Genesis Chapter 3

א  וְהַנָּחָשׁ, הָיָה עָרוּם, מִכֹּל חַיַּת הַשָּׂדֶה, אֲשֶׁר עָשָׂה יְהוָה אֱלֹהִים; וַיֹּאמֶר, אֶל-הָאִשָּׁה, אַף כִּי-אָמַר אֱלֹהִים, לֹא תֹאכְלוּ מִכֹּל עֵץ הַגָּן.

ا- وهنحش هيه عروم مكول حية-هشده اشر عسه يهوه الوهيم ، ويوامر ال-هاشه لف كي-امر الوهيم لوا تواكلو مكول عص هجن  

1 Now the serpent was more subtle than any beast of the field which the LORD God had made. And he said unto the woman: 'Yea, hath God said: Ye shall not eat of any tree of the garden?'

ا- و الحنش كانت فوق كل حية  في الحقل الذي  صنعه  الله  اياه ، فتقول الى العيشه (الانثى) ، اتدري لما امر الله الا تاكلوا من كل غصن ( نبات ) الجنة .

 

ב  וַתֹּאמֶר הָאִשָּׁה, אֶל-הַנָּחָשׁ:  מִפְּרִי עֵץ-הַגָּן, נֹאכֵל.

ب – وتوامر هاشه ، ال-هنحش مفرو عص-هجن ، نواكل

2 And the woman said unto the serpent: 'Of the fruit of the trees of the garden we may eat;

ب- فتقول العيشة( الانثى) للحية ( الحنش) من فاكهة شجر الجنة ناكل .

ג  וּמִפְּרִי הָעֵץ, אֲשֶׁר בְּתוֹךְ-הַגָּן--אָמַר אֱלֹהִים לֹא תֹאכְלוּ מִמֶּנּוּ, וְלֹא תִגְּעוּ בּוֹ:  פֶּן-תְּמֻתוּן.

ج – ومفرو هعص اشر بتوك –هجن –امر الوهيم لوا: فن-تمتون

3 but of the fruit of the tree which is in the midst of the garden, God hath said: Ye shall not eat of it, neither shall ye touch it, lest ye die.'

ج – وواما من  فاكهة الغصن الذي (بطوق- بوسط)    الجنة امر ( قال)  الله ان لا (تاكلوا) : والا  فستموتون

ד  וַיֹּאמֶר הַנָּחָשׁ, אֶל-הָאִשָּׁה:  לֹא-מוֹת, תְּמֻתוּן.

د- ويوامر هنحش ،ال-هاشه :

لوا-موت تمتون

4 And the serpent said unto the woman: 'Ye shall not surely die;

د- وتقول الحنش للعيشة( الانثى)

كلا لن تموتوا موتا

ה  כִּי, יֹדֵעַ אֱלֹהִים, כִּי בְּיוֹם אֲכָלְכֶם מִמֶּנּוּ, וְנִפְקְחוּ עֵינֵיכֶם; וִהְיִיתֶם, כֵּאלֹהִים, יֹדְעֵי, טוֹב וָרָע.

ه- كي يودع الوهيم كي بيوم اكلكم ممنو ونفقحو عينيكم وهييتم كالوهيم ، يودعو طوب ورع .

5 for God doth know that in the day ye eat thereof, then your eyes shall be opened, and ye shall be as God, knowing good and evil.'

 

هـ- لان الله يعلم انه بيوم اكلكم منه تفتح عيونكم وتصبحون كالاله تعرفون الطيب والمروع ( الخبيث )

ו  וַתֵּרֶא הָאִשָּׁה כִּי טוֹב הָעֵץ לְמַאֲכָל וְכִי תַאֲוָה-הוּא לָעֵינַיִם, וְנֶחְמָד הָעֵץ לְהַשְׂכִּיל, וַתִּקַּח מִפִּרְיוֹ, וַתֹּאכַל; וַתִּתֵּן גַּם-לְאִישָׁהּ עִמָּהּ, וַיֹּאכַל.

و- وترا هاشه كي طوب هعص لماكل وكي تاوه-هوا لعينيم ، ونحمد هعص لهشكيل وتقح مفريو وتواكل وتتن جم –لايشه عمه ويواكل .

6 And when the woman saw that the tree was good for food, and that it was a delight to the eyes, and that the tree was to be desired to make one wise, she took of the fruit thereof, and did eat; and she gave also unto her husband with her, and he did eat.

و – فترى العيشه ( الانثى)  ان الغصن طيب للماكل وانه يسر العينين و الغصن محمود الشكل ، فتاخذ من فاكهته و تاكل وتعطي ايضا  -للعيش ( الرجل)  فياكل معها 

ז  וַתִּפָּקַחְנָה, עֵינֵי שְׁנֵיהֶם, וַיֵּדְעוּ, כִּי עֵירֻמִּם הֵם; וַיִּתְפְּרוּ עֲלֵה תְאֵנָה, וַיַּעֲשׂוּ לָהֶם חֲגֹרֹת.

ز- وتفقحنه عيني شنيهم ويدعو كي عيرمم هم ويتفرو عله تانه ، ويعسو لهم حجوروت

7 And the eyes of them both were opened, and they knew that they were naked; and they sewed fig-leaves together, and made themselves girdles.

 

ز- فتفتح عيني الاثنين ، ويعلموا انهم عراة وطفقوا عليهم( ورق) التين ويعملوا لهم حجرات

ח  וַיִּשְׁמְעוּ אֶת-קוֹל יְהוָה אֱלֹהִים, מִתְהַלֵּךְ בַּגָּן--לְרוּחַ הַיּוֹם; וַיִּתְחַבֵּא הָאָדָם וְאִשְׁתּוֹ, מִפְּנֵי יְהוָה אֱלֹהִים, בְּתוֹךְ, עֵץ הַגָּן.

ح – ويشمعوا ات-قول – يهوه الوهيم متهلك بجن –لروح هيوم ويتحبا هادم واشتو مفنو يهوه الوهيم بتوك عص هجن 

8 And they heard the voice of the LORD God walking in the garden toward the cool of the day; and the man and his wife hid themselves from the presence of the LORD God amongst the trees of the garden.

ح – وسمعوا قول الله اياه يجوب في الجنة  مع الريح هذا اليوم ، فيختبئ ادم و عيشته (انثاه)  من افنان ( امام)  الله اياه ، (بطوق – بوسط )  الاغصان في الجنة

ט  וַיִּקְרָא יְהוָה אֱלֹהִים, אֶל-הָאָדָם; וַיֹּאמֶר לוֹ, אַיֶּכָּה.

ط- ويقرا يهوه الوهيم ، ال-هادم ويامر ، ايكه .

9 And the LORD God called unto the man, and said unto him: 'Where art thou?'

ط- ويدعو ( فينادي)  الله اياه الى ادم ويقول له ايكه (اين تكون) 

י  וַיֹּאמֶר, אֶת-קֹלְךָ שָׁמַעְתִּי בַּגָּן; וָאִירָא כִּי-עֵירֹם אָנֹכִי, וָאֵחָבֵא.

ي- ويوامر ات-قولك شمعت بجن ، وايرا كي عيروم انوكي واحبا

10 And he said: 'I heard Thy voice in the garden, and I was afraid, because I was naked; and I hid myself.'

ي- فيقول ، انا سمعت لقولك في الجنة ورايت اني عار فاختبأت.

יא  וַיֹּאמֶר--מִי הִגִּיד לְךָ, כִּי עֵירֹם אָתָּה; הֲמִן-הָעֵץ, אֲשֶׁר צִוִּיתִיךָ לְבִלְתִּי אֲכָל-מִמֶּנּוּ--אָכָלְתָּ.

يا- ويوامر –مي هجيد لك كي عيروم اته همن-هعص اشر عويتيك لبلتي اكل-ممنو اكلت.

11 And He said: 'Who told thee that thou wast naked? Hast thou eaten of the tree, whereof I commanded thee that thou shouldest not eat?'

 

يا – ويقول – من (اوجد لك)  افادك انك عار ، امن الغصن الذي  امرتك ان لا تأكال منه اكلت .

יב  וַיֹּאמֶר, הָאָדָם:  הָאִשָּׁה אֲשֶׁר נָתַתָּה עִמָּדִי, הִוא נָתְנָה-לִּי מִן-הָעֵץ וָאֹכֵל.

يب- ويامر هادم هاشه اشر نتته عمدي هوا نتنه- لي من-هعص واوكل 

12 And the man said: 'The woman whom Thou gavest to be with me, she gave me of the tree, and I did eat.'

يب- فيقول ادم : العيشه( الانثى ) التي اعطيتني ( لتكون عمادي )  لتعينني هي اعطت  لي من الغصن واكلت.

יג  וַיֹּאמֶר יְהוָה אֱלֹהִים לָאִשָּׁה, מַה-זֹּאת עָשִׂית; וַתֹּאמֶר, הָאִשָּׁה, הַנָּחָשׁ הִשִּׁיאַנִי, וָאֹכֵל.

ين- ويامر يهوه الوهيم لاشه مه-ذوات عسيت وتامر هاشه هنحش هشياني واوكل 

13 And the LORD God said unto the woman: 'What is this thou hast done?' And the woman said: 'The serpent beguiled me, and I did eat.'

 

ين – فيقول  الله اياه للعيشه( الانثى) ما ذا عملت

فتقول الانثى  ، الحنش ( غشتني)  اغوتني واكلت .

יד  וַיֹּאמֶר יְהוָה אֱלֹהִים אֶל-הַנָּחָשׁ, כִּי עָשִׂיתָ זֹּאת, אָרוּר אַתָּה מִכָּל-הַבְּהֵמָה, וּמִכֹּל חַיַּת הַשָּׂדֶה; עַל-גְּחֹנְךָ תֵלֵךְ, וְעָפָר תֹּאכַל כָּל-יְמֵי חַיֶּיךָ.

يد- ويامر يهوه الوهيم ال-هنحش كي عشيت زوات ارور اته مكل هبهمه ومكول حيت هشده عل-جحونك تلك وعفر تواكل كل-يمي حييك

14 And the LORD God said unto the serpent: 'Because thou hast done this, cursed art thou from among all cattle, and from among all beasts of the field; upon thy belly shalt thou go, and dust shalt thou eat all the days of thy life.

يد – فيقول  الله اياه للحنش ،  بما انك فعلت ذلك ملعونة انت من كل البهيمة و من كل حي في الحقل  ،  على بطنك  تنطلقي( تجوبي)  و عفر تاكلي كل ايام حياتك.

טו  וְאֵיבָה אָשִׁית, בֵּינְךָ וּבֵין הָאִשָּׁה, וּבֵין זַרְעֲךָ, וּבֵין זַרְעָהּ:  הוּא יְשׁוּפְךָ רֹאשׁ, וְאַתָּה תְּשׁוּפֶנּוּ עָקֵב.  {ס}

طو- وايبه اشيت بينك وبين هاشه وبين زرعك وبين زرعه هوا يشوفك رواش واته تشوفنو عقب

15 And I will put enmity between thee and the woman, and between thy seed and her seed; they shall bruise thy head, and thou shalt bruise their heel.' {S}

طو- فاجعل غشاء ( سوء)  بينك وبين العيشه(الانثى) وبين زرعك وبين زرعها ، هي تشوفك ( تراك)  راسا وانت تشوفيها عقبا .

טז  אֶל-הָאִשָּׁה אָמַר, הַרְבָּה אַרְבֶּה עִצְּבוֹנֵךְ וְהֵרֹנֵךְ--בְּעֶצֶב, תֵּלְדִי בָנִים; וְאֶל-אִישֵׁךְ, תְּשׁוּקָתֵךְ, וְהוּא, יִמְשָׁל-בָּךְ.  {ס}

طز- ا-هاشه امر هربه اربه عصبونك وهرونك –بعصب تلدي بنيم وال-ايشك تشوقتك وهوا يمشل-بك

16 Unto the woman He said: 'I will greatly multiply thy pain and thy travail; in pain thou shalt bring forth children; and thy desire shall be to thy husband, and he shall rule over thee.' {S}

 

طز- والى العشه( الانثى ) امر (قال )  يربو ( ويزيد)    صعوبة عيشك – بصعوبة تلدي و الى عيشك ( زوجك )  تتشوقي وهو يمثل بك ( يمثلك و يحكمك )  .

יז  וּלְאָדָם אָמַר, כִּי-שָׁמַעְתָּ לְקוֹל אִשְׁתֶּךָ, וַתֹּאכַל מִן-הָעֵץ, אֲשֶׁר צִוִּיתִיךָ לֵאמֹר לֹא תֹאכַל מִמֶּנּוּ--אֲרוּרָה הָאֲדָמָה, בַּעֲבוּרֶךָ, בְּעִצָּבוֹן תֹּאכְלֶנָּה, כֹּל יְמֵי חַיֶּיךָ.

يز- ولادم امر ، كي –شمعت لقول اشتك ، وتواكل من-هغص ، اشر عويتيك لامور لوا تواكل ممنو—اروره هادمه ، بعبورك، بعصبون تواكلنه ،كول يمي حييك .

17 And unto Adam He said: 'Because thou hast hearkened unto the voice of thy wife, and hast eaten of the tree, of which I commanded thee, saying: Thou shalt not eat of it; cursed is the ground for thy sake; in toil shalt thou eat of it all the days of thy life.

يز – ولادم امر(قال) لانك سمعت لقول انثاك ، فاكلت من الغصن الذي امرتك قائلا  لا تاكل منه – ملعونة الاديمة عبرك (بعملك)  ، وبصعوبة تاكل كل ايام حياتك .

יח  וְקוֹץ וְדַרְדַּר, תַּצְמִיחַ לָךְ; וְאָכַלְתָּ, אֶת-עֵשֶׂב הַשָּׂדֶה.

يح- وقوع ودردر ، تصميح لك واكلت  ات-عشب هشده

18 Thorns also and thistles shall it bring forth to thee; and thou shalt eat the herb of the field.

يح – وقوعا و دردر ( هبوطا تهبط) ، يصبح لك ،  و من عشب الحقل تاكل .

יט  בְּזֵעַת אַפֶּיךָ, תֹּאכַל לֶחֶם, עַד שׁוּבְךָ אֶל-הָאֲדָמָה, כִּי מִמֶּנָּה לֻקָּחְתָּ:  כִּי-עָפָר אַתָּה, וְאֶל-עָפָר תָּשׁוּב.

يط- بزعت افيك تواكل لحم عد شوبك ال-هادمه ، كي ممنه لقحت كي عفر اته وال-عفر تشوب.

19 In the sweat of thy face shalt thou eat bread, till thou return unto the ground; for out of it wast thou taken; for dust thou art, and unto dust shalt thou return.'

 

يط-  بزعت ( بعرق جبينك)  وجهك تاكل خبزا ( لحما ) وتعود الى الاديمه ، لانك منها

 

لقحت ،  ولانك عفر (تراب)  والى العفر تاوب .

כ  וַיִּקְרָא הָאָדָם שֵׁם אִשְׁתּוֹ, חַוָּה:  כִּי הִוא הָיְתָה, אֵם כָּל-חָי.

ك- ويقرا هادم شم اشتو حوا كي هوا هيته ام كل-حي 

20 And the man called his wife's name Eve; because she was the mother of all living.

 

ك- ويدعو ادم اسم عيشته ( انثاه) حوا – لانها هي ام كل حي .

כא  וַיַּעַשׂ יְהוָה אֱלֹהִים לְאָדָם וּלְאִשְׁתּוֹ, כָּתְנוֹת עוֹר--וַיַּלְבִּשֵׁם.  {פ}

كا- ويعش يهوه الوهيم لادم ولاشتو كتنوت عور—ويلبشو.

21 And the LORD God made for Adam and for his wife garments of skins, and clothed them. {P}

 

كا- ويعش ( الله-اياه) لادم ولعيشته (انثاه) ستر عوره – فيلبسوا 

כב  וַיֹּאמֶר יְהוָה אֱלֹהִים, הֵן הָאָדָם הָיָה כְּאַחַד מִמֶּנּוּ, לָדַעַת, טוֹב וָרָע; וְעַתָּה פֶּן-יִשְׁלַח יָדוֹ, וְלָקַח גַּם מֵעֵץ הַחַיִּים, וְאָכַל, וָחַי לְעֹלָם.

كك- ويامر يهوه الوهيم هن-هادم هيه كاحر ممنو لدعت طوب ورع وعته فن-يشلح يدو ولقح جم معص هحييم واكل وحي لعولم .

22 And the LORD God said: 'Behold, the man is become as one of us, to know good and evil; and now, lest he put forth his hand, and take also of the tree of life, and eat, and live for ever.'

 

كك- ويقول ( الله-اياه) ها أن ادم هو ( كواحد) آخر  منا ، يعرف الطيب والمروع ( الخبيث) على ذلك  فان يبسط  يده ويلقح ايضا من غصن الحياة و ياكل فيحيا الى الابد ( فيحيا عالما )  .

כג  וַיְשַׁלְּחֵהוּ יְהוָה אֱלֹהִים, מִגַּן-עֵדֶן--לַעֲבֹד, אֶת-הָאֲדָמָה, אֲשֶׁר לֻקַּח, מִשָּׁם.

كج- ويشلحهو يهوه الوهيم مجن-عدن-لعبود ات-هادمه اشر لقح مشم

23 Therefore the LORD God sent him forth from the garden of Eden, to till the ground from whence he was taken.

كج- ويسلخه (لله-اياه) من جنه عدن ليعمد ( يقيم - ليعمر ) الاديمه التي لقح منها .

כד  וַיְגָרֶשׁ, אֶת-הָאָדָם; וַיַּשְׁכֵּן מִקֶּדֶם לְגַן-עֵדֶן אֶת-הַכְּרֻבִים, וְאֵת לַהַט הַחֶרֶב הַמִּתְהַפֶּכֶת, לִשְׁמֹר, אֶת-דֶּרֶךְ עֵץ הַחַיִּים.  {ס}

كد – ويجرش ات-هادم ويشبن مقدم لجن-عدن ات هكربيم وات لهط هحرب همتهفكت لشمور  ات-درك عص هحييم

24 So He drove out the man; and He placed at the east of the garden of Eden the cherubim, and the flaming sword which turned every way, to keep the way to the tree of life. {S}

كد – فيخرج ادم و يثب ( ويسكن)

 الى الشرق   الى جن عدن المقربين -

القرابين وليوقد نار الحرم ( المحرام - المحراب- حوريب )  ليشمر ( ليحرس)  درب ( طريق)  غصن الحياة .

( درك – قد تعني ايضا وادي )

 

setstats1