Genesis Chapter 12

א  וַיֹּאמֶר יְהוָה אֶל-אַבְרָם, לֶךְ-לְךָ מֵאַרְצְךָ וּמִמּוֹלַדְתְּךָ וּמִבֵּית אָבִיךָ, אֶל-הָאָרֶץ, אֲשֶׁר אַרְאֶךָּ.

ا- و يأمر يهوه ال-ابرام لك-لك مارصك وممولدتك ومبيت ابيك ال-هارص اشر اراك

1 Now the LORD said unto Abram: 'Get thee out of thy country, and from thy kindred, and from thy father's house, unto the land that I will show thee.

 

ا- و يأمر هو (اياه ) الى ابرام اذهب  من ارضك ومن ارض مولدك ومن بيت ابيك  الى الارض التي اريك   

ב  וְאֶעֶשְׂךָ, לְגוֹי גָּדוֹל, וַאֲבָרֶכְךָ, וַאֲגַדְּלָה שְׁמֶךָ; וֶהְיֵה, בְּרָכָה.

ب- واعسك لجوي جدول وابركك و اجدله شمك وهيه بركه

2 And I will make of thee a great nation, and I will bless thee, and make thy name great; and be thou a blessing.

ب- و احييك ( اصنعك – اجعلك ) شعب عظيم و اباركك و اجعل اسمك عظيما ، و هي بركة

ג  וַאֲבָרְכָה, מְבָרְכֶיךָ, וּמְקַלֶּלְךָ, אָאֹר; וְנִבְרְכוּ בְךָ, כֹּל מִשְׁפְּחֹת הָאֲדָמָה.

 

ج- وابركه مبركيك ومقللك ااور ونبركو بك كول مشفتوت هادمه

3 And I will bless them that bless thee, and him that curseth thee will I curse; and in thee shall all the families of the earth be blessed.'

 

ج – و ابارك مباركيك ، و مقلليك اقهر ، ونبارك بك كل اسباط الاديمة ( الارض )

ד  וַיֵּלֶךְ אַבְרָם, כַּאֲשֶׁר דִּבֶּר אֵלָיו יְהוָה, וַיֵּלֶךְ אִתּוֹ, לוֹט; וְאַבְרָם, בֶּן-חָמֵשׁ שָׁנִים וְשִׁבְעִים שָׁנָה, בְּצֵאתוֹ, מֵחָרָן.

د- ويلك ابرم كاشر دبر اليو يهوه ، ويلك اتو ، لوط ، و ابرام بن-خمش شنيم وشبعيم شنه بصاتو محرن

4 So Abram went, as the LORD had spoken unto him; and Lot went with him; and Abram was seventy and five years old when he departed out of Haran.

 

د- ويفعل ابرام كاللذي قال له هو ( اياه) و يفعل كذلك لوط ، و ابرام كان ابن خمس سنين و سبعين سنة وقت خروجه من حران ( الحرات )

ה  וַיִּקַּח אַבְרָם אֶת-שָׂרַי אִשְׁתּוֹ וְאֶת-לוֹט בֶּן-אָחִיו, וְאֶת-כָּל-רְכוּשָׁם אֲשֶׁר רָכָשׁוּ, וְאֶת-הַנֶּפֶשׁ, אֲשֶׁר-עָשׂוּ בְחָרָן; וַיֵּצְאוּ, לָלֶכֶת אַרְצָה כְּנַעַן, וַיָּבֹאוּ, אַרְצָה כְּנָעַן.

ه- ويقح ابرم ات-ساره اشتو وات – لوط بن-اخيو  و ات-كل ركوشم اشر ركشو و ات-هنفش اشر-عسو بحرن ويصاو للكت ارصه كنعن ويبواو ارصه كنعن

5 And Abram took Sarai his wife, and Lot his brother's son, and all their substance that they had gathered, and the souls that they had gotten in Haran; and they went forth to go into the land of Canaan; and into the land of Canaan they came.

 

هـ و ياخذ ابرام سارة عيشته ( زوجته) و لوط بن اخيه و كل الاملاك التي يملكها و كل الانفس التي لهم بحران و يتجهوا ليدخلوا ارض كنعن ( قنعن – او كنانه ) و يأوبوا

( يتبوأوا – يأتوا  ) ارض كنعان

ו  וַיַּעֲבֹר אַבְרָם, בָּאָרֶץ, עַד מְקוֹם שְׁכֶם, עַד אֵלוֹן מוֹרֶה; וְהַכְּנַעֲנִי, אָז בָּאָרֶץ.

و- ويعبور ابرام بارص عد مقوم شكم عد الون موره ، وهكنعني از بارص

6 And Abram passed through the land unto the place of Shechem, unto the terebinth of Moreh. And the Canaanite was then in the land.

و- ويعبر ابرام في طريقه بارض العودة الى المقام

(منطقة )  شكيم ( ثقيف – وقد تكون كلمة شكم تعني المقام ايضا لان فعل شكم يعني قام ) حتى اعالي مروه( او المرة )  ، وكان الكنعاني وقت اذن بالارض

ז  וַיֵּרָא יְהוָה, אֶל-אַבְרָם, וַיֹּאמֶר, לְזַרְעֲךָ אֶתֵּן אֶת-הָאָרֶץ הַזֹּאת; וַיִּבֶן שָׁם מִזְבֵּחַ, לַיהוָה הַנִּרְאֶה אֵלָיו.

ز- ويرا يهوه ال-ابرام ، ويوامر لزرعك اتن ات-هارص هزوات ويبن شم مزبح ليهوه هنراه اليو

7 And the LORD appeared unto Abram, and said: 'Unto thy seed will I give this land'; and he builded there an altar unto the LORD, who appeared unto him.

 

ز- ويري هو (يظهر اياه ) لابرام ، و يقول لزرعك ( لنسلك ) اعطي هذه الارض و يبني من هناك مذبحا ( مقاما ) له ( اياه ) كالذي اراه اياه ( الذي تراءى له )

ח  וַיַּעְתֵּק מִשָּׁם הָהָרָה, מִקֶּדֶם לְבֵית-אֵל--וַיֵּט אָהֳלֹה; בֵּית-אֵל מִיָּם, וְהָעַי מִקֶּדֶם, וַיִּבֶן-שָׁם מִזְבֵּחַ לַיהוָה, וַיִּקְרָא בְּשֵׁם יְהוָה.

 

ح- ويعتق مشم ههره مقدم لبيت –ال—ليط اهلوه ،

 بيت-ال ميم وهعي مقدم ويبن-ثم مزبح ليهوه ويقرا بشم  يهوه

8 And he removed from thence unto the mountain on the east of Beth-el, and pitched his tent, having Beth-el on the west, and Ai on the east; and he builded there an altar unto the LORD, and called upon the name of the LORD.

ح- و يترك (يذهب)  من ثم الى الجبل  الى الشرق من بيت –ال ( بيت الله )،

 ليطأ ( لينصب) خيامه ، الى المياه و العي في الشرق ، و يبني من ثم مذبحا و يقرا ( يدعو )  باسمه هو ( اياه )

( يدعو بسم الله  )

ט  וַיִּסַּע אַבְרָם, הָלוֹךְ וְנָסוֹעַ הַנֶּגְבָּה.  {פ}

ط- ويسع ابرام هلوك ويسوع هنجبه

9 And Abram journeyed, going on still toward the South. {P}

 

ط- و يسعى ابرام ذهابا و ايابا ( يتجول ) و يطلب الاجابة ( يلبي – يجيب النداء ) ، ( او يذهب الى الجنوب)

י  וַיְהִי רָעָב, בָּאָרֶץ; וַיֵּרֶד אַבְרָם מִצְרַיְמָה לָגוּר שָׁם, כִּי-כָבֵד הָרָעָב בָּאָרֶץ.

ي- ويهي رعب بارص ويرد ابرام مصريمه لجور شم ، كي-كبد هرعب بارص

10 And there was a famine in the land; and Abram went down into Egypt to sojourn there; for the famine was sore in the land.

ي- وها هو رعب ( جوع ) في الارض ، فيرد ( فيعبر)  ابرام مصريمه ( الى مصر اليم)  مهاجرا ( او المجاورة) هناك  ، لانه كان رعب ( جوع ) كثير في الارض

יא  וַיְהִי, כַּאֲשֶׁר הִקְרִיב לָבוֹא מִצְרָיְמָה; וַיֹּאמֶר, אֶל-שָׂרַי אִשְׁתּוֹ, הִנֵּה-נָא יָדַעְתִּי, כִּי אִשָּׁה יְפַת-מַרְאֶה אָתְּ.

يا- ويهي كاشر هقريب لبوا مصريمه ويوامر ال-سره اشتو ، هنه –نا يدعتي ، كي اشر يفت-مراه ات

11 And it came to pass, when he was come near to enter into Egypt, that he said unto Sarai his wife: 'Behold now, I know that thou art a fair woman to look upon.

يا – وهاهو عندما اصبح قريبا من مصريمة ( مصر البحر)  يقول لساره عيشته ( زوجته) الان  اسمعي دعوتي ( ما اقول – انا اعرف ) لانك جميلة المراى

יב  וְהָיָה, כִּי-יִרְאוּ אֹתָךְ הַמִּצְרִים, וְאָמְרוּ, אִשְׁתּוֹ זֹאת; וְהָרְגוּ אֹתִי, וְאֹתָךְ יְחַיּוּ.

يب- وهيه كي-يراو اوتك همصريم ، وامرو ، اشتو زواه وهرجو اوته واوتك يحيو

12 And it will come to pass, when the Egyptians shall see thee, that they will say: This is his wife; and they will kill me, but thee they will keep alive.

يب – و ما  ن  يروك المصريين سيقولوا هذه عيشته (زوجته ) فيهرقوني و ابقوك حية

יג  אִמְרִי-נָא, אֲחֹתִי אָתְּ--לְמַעַן יִיטַב-לִי בַעֲבוּרֵךְ, וְחָיְתָה נַפְשִׁי בִּגְלָלֵךְ.

يج- امري –نا احوتي ات—لمعن ييطب-لي بعبورك ، وحيته نفشي بجللك

13 Say, I pray thee, thou art my sister; that it may be well with me for thy sake, and that my soul may live because of thee.'

يج – قولي من فضلك اني اخوك – فيعملوا طيبا  لي بوجودك ، و تحيا نفسي بفضلك ( من اجلك)

יד  וַיְהִי, כְּבוֹא אַבְרָם מִצְרָיְמָה; וַיִּרְאוּ הַמִּצְרִים אֶת-הָאִשָּׁה, כִּי-יָפָה הִוא מְאֹד.

يد – ويهي كبوا ابرم مصريمه ، ويراو همصريم ات-هاشه ، كي-يفه هوا ماود

14 And it came to pass, that, when Abram was come into Egypt, the Egyptians beheld the woman that she was very fair.

يد – وها هو عندما دخل ابرام مصريمه ( مصر البحر)  و راى المصريين المراة بانها جميلة

טו  וַיִּרְאוּ אֹתָהּ שָׂרֵי פַרְעֹה, וַיְהַלְלוּ אֹתָהּ אֶל-פַּרְעֹה; וַתֻּקַּח הָאִשָּׁה, בֵּית פַּרְעֹה.

طو- ويراو اوته سري فرعوه ويهللو اوته ال-فرعوه وتقح هاشه بيت فرعوه

15 And the princes of Pharaoh saw her, and praised her to Pharaoh; and the woman was taken into Pharaoh's house.

طو- ويراها سراري ( شرطة)  فرعوه و يذكروها امام فرعوه ، فتؤخذ العيشة الى بيت فرعوه

טז  וּלְאַבְרָם הֵיטִיב, בַּעֲבוּרָהּ; וַיְהִי-לוֹ צֹאן-וּבָקָר, וַחֲמֹרִים, וַעֲבָדִים וּשְׁפָחֹת, וַאֲתֹנֹת וּגְמַלִּים.

طز- ولابرام هيطيب بعبوره ويهي –لو صوان-وبقر وحموريم و عبديم وشفتوت واتونوت و جمليم

16 And he dealt well with Abram for her sake; and he had sheep, and oxen, and he-asses, and men-servants, and maid-servants, and she-asses, and camels.

 

طز – ولأبرام يصنعوا طيبا بسببها و يعطوه غنم و بقر و حمير و عبيد و أتن و جمال

יז  וַיְנַגַּע יְהוָה אֶת-פַּרְעֹה נְגָעִים גְּדֹלִים, וְאֶת-בֵּיתוֹ, עַל-דְּבַר שָׂרַי, אֵשֶׁת אַבְרָם.

يز- وينجع يهوه ات-فرعوه نجعيم جدوليم ، زات-بيتو ، عل-دبر سري اشة ابرم

17 And the LORD plagued Pharaoh and his house with great plagues because of Sarai Abram's wife.

يز- و يصنع ( يعذب)  هو ( اياه ) على فرعوه صنائع ( عذابات)

 عظيمة و لبيته بسبب وجود ساراي عيشة (زوجة ) ابرام

 

יח  וַיִּקְרָא פַרְעֹה, לְאַבְרָם, וַיֹּאמֶר, מַה-זֹּאת עָשִׂיתָ לִּי; לָמָּה לֹא-הִגַּדְתָּ לִּי, כִּי אִשְׁתְּךָ הִוא.

يح – ويقرا فرعوه لابرام ويوامر مه-زه ات عسيت لي لمه لوا-هجدت لي كي اشتك هوا

18 And Pharaoh called Abram, and said: 'What is this that thou hast done unto me? why didst thou not tell me that she was thy wife?

 

يح- فينادي فرعوه لابرام ويقول  ما هذا الذي صنعته لي لما لم تقل لي انها عيشتك

 ( زوجتك)

יט  לָמָה אָמַרְתָּ אֲחֹתִי הִוא, וָאֶקַּח אֹתָהּ לִי לְאִשָּׁה; וְעַתָּה, הִנֵּה אִשְׁתְּךָ קַח וָלֵךְ.

يط- لمه امرت اخوتي هوا واقح اوته لي لاشه وعته هنه اشتك قح ولك

19 Why saidst thou: She is my sister? so that I took her to be my wife; now therefore behold thy wife, take her, and go thy way.'

يط – لما قلت انها اختي ؟ فاخذها لي لتكون عيشة ( زوجة ) خذ الان عيشتك ( زوجتك) و  انطلق (اذهب )

כ  וַיְצַו עָלָיו פַּרְעֹה, אֲנָשִׁים; וַיְשַׁלְּחוּ אֹתוֹ וְאֶת-אִשְׁתּוֹ, וְאֶת-כָּל-אֲשֶׁר-לוֹ.

ك- ويصو عليو فرعوه انشيم و يشلحو اوتو وات-اشتو ، و ات-كل-اشر لو

20 And Pharaoh gave men charge concerning him; and they brought him on the way, and his wife, and all that he had.

ك- و يضع عليه فرعوه اناس ( اناس يم ،  اناس البحر – بحارة ) و يسرحوه ( فيأخذونهم )  هو و عيشته ( زوجته ) و كل الذي له .