Italy - Valle D’ Aosta - Val  Savaranche  - Pont( 1100m)

(By   Jos Vermeylen)

Vanop de parking steekt men de rivier over en volgt het goed aangegeven pad. Dit volgt de rivier over een afstand van ongeveer 1,3 Km. Daarna gaat het zigzaggend naar boven via een zijvallei.

Na een rustige 700 m stijgen komt men aan de hut. Dit is een soort van halfronde metalen constructie. Water tappen is hier geen probleem, en men beschikt hier over deftige toiletten en wasbakken. De bovenste verdieping is wel zeer laag (1,5 m).

Best is het om als het nog licht is eerst een verkenning uit te voeren om het verdere verloop te leren kennen.

Als men de tocht om 5 uur ’s morgens aanvangt, dit is opstaan om 4 uur, kan men rustig vertrekken en heeft men alle tijd. Wel opletten voor het weer. Mist maakt de oriëntatie schier onmogelijk.

In het donker moet men een grote kom met blokken oversteken. Eerst volgt men de steenmannetjes, daarna gaat de markering over op groene pijlen en strepen om daarna volledig te verdwijnen. De route is zeer goed aangegeven met steenmannetjes maar een verkenning overdag is wel handig. Er zijn twee routes aangegeven. Eentje links en eentje rechts van de beek.

Wij volgden de grootste groep koplampen en namen de linkerkant.

Na een kleine 400 m stijgen over ruw terrein komt men aan de voet van de gletsjer. Op een kaart van 1987 begint hij ongeveer 150 m lager. De gletsjer kruipt dus langzaam naar boven.

Men gaat links op de gletsjer en daarna traag stijgend naar rechts. Toen wij de tocht deden was dit gedeelte sterk verijsd. Opletten geblazen, dit stuk is vrij stijl.

Daarna wordt het vlakker en is het spoor goed te volgen. Wel opletten bij slecht zicht. Men bevindt zicht op een groot sneeuwveld en is zeer snel elk gevoel van richting kwijt. Zelfs als de zon op is klimt men de hele tijd in de schaduw. Zonder problemen komt men aan de laatste 20 meter. Hier moet 1^ste en 2^de graad rotsklimmen. De rotsen zitten vol broches en het is zeer makkelijk om te zekeren.

Op de top heeft men een prachtig vergezicht. De Gran Paradiso is de hoogste top tussen het Mont Blanc massief en het massief van de Ecrin.

Teruggaan gebeurt langs dezelfde weg maar dan in een keer tot op de parking.

Deze berg is zeker een aanrader om te doen en bij mooi weer moet men geen grote problemen verwachten.

Toe wij de tocht deden, week 15 augustus 2000, was het zelfs niet speciaal druk alhoewel men nooit alleen klimt.