ŞİİRLER 5... * * * * * * HOŞ GELDİN!!! Bir gün gelip kontrol edeceğini biliyordum. Her zaman ki gibi cüretkarca,hakkın olmayarak ve iznimi yine almayarak... Belki de geriye ikimizin paylaştığı bir tek bu şifreli mesaj kutusu kaldı. Gerisinin hepsini aldın götürdün. Bunca yılın ve geç kalmış bir ayrılığın ardından yalnızca ve bir kez daha iyi oldu diyorum. İyi ki ,iyi ki ayrılmışız. En azından sen bana yalan söylemekten sıkılmıştın, ben de senin söylediklerine inanıormuş gibi yapmaktan. Elbette ,sana kızgınım,hatta kırgınım. Bu kadarına kim kızmaz ki... Ama sonuçta biliyorum ki ,ben yine beni kandırdım. Bunun da farkındayım. Zaman zaman aklıma geldiğinde açıkçası canımda fena yanıyor.... Senin değil ama ,yine benim yüzümden... Sonuçta sen yapamayacaklarını vaadettin, dolduramayacağın boşlukları doldururum zannettin. Yapamadın bak. Şimdi sen bir ruh gezgini,beden simsarısın... Yeni aşklar peşinde ,heyecanlar aramaktasın. Ben yine benimle başbaşayım. Yalnız ve tek başıma... Biliyorum hiçbir zaman kendine kondurmayacak, gocunmayacak, anlamayacaksın. Hatta kaçacaksın ama ;belki sen de bir yerlerde yanlış yaptın. Rotalı yolculuklara çıkarken masanın üzerinde duran pusulayı yanına almadın. Bu yüzden limanlarla değil bugün beraber seyahat ettiğin gemilerle avunmakta, arasıra da şimdi olduğu gibi eski bir adrese nostaljik ve zararsız yolculuklara çıkmaktasın. Yaktın ama sonsuza kadar da yakarım sandın. Yanıldın. Sen yine de yanıp yakılmayasın. Açıkçası içimde koca bir kızgınlık bulutu duruyor. Senin vaadettiklerini yapmamandan değil bu kadar cüretkarca vaadetmiş olmandan ve benim kendimi bu kadar kolay kandırmamdan... Seni gördüğümde artık kalbini okşamak istemiyorum. Bu sefer kızgınlık yada kırgınlıktan değil. kalbini bana gözüktüğü kadar güzel olmadığını düşünüyorum ya da benim her zamanki gibi boş bir kalbe olmayacak anlamlar yüklediğimi yeni fark ediyorum. Öfkelerin ,kinlerin,mutsuzlukların üzerine kat çıkılmıyor. Yeni temeller atılamıyor. Bu yüzden; Mutluluklar ancak mutluluklardan çıkar. Yalnızca bu yüzden sen de mutlu kal! Yazarı bilinmiyor * * * * * * SEN YOKTUN !... Günler güz yaprakları gibi birer birer dökülürken ayaklarımın dibine, ben her gece Karanlığa dikip gözlerimi senin aydınlığını bekledim. Sen yoktun.... Binlerce adim attım bu kentin sokaklarında. Her köşeyi, her parkı, her ağacı ezberledim. Sevdaya bulanmış her kaldırım taşında senin adini aradım. Sen yoktun... Evlerin duvarları birer birer üzerime yıkıldı. Her bir hücremin acısını ta yüreğimde hissederken beni enkazın altından çekip alacak elini aradım. Sen yoktun... Özlem şarkılarını ezberledim. Kimini bağıra bağıra, kimini fısıltıyla söyledim. Karanlığa haykırdım hasretimi. Sesimi duyacaksın diye bekledim. Sen yoktun... Senden gelecek bir tek haberi bekledim. Saatler asırlar gibi geldi, geçmedi. Çalan her telefonu yüreğimin deli bir çağlayana donen atışlarıyla açtım. Senden başka duyduğum her seste hep ayni hayal kırıklığını yaşadım. Onlar beni duymak istiyordu, bense seni. Sen yoktun... Seni aramaktan yorgun düşmüş bedenimi karanlığın kucağına uzattım her gece. Bir an önce sabah olsun diye uykunun beni çekip almasını istedim. Olmadı. Kaç gece sabahı ettim gözlerimi kapamadan, Kaç gece merdivendeki ayak seslerini dinledim gelen sensindir diye. Sen yoktun... Her yağmurla birlikte hüzün de yağdı bu kentin üzerine. Bulutlar yalnızlığın işaretiydi benim için. Beni ıslatan yağmur Olmadı. Ben senin özleminle sırılsıklamdım her mevsim. Hayat merhaba dedi bahara çiçek çiçek. Uzun kıştan sonra gelmez dediğim göçmen kuşların dönüşünü gördüm. Sen yoktun... Her istasyon her otogar adresim oldu. Bir trenden inersin sandım. Otobüslerdeki her yolcuya sensin diye baktım. Ya da yolculuklara vurdum kendimi. Kimsenin uğramadığı köylere, adi duyulmamış kasabalara gittim. Senden bir iz aradım. Sen yoktun... Denizin sonsuz maviliğine umut bağladım. Kıyılarda tükettim bekleyişlerimi. Hep sensiz gemiler geçti limanlardan. Ben gemicilerin hasret türkülerine eslik ettim. Sen yoktun... Gözümden bir tek damla yas akmadı. Onlar sana aitti, sana kalmalıydı. Kimselere söyleyemedim acılarımı. Bekleyişimin öyküsünü kimselere anlatamadım. Nice fırtınalar koptu yüreğimde. Dalgalar dövdü hayallerimi. Sığınacak bir liman, yaslanacak bir omuz aradım. İçimi dökecek bir insan aradım. Sen yoktun... Her gece ay paramparça oldu. Her gece yıldızlar birer birer düştü sokaklara. Yıldızları saçına takip gelmeni bekledim. Ayı avucunda bana getirmeni bekledim. Ve bir güneş gibi doğup aydınlatmanı bekledim bu kapkara dünyamı. Ama... Sen yoktun... Yazarı bilinmiyor * * * * * * PAPATYA'NIN RENGİ - SIIRLER