เรื่องเล่าจากน้องโบท๊ (แฟนคลับ) ที่ส่งมาให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
น้องๆคนไหนมีเรื่องเล่าอะไรดีๆก็ส่งมาให้พี่ได้ที่ e-mail: yongclub2003@yahoo.com แนบ file มานะคะ
***วันที่สามแล้วซินะ : คงเป็นลิขิตจากฟ้า ที่ทำให้เราพบกัน*** วันที่ 6 มิถุนายน 2546 ก่อนอื่นก็ต้องขอเกริ่นตั้งแต่วันแรก เลยละกันนะ ตั้งแต่วันที่ทางพี่ๆโซนี่ โทรมาบอกว่าเราได้รางวัลอะ ก็วันนั้นวันที่ 3 มิถุนายน ประมาณ 5 โมงได้มั้ง ตอนนั้นอยู่บนรถเมล์อะนะ มีโทรศัพท์เข้ามา **จำลองเหตุการณ์** (ในวงเล็บจะเป็นสิ่งที่คิดอยู่ในใจอะนะ) โบ๊ท : หวัดดีค่ะ พี่โซนี่ : ค่ะ รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวคุยกับพี่แก้วค่ะ โบ๊ท : คะ อะไรนะคะ พี่โซนี่ : เดี๋ยวคุยกับพี่แก้วค่ะ โบ๊ท : อ๋อ ค่ะๆ (ใครอะ ชื่อแก้ว เจ้าหนี้เราป่าวเนี่ย -"-) *-*-*-*-*-สมมุติว่ามันคือการพักสาย*-*-*-*-*-*-*-*-*- พี่แก้ว : หวัดดีค่ะ น้องโบ๊ทใช่มั้ยคะ โบ๊ท : ค่ะ พี่แก้ว : นี่พี่แก้วนะคะ จากโซนี่ค่ะ โบ๊ท : ค่ะๆ (โห โซนี่ ดีอะ ได้รางวัลชมเชย มีโทรมาบอกด้วย) พี่แก้ว : คือ ที่น้องส่งเรียงความของพี่ย้งมาอะค่ะ คือน้องได้รางวัลนะคะ โบ๊ท : ห๊าา . รางวัล 5 คนที่ไปกะพี่ย้งเหรอพี่ (อันนี้แกล้งถามเฉยๆ) พี่แก้ว : ใช่ค่ะ โบ๊ท : เฮ๊ย!!! พี่ จริงอะ หนูได้รางวัลเหรอ (เริ่มพูดไม่เป็นภาษาคน) พี่แก้ว : จริงจ๊ะ โบ๊ท : จริงเหรอๆ พี่ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณๆ ดีใจมากเลยนะเนี่ย (โหมดใกล้สติแตก) . แล้วไปวันไหนอะคะ พี่แก้ว : อ๋อ วันศุกร์นี้ค่ะ ว่างมั้ยล่ะ โบ๊ท : ศุกร์นี้เลยเหรอ ว่างค่ะๆ (ไม่ว่างก็ต้องว่างหละน้าาา ) แล้วกี่โมงอะคะ พี่แก้ว : เที่ยงครึ่ง มาเจอกันที่โซนี่นะ มาถูกป่าวเอ่ย โบ๊ท : ค่ะๆ ได้ค่ะพี่ ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณค่ะ *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*- แล้วพอวางสายเสร็จเราก็ไปกรี๊ดกร๊าดต่อ จนคนบนรถเมล์หันมามอง - -" นั่งยิ้ม หน้าบาน ตลอดทางกลับบ้านเลย ***วันที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2546*** วันนี้เรากะว่าจารีบตื่น แต่เนื่องด้วยอยากนอนต่อ ก็เลยมาตื่นตอน 8.30 น. ก็เลยอาบน้ำ สระผม กะว่างานนี้ชั้นเกิดแน่ อะไรประมาณนั้น ก็นั่งเล่นอยู่รอผมแห้ง ก็ประมาณ 9.40 น. ก็ออกจากบ้าน เพราะว่านัดกับพี่อายไว้ตอน 10 โมงว่าจะไปซื้อของให้พี่ย้ง พอมาถึงสยามก็รีบไปหาพี่อายเลย นั่งอยู่ในแม๊ค ก็เลยเดินไปตามออกมา แล้วก็ไปเดินหาซื้อของที่ Loft เราก็ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเอาอะไรให้พี่ย้งดี เดินไปเดินมา ก็ไปเห็นตุ๊กตาใส่รถเข็น ก็ดูๆอยู่เห็นว่าน่ารักดี กะว่าจะซื้อ พอเดินไปอีกก็เห็นตะกร้า (คล้ายๆตะกร้าใส่เอกสารอะ) ก็เลยคิดว่าจะเอาตุ๊กตาหมี แล้วก็ขนมใส่ให้ไปดีกว่า ส่วนพี่อายซื้อ ตุ๊กตาหมีใส่เสื้อสีแดง ผูกโบว์ที่คอสีชมพู กับหนังสือ (ดูในรายการ Oxygen คิดว่าน่าจะเห็นนะ) แล้วเราก็เดินมาที่ 7-11 มาซื้อขนม เพราะว่าที่ Loft ไม่ค่อยมีขนมอะ พอซื้อขนมเสร็จ เราก็ไปซื้อคอนแทคเลนส์มาใส่ (กะเกิด เลยนะเนี่ย) แล้วก็นั่งแกะป้ายราคากัน ประมาณ 11.40 น. พี่อ้นก็โทรมาตามพวกเรา เราก็เลยรีบไปขึ้นรถไฟฟ้าตรงดิ่งไปที่ โซนี่ทันที พอลงรถไฟฟ้า แล้วเจอพี่อ้นแล้ว พวกเรา 3 คนก็ยืนทำใจกันอยู่หน้าตึก ก็มันยังไม่เที่ยงเลยอะ แค่เกือบๆ มาก่อนเวลา เราก็เลยยืนรออีกแป๊บนึง แล้วก็ขึ้นไปข้างบน พวกเราได้เข้าไปนั่งรอข้างใน พี่แก้วก็ยังไม่มาด้วย เรามาถึง โซนี่ประมาณเที่ยงได้มั้ง พวกเรานั่งคุยสัพเพเหระกันไปเรื่อยๆ พร้อมกับชะเง้อชะแง้ ดูสมาชิกใหม่อีก 2 คน เที่ยงกว่าๆ พี่แก้วก็มาที่ออฟฟิศ ตอนนั้นไม่รู้หรอกนะว่าเป็นพี่แก้ว นึกว่าเป็นพี่ๆโซนี่คนอื่น เค้าบอกให้เราคุยกันไปก่อน รอเพื่อนอีกสองคน พอ 12.20 น. ก็มีสมาชิกใหม่เข้ามา เราก็คุยกันนะ พี่คนนี้ ชื่อ แนน คนที่ใส่เสื้อสีดำแบบจีนๆอะ ส่วนพี่อาย ก็โปรโมทเวบตัวเองเต็มที่ พี่แนนบอกว่า เค้าไม่เคยเจอกับย้งเลย (เด็กใหม่ๆ ) ก็เลยมีการซักถามกันเล็กน้อย ประมาณเที่ยงครึ่ง สมาชิกที่เหลืออีกคนก็มาถึง มาทั้งชุดนักศึกษาเลย น่ารักมากกกก พี่เค้าชื่อ พี่แอน พลพรรคทั้ง 5 ก็มากันครบแล้ว เราก็นั่งคุยกันไปเรื่อยๆ พี่ย้งก็ไม่มีวี่แววว่าจะมา ทางพี่ๆโซนี่ คงเห็นใจพวกเราหละมั้ง ก็เลยเอาน้ำมาให้กิน พวกเราก็นั่งคุยกันต่อ คือเราก็ไปยืนตรงประตูทางเข้าอะ (ประตูเค้าจะเป็นกระจก) เพื่อที่จะได้เห็นเวลาพี่ย้งมา พอบ่ายโมงกว่าๆ เราก็เห็นพี่แก้วเดินมา พร้อมกับ เฮียของพวกเรา วันนี้ พี่ย้งน่ารักมากเลย ใส่เสื้อเชิ๊ต สีขาว ใส่แว่นกันแดด กำลังเดินเข้ามา ^ ^" พอย้งเดินเข้าประตูมา เราก็หวัดดีเค้า แล้วพวกเราก็เริ่มยืนล้อมพี่ย้ง พี่ย้งก็เห็นพี่อาย ก็จำได้ จำพี่อ้นก็ได้ แต่พอมาถึงเรา เค้าบอกว่าจำหน้าได้ แต่นึกชื่อไม่ออก เราก็เลยบอกชื่อเราไป แล้วพี่ย้ง ก็เลยถามชื่อพี่แนน กับ พี่แอน (ก็เด็กใหม่นี่นา ) แล้วพี่อายก็ถามย้งว่า 'แปลกใจมั้ย ที่อายได้มา' พี่ย้งก็บอก 'ไม่แปลกใจเลย เจอกันบ่อย' ช่วงนั้นกำลังคุยเพลิน ไม่มีใครถ่ายรูปไว้เลย T-T น่ารักด้วยอะ แล้วเราก็เดินไปที่ลิฟท์ เพื่อลงไปขึ้นรถตู้ของบริษัท ตอนอยู่ในลิฟท์ พลพรรคทั้ง 5 ไม่มีใครพูดเลยอะ เงียบกริบ เราจะมองหน้าพี่ย้งก็ไม่กล้า ก็เลยมองไปแวบนึง พี่ย้งก็มองมานะ แล้วเค้าก็ยิ้ม อยากบอกให้พี่ย้งรู้เลยอะ ถึงจะเป็นยิ้มเพื่อใครก็ตาม แต่เราขอแค่มันเป็นยิ้มที่พี่ย้งให้เราคนเดียวก็พอแล้ว พอลงมาถึงข้างล่าง เราก็เดินตามพี่ย้งไปขึ้นรถตู้ พวกเราก็เกี่ยงกันว่าใครจะขึ้นก่อน พี่แนนก็เลยขึ้นไปก่อน แต่นั่งแถวสองนะ ตามด้วยพี่แอน แล้วก็พี่อ้น พี่อาย แล้วก็เรา แต่ไม่รู้ว่ารถตู้คันนี้มันแค้นอะไรเราอะป่าว หัวโขกเพดานอะ (เจ็บนะเฟร้ย ) แล้วพี่ย้งก็ขึ้นมา เอาตามลำดับเลยนะ รถตู้เป็นแบบสามตอน แถวแรก พี่ๆทีมงานโซนี่นั่ง แถวที่สอง (จากซ้ายไปขวา) พี่ย้ง พี่แอน พี่แนน ส่วนแถวที่สาม แถวหลังสุด พี่อาย เรา แล้วก็พี่อ้น พอรถออก พวกเราก็ไม่รู้จะคุยอะไร เราก็เลยถามเรื่องโทรศัพท์มือถือ เพราะเราก็มีรุ่นเดียวกับพี่ย้งอะ แต่ใช้ไม่เป็น ก็เลยเก็บไว้ที่บ้าน พี่ย้งก็เอามือถือของเค้ามาให้ดูแล้วก็บอกว่าจะทำยังงัยๆ อะไรยังเงี้ย แล้วพี่อายก็บอกพี่ย้งเรื่องที่แต่ละคนฝากความคิดถึงมาให้ แล้วพวกเราก็คุยกันถึงเรื่องกาแฟ ^ ^ พวกเรามาถึงร้าน Starbucks ในเวลาบ่ายโมงครึ่ง พี่ๆโซนี่ลงกันไปก่อน แล้วพี่ย้งก็คอยยืนเปิดประตูให้พวกเราอะ รอจนพวกเราเดินลงมาจนครบหมด แล้วถึงปิดประตู กลายเป็นเด็กเปิดประตูไปเลยนั่น เราก็เลยกะแกล้งพี่อ้น พอเราลงมา เราก็แกล้งบอกพี่ย้งให้ปิดประตู กะไม่ให้พี่อ้นออก (ชั่วร้ายจริงๆเลยชั้น ) พี่ย้งก็ยิ้มๆ แล้วพอเค้าปิดประตู ก็เดินนำพวกเราไปที่ร้าน ร้าน Starbucks สาขานี้หรูมาก ขอบอก มีแต่ชาวต่างชาติทั้งงั้นเลย (สาขาอะไรมะรุ แต่รู้ว่าอยู่ใกล้ๆ สวนลุมอะ) พวกเราเดินเข้าไป นั่งโต๊ะในสุดเลย แล้วก็เห็นกล้อง 2 ตัว เริ่มเกิดอาการกลัวกล้องขึ้นมากระทันหัน แล้วพี่ย้งก็ขอตัวไปห้องน้ำ เราก็มานั่งรอ โซฟานิ่มมาก พวกเรา 5 คนก็นั่งฝั่งเดียวกัน เกร็งมาก แล้วพี่ย้งก็เดินมานั่ง แล้วพี่ๆทีมงานก็ถามว่า 'ไม่มีใครคิดจะมานั่งข้างย้งเลยเหรอคะ' ไม่ใช่ไม่อยากนะ แต่ไม่กล้า แต่ในที่สุดเราก็ไปนั่งอะนะ ก็บอกแล้วว่าอยากเกิด (ล้อเล่นนะ ) พวกเราก็นั่งคุยกันไป แต่ไม่รู้จะถามอะไร พี่ๆทีมงาน เค้าก็เลยเอาผลงานของพวกเรา มาให้อ่านกัน พี่ย้งบอกว่า 'อ่านดู บางทีจะได้มีไอเดีย ในการคิดคำถาม' เราก็นั่งอ่าน ก็อ่านไปเรื่อยๆ มีอยู่อันนึงอะ ของใครก็ไม่รู้ แต่งดีมาก แต่งเป็นแบบเรื่องเล่า ของก้อนหิน กับสายน้ำ พี่ย้งยังชมเลย ว่าแต่งดี พอพวกเราอ่านกันเสร็จ เราก็เริ่มเอากระดาษมาจด ว่าวันนี้ มาทำอะไรบ้าง เพื่อที่จะเอามาลงเวบเนี่ย แล้วพี่อาย ก็ดันมาแซวเราอีก บอกว่าเราเริ่มเก็บข้อมูลแล้ว พี่ย้งก็เลยหันมามอง -"- เกือบแอบไม่ทันแน่ะ แล้วทางร้าน Starbucks ก็เอาเครื่องดื่มมาให้ ชื่อ 'Mocha Coconut Frappuccino' เป็นกาแฟ ที่ข้างบนใส่ครีม ราดช๊อคโกแลต แล้วก็โรยหน้าด้วยมะพร้าวคั่ว พวกเราก็ชิมกัน อร่อยมากเลยอะ พี่ย้งก็กินไปนิดหน่อยอะนะ แล้วพวกเราก็เหลือบไปเห็นข้างๆว่ามีขนมวางอยู่ แต่ก็ไม่แน่ใจ ว่าเป็นขนมที่ทางร้านจัดไว้ให้รึเปล่า พี่ย้งก็เลยถามว่า 'ขนมตรงนั้นน่ะ ของเรารึป่าวน้าา .' แล้วพี่ๆทีมงานเค้าก็บอกว่ากินได้ จัดไว้ให้อยู่แล้ว เราก็กะว่าจะไปตักมาให้ แต่พี่ย้งเค้าเดินไปก่อนอะ เดินไปตักเลย เราก็เริ่มเก้ๆกังๆ ทำอะไรไม่ถูก จะเข้าไปช่วยดีมั้ยน้าาา .. แล้วเราก็เข้าไปช่วย ช่วยหยิบส้อม หยิบจาน พอตักครบ พวกเราก็มานั่งทานกัน ขนมที่ทางร้านจัดไว้ให้มี 3 ชนิดนะ อันแรก เป็นเหมือนทาร์ต ตรงกลางเป็นครีมหวานๆ ข้างล่างเป็นเหมือนเค้กฟองน้ำ ชิ้นเล็กแทรกตัวอยู่ด้านล่าง รสชาติออกเปรี้ยวๆ อันที่สอง เป็น ทาร์ตผลไม้ อะไรมั่งไม่รู้อะ ลืมไปแล้ว T-T แต่รู้ว่ามี กีวี ใส่ด้วย รสชาติเยี่ยม ส่วนอันสุดท้าย ทำเป็นรูปคล้ายๆแฮมเบอร์เกอร์ ใส่แฮม ผักหอม มะเขือเทศ แล้วก็หอมหัวใหญ่ มีแตงกวาด้วยมั้ง ไม่ค่อยแน่ใจ อันนี้ก็อร่อยเหมือนกัน เรากับพี่อาย เลือกทาร์ตผลไม้มากินกัน ส่วนพี่ย้งกับคนอื่นๆก็ เลือกเป็นทาร์ตครีม อันแรกอะ (เราไม่รู้ชื่ออะ ขอโต๊ดน้าา ) เรากินทาร์ตผลไม้ แล้วบอกกับพี่อาย ประมาณว่า อร่อย อะไรยังเงี้ย พี่ย้งเค้าก็บอกว่า 'อืม มันมีผลไม้นินะ ก็น่าจะชอบ' แล้วพี่ย้งเค้าก็ยิ้ม (อีกแล้ว พี่ขา กะให้หนูละลายกองอยู่ตรงนั้นเลยเหรอคะ) แล้วพี่อายก็เอาตุ๊กตาหมีของเค้าให้พี่ย้ง เราก็ให้มั่ง ส่วนของพี่อ้นห่อไว้ พวกเรากับพี่ๆทีมงานก็เลยยุให้แกะ พี่ย้งก็แกะ แล้วก็ชมว่าวาดดี เก็บรายละเอียดดี แล้วพวกเราก็นั่งคุย นั่งทานกันต่อ แล้วมีพี่ผู้หญิงคนนึงมาเรียกเรา บอกว่า'ขอสัมภาษณ์หน่อย' เราก็นึกว่าจะสัมภาษณ์พี่ย้ง เพราะเรานั่งอยู่ฝั่งเดียวกับพี่ย้ง เราก็เลยลุกไปนั่งอีกฝั่งนึง แล้วพี่เค้าบอกว่าให้มานั่งตรงนี้ เราก็เริ่มเอ๋อ อ้าว! สัมภาษณ์หนูเหรอ ก็มันไม่ได้เตรียมตัวอะ พี่เค้าก็ถามมาประมาณว่า รู้สึกยังงัยที่ได้มาร่วมกิจกรรม เราก็บอกไปว่า 'อืม ก็ดีใจอะค่ะ ที่ทางโซนี่ จัดกิจกรรมอย่างนี้ ให้พวกเราแฟนคลับได้มีกิจกรรมร่วมกับศิลปินที่เราชื่นชอบ' แล้วพี่เค้าก็ถามต่อ 'แล้วชอบพี่ย้งตรงไหนเหรอคะ' เอาแล้วมั้ยหละนั่น จะตอบยังงัยดีเนี่ยชั้น เอาอันเดียวที่บอกกับพี่อายละกัน 'ก็ชอบที่เค้าเป็นเค้าน่ะค่ะ มันไม่มีคำมาอธิบายได้อะค่ะ' พี่เค้าก็บอก 'แสดงว่าชอบพี่เค้ามากเลยสิ ดูจากแววตาก็รู้ว่าชอบมาก' รู้ทันอีกแน่ะ - -" แล้วเราก็มานั่งที่โต๊ะ คนอื่นๆก็ถูกเรียกไปจนครบ ของพี่อายน่ะ เด็ดสุด เราไม่แน่ใจว่าพี่เค้าถามอะไร แต่พี่อาย ตอบประมาณว่า ดีใจที่ได้เจอ พี่ย้งก็เลยแกล้งเข้ามาแทรก บอกว่า 'เจอบ่อยมากครับ ' เอาแล้วงัย พี่อายเกิดแน่ แล้วพี่ย้งก็ไปให้สัมภาษณ์ เราก็มานั่งเล่นอยู่ด้านหลังพี่ย้ง พอพี่ย้งมานั่ง พี่ๆทีมงาน ก็หยิบรูปพี่ย้งขึ้นมาเป็นปึกเลย แล้วก็เอารูปมาให้พวกเราเลือก มีแต่รูปน่ารักๆทั้งนั้นเลย เราก็เลือกไป ยิ้มไป เลือกไม่ถูก ละลานตาไปหมด ขอทั้งปึกเลยไม่ได้เหรอคะ คือมันน่ารักทุกรูปเลยอะ เลือกเสร็จก็เอามาให้พี่ย้งเค้าเซ็น แล้วก็มี VCD ด้วย พี่ย้งก็เซ็นไปเรื่อยๆ แล้วรายการ Oxygen ก็มาขอถ่าย ก็แนะนำตัวกันไป แล้วก็มาถ่ยรูปกัน นั่งกินนั่งคุย แล้วก็ดูโทรศัพท์มือถือของพี่ย้ง คือมีหลายคนถามอะ ว่าดูอะไรกัน ก็ดูรูปที่พี่ย้งไปถ่ายมาเวลาพี่ย้งเค้าไปตามที่ต่างๆอะ มีถ่ายจากห้องพักเค้าลงมาที่ลานจอดรถด้วย ดูหลอนๆยังงัยก็ไม่รู้ รูปงานวัด รูปพี่ย้งที่ถ่ายตอนไปเดินเล่นเยาวราช พอ 15.15 น.พี่ๆทีมงานก็มาบอกว่า รถตู้มารับแล้ว พวกเราก็เลยต้องกลับซะแล้ว ยังอยากอยู่ต่อเลยนะเนี่ย พวกเราก็เลย มาลาพี่ๆพนักงาน Starbucks พวกเราขึ้นรถตู้มาก็ประจำตำแหน่งเดิม เพื่อตรงกลับบริษัท เออ มีเรื่องขอเมาท์ พี่อาย หลอกจับมือพี่ย้งหละ -"- ชิ ชิ ทำเป็นแกล้งถาม เค้ารู้หรอกน่าาา ก็คือ ตอนอยู่ในรถอะ พี่อายถามพี่ย้งว่า เล่นกีตาร์แล้วนิ้วไม่ด้านมั่งเหรอ พี่ย้งก็เลยแบมือให้ดู แล้วก็พูดว่า 'ก็ไม่นะ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เล่น' แล้วพี่อาย ก็ไปจับนิ้วพี่ย้ง หุ หุ เล่นกันงี้เลยเหรอ ไม่โกรธๆ แต่จะจำไว้ แล้วพวกเราก็มาถึงที่บริษัทประมาณ 15.25 น. ได้มั้ง แล้วก็ขึ้นไปข้างบน เพื่อไปรอเอา VCD อีกแผ่น คือพี่แก้ว เค้าหยิบมาขาดไปแผ่นนึง มันไม่ครบตามจำนวนคนน่ะ พวกเราก็มานั่งรอพี่ย้งอยู่ที่อีกห้องนึง คนละส่วนกับที่รอเมื่อตอนกลางวันนะ ห้องนี้เป็นเหมือนห้องประชุม เราก็นั่งรอพี่ย้ง กับพี่แก้ว สักพักนึง พี่แก้วก็เดินเอา VCD มาให้ก่อน แล้วพี่ย้งตามมาทีหลัง แล้วเราก็ขอพี่ย้งถ่ายรูป เพราะฟิลม์ยังไม่หมดเลยอะ กะถ่ายให้หมดเลย ก็เลยถ่ายกันห้องนั้นน่ะแหละ พอถ่ายเสร็จ ก็ได้เวลาที่พวกเราต้องกลับกันแล้ว พี่ย้งกับ พี่แก้ว ก็มาส่งพวกเราที่ลิฟท์ ตอนรออยู่หน้าลิฟท์ พวกเราก็ขอพี่ย้งจับมือ พอประตูลิฟท์จะปิด พวกเราก็ยังไม่วาย โบกมือลาเค้าจนประตูลิฟท์ปิดสนิท ตอนอยู่ในลิฟท์ เราคิดนะ ว่าทำไมเวลามันสั้นจัง อยากมีเวลาอยู่ด้วยกันให้นานกว่านี้ซักหน่อย แต่เมื่อมีเหตุการณ์เกิดขึ้น ไม่วันใดก็วันหนึ่ง มันก็ย่อมมีจุดบรรจบของกาลเวลาอยู่ในตัวของมันเอง ***ชั้นเคยคิดนะ ว่ากาลเวลาของชั้นคงจะหยุดไว้ที่เธอ แต่แท้จริงแล้ว เธอต่างหาก ที่เป็นคนทำให้เวลาของชั้นก้าวเดินต่อไป *** Boat 06/06/03
