โอกาสครั้งสุดท้าย

มีหลายครั้งที่นั่งนึกกลับไปในอดีต ว่าเสียดายโอกาสที่พลาดไปไหม  ทุกครั้งคำตอบก็เหมือนเดิม ว่าเสียดาย
ทำไมวันนั้นเราไม่ทำอย่างที่ใจเราต้องการ

เรื่องนี้เกิดมานานแล้ว ...
ตอนนั้นอยู่ในวัยที่สนุกสนานร่าเริง ในชีวิตของวัยรุ่นคนหนึ่ง  ท่าทีทุกอย่างที่แสดงออกมาไม่มีการเสแสร้งอะไรทั้งนั้น
เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่ชื่อชาลี เขามักจะแกล้งกัญญาเสมอ  แรกๆความรู้สึกเป็นเพียงเพราะเธอเป็นหญิงสาวน่ารักคนหนึ่งเท่านั้น
กัญญาเป็นผู้หญิงที่ร่าเริงเสมอ เพราะเธอเองก็กำลังมีความรัก  แต่เป็นความรักที่เป็นไปไม่ได้ เพราะเธอรักกับอาจารย์ของตัวเอง
แต่เพราะความที่เธอยังเป็นเพียงวัยรุ่นเท่านั้น ความหลงใหลในตัวอาจารย์จึง เกิดขึ้นโดยที่เธอไม่คิดถึงผลที่ตามมา
และข่าวร้ายก็เกิดขึ้นกับกัญญา  เมื่ออาจารย์ท่านนั้น ตกลงใจที่จะแต่งงานกับสาวสวย ที่คบหาเป็นคนรู้ใจกันมานาน
ความเสียใจเกิดขึ้นกับกัญญา ... 

เธอกลายเป็นคนเศร้าซึม ไม่ร่าเริงเหมือนก่อน ทุกอย่างที่เปลียนแปลง ชาลีเห็นและรับรู้ทุกอย่าง
ว่าหญิงสาวที่เค้าหลงรัก กำลังเสียใจแค่ไหน ชาลีรู้ตัวว่าเค้าหลงรัก เพื่อนสาวร่วมห้องคนนี้เสียแล้ว
และตัดสินใจที่จะสารภาพกับกัญญา "เก๋ เราชอบเก๋นะ"
ชาลีเอ่ยกับหญิงสาวที่เค้ารัก ในพักกลางวันมื้อหนึ่ง
"เราเป็นแฟนกันมั้ย" กัญญาในขญะนั้น ไม่คิดที่จะรักใคร เพราะเธอกำลังเสียใจ และชายหนุ่มที่มาสารภาพรักกับเธอนั้น
เป็นคนที่เพื่อนสนิทเธอแอบรักเค้าอยู่

"ขอบใจนะที่ชอบเรา แต่วรรณเองเค้าก็รักเธอ ฉันคงไม่ทำร้ายจิตใจเพื่อนได้"  กัญญาปฏิเสธไป และลุกเดินจากไป

วันนั้นเป็นวันสอบรองสุดท้ายของปี  ชาลีตกลงใจไปคุยกับกัญญาอีกครั้ง
"เก๋เราคุยกับวรรณแล้ว วรรณเค้าไม่ได้ชอบเราหรอกนะ ตกลงเราเป็นแฟนกันได้มั้ย"  กัญญาไม่รู้ความรู้สึกของตัวเองในขณะนั้น ว่าเธอเองก็มีความรู้สึกเช่นเดียวกับชาลี
"แต่เราไม่ได้ชอบเธอนะ" เธอปฏิเสธไปอีกครั้ง
"แต่เราเชื่อว่าเก๋เองก็ชอบเราเหมือนกัน เพื่อนทุกคนก็เห็นเช่นเดียวกับเรา  ไม่เป็นไร เราจะมาขอคำตอบเธออีกครั้งในวันพรุ่งนี้"
และชาลีก็เดินจากไป โดยที่กัญญาไม่รู้เลยว่า  นั้นเป็นโอกาสสุดท้ายของเธอแล้ว ที่จะตอบรับ
วันสอบวันสุดท้าย กัญญาไม่มีโอกาสที่จะได้ตอบรับความรู้สึกของตัวเองต่อชาลีชายที่เธอรักเค้าเสียแล้ว

เพราะหลังสอบเสร็จชาลีก็รีบกลับบ้านเพราะเค้าต้องไปทำเรื่องย้ายเรียนที่ใหม่ ยิ่งเวลาผ่านมานานเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งได้รู้ว่าฉันรักชาลีเค้ามากเพียงใด ทุกครั้งที่นึกถึง มันก็ยังเสียใจ และเสียดายกับโอกาสที่พลาดไป

ที่มา fwd...