พรายพริ้วว่องไวปลายคมดาบ
วะวาบยามตวัดหัตถ์ขวาซ้าย
พรายกายผันวนหมุนเวียนไป
ยามไล่ล่ารุกศัตรูพาล

เนตรพรายราวเพลิงลุกช่วงโชติ
ยามเมื่อโลดแล่นไปในไพรสันต์
คมดาบวาบรับแสงตะวัน
มิพักแม้ยามกาลจะผ่านไป

คาวคลุ้งโลหิตจากปีศาจ
ถมซากดื่นดาษหาน้อยไม่
ยิ่งฆ่ายิ่งโลดระเริงใจ
ยิ่งรุกยิ่งไล่ปลิดชีวี

งามพรายยามกายอาบโลหิต
ยามมาเคียงชิดในศึกนี้
โจมจู่สู้รับกับไพรี
ฝากชีพชีวีซึ่งกันและกัน

เร่าร้อนผิวพรายยามกรายต้อง
คล้ายยามเราสองหฤหรรษ์
เริงแรงเนตรพรายยามโรมรัน
เร่าร้อนเหมือนวันเราร่วมกาย

เนตรพรายยามแลชำเลืองมา
เร้าใจให้ปรารถนาจะหาไหน
ปลุกตัณหาอารมณ์ให้โลดไกล
เร้าจิตเร้าใจให้ใฝ่ปอง

พรายเอย ข้านั้น ปรารถนา
เสพสมกามาแห่งเราสอง
เสพสุขตัณหาราคะครอง
เสพมนต์ขลังดังได้มองสองเนตรพราย

กายล้าแต่ใจยังร้อนเร่า
โหยหิวตัวเจ้ายามเคียงใกล้
ปรารถนารสสัมผัสจากกายพราย
ดับใจที่กระหายกามารมณ์