-ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ
ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ
ΟΧΙ ΟΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΙ- Αρκείτω Βίος
ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ :«Μα εσείς που ξεχαστήκατε στο
Πολυτεχνείο» .
«Μετεμφυλιακό κράτος, χούντα,
μεταπολίτευση». Η εκδίκηση τους δια της συντριβής μας είναι ο στόχος
τους. Η ίδια ιστορία: πως θα αναπαραχθεί και θα επιβληθεί με πιο
δυσμενείς όρους η κυριαρχία. Ανάμεσα στο σωρό των πάσης
φύσεως εξουσιαστών, εμφανίστηκαν οι – πάσης φύσης- πολέμιοι τους. Ποινικοποίηση-φυλακίσεις- συκοφαντήσεις- προπαγάνδα περί
«ξεπερασμένης» αγωνιστικότητας: Οι
σύγχρονοι «εχθροί του λαού». Τώρα, τα όνειρα εξαντλούνται στην απόκτηση αγοραστικής/καταναλωτικής ικανότητας και στην
απόκτηση κοινωνικού γοήτρου συνδυασμένου με μία ευχάριστη ζωή της «μαύρης προσπάθειας» να αποδείξουν όλοι αυτοί ότι είναι ευτυχισμένοι. Πλέον το επίσημο εξουσιαστικό δόγμα περί του νέου παγκόσμιου εσωτερικού εχθρού, την «τρομοκρατία», αναφέρεται
άμεσα και ωμά σε όσους αντιτίθενται στην
κυριαρχία και είτε θέλουν να την αντικαταστήσουν με μία νέα κυριαρχία είτε την αρνούνται ολικά.
Κοντολογίς, νέα αιματοκυλίσματα, όξυνση της εκμετάλλευσης
και της τρομοκράτησης, δια πυρός και σιδήρου σε μία «ανθρώπινη ιστορία» χωρίς τέλος
και αρχή, χωρίς λογική και σημασία, μία συνεχή άγρια πάλη για την επικράτηση
και την απόκτηση δύναμης, τη συγκρότηση και αναπαραγωγή της κυριαρχίας.
Είναι δύσκολη
και για άλλη μία φορά κρίσιμη η τρέχουσα εποχή, τόσο στον τόπο αυτό όσο και
παγκόσμια. Η πολιτική
αδράνεια και απάθεια ανταλλάσσεται με το προνόμιο της ικανότητας
διασφάλισης ενός ιδιωτικού βίου
ατομοκεντρικού στην πιο χυδαία μορφή του: ξεπούλημα στους ισχυρούς, τους εργοδότες,
τις δημόσιες σχέσεις, την κατανάλωση και έκφραση του σε ένα πλέγμα κοινωνικών
σχέσεων βασιζόμενο στην εξυπηρέτηση μικροσυμφερόντων, την εξασφάλιση κοινωνικότητας μέσα από «αβλαβείς» δραστηριότητες, την
καθιέρωση ετεροκαθορισμένων ρόλων που το
απομακρύνουν από την γεύση της ιδιοσυστασίας του, του πραγματικού εαυτού που συγκροτείται, απαιτεί μέσα από την κίνηση του, γνωρίζει και δοκιμάζεται,
αναζητεί και δεν αρκείται στις έτοιμες λύσεις, στα έτοιμα προϊόντα απορρόφησης
της έκφρασης και διοχέτευσης των αναγκών και των επιθυμιών.
Ψ ι λ ά γ ρ ά
μ μ α τ α.
Προσοχή στον τρόπο που χρησιμοποιείται επί των ανθρώπων αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι
χρησιμοποιούν προκειμένου να αναπαράγεται η κυριαρχία με τις κατακόρυφες
ανισότητες και εκμεταλλεύσεις της. Έτσι,
συντηρείται ο μικρόκοσμος του φοβισμένου
ανθρώπου, η μικροαστική αντίληψη, ο φόβος απέναντι στην ισχύ, η υποτέλεια του
εξουσιαζόμενου, έτσι αναπαράγεται ο άνισος κόσμος. Τι να θυμηθούμε ώστε να το
διαπιστώνουμε και σήμερα. Χαφιέδες
και τότε, χαφιέδες και σήμερα. Φοβισμένοι,
απαθείς και υποταγμένοι προς όφελος της κυριαρχίας και των εξουσιαστών,
εξουσιαστές και πανικόβλητοι για την ευημερία και ευζωία στον μικρόκοσμο τους. Προσωπικά
παραδείγματα αξιοπρεπούς και ελεύθερης στάσης μετρημένα στα
δάχτυλα.
Δεν
τρομάζει ο ΠΟΛΕΜΟΣ. Οι δυνάμεις ασφαλείας και η επιβλητική παρουσία τους παντού: από τους
δρόμους μέχρι τα ΜΜΕ. Δεν τρομάζει το κυνήγι της επιβίωσης που περιλαμβάνει
πλειάδα τρόμων, φόβων, υποταγών και δεν προσφέρει τη σίγουρη εξασφάλιση
παρά μόνο συνεχή πάλη που χρειάζεται την αφιέρωση
όλων των δυνάμεων του ατόμου. Δεν
τρομάζει η κατανάλωση, οι έτοιμες διασκεδάσεις, δεν τρομάζουν οι σαχλαμάρες, οι
αποδράσεις της ώρας ή λίγων ημερών στην πόλη και στην «ύπαιθρο». Δεν τρομάζουν όλες οι δραστηριότητες που τις
επαναλαμβάνουμε «όλοι». Είναι «φυσιολογικές». Δεν τρομάζει η
πραγματικότητα όσο φανερά δεν μας απειλεί ενώ πραγματικά μας εξουθενώνει. Δεν
τρομάζει η ανικανότητα του να είμαστε και μας ευχαριστεί η κατάκτηση
του «φαινόμαστε». Δεν τρομάζει η καταστροφή της φύσης και η επιβαλλόμενη ανθυγιεινή ζωή. Δεν τρομάζουν τα εκατομμύρια νεκροί.
Έτσι,
προέκυψε η «θεωρία του ξεπερασμένου». Ξεπερασμένη η πολιτική συμμετοχή και δράση που αντιστέκεται
στις επιβουλές της εξουσίας όπως και στην άσκηση εξουσίας αφ’εαυτής,
ξεπερασμένοι όσοι επιμένουν να είναι και να ασχολούνται με κοινά ζητήματα,
ξεπερασμένες οι αντιλήψεις για την αλλαγή του κόσμου προς μία κατεύθυνση πραγματικής ισότητας,
αλληλεγγύης, κοινωνικής δικαιοσύνης και πλήρους κάλυψης των υλικών αναγκών
διαβίωσης. Στη χλεύη, στην πυρά, στις φυλακές, στα δικαστήρια, στην απομόνωση,
στην κοροϊδία. Μόνο που αυτή η θεωρία δεν είναι και τόσο φυσιολογική όσο φαίνεται. Ο «νεοσυντηρητισμός» έχει φορέσει από πολύ καιρό τη μάσκα του δήθεν απελευθερωμένου και κατόχου απολαύσεων ανθρώπου ( οι διαφημίσεις -η «ευτυχία δια της κατανάλωσης κ.ο.κ.).
Εδώ,
χρειάζεται να επαναλάβουμε με τη σειρά μας την «αγκύλωση» μας ενάντια στη γνώμη περί ξεπερασμένων αντιλήψεων, στάσεων, επιδιώξεων.
Την Αξιοπρέπεια και
την Αντίσταση δεν θέλουμε να την
αναγνωρίζουμε μόνο σε εύπεπτα αναγνώσματα, στην κατανάλωση, σε κινηματογραφικά
και θεατρικά έργα, σε δακρύβρεχτες προσωπικές στάσεις απελευθέρωσης που πέρα
από ακίνδυνες υποκρύπτουν και στενά ατομικές «ωφελιμότητες». Δεν μας αρκεί να την αναγνωρίζουμε σε αποδεκτές εκδηλώσεις
συναγελαζόμενοι με υποτελείς και φορείς
της εξουσίας περιμένοντας κάποια ευκαιρία που θα προσφέρουν κατόπιν
συγκεκριμένων και επαχθών ανταλλαγμάτων πάντα. Δεν αποδεχόμαστε την βάφτιση μας ως κοινωνικά
ευαισθητοποιημένων ατόμων συμμετέχοντας σε διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις της
παθητικής ορθοστασίας, των δημοσίων σχέσεων και της αγελοποίησης δια
καθοδηγητών κάθε είδους.
Αν ο κόσμος (τμήματα αυτού) γνώρισε
αξιόλογες αλλαγές/μεταβολές που τον έφεραν σε μία καλύτερη από πριν κατάσταση
διαβίωσης, τις γνώρισε ύστερα από αδιάκοπη συλλογική πολιτική πάλη, την απόκτηση γνώσης και
προσωπικές πορείες ατόμων που αντιστάθηκαν στην εξουσία, στην άσκηση της και στη
διαχείριση της γνώσης από αυτή.
Ο Che: να γυρίζει τη Λατινική Αμερική και να γνωρίζει από κοντά την
εξαθλίωση, να συμμετέχει σε επαναστάσεις και εξεγέρσεις, να απομονώνεται από
τους εξουσιαστές αριστερούς, να τον κυνηγούν στα βουνά της Βολιβίας, στρατός,
πράκτορες, μπάτσοι: Ο Τσε ζωντανός.
Ο Άρης: αποφασισμένος
στην ανάπτυξη αντάρτικου για την
πολιτική και κοινωνική απελευθέρωση, προσωπικό παράδειγμα αντοχής στις κακουχίες και σε ισότιμη
μεταχείριση. Κυνηγημένος από
κόμμα, κράτος, στρατό, παρακρατικούς, ήξερε: «Καλή αντάμωση στα
γουναράδικα»: Ο Άρης ζωντανός.
Ο Νοέμβρης
(Πολυτεχνείο) του 1973: στην Αθήνα και σε άλλες
πόλεις. Αυθόρμητη αντίσταση, πέρα από τις εκτιμήσεις των «υπομονετικών» αντιστασιακών, των
γεφυροποιών κοινοβουλευτικών και των «επαναστατών στρατιωτικών». Τα γεγονότα, οι νεκροί, οι τραυματίες, οι βασανισμένοι, οι αφανείς
συνεχιστές του, η ζωντανή του παρουσία στις μνήμες έτυχαν πρωτοφανούς απόκρυψης, διαστρέβλωσης, νομιμοποίησης σε
κοινοβουλευτικά πρότυπα, καταστολής από τους ίδιους που τον κατέστειλαν και
τότε. Ο Νοέμβρης 1973 (Πολυτεχνείο) ζωντανός: «: Ομάς Αναρχικών ενεκλείσθην στο
Πολυτεχνείο: Εγώ διέταξα…σκέψη καμιά… εγώ διέταξα…ούτε μιλιά… και να μην
ξανακούσουμε ποτέ πια για εσάς»
«Είμαστε τρελοί αλλά ευτυχισμένοι,
είμαστε ευτυχισμένοι γιατί είμαστε τρελοί», έλεγε ένα τραγούδι της νιότης