โชคชะตาหรือฟ้ามากำหนด
วอนถามจากความกำสรดในจิตข้า
ต้องร้างบ้านมาไกลในมรรคา
รับภาระอย่างไม่เคยจะต้องการ
เพราะด้วยแหวนวงเดียวเพียงเท่านั้น
เปลี่ยนคืนวันอันเคยสุขสนุกสนาน
ต้องรอนแรมเร่ร้างทางกันดาร
หลบหนีการไล่ล่ามาแสนไกล
เพราะเหตุใดทำไมต้องเป็นข้า
แค่ฮอบบิทธรรมดาก็ว่าได้
สองมือข้าจะทำได้อย่างไร
อนาคตนั้นไซร้ช่างมืดมน
มิอาจหวังใครที่ไหนมาช่วยข้า
ไม่อยากหาภาระให้ใครสักหน
ข้าเหนื่อยท้อทรมานและทุกข์ทน
แต่ก็จำต้องดั้นด้นไปเดียวดาย
และในเมื่อโชคชะตานั้นบันดาล
ข้าไม่หาญทิ้งไปได้ดังใจหมาย
เพียงลำพังผู้เดียวข้าจะไป
แม้ชีวาวางวายก็ต้องทำ