Kendimi ne zaman ise yaramaz ve aciz hissetsem,ayni hisleri hissettiğim bir anda,eski bir dostun uzun zaman önce söyledikleri gelir aklıma.  Yüzümü kocaman bir gülümseme sarar. Bana: -kendini her aciz ve ise  yaramaz hissettiğinde  parmağının ucuna bak... Demişti... O sıra o kadar  üzgün ve duygularımın içinde o denli kaybolmuştum ki,kendi sesimi bile  tanıyamaz bir halde, çok kısık bir ses tonu ile. - neden?? Demiştim..çünkü o parmak izlerinden bu yeryüzünde başka hiç kimse de yok... Demiş ve eklemişti. - sen özelsin!!! İNANMAZSAN PARMAKLARININ UCUNA  BAK!!! Birden sanki dirilmiştim... evet ben ÖZELDİM... HERKES ASLINDA  ÖZELDİR. AMA BENİ O GÜNDEN SONRA  DİĞERLERİNDEN AYIRAN TEK AYIRT EDİCİ  ÖZELLİĞİM -KENDİMİN ÖZEL OLDUĞUNUN -FARKINDA OLMAMDI... Hala  karamsarlığa düştüğümde, bazen umutsuzluklarla boğuştuğumda o dostumu  hatırlar ve parmağımın ucuna, yüzümde büyük bir gülümseme ile bakar ve kendi kendime: SEN ÖZELSİN! BUNLARIN HEPSİNİ ATLATIRSIN!!! derim.

     Yine ayni dostum bir karar aşamasında olduğum bir gün bana söyle demişti... -Önce ne istediğini iyi belirle... Ve eklemişti.. -Sonra O istediğine ulaşmak için ne gerekiyorsa  yap!!! Sonrada elini tam uç kez gözlerimin önünde çırpmış ve bana. -ne oldu simdi? diye sormuştu...bende anlamsız bakışlar ile cevap vermiştim. -ne oldu??? -Üç saniye hayatından uçtu gitti ve hiç birşey o üç saniyeyi geri getiremez... demişti...Ve eklemişti: -Hayati istediklerine ulaşmak için harca,bir gün arkana dönüp  baktığında uçup giden o saniyelerin bomboş bir ömür haline geldiğini görmek istemiyorsan tabii.Farkındasınız değil mi? Hayatlarımız  saniye,dakika, saat dilimlerine bölünmüş, akıp gidiyor.Ve biz akan bir  saliseyi bile geri dönüp tekrar yasayamıyoruz... Onları geri getiremiyoruz.Aynaya baktığımız da her gün yeni bir beyaz saç telini ve yüzümüz  acımasızca akıp giden dakikaların izini, birer kırışıklık olarak aynada  seyrediyoruz.Peki biz hayattan ne bekliyoruz? beklentilerimiz  için varımız yoğumuz ile savaşıyor muyuz, zaman denen acımasız  düşmanla? Oysa parmaklarınızın ucuna bakin bir kez... 

     Sonrada parmaklarınızı üç kez şıklatın..Orada gördüğünüz parmak izleri sizden başka kimsede yok.. ve parmaklarınızın ucundan çıkan o ses hayatinizin bomboş geçmiş üç saniyesi  oldu, geçti gitti iste.. Siz özelsiniz, siz yeryüzünde teksiniz... O zaman hayattan beklediklerimizde bize layık olmalı,özel olmalı,ulaşılması  için savaşa değer olmalı... Zaman denen canavar galip gelmeden,biz  hayadan beklentilerimize ulaşmalıyız ki,Geçip giden zamana rağmen,geriye  dönüp baktığımız da kucak dolusu mutluluk ve beklentilere ulaşmanın hazzı ile zaman yüzümüzde kocaman bir gülümse ile nanik yapabilelim.  Ellerini üç kez çırpın..........