เรื่องเล่าจากน้องโบท๊ (แฟนคลับ) ที่ส่งมาให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
น้องๆคนไหนมีเรื่องเล่าอะไรดีๆก็ส่งมาให้พี่ได้ที่ e-mail: yongclub2003@yahoo.com แนบ file มานะคะ
***วันที่สอง กับคนเดิม*** วันที่ 9 พฤษภาคม 2546 วันนี้เป็นรอบสองแล้วสินะที่จะได้เจอพี่ย้ง หุ หุ โอกาสมาถึง ซักที หลังจากวืดไปหลายงาน T-T วันนี้เราก็รีบตื่นอะนะ กลัวจะไปไม่ทันอีกเช่นเคย เราไปถึงสยามประมาณเที่ยงกว่าๆ ได้ แล้วก็โทรตามเพื่อนว่าอยู่หนายกัน ได้ข้อสรุปว่า เค้าอยู่กันที่ลาน เซนเตอร์พอยท์กันแล้ว ง่า -"- เราต้องรีบไป ก็กลัวว่าพี่ย้งจะมาซะก่อนอะ พอเจอเพื่อน เราก็มาที่เวทีกัน พี่ๆเค้ายังจัดเวทีไม่เสร็จเลย แล้วเราจะไปไหนดีหว่า หลังจากนั้น เราก็ไปเดินหาซื้อของมาให้พี่ย้ง ไปเดินมาบุญครอง เดินดูไปเรื่อยๆ แล้วก็ไปกินข้าวฆ่าเวลา 'เมื่อไรจาถึงเวลาซักทีน้าาาา .' T^T แล้วเราก็เดินกลับมาที่สยามอีก มีพี่เค้าซื้อตุ๊กตา The dog ให้พี่ย้งหละ เราก็ไม่ค่อยถูกใจแฮะ ก็เลยมาดูอีกร้านนึง ก็ไปสะดุดกับตุ๊กตาหมีตัวนึง ตัวเล็กๆ มีผ้าพันคอด้วย น่ารักๆ น่าจะเหมาะกับคนน่ารักๆอย่างพี่ย้งเนอะ ก็เลยซื้อมา ตอนนั้นเค้าจัดเวทีกันเสร็จแล้วหละ แต่ยังซ้อมกันอยู่ เออ ลืมบอกไป งานนี้เป็นงาน Singing Camp ที่พี่ย้งเค้าไปร่วมมาด้วย แล้วคนที่ร่วมกิจกรรมเค้ามาแสดงความสามารถอะ พี่ย้งก็เลยมาร่วมด้วย มีคนซ้อมอยู่ เราก็เริ่มเซ็งๆแล้ว 'พี่ย้ง ม่ายมาซักทีหง่า ' แล้วทางพิธีกรที่อยู่บนเวทีอะ เค้ามีเกมส์ให้เล่น คือเค้าจะเปิด Intro เพลงให้ฟังอะ แล้วให้ทายว่าเป็นเพลงอะไร ก็ไม่ได้จะเล่นหรอกนะ มันนั่งอยู่เฉยๆ นั่งฟังไปเรื่อยๆ แล้วเผอิญว่ามีอยู่เพลงนึงอะ เรารู้จัก แล้วมันไม่มีใครยกเลยอะ เราก็เลยยก แล้วก็ได้รับของมา แล้วพีธีกรก็ดันมาถามอีกน่ะ ว่า 'มาเชียร์ใคร' เราก็แย่ดิ ก็มันไม่ได้มาเชียร์ใครหง่า มาหาพี่ย้ง ก็เลยตอบไปแบบมั่นใจเลย 'มาหาพี่ย้งค่ะ' หุ หุ พี่พิธีกร ก็อึ้งรับประทาน พี่เค้าก็บอกว่า 'พี่ย้ง มาแล้ว เดี๋ยวได้เจอกันแน่นอน' พูดตรงๆเลยนะเนี่ย อายมากกก . ขอบอก รู้แล้ว เหยียบไว้เลยนะ - -" เราก็มานั่งเล่นข้างล่างอีก บนเวที เค้าก็ร้องเพลงกันไป พี่ย้งก็ยังไม่มา ในใจก็ 'ได้โปรดเถิดฟ้า ขอให้พี่ย้งมาซักทีเหอะ' (เวอร์ไปป่าวเนี่ย ^^") เราก็มองนาฬิกา บ่ายสามจะครึ่งแล้วนะ พี่ย้ง มาเหอะ แล้วเราก็ได้ยินเสียง ไม่ใช่ใครที่ไหน พี่อายของพวกเราน่ะแหละ 'เฮ้ยๆ ย้งมาแล้วๆ' พวกเราก็ลุกกันเลย รีบวิ่งไปทันที เราวิ่งไป ตรงที่เห็นพี่ย้งเมื่อกี้อะ หันขวา ก็ไม่เห็น หันซ้าย ก็ไม่เห็น พี่ย้งไปไหนแล้วอะ พวกเราก็ไม่ละความพยายาม วิ่งหาต่อ วิ่งไปทางซ้าย มันจะมีทางอยู่อะ ก็เลยวิ่งไปดู เห็นพี่ย้งอยู่ลิบๆนู่นแน่ะ ประมาณ 30 เมตรเห็นจะได้ เสื้อสีส้มเห็นแต่ไกล เราก็รีบวิ่งไป แต่พี่อายวิ่งขวางอยู่ อ๊าา หลบปาย มะช่าย เราไม่ทำงั้นหรอก คือ เค้าไม่ยอมวิ่งอะ แล้วพี่ย้งจะเข้าห้องแต่งตัวอยู่แล้ว เราก็เลย วิ่งแทรกไปเลย พอถึงตัว เราก็ตะโกนเรียกเลย 'พี่ย้ง!!! ' แล้วก็ทัน เกือบแย่เหมือนกัน เพราะพี่ย้งจะปิดประตูอยู่แล้ว พี่ย้งหันออกมา 'สวรรค์มีจริง พี่ย้งจ๋า พี่อยู่นี่จริงๆเหรอ ตัวเป็นๆ จับได้สัมผัสได้' คือว่าพี่ย้งน่ารักมากเลยอะ ใส่เสื้อสีส้ม ใส่แว่นกันแดด ผมดูกระเซิงๆนิดๆ 'โอ๊ย คนอารายน่ารักขนาดนั้น' มันไม่รู้จะอธิบายยังงัยอะ อยากให้ไปเห็นเอง มันสุดๆจริงๆ ตอนนั้นคือเราวิ่งไปแล้วเห็นพี่ย้งหันหน้ามา คนอื่นก็กำลังวิ่งตามมาอะนะ แล้วพี่ย้งก็ทักพวกเรา เราก็เอาขนมให้เค้า เค้าก็รับไป แล้วก็คุยกะพี่ย้งนิดนึง 'ถ้าคุยมากมีหวัง ชั้นละลายกองอยู่ตรงนั้นแน่เลย' แล้วเค้าก็ขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อ พี่ย้ง บอกว่าเจอกันที่เวทีนะ เราก็ทำตามที่พี่ย้งบอกทันทีเลยอะ แล้วพี่ย้งก็ปิดประตูไป พวกเราก็เดินไปที่เวที แต่เราก็ยังไม่วายนะ หันไปมองเผื่อว่า พี่ย้งจะออกมา แต่แล้วพี่อาย เค้าก็ให้ไปนั่งรอหน้าเวทีอะ เราก็โอเค ไม่ว่าอาราย แต่พอนั่งอยู่ตรงนั้น มันก็เริ่มเบื่ออะ พี่ย้งไม่ออกมาซักที พวกเราก็เลย เดินกลับไปที่ห้องแต่งตัวอีกที ก็เห็นพี่ย้งเค้าอยู่หน้าห้องอะ กับพี่ทีมงานอีกคน พี่ๆเค้ามีปัญหากับประตูอยู่ มันเปิดไม่ออก เราก็ได้แต่มองอยู่ห่างๆ พี่ย้งเค้าคุยกับพวกพี่ๆ อยู่ด้วย ไม่อยากรบกวน เราก็ยืนมองเค้าอยู่ซักพักนึง แล้วย้งก็หันมาทางพวกเรา แล้วก็พูดอะ แบบไม่มีเสียงอะนะ ตอนนั้น ไม่มีใครมองพี่ย้งเลยอะ เรามองอยู่ พี่ย้งบอกประมาณว่า มีอะไรให้พี่เซ็นมั้ย เราก็เต็มที่ เดินไปหาพี่ย้งเลย แล้วก็เอา หนังสือมาให้เค้าเซ็น แล้วก็คุยกับพี่ย้ง พอประตูเปิดได้แล้ว พี่ย้งก็ขอตัว พวกเราก็มารอกันที่หน้าเวทีกันต่อ หลังจากนั่งจนเมื่อยไปหมดแล้ว เราก็เริ่มขยับคอ หมุนซ้าย หมุนขวา แล้วเราก็ไปสะดุดตา กับคนๆนึง หน้าตาคุ้นๆ นะ ที่ร้าน D?liya 'เฮ้ย พี่ย้งนี่หว่า ' ทีนี้หละ เราก็มองเค้าไม่วางตาเลย มองตลอดเลยอะ เห็นว่าเค้ายิ้มมาทางพวกเราด้วยอะ ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึป่าวนะ แต่รู้สึกว่าเราจะมองพี่ย้ง จนพี่อายจะอัดให้แล้ว ซักพักนึงก็มีโทรศัพท์เข้า 'ใครฟะ บังอาจมาขวางเวลาอันแสนสุขของชั้น' และแล้วก็เป็นพี่อ้นของเรานั่นเอง เราก็เลยเดินไปรับพี่เค้า เราก็ไปหาพี่ย้งอีก ตั้งใจว่าจะไปแนะนำพี่อ้นอะนะ (แต่ความจริงอยากเจอพี่ย้งต่างหาก - -") คือพี่เค้านั่งอยู่ในร้าน เราก็ทักทายอยู่นอกร้านอะ ก็หวัดดีเค้าตามปกติ แล้วพี่ย้งก็งงอะ แบบว่า 'จะกลับแล้วเหรอ' เค้าพูดแบบไม่มีเสียงอะนะ เราก็ส่ายหัว แล้วพี่ย้งก็ยิ้มให้ แล้วเราก็ขอตัวออกมา แล้วก็มองไปทางพี่ย้งอีก 'ไม่เลิกแฮะ ชั้น ' - -" เราก็มองพี่ย้งต่อ บนเวที ร้อง'ไรไปมั่ง ไม่รู้เรื่องแล้ว แล้วเราก็นึกขึ้นมาได้ว่า VCD ยังไม่ได้ให้เค้าเซ็นเลย เราก็เลยได้โอกาส ได้เข้าประชิดตัวแล้ว ก็เลย เอา VCD ไปให้พี่ย้งเซ็น ไปคนเดียวด้วย เสียวๆอยู่เหมือนกัน เราก็ไม่แน่ใจว่าทางพี่ๆเค้าจะให้เข้ารึป่าว ก็เลยไปเกาะอยู่ที่ประตู 'เอ่อ พี่ย้งคะ เซ็นให้หน่อยได้มั้ยคะ' แล้วพี่ARของพี่ย้งเค้าก็บอกว่าเข้าได้ เราเลย เข้าเลยอะ ได้โอกาสแล้วนิ พยายามอยู่ใกล้พี่ย้งให้มากมี่สุด แล้วพี่ย้งเค้าก็ถามอะว่า 'ของหนูเองรึป่าว' เราก็บอกว่าใช่ เค้าก็เขียนชื่อเลยอะ แบบว่าดีใจสุดๆ เค้าจำชื่อเราได้ด้วย พี่ย้งยิ่งเป็นปลาทองอยู่ ดีใจมากๆๆๆๆ หลังจากที่พี่ย้งเซ็นเสร็จอะ เค้าก็ยื่นคืนให้ แล้วก็ขอบคุณเค้า เราก็หวัดดีเค้าอีก เค้าก็ไม่ได้พูดอะไร เค้ายิ้มๆ อะ ในระยะประชิดขนาดนั้น แล้วยังยิ้มอีก สุดๆเลยอะ ไม่เจอกับตัวไม่รู้เลย ว่ามันเป็นยังงัย คือมันเหมือนกับชุบชีวิตเราได้เลย ทั้งชีวิตนี้ ก็ยอมให้เลยอะ คนๆนี้ แล้วเราก็ออกมา มันก็ไม่ได้อยากออกหรอกนะ แต่ว่าไม่รู้จะทำ'ไรต่อแล้วอะ เราก็มานั่งมองเค้าจากข้างนอกต่อ แล้วพี่ย้งเค้าก็เริ่มเมื่อยๆแล้วหละ เห็นว่า เค้าบิดขี้เกียจ หมุนคอไปสองรอบ น่ารักๆๆๆ แล้วพี่อ้นก็เริ่มไม่ยอม หุ หุ เราก็เลยไปหาพี่ย้งกับพี่อ้นอีกรอบ เราก็พยายามอยู่ให้ใกล้มากที่สุดเหมือนเคย ไปยืนอยู่ข้างๆพี่ย้งอะ อยู่ใกล้มาก จะเอาหน้าเข้าไปแนบกับพี่ย้งแล้ว คือมันใกล้แบบสุดๆ อธิบายยาก พอเซ็นเสร็จเราก็ขอพี่ย้งจับมือ เค้าก็รีบปิดฝาปากกา (คน'ไรว้า ปิดฝาปากกายังน่ารัก) พี่ย้งก็ยื่นมือมา หุ หุ มือนิ่ม เย็นๆ จับมือแล้วแบบว่าดีใจอะ ที่เหนื่อยมาทั้งวัน หายเป็นปลิดทิ้งเลย หลังจากนั้นเราก็ขอตัวออกมา แล้วก็มองเค้าต่อ (สงสัย ชั้นเป็นโรคจิตแน่เลย -"-) แล้วพี่ย้งก็หลบไปหลังโปสเตอร์อะ สงสัยมองเค้าบ่อยไปแน่เลย T.T (ขอโต๊ด ค้าบบบ .) แต่เค้าก็ยังไม่ทำร้ายน้ำใจขนาดนั้น เค้าก็ทำเป็นฟุบหลับอะ แล้วมันจะมีช่องว่างระหว่างโปสเตอร์นิดนึง ก็เห็นเค้าอะ ตอนหลับก็ยังน่ารัก หลังจากนั้น เราก็หันไปมองเค้าอีกรอบ ทางทิศ 3 นาฬิกา ที่ๆเค้านั่งอยู่ ก็ไม่เห็น 'หายไปไหนหง่า หนีพวกเราเหรอ' เราก็เลยหันไปทางทิศ 4 นาฬิกา แล้วก็เห็นพี่ย้งยืนตรงหลังประตู แล้วมองไปที่เวที คือว่ามันทำให้เราเริ่มเกิดอาการ อยากเดินเข้าไปในร้านอะ ลองคิดตามนะ เราเปิดประตูที่เป็นกระจกแล้วมองผ่านไป เห็นเค้าคนนั้น คนที่เราใฝ่ฝันหา คนที่ใจของเรามอบให้ อยู่ตรงข้ามกับกระจกอีกฝั่ง ยืนเราก็ได้ประสานสายตา แล้วถ้าต่างฝ่ายเอามือมาแนบกันผ่านกระจกนะ สุดๆเลย (เริ่มจะบ้าแล้ว ) มันจะเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขมากๆเลยอะ ตอนนั้น เราก็เริ่มเพ้อไปไกลเลยอะ แล้วแบบว่า เค้ายืนอยู่นานด้วยอะ มีคนเดินเข้าร้านไปเหมือนกัน พี่ย้งก็ยิ้มให้ เริ่มเกิดอาการอยากเข้ามั่งหง่าาา . บางที พี่ย้งก็หันไปยิ้มให้กับคนในร้าน เริ่มอยากเป็นพนักงานซะแล้ว พอตอนทุ่มกว่าๆ พี่ๆพิธีกรเค้าก็บอกว่าเป็นทีมสุดท้ายแล้ว พวกเราก็เงยหน้าขึ้นมาเลยอะ ประมาณว่า ถึงเวลาซักทีสินะ เราก็มองเข้าไปในร้านก็ไม่เห็นพี่ย้ง พอทีมสุดท้ายร้องไปได้ครึ่งเพลง พวกเราก็เริ่มเดินไปเข้าใกล้เวทีให้มากที่สุดเพื่อที่จะได้เห็นพี่ย้งใกล้ๆ แล้วมองเห็นพี่ย้งรออยู่ข้างเวที พิธีกรก็ดันคุยนานซะนี่ 'แง๊วๆ ให้พี่ของเราขึ้นเวทีซักทีเหอะ' แล้วพอเค้าขึ้นเวทีอะ เราก็กลายเป็นผีสามบาทเลย ก็ไปกัน 5 คน กรี๊ดกันอยู่ 3 คน จนลุงๆป้าๆที่เค้ามาเชียร์ลูกเค้า หันมามองเลย ประมาณว่า อารายเนี่ย หุ หุ ทำงัยได้ก็เราชอบของเรานิ เพลงแรก พี่ย้งร้องเพลง'ยังเป็นของเธอ' รู้สึกว่าเค้าจะร้องแบบงงๆอะ เราก็ช่วยเค้าร้อง แล้วพี่ย้งก็มองมาทางพวกเราแล้วก็ยิ้ม เราก็เลย ร้องต่อ ดังกว่าเดิมอีก แต่ดูหน้าพี่ย้ง เค้าดูเหนื่อยมากเลยอะ เค้ามองมาทางพวกเรา ด้วยสายตาประมาณว่า 'เหนื่อยสุดๆ' เราก็สงสารพี่ย้งอะ กลัวเค้าจะเป็นลมกลางเวที แล้วพอเพลงที่สอง เพลง 'ใจเธอบอกทาง' หน้าพี่ย้งก็ดีขึ้นมาหน่อยแล้วอะ พวกเราก็คลายกังวลไปได้นิดหน่อย พี่ย้งก็ไม่ค่อยมองมาทางพวกเราเลยอะ คือพี่เค้ามองไปด้านข้างเวที มีพี่ๆทีมงาน เค้าทำโอเวอร์ แอ๊คชั่นอยู่ เราก็โอเวอร์ แอ๊คชั่นนะ สนใจหนูมั่งจิ ส่วนเพลงที่สามเป็นเพลงของพี่โมทย์อะ ไม่รู้ชื่อเพลง เราก็ช่วยๆเค้าร้อง เค้าก็ค่อนข้างจะดีขึ้นแล้วหละ พอร้องจบ เค้าก็บอกว่า เพลงต่อไป ต้องใช้อารมณ์ค่อนข้างมาก เราก็เดากันว่าจะเป็นเพลงอะไร พี่ย้งบอกว่าเพลง คนในฝัน' พี่ย้งร้องได้กินใจมากๆเลย พอพี่ย้งร้องเพลงที่สี่จบ ก็มีพิธีมอบ ประกาศนียบัตร ให้กับคนที่ไปร่วมกิจกรรมมา โดยที่มีพี่อีกคนนึงเป็นคนมอบ ส่วนพี่ย้งก็เป็นคนส่งใบนั้น ให้พี่เค้าอีกที หลังจากนั้น พี่ย้งกับคนที่ไปร่วมกิจกรรม ก็ได้ร้องเพลงร่วมกัน เพลงแรกเป็นเพลง 'เพชร' เราก็มั่วๆร้องไปอะนะ ช่วยพี่ย้ง ส่วนเพลงต่อมาเป็นเพลง 'จับมือ' ของเบิร์ด ธงไชย พี่ย้งไปโอบไหล่คนที่ยืนข้างๆเค้าอะ ที่เป็นผู้ชาย เริ่มเกิดอาการอิจฉา 'ทามมายไม่เป็นชั้น ' ประมาณนั้น พี่ย้งร้องเพลงนี้ไม่ได้อะนะ ก็เลยยื่นไมค์ไปให้เด็กผู้หญิงข้างหลัง แล้วก็จับมือเค้าด้วย 'แง๊วๆ พี่ชายจ๋า อย่าทำงั้นดิ' (อิจฉาได้ แม้กระทั่งเด็ก - -") พอเพลงจบก็มีมอบช่อดอกไม้ให้พี่ย้ง แล้วเค้าก็ร่วมกันร้องเพลง 'ดอกหญ้ากับพายุ' เพื่อเป็นการปิดงาน เราก็ร้องตาม พี่ย้งทำท่าไร เราทำตามหมด แล้วพอจบงานเราก็มารอตรงทางลงเวทีอะ ก็มีคนขอถ่ายรูปเค้าเยอะมาก อยู่นานสุดๆ แล้วซักแป๊บนึง ก็มีรายการโทรทัศน์มาถ่าย รายการ'ไรไม่รู้ ดูตรงกล้อง ก็ไม่มีติดบอกเลย แล้วชั้นจารู้มั้ยนั่น แต่เดากันว่า น่าจะเป็น Oxygen พูด'ไรก็ไม่รู้อะ อยู่ไกลมาก แล้วเค้าก็เดินมาแถวที่พวกเรายืนอยุ่ แต่ก็ไม่ยักจะลงมาจากเวที เค้ากินน้ำ แล้วก็มี คนมาขอถ่ายรูปเค้าอีก แล้วหลังจากนั้นไม่นานพี่ย้งก็ลงมาจากเวที เค้าก็ทักพวกเรา 'อือ รอกันนานเลยนะ' เราก็คุยกับเค้า พี่อายก็ถามพี่ย้งไปว่า 'ตอนที่ร้องเพลงแรกน่ะ เป็นอะไรรึป่าว สีหน้าไม่ค่อยดี' พี่ย้งบอกว่า 'แสงสปอร์ตไลท์มันเข้าตา แล้วก็ยังไม่ได้กินข้าวมาด้วย ก็เลยหน้ามืด' พวกเราก็เห็นใจพี่ย้งเค้าอะนะ เราก็เลยไม่อยากรบกวนเค้ามาก ขอเค้าถ่ายรูป แล้วก็ตามเค้าไปที่ห้องแต่งตัว เค้าบอกว่า จะเปลี่ยนเสื้อก่อน เราก็เลยตามไป ที่ห้องแต่งตัวอะ มีเด็กที่ไปกิจกรรมอยู่ด้วย พี่ย้งก็คุย กับเด็กคนอื่น แต่ตอนเปลี่ยนเสื้อเค้าแยกไปอีกห้องนึงนะ เราก็รอเค้าหน้าห้องแต่งตัว พอพี่ย้งออกมาเราก็ตามไปส่งที่รถ ตอนเดินอยู่เราก็เอาตุ๊กตาหมีน้อยของเราให้เค้าไป ตอนนั้น พี่ย้งถือของเต็มมือเลยอะ จะมารับของจากเรามันก็ลำบากใช่ปะ แต่เค้าก็ยังรับอะ แล้วก็มายืนคุยกับพี่ย้ง กันที่หน้าป้ายบอกซอยเลยอะ (ซอย4 ^ ^) คนเดินผ่านไป ผ่านมาเค้าก็มองกันนะ แต่ก็ไม่สนใจ แล้วก็ได้เวลาที่พี่ย้งต้องกลับอะ ไม่อยากให้พี่ย้งกลับเลย 'ทำไมเวลานี้ ต้องมาถึง เพราะอะไรนะ ขอให้ชั้นได้มีช่วงเวลาดีๆ อย่างนี้ นานกว่านี้หน่อยเถอะ' แต่งานเลี้ยงก็ย่อมมีวันเลิกราใช่ปะ พวกเราก็ขอเค้าจับมือ ตอนนั้นเค้าก็ให้จับมือ เราก็จับสองมือเลย คือว่าพี่ย้งอะ ถ้าเราขอเค้าจับมือ เค้าจะบีบมือเราด้วยหละ ให้ความรู้สึกว่าเนี่ย จับมือเค้าอยู่นะ ไม่ได้ไปจับวัตถุอะไรที่ไหน มันให้ความรู้สึกที่ดีกับเรามากเลยอะ ว่าเค้ามีตัวตน เค้าคือคนที่เราเรียกหา มาตลอด แล้วพี่ARของพี่ย้งเค้าก็ไปเรียกรถแท๊กซี่ให้พี่ย้ง แล้วพี่ย้งก็ขนของทั้งหลาย ที่พวกเราเอาไปให้เค้าอะ เข้าไปในรถ แล้วเราก็อยากเป็นคนขับรถแท๊กซี่ อีกแล้ว แล้วพี่ย้งก็มองมาทางพวกเรา พวกเราก็โบกมือ ให้พี่ย้ง พี่ย้งก็โบกมือกลับมา แล้วก็ยิ้ม ไม่ต้องมีคำพูดใดๆ มาอธิบาย มันมากกว่าความรู้สึก เรามองเค้าจนลับสายตา ไม่ว่าช่วงเวลาดีๆนี้ จะสิ้นสุดลงไป แต่ช่วงเวลาดีๆนี้ จะอยู่ในใจชั้น ตลอดไป . Boat 09/05/03
