KARARLAR

Kararlar… hayatın her deminde istemesek de vermek zorunda olduğumuz kararlar. Bazen beyin buhranları sonucunda, bazen de gönülden ve heyecan dolu verilen... Neden hep kendimizi bir labirentin ortasında dönmemiz gereken yöne karar verme aşamasında buluruz bilmem.

Bazen o kararlar elimizi kolumuzu bağlar ve bizi mutlaka bir seçime zorlar, bazen de istemesek bile bir yönü seçmek zorundayızdır. Hani bir yazı vardı ya, her seçim bir kaybediştir aslında.

Bazıları size hiç seçme şansı bırakmaz, tek bir yönümüz vardır gidebileceğimiz ve siz isteseniz de aksine karar veremezsiniz.

Bazı kararlar ise tek başına hiç. Öbür yarısını bulmadıkça, kendi çapında tek taraflı bir karar olarak son bulur, bir sonuca ulaşamaz, güdük kalır.

Bazen pişman olacağımızı bile bile veririz kararımızı. Her karar, ardında bir sorumluluğu da beraberinde getirir. Onu verirken sonuçlarına da katlanıyoruzdur aslında. İnsanlık da bu günlere verilen bazı kararların çizdiği çizgiyi izleyerek gelmemiş midir. Ama şu bir gerçek ki karar veremeyen insanlar her zaman başkalarının kararlarına boyun eğmek zorunda kalırlar.

Karar aslında içteki cesaretin bir yansımasıdır. “Gözü kara” deyimi var ya hani, hiç bir şeyden korkmadan karar verebilenler için kullanılır.

Bazen bizim doğru sandığımız şeyler, başkalarının yanlış süzgecine takılıverir. Önemli olan doğru olduğuna daha çok inandığımız yönde karar verebilmektir. Çünkü verdiğimiz her karar, yanlış olsun veya doğru olsun yaşam çizgimizdeki ayrı bir yolu oluşturacaktır. Umulur ki doğru olduğunu zannettiğimiz kararlar labirentin çıkış yönüne doğru atılmış bir adım olsun.