül pencerelerini sonuna dek... Gözlerini sürmeyecektin gözlerime. Sevdanın o en çıkmaz yollarına salmayacaktın düşlerimi. Benimsemişken boşluğu, Boşlukla bütünleşmişken yıllar yılı, Onulmaz acılara kucak açmışken, Direnmişken, yaşama, Yeni gelen günle aydınlatmayacaktın sabahlarımı. Ve bütün bunlardan sonra, Acısına vurulduğum aşkı, Bir tokat gibi çarparak suratıma, İmkansızlığı zehir gibi akıtarak ruhuma, Çürümeye terk edilmiş bir tekne, Yuvası darmadağın olmuş bir kuş, çalınmış bir yıldız gibi. Bırakmayacaktın beni yolun tam ortasında. Evet hayat devam ediyor... Ben biraz daha eksik, Biraz daha yorgun, biraz daha yenik, Hayat devam ediyor. Artık kapalı yüreğim, yeni acılara, yeni aldanışlara. Umudun soğuk ikliminde defalarca yüzleştiğim geçmiş... VE BUGÜN... SEN UZAKLARDA, BEN BURADA.. Aziz EKİCİ * * * * * * * * * * * PAPATYA'NIN RENGİ - SIIRLER