เรื่องเล่าจากน้องโบท๊ (แฟนคลับ) ที่ส่งมาให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
น้องๆคนไหนมีเรื่องเล่าอะไรดีๆก็ส่งมาให้พี่ได้ที่ e-mail: yongclub2003@yahoo.com แนบ file มานะคะ
***วันแรกกับการพบ พี่ย้ง*** วันที่ 27 มีนาคม 2546 วันนี้ เรากะว่าจะรีบตื่นซะหน่อย แต่ดันนอนเพลิน ก็เมื่อคืนมันตื่นเต้นอะ จะได้เจอพี่ย้งแล้ว อารายประมาณเนี้ย ไปๆมาๆ ก็หลับเป็นตาย ตื่นมาอีกที 9โมง อ๊าาาา า า นัดกะเพื่อนไว้ที่สถานีรถไฟฟ้าหมอชิต ตอนเที่ยง ไม่ทันการแล้ว ก็เลยรีบอาบน้ำ แต่งตัว กินกาแฟ รองท้องไปกระป๋องนึง แล้วรีบออกจากบ้าน พอถึงสถานีรถไฟฟ้าสยามฯ ก็ดูของที่เอามา CD ของพี่ย้งนั่นแหละ เรียกกำลังใจ พอขึ้นรถไฟฟ้าก็คิดนู่นคิดนี่ กลัวจะไปไม่ทันเค้าอัดรายการ แล้วก็มาถึงสถานีรถไฟฟ้าหมอชิต ตอนนี้ก็จวนจะเที่ยงแล้วหละ เหลือเวลาประมาณ 5 นาที ก็เลยไปเตร็ดเตร่แถวแผงหนังสือ เผื่อว่าจะมีหนังสือที่เกี่ยวกับพี่ย้งบ้าง แต่ก็ม่ายมีแฮะ . เราก็เลยโทรไปตามเพื่อน มาซักทีซิฟะ ครู่ต่อมาเพื่อนตัวดีก็มาถึง พร้อมกับสมบัติอีกหนึ่งปึก สมบัติที่ว่า ก็หนังสือของพี่ย้งงาย ทำเป็นงงไปได้ แล้วเราก็ต่อรถไปที่สตูดิโอ อยู่บนรถก็ได้เวลาสำรวจสมบัติ เปิดมันทุกเล่ม จนกระเป๋ารถเมล์หันมามอง อารายกันฟะ ไอพวกนี้ พอถึงป้ายที่ต้องลง เผอิญ อยู่หน้าห้างพอดี เอาวะ เข้าห้างหน่อยละกัน ตากแอร์แป๊บ แล้วเราก็ระหกระเหิร เข้าไปในสตูฯกันต่อ เข้าซอยไปประมาณ 200 เมตรได้มั้ง พอถึงนี่แทบจะสลบอยู่ตรงนั้นเลย เหนื่อยมากกกก . แต่ถือคติที่ว่า 'เพื่อย้ง เราทำได้' -"- หลังจากที่สอดส่องอยู่นาน ก็ไม่เห็นพี่ย้ง ก็เลยถามพี่ๆทีมงาน ' พี่คะ พี่ย้งมารึยังคะ ' แล้วก็ต้องกินแห้ว . พี่เค้าบอกว่านัดย้งตอน 6 โมงเย็น แล้วนี้พึ่งจะบ่ายโมงเองอะ หลังจากนั้น เราก็เจอเพื่อนใหม่อีกสองคนที่นั่นด้วย แต่รู้สึกว่าจะหนักกว่าเรา เพราะมารอตั้งแต่ 8 โมงเช้า ไม่นึกว่าจะอัดตอนเย็น หลังจากที่นั่งรออย่างหมดอาลัยตายอยาก ก็เลยคิดว่าจะออกไปที่ห้างหน้าปากซอย ซื้อเทปของพี่ย้งก่อน ไหนๆ ก็ต้องรอแล้วนิเนอะ พอเข้ามาที่สตูฯ รอบสอง ประมาณ 4 โมงได้ ก็หาเพื่อนสองคนนั้นม่ายเจอ นึกว่าเข้าไปในสตูฯแล้ว แต่ว่าสองคนนั้นเค้าไปกินข้าว เราก็รอต่อปายยย พวกเราก็นั่งคุย แล้วก็ดูหนังสือของพี่ย้งกัน พอ 5 โมงเราก็ออกมารอด้านนอกสตูฯ เผื่อพี่ย้งจะมาก่อนเวลานัด จะได้เจอกัน หลังจากที่พวกเรามองดู รถสูบส้วม รถขยะ และรถขนปูนแล่นผ่านไป ก็ไม่มีวี่แวว ว่าพี่ย้งจะมาเลยซักกะนิด พวกเราก็รอจนยุงตอมหัว พี่ย้งก็ยังม่ายปรากฏกาย พอมีรถตู้แล่นเข้ามาที่สตูฯก็ชะเง้อดูหมด แต่ก็ม่ายช่ายซักที ราวๆ1ทุ่ม มีรถตู้คันนึ่งแล่นเข้ามาในสตูฯ ข้างๆรถเขียนว่า " SONY MUSIC BEC TERO " มองเข้าไปในรถ ก็เห็นผู้ชายคนหนึ่ง นั่งคุยโทรศัพท์อยู่ นั่นแหละ คนที่เรารอคอย ว่าแล้วก็ไม่รอช้า พวกเราวิ่งตามรถไปด้านหลังสตูฯ ไม่นานนักพี่ย้งก็ลงมาจากรถ ผมที่เซ็ทมาดูเป็นระเบียบรับกับใบหน้า แขนเรียวที่ดูมีกำลัง ขายาวที่สมส่วน ใบหน้าที่สดใสและรอยยิ้มที่มอบให้กับทุกคน ทำให้ความเหนื่อยที่มีมาตลอดทั้งวันหายเป็นปลิดทิ้ง พอพี่ย้งเห็นพวกเราก็ทักทายพวกเราอย่างคุ้นเคย ราวกับโลกจะหยุดหมุน คำพูดเพียงไม่กี่คำ น้ำเสียงที่เอาใจใส่ ทำให้ เราดีใจอย่างบอกไม่ถูก คนที่เรา เฝ้านึก คิดถึง เพรียกหา ตอนนี้ มาอยู่ตรงหน้าเราแล้ว เราได้แต่ยืนแข็ง คิดอะไรไม่ออก ได้แต่มองเค้า จนเค้าได้เดินลับไปในห้องแต่งตัว แล้วเราก็ต้องเรียกสติของตัวเองกลับมา ไม่นานนัก พี่ย้งก็ออกมาจากห้องแต่งตัว พวกเราเดินตามพี่ย้งเข้าไปในสตูฯ สายตาของเราตอนนี้ มองแต่เค้าเท่านั้น ไม่ว่าเค้าจะพูด จะหัวเราะ ทุกอิริยาบทของเค้า เราก็มองเค้าอย่างไม่วางตา มีอยู่ช่วงหนึ่งที่พี่ย้งต้องเข้าไปที่ห้องพัก เค้าเดินผ่านมาที่ที่พวกเรานั่งกันอยู่ เค้าเดินผ่านมา แล้วก็มองมาที่กลุ่มพวกเรา แล้วพูดว่า ' จนได้ ' เราจำได้แม่นเลยหละ เหมือนจะบอกว่า ต้องเข้าไปในห้องพักจนได้นะ ห้องพักที่พี่ย้งเข้าไป อยู่ทางด้านหลังที่พวกเรานั่งกันอยู่ พอมีเสียงเปิด-ปิดประตู เราก็หันไปมอง เผื่อว่าพี่ย้งจะออกมาบ้าง เราเอา CD ของพี่ย้งให้ พี่ทีมงานเปิดให้ พี่ๆก็ใจดีเปิดให้ด้วยหละ พอพี่ย้งออกมาจะอัดรายการต่อ พอดีพี่ๆเค้าลดเสียงเพลงลงแล้ว พี่ย้งออกมาแล้วก็ทำหน้างงๆ ว่าทำไมถึงเปิดเพลงของเค้า เราก็ไปโบกมือข้างหน้าเค้า แล้วเค้าก็หันมายิ้มให้ แล้วก็คงรู้หละมั้งว่าใครเปิด เราก็รอจนเค้าอัดรายการเสร็จ พี่ย้งไม่ได้เข้ารอบสุดท้าย ใจนึงก็เสียดาย แต่อีกใจนึงก็ดีใจ เพราะว่า เราจะได้มีเวลาอยู่กับเค้าอย่างเต็มที่ พวกเราเอาเทป CD มาให้เค้าเซ็น แล้วเราก็เอา ตุ๊กตาหมีที่เตรียมไป ให้เค้าด้วย ตอนถ่ายรูปเค้าก็น่ารักนะ เอาตุ๊กตาเรามาถือ เค้าบอกกับพวกเราว่า ' เดี๋ยวงานหน้าก็เจอกัน' แล้วเราก็ไปส่งพี่ย้งขึ้นรถ พอตอนนี้ก็นึกได้ว่าลืมเอาหนังสือให้พี่ย้งเซ็น ก็เลยให้เค้าเซ็นตอนนั้น แล้วเราก็ถ่ายรูปเค้าอีก เค้าก็ไม่ว่าอาราย . เรามองจนรถของเค้าลับไป ความรู้สึกในครั้งนี้ จะอยู่กันเราตลอดไป .. งานหน้าก็เป็นที่อยุธยา .. หวังว่าคงได้ไปนะ Boat 27/03/02
