เรื่องเล่าจาก(แฟนคลับ) ที่ส่งมาให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
น้องๆคนไหนมีเรื่องเล่าอะไรดีๆก็ส่งมาให้พี่ได้ที่ e-mail: yongclub2003@yahoo.com แนบ file มานะคะ
วันที่ 27 สิงหาคม 2546 วันนี้แล้วซินะ งานวันซ้อมคอนเสิรต์มหกรรมทรัพย์สินทางปัญญา ย้งคงจะมาซ้อมแน่ๆๆ ตัดสินใจไปดูย้งดีกว่า เพื่อนเราไปไม่ได้อ่ะ ไม่สบาย ทำไงดี ต้องไปคนเดียว แต่ไม่เป็นไร ใจมันอยากเจออ่ะ 11.00 น. แล้ว ออกเดินทางดีกว่า ขึ้นรถเมล์ไปลงอนุสาวรีย์ชัยฯ แล้วก็ต่อรถเมล์สาย 13 ไป ถึงหน้าสวนลุม เอ้ยถึงแล้ว เวทีอยู่ไหนหว่า เดินหา สักพักก็ได้ยินเสียงเหมือนซ้อมดนตรี เอ๋ เดินตามเสียงเพลงไปดีกว่า จนเห็น มันเป็นเวที ฝั่งแกรมมี่นี่น่า จุดหมายเราคือ เวทีฝั่ง rs ก็เลยถามคนแถวนั้น เค๊าก็บอกว่าอีกด้านนึง เราก็รีบเดินไป ถึงแล้ว ได้ยินเสียงซ้อมดนตรี เสียงใครหว่า เสียง แดน บีม d2b นี่น่า มองไปมีแฟนคลับ d2b ประมาณ 5-6 คน เท่านั้นเอง ส่วนลานด้านหน้าเวทีอ่ะ โล่งเลย ไม่มีคนดู เพราะตอนนั้นมัน ประมาณ เที่ยงครึ่ง แดด ร้อนมากๆๆ ไม่มีที่ล่มเลย เราก็ยืนอยู่ขอบสนาม ห่างจากเวทีประมาณ 500 เมตร ร้อนจะตาย เมื่อยก็เมื่อย สักพักบ่ายโมงกว่าแล้ว เสียงเพลง ใจเธอบอกทาง ของ ย้งนี่หน่า หูผึ่งเลยเรา ขนลุกซู่เลย โอ้ย ทำไงดี ย้ง นี่น่า เราเดินไปที่เวทีเลยคนเดียว ผ่านกลางสนามที่ไม่มีคนเลย ใจกล้าน่าดู ไปยืนอยู่ข้างเวทีคนเดียว 5555 นึกแล้วขำตัวเอง สักพักก็มีน้องนักศึกษา 3 คน เดินมาสมทบด้วย แฮะๆๆ ย้งน่ารักมากๆๆเลย ใส่แว่นตาด้วย ออกมาที่เวที เราก็ตะโกนเรียกย้ง แล้วก็โบกมือทัก ย้งก็หันมามอง ท่าทางคงจะงง แกมตกใจ ว่ามาได้ยังไง เราก็ยิ้มแล้วก็เรียกชื่อ ย้งๆๆๆๆๆๆ เค๊าก็หันมามองแล้วยิ้ม พยักหน้า ว่าเห็นแล้วครับ ยิ้มใหญ่เลย ปลื้มมากๆๆ น้องๆนักศึกษาเค๊าก็ถาม พี่ๆๆ พี่เป็นแฟนคลับพี่ย้งหรอ เราก็เลยบอกว่าใช่ แล้วน้อง 3 คนนั้นก็ตะโกนบอกพี่ย้ง ถอดแว่นหน่อย ย้งก็เอาแว่นตาคาดผม นึกออกปะ โห หล่อมากเลย หน้าขาวจั๊วเลย เหมือนดาราญี่ปุ่นเลย 3 คนนั้นกรี๊ดเลย ย้งซ้อมไป 3 เพลง มี ใจเธอบอกทาง ยังเป็นของเธอ ดอกหญ้ากับพายุ ช่วงซ้อมร้องเพลง เวทีแดดมันร้อนมากเลย ก็มีคนถือร่มอันใหญ่ๆๆอ่ะ ร่มเบียร์สิงห์มั้ง ถือกันแดดให้ย้ง โอ้โห สบายแฮะ เรานะ ตากแดดหัวแดง สักพักก่อนเข้าเวที ย้งก็ยกมือ เราเห็นพอดี ก็เอ้ เดี๋ยวย้งจะซ้อมต่อ หรือว่ากลับเลยหว่า ผ่านไป 5 นาที เราก็วิ่งไปอีกด้านนึงของเวที วิ่งหาย้ง ย้งอยู่ไหนนะ โอ้ย ทำไงดี สักพักก็วิ่งมาที่เดิม วิ่งผ่านรถตู้ ย้งเฉยเลย แล้วก็วิ่งไปวิ่งมา เราเห็นแล้วว่ารถตู้จอดรอเราอยู่ เห็นแล้ว ย้ง ไง เราก็รีบวิ่ง ไปที่รถ ยืนหอบสักพัก ย้งเปิดประตูมาคุย บอกว่าไง ขอบใจนะที่มา เดี๋ยวจะไปงานแต่งงานต่อ คุยกันสักพักใหญ่ เราก็บอกว่าวันเสาร์เจอกันนะคะ แล้วก็อำลา บ๊ายบายกัน ^__________^ สบายใจสุดๆๆ ดีใจมาก ผ่านไป ถึงวันจริง วันที่ 30 สิงหาคม 2546 วันนี้ก็ตื่นเต้นอีกเช่นเดิม ใจจริงอยากทำป้ายชู ใหญ่ๆ เผื่อย้งจะได้เห็น เอ๋ ไม่เอาดีกว่า เอาไว้มีคอนเสิรต์ย้ง จริงๆๆแล้วเราจะทำไป ก็นัดหมายเพื่อน ไปหาที่ห้องเพื่อนก่อน มาถึงที่สวนลุมประมาณ เที่ยง เอ๋ เรามาทำไมหว่าตั้งแต่ไก่โห ใจจริงแบบว่ามาดูลาดราว ว่าจะได้เจอย้งตรงไหน ยืนนะ ไม่มีนั่งเลย เมื่อยก็เมื่อย แต่คนก็เยอะแล้วแหล่ะ ศิลปิน rs ก็ผลัดกันซ้อม แต่ไม่มีย้ง เพราะเรารู้ว่าย้งคงจะเดินทางมาประมาณ 6 โมง แต่คอนเสิรต์เริ่ม 5 โมงเย็น เราก็เฝ้ายืนมองหา ไม่รู้ว่ารถจะไปจอดตรงไหน ไม่มีทางหาเจอแน่ๆๆ รู้ไหม คนเป็นแสน เยอะไปหมด เราก็ขี้เกียจไปยืนติดขอบเวที กลัวโดนทับ ก็เลยยืนมันซะห่างเลย ยิ่งคอนเสิรต์เริ่มแล้ว คนยิ่งเยอะมากขึ้น ไม่มีโอกาสยืนติดหน้าเวทีหรอก ย้ง ร้องอันดับที่ 7 เราก็รอ จนถึงประมาณ 19.00 น. เพลงย้งขึ้นมา ย้งขึ้นเวทีกลางที่มันยกขึ้นจากข้างล่างขึ้นข้างบนอ่ะ คนกรี๊ดเลย เราก็กรี๊ด ย้ง ร้อง 2 เพลง คือ ใจเธอบอกทาง กับดอกหญ้ากับพายุ ก็มีคนร้องตามได้เยอะนะ ยิ่งเพลงดอกหญ้ากับพายุ เสียงจะดังมาก เรากะจะถ่ายรูป แต่มันไกลมากเลย เลยถ่ายจากจอใหญ่ๆๆ ไป 2 ใบ ได้มั้ง จบแล้วพิธีกร ก็ออกมาสัมภาษณ์ย้งนิดหน่อย ย้งบอกว่า เนี่ยย้งฝันมานานแล้วว่าจะได้มายืนร้องเพลงให้แฟนเพลงเยอะๆๆขนาดนี้ฟัง และรู้สึกตื่นเต้นมาก เรางี้กรี๊ด โบกมือ ตะโกนก็แล้ว ย้งก็ไม่เห็นเราเลย ฮือๆๆ ขากลับเรากะเพื่อนก็ได้คุยกับย้งสักพักนึง ดีใจมากๆๆเลย ย้งก็บอกว่ากลับกันดีๆๆนะ ระวังตัวด้วย คนเค๊าตีกัน เราก็อดเป็นปลื้มไม่ได้ ก็ล่ำลา ........ไม่อยากจากกันเลย ย้งใจดีมากๆๆเลย เรากะเพื่อนเรา (2 ตา) 55555 ดีใจมากที่ได้มา คุ้มนะ ย้งก็บอกว่าเนี่ยพึ่งกลับมาจากเก็บตัวน้องดัชชี คอยดูนะ เดินทางเหนื่อยมากเลย เสียงเลยไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่ก็ขอบใจมากนะ ช่วงนี้พี่ว่าง แล้วเจอกันวันประกวดดัชชีนะคะ ย้งก็ยิ้มหวานนนนนน ให้ โห ใจละลาย บ๊ายๆค่ะ แล้วเราก็กลับ แต่เพื่อนยังไม่กลับกะจะดูต่อ เดินมาถึงหน้าประตูสวนลุม โห อะไรกันนี่ สนามรบหรอ คนเป็นพันๆๆๆคน นอนเรียงเป็นตับ แถมฝั่งโน้นก็มีคนเยอะแยะไปหมด เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ตำรวจเยอะมากๆๆ เราก็ข้ามถนนเพื่อจะไปขึ้นรถเมล์ สักพัก ก็ได้ยินเสียงปืน ดัง 4-5 นัด คนก็วิ่งกันแล้ว เราก็เลยวิ่งกะเค๊าด้วย ตอนนั้นคิดถึงพ่อกะ แม่ คิดถึงย้ง ว่าเรากำลังลำบากนะเนี่ย ขอให้ได้กลับบ้านเถอะนะ อยากรีบออกมาจากตรงนั้น วิ่งโกย 400 เมตรได้ เหนื่อยแฮะ หันหลังมา เอ้ย เด็กช่างกลวิ่งตามเรามาเป็นโขยง ว๊าย ทำไงดี วิ่งไม่ไหวแล้วเหนื่อย ก็เลยวิ่งหลบเข้าข้างทางตรงรั้ว พวกมันก็วิ่งผ่านไป กระโดดทีบกัน ไม่รู้ใครเป็นใคร เสียงปืนก็มาเป็นระยะๆ ไม่รู้ปืนใคร พวกช่างกล หรือตำรวจยิ่งขู่ ทำไงดี มีรถเมล์วิ่งผ่านมา 2 คน ทำไงดีหล่ะ เราไม่ไปดีกว่า กลัวว่าพวกมันจะวิ่งขึ้นรถเมล์มายิงเรา หันไปมองด้านหลังก็มีแต่ผู้ชาย ผู้ชาย แล้วก็ผู้ชาย ช่างกลอีก ทำไงหล่ะว่า มองไปทางไหนก็กลัวไม่รู้ว่าใครเป็นใคร รถมอร์เตอร์ไซด์รับจ้างวิ่งมาเราก็เลยโบก บอกไปเวอร์เทรดเท่าไหร่ 60.- ไปก็ไปวะ (จริงๆโคตรแพงเลย) แต่ก็เอานะ ขับผ่านพวกกลุ่มเด็กช่างกลอีก โห ใจหายเลย เสียวสันหลังวาบๆๆ กลัวโดนยิงหลัง จนถึงเวอร์เทรด เอ้ย ปลอดภัยซะที ย้งจ๋า ปลอดภัยแล้ว เราก็รีบโทรหาเพื่อนที่อยู่ในคอนเสิรต์บอกว่าระวังนะ มีตีกัน เพื่อนก็บอกว่าจะ แล้วจะระวังตัว วันรุ่งขึ้นได้คุยกะเพื่อน มันก็บอกว่าเจอเหตุการณ์เดียวกันเลย ได้วิ่งหนีเหมือนกัน อิอิ เที่ยงคืนแล้วยังตีกันไม่เลิก คิดดูดิ เราออกมาก็ 2 ทุ่ม นี่มันก็เที่ยงคืนแล้ว ...................จบแค่นี้ดีกว่า เป็นอันว่า เราก็ดีใจนะที่ได้มาดูย้ง ร้องเพลงคอนเสิรต์ ถึงจะร้อง 2 เพลงเถอะ เรากะเพื่อนเราก็อยากมาเป็นกำลังใจและฟัง ย้ง ร้องเพลง เพราะว่า เรารักย้ง (จากแฟนคลับคนเดิม) ^______________^ อธิฐานขอให้มีคอนเสิรต์ย้ง ของโซนี่มิวสิคซะที เราจะได้ยืดได้ซะที รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจว่าทำไม rs เค๊ามีคอนเสิรต์ให้แฟนคลับดูตลอดเวลา .................(ยังเป็นของเธอ) เรา 2 คนจะเป็นแฟนคลับย้งตลอดไป fanclub
\\
