א וַיֹּאמֶר
יְהוָה
אֶל-אַבְרָם,
לֶךְ-לְךָ מֵאַרְצְךָ
וּמִמּוֹלַדְתְּךָ
וּמִבֵּית אָבִיךָ,
אֶל-הָאָרֶץ,
אֲשֶׁר
אַרְאֶךָּ.
ا- و
يأمر يهوه ال-ابرام لك-لك مارصك وممولدتك ومبيت ابيك ال-هارص اشر اراك
|
1 Now the LORD said
unto Abram: 'Get thee out of thy country, and from thy kindred, and from thy
father's house, unto the land that I will show thee.
ا- و
يأمر هو (اياه ) الى ابرام اذهب من ارضك
ومن ارض مولدك ومن بيت ابيك الى الارض
التي اريك
|
ב וְאֶעֶשְׂךָ,
לְגוֹי
גָּדוֹל,
וַאֲבָרֶכְךָ,
וַאֲגַדְּלָה
שְׁמֶךָ;
וֶהְיֵה,
בְּרָכָה.
ب- واعسك
لجوي جدول وابركك و اجدله شمك وهيه بركه
|
2 And I will make of
thee a great nation, and I will bless thee, and make thy name great; and be
thou a blessing.
ب- و احييك ( اصنعك – اجعلك ) شعب عظيم و اباركك و اجعل اسمك عظيما
، و هي بركة
|
ג וַאֲבָרְכָה,
מְבָרְכֶיךָ,
וּמְקַלֶּלְךָ,
אָאֹר;
וְנִבְרְכוּ
בְךָ, כֹּל
מִשְׁפְּחֹת
הָאֲדָמָה.
ج-
وابركه مبركيك ومقللك ااور ونبركو بك كول مشفتوت هادمه
|
3 And I will bless them
that bless thee, and him that curseth thee will I
curse; and in thee shall all the families of the earth be blessed.'
ج – و ابارك مباركيك ، و مقلليك اقهر ، ونبارك بك كل اسباط الاديمة
( الارض )
|
ד וַיֵּלֶךְ
אַבְרָם,
כַּאֲשֶׁר
דִּבֶּר אֵלָיו
יְהוָה,
וַיֵּלֶךְ
אִתּוֹ, לוֹט;
וְאַבְרָם,
בֶּן-חָמֵשׁ
שָׁנִים
וְשִׁבְעִים
שָׁנָה,
בְּצֵאתוֹ,
מֵחָרָן.
د- ويلك
ابرم كاشر دبر اليو يهوه ، ويلك اتو ، لوط ، و ابرام بن-خمش شنيم وشبعيم شنه
بصاتو محرن
|
4 So Abram went, as the
LORD had spoken unto him; and Lot went with him; and Abram was seventy
and five years old when he departed out of Haran.
د- ويفعل
ابرام كاللذي قال له هو ( اياه) و يفعل كذلك لوط ، و ابرام كان ابن خمس سنين و
سبعين سنة وقت خروجه من حران ( الحرات )
|
ה וַיִּקַּח
אַבְרָם
אֶת-שָׂרַי
אִשְׁתּוֹ וְאֶת-לוֹט
בֶּן-אָחִיו,
וְאֶת-כָּל-רְכוּשָׁם
אֲשֶׁר
רָכָשׁוּ, וְאֶת-הַנֶּפֶשׁ,
אֲשֶׁר-עָשׂוּ
בְחָרָן; וַיֵּצְאוּ,
לָלֶכֶת
אַרְצָה
כְּנַעַן,
וַיָּבֹאוּ,
אַרְצָה
כְּנָעַן.
ه- ويقح
ابرم ات-ساره اشتو وات – لوط بن-اخيو و
ات-كل ركوشم اشر ركشو و ات-هنفش اشر-عسو بحرن ويصاو للكت ارصه كنعن ويبواو ارصه
كنعن
|
5 And Abram took Sarai his wife, and Lot his brother's son, and all their
substance that they had gathered, and the souls that they had gotten in Haran; and they went forth
to go into the land of Canaan; and into the land of Canaan they came.
هـ و ياخذ ابرام سارة عيشته ( زوجته) و لوط بن اخيه و كل الاملاك
التي يملكها و كل الانفس التي لهم بحران و يتجهوا ليدخلوا ارض كنعن ( قنعن – او
كنانه ) و يأوبوا
( يتبوأوا – يأتوا ) ارض كنعان
|
ו וַיַּעֲבֹר
אַבְרָם,
בָּאָרֶץ,
עַד מְקוֹם שְׁכֶם,
עַד אֵלוֹן
מוֹרֶה;
וְהַכְּנַעֲנִי,
אָז בָּאָרֶץ.
و-
ويعبور ابرام بارص عد مقوم شكم عد الون موره ، وهكنعني از بارص
|
6 And Abram passed
through the land unto the place of Shechem, unto
the terebinth of Moreh.
And the Canaanite was then in the land.
و- ويعبر
ابرام في طريقه بارض العودة الى المقام
(منطقة ) شكيم ( ثقيف – وقد تكون كلمة شكم تعني المقام
ايضا لان فعل شكم يعني قام ) حتى اعالي مروه( او المرة ) ، وكان الكنعاني وقت اذن بالارض
|
ז וַיֵּרָא
יְהוָה,
אֶל-אַבְרָם,
וַיֹּאמֶר,
לְזַרְעֲךָ
אֶתֵּן
אֶת-הָאָרֶץ
הַזֹּאת;
וַיִּבֶן
שָׁם
מִזְבֵּחַ,
לַיהוָה
הַנִּרְאֶה
אֵלָיו.
ز- ويرا
يهوه ال-ابرام ، ويوامر لزرعك اتن ات-هارص هزوات ويبن شم مزبح ليهوه هنراه اليو
|
7 And the LORD appeared
unto Abram, and said: 'Unto thy seed will I give this land'; and he builded there an altar unto the LORD, who appeared unto him.
ز- ويري
هو (يظهر اياه ) لابرام ، و يقول لزرعك ( لنسلك ) اعطي هذه الارض و يبني من هناك
مذبحا ( مقاما ) له ( اياه ) كالذي اراه اياه ( الذي تراءى له )
|
ח וַיַּעְתֵּק
מִשָּׁם
הָהָרָה,
מִקֶּדֶם לְבֵית-אֵל--וַיֵּט
אָהֳלֹה;
בֵּית-אֵל
מִיָּם, וְהָעַי
מִקֶּדֶם,
וַיִּבֶן-שָׁם
מִזְבֵּחַ
לַיהוָה,
וַיִּקְרָא
בְּשֵׁם
יְהוָה.
ح- ويعتق
مشم ههره مقدم لبيت –ال—ليط اهلوه ،
بيت-ال ميم وهعي مقدم ويبن-ثم مزبح ليهوه
ويقرا بشم يهوه
|
8 And he removed from
thence unto the mountain on the east of Beth-el, and pitched his tent, having
Beth-el on the west, and Ai on the east; and he builded
there an altar unto the LORD, and called upon the name of the LORD.
ح- و يترك (يذهب) من ثم
الى الجبل الى الشرق من بيت –ال ( بيت
الله )،
ليطأ ( لينصب) خيامه ، الى المياه و العي في
الشرق ، و يبني من ثم مذبحا و يقرا ( يدعو )
باسمه هو ( اياه )
( يدعو بسم الله )
|
ט וַיִּסַּע
אַבְרָם,
הָלוֹךְ
וְנָסוֹעַ
הַנֶּגְבָּה.
{פ}
ط- ويسع
ابرام هلوك ويسوع هنجبه
|
9 And Abram journeyed,
going on still toward the South. {P}
ط- و يسعى ابرام ذهابا و ايابا ( يتجول ) و يطلب الاجابة ( يلبي –
يجيب النداء ) ، ( او يذهب الى الجنوب)
|
י וַיְהִי
רָעָב,
בָּאָרֶץ;
וַיֵּרֶד
אַבְרָם מִצְרַיְמָה
לָגוּר שָׁם,
כִּי-כָבֵד
הָרָעָב
בָּאָרֶץ.
ي- ويهي
رعب بارص ويرد ابرام مصريمه لجور شم ، كي-كبد هرعب بارص
|
10 And there was a
famine in the land; and Abram went down into Egypt to sojourn there; for
the famine was sore in the land.
ي- وها هو رعب ( جوع ) في الارض ، فيرد ( فيعبر) ابرام مصريمه ( الى مصر اليم) مهاجرا ( او المجاورة) هناك ، لانه كان رعب ( جوع ) كثير في الارض
|
יא וַיְהִי,
כַּאֲשֶׁר
הִקְרִיב
לָבוֹא
מִצְרָיְמָה;
וַיֹּאמֶר,
אֶל-שָׂרַי
אִשְׁתּוֹ,
הִנֵּה-נָא
יָדַעְתִּי,
כִּי
אִשָּׁה
יְפַת-מַרְאֶה
אָתְּ.
يا- ويهي
كاشر هقريب لبوا مصريمه ويوامر ال-سره اشتو ، هنه –نا يدعتي ، كي اشر يفت-مراه
ات
|
11 And it came to pass,
when he was come near to enter into Egypt,
that
he said unto Sarai his wife: 'Behold now, I know
that thou art a fair woman to look upon.
يا –
وهاهو عندما اصبح قريبا من مصريمة ( مصر البحر) يقول لساره عيشته ( زوجته) الان اسمعي دعوتي ( ما اقول – انا اعرف ) لانك
جميلة المراى
|
יב וְהָיָה,
כִּי-יִרְאוּ
אֹתָךְ
הַמִּצְרִים,
וְאָמְרוּ,
אִשְׁתּוֹ
זֹאת;
וְהָרְגוּ
אֹתִי,
וְאֹתָךְ
יְחַיּוּ.
يب- وهيه
كي-يراو اوتك همصريم ، وامرو ، اشتو زواه وهرجو اوته واوتك يحيو
|
12 And it will come to
pass, when the Egyptians shall see thee, that they
will say: This is his wife; and they will kill me, but thee they will keep
alive.
يب – و ما ن يروك المصريين سيقولوا هذه عيشته (زوجته ) فيهرقوني
و ابقوك حية
|
יג אִמְרִי-נָא,
אֲחֹתִי אָתְּ--לְמַעַן
יִיטַב-לִי
בַעֲבוּרֵךְ,
וְחָיְתָה
נַפְשִׁי
בִּגְלָלֵךְ.
يج- امري
–نا احوتي ات—لمعن ييطب-لي بعبورك ، وحيته نفشي بجللك
|
13 Say, I pray thee,
thou art my sister; that it may be well with me for thy sake, and that my
soul may live because of thee.'
يج – قولي
من فضلك اني اخوك – فيعملوا طيبا لي
بوجودك ، و تحيا نفسي بفضلك ( من اجلك)
|
יד וַיְהִי,
כְּבוֹא
אַבְרָם
מִצְרָיְמָה;
וַיִּרְאוּ
הַמִּצְרִים
אֶת-הָאִשָּׁה,
כִּי-יָפָה
הִוא מְאֹד.
يد –
ويهي كبوا ابرم مصريمه ، ويراو همصريم ات-هاشه ، كي-يفه هوا ماود
|
14 And it came to pass,
that, when Abram was come into Egypt, the Egyptians beheld
the woman that she was very fair.
يد – وها هو عندما دخل ابرام مصريمه ( مصر البحر) و راى المصريين المراة بانها جميلة
|
טו וַיִּרְאוּ
אֹתָהּ
שָׂרֵי
פַרְעֹה,
וַיְהַלְלוּ
אֹתָהּ אֶל-פַּרְעֹה;
וַתֻּקַּח
הָאִשָּׁה,
בֵּית פַּרְעֹה.
طو-
ويراو اوته سري فرعوه ويهللو اوته ال-فرعوه وتقح هاشه بيت فرعوه
|
15 And the princes of
Pharaoh saw her, and praised her to Pharaoh; and the woman was taken into
Pharaoh's house.
طو- ويراها سراري ( شرطة) فرعوه
و يذكروها امام فرعوه ، فتؤخذ العيشة الى بيت فرعوه
|
טז וּלְאַבְרָם
הֵיטִיב,
בַּעֲבוּרָהּ;
וַיְהִי-לוֹ
צֹאן-וּבָקָר,
וַחֲמֹרִים,
וַעֲבָדִים
וּשְׁפָחֹת,
וַאֲתֹנֹת
וּגְמַלִּים.
طز- ولابرام
هيطيب بعبوره ويهي –لو صوان-وبقر وحموريم و عبديم وشفتوت واتونوت و جمليم
|
16 And he dealt well
with Abram for her sake; and he had sheep, and oxen, and he-asses, and
men-servants, and maid-servants, and she-asses, and camels.
طز –
ولأبرام يصنعوا طيبا بسببها و يعطوه غنم و بقر و حمير و عبيد و أتن و جمال
|
יז וַיְנַגַּע
יְהוָה
אֶת-פַּרְעֹה
נְגָעִים
גְּדֹלִים,
וְאֶת-בֵּיתוֹ,
עַל-דְּבַר
שָׂרַי,
אֵשֶׁת
אַבְרָם.
يز-
وينجع يهوه ات-فرعوه نجعيم جدوليم ، زات-بيتو ، عل-دبر سري اشة ابرم
|
17 And the LORD plagued
Pharaoh and his house with great plagues because of Sarai
Abram's wife.
يز- و يصنع ( يعذب) هو (
اياه ) على فرعوه صنائع ( عذابات)
عظيمة و لبيته بسبب وجود ساراي عيشة (زوجة )
ابرام
|
יח וַיִּקְרָא
פַרְעֹה,
לְאַבְרָם,
וַיֹּאמֶר, מַה-זֹּאת
עָשִׂיתָ
לִּי; לָמָּה
לֹא-הִגַּדְתָּ
לִּי, כִּי
אִשְׁתְּךָ
הִוא.
يح –
ويقرا فرعوه لابرام ويوامر مه-زه ات عسيت لي لمه لوا-هجدت لي كي اشتك هوا
|
18 And Pharaoh called
Abram, and said: 'What is this that thou hast done unto me? why didst thou not tell me that she was thy wife?
يح- فينادي فرعوه لابرام ويقول ما هذا الذي صنعته لي لما لم تقل لي انها
عيشتك
( زوجتك)
|
יט לָמָה
אָמַרְתָּ
אֲחֹתִי
הִוא,
וָאֶקַּח אֹתָהּ
לִי
לְאִשָּׁה;
וְעַתָּה,
הִנֵּה
אִשְׁתְּךָ
קַח וָלֵךְ.
يط- لمه
امرت اخوتي هوا واقح اوته لي لاشه وعته هنه اشتك قح ولك
|
19 Why saidst thou: She is my sister? so
that I took her to be my wife; now therefore behold thy wife, take her, and
go thy way.'
يط – لما قلت انها اختي ؟ فاخذها لي لتكون عيشة ( زوجة ) خذ الان
عيشتك ( زوجتك) و انطلق (اذهب )
|
כ וַיְצַו
עָלָיו
פַּרְעֹה,
אֲנָשִׁים;
וַיְשַׁלְּחוּ
אֹתוֹ
וְאֶת-אִשְׁתּוֹ,
וְאֶת-כָּל-אֲשֶׁר-לוֹ.
ك- ويصو
عليو فرعوه انشيم و يشلحو اوتو وات-اشتو ، و ات-كل-اشر لو
|
20 And Pharaoh gave men
charge concerning him; and they brought him on the way, and his wife, and all
that he had.
ك- و يضع عليه فرعوه اناس ( اناس يم ، اناس البحر – بحارة ) و يسرحوه ( فيأخذونهم ) هو و عيشته ( زوجته ) و كل الذي له .
|