ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΒΛΕΨΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ - ΒΑΣΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

Ο ανταγωνισμός από τις χώρες χαμηλού κόστους δεν απειλεί την απασχόληση στην Ευρώπη
"ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ" ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΙΝΕ/ΓΣΕΕ - Τεύχος 29, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 1997

Ο ανταγωνισμός των χωρών χαμηλού κόστους εργασίας έχει θεωρηθεί, στην διάρκεια της τελευταίας πενταετίας, ως μια από τις βασικές αιτίες για την άνοδο της ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Με βάση αυτόν τον ισχυρισμό, οι κυβερνήσεις της Ευρώπης ασκούν συνεχή και επίμονη πίεση για τον περιορισμό των αυξήσεων στους μισθούς στις χώρες της Ε.Ε. Ωστόσο, πρόσφατες αναλύσεις σε περισσότερες χώρες, αποδεικνύουν ότι οι επιπτώσεις στην απασχόληση στην Ευρώπη, στην χειρότερη περίπτωση είναι οριακές και αφορούν μόνον ορισμένες παραγωγικές δραστηριότητες.

Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) για την Παγκόσμια Οικονομία (Μάιος 1997) , "η παγκοσμιοποίηση δεν φαίνεται να απετέλεσε τον κύριο παράγοντα των δυσμενών εξελίξεων στην απασχόληση και τη διανομή του εισοδήματος που παρατηρήθηκε σε ορισμένες προηγμένες οικονομίες", Αυτή η διαπίστωση έρχεται να προστεθεί στα αποτελέσματα εργασιών που δείχνουν ότι η απειλή από τις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες του πλανήτη, τις χώρες χαμηλού κόστους, είχε εν πολλοίς φαντασιακό χαρακτήρα: οι ανταλλαγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις χώρες της Νοτιο-Ανατολικής Ασίας αποδεικνύεται ότι Θα είναι επωφελείς για τη δική μας ήπειρο, ακόμη και αν γίνει η υπόθεση ότι η άνοδος των ασιατικών χωρών στην παγκόσμια αγορά Θα συνεχισθεί έως ότου προσεγγίσουν τα επίπεδα των ήδη ανεπτυγμένων χωρών.

Αυτό στο οποίο δεν αναφέρεται, βεβαίως, η έκθεση του ΔΝΤ , είναι πόσες βεβιασμένες και λανθασμένες αποφάσεις έχουν ληφθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κατά την τελευταία πενταετία, εξαιτίας ακριβώς αυτής της στρεβλής αντίληψης που επικρατούσε σχετικά με την παγκοσμιοποίηση.

Οι λόγοι για τους οποίους ο ανταγωνισμός από τις χώρες χαμηλού κόστους εργασίας δεν αποτελεί μεγάλη απειλή για την απασχόληση στην Ευρώπη είναι τέσσερις:

• Ακόμη και σήμερα, η ολοκλήρωση των αγορών πραγματοποιείται σε τρεις οικονομικούς συνασπισμούς που είναι αρκετά κλειστοί ως προς τους άλλους δύο: η Ευρωπαϊκή Ένωση παράγει η ίδια το 90% του προϊόντος που καταναλώνει (αγαθά και υπηρεσίες), οι δε ΗΠΑ ακόμη περισσότερο
• Το εμπορικό ισοζύγιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τις χώρες χαμηλού κόστους παρουσιάζει πλεόνασμα (δηλαδή η Ευρώπη εξάγει στις χώρες αυτές περισσότερα απ' όσα εισάγει) , Για το λόγο αυτό, η ανάπτυξη των χωρών χαμηλού κόστους εργασίας δημιουργεί στην ΕΕ περισσότερη ζήτηση από όση αφαιρεί.
• Στις χώρες στις οποίες οι μισθοί είναι μικροί, εξίσου μικρή είναι και η παραγωγικότητα της εργασίας. Αντίστροφα, στις χώρες με μεγάλους μισθούς, εξίσου υψηλή είναι και η παραγωγικότητα. Αυτός ο κανόνας βλ, στο σχετικό διάγραμμα, στο οποίο φαίνεται η Θετική συσχέτιση μεταξύ των δύο μεγεθών (δηλαδή μεταξύ των μισθών και της παραγωγικότητας), Έτσι, οι πιο ανεπτυγμένες χώρες του πλανήτη αντισταθμίζουν το συγκριτικά υψηλό κόστος εργασίας με τις αυξημένες παραγωγικές τους επιδόσεις, Αυτός ο κανόνας ισχύει και για την Ελλάδα: διαθέτει μισθούς που είναι σαφώς υψηλότεροι από τους μισθούς στις χώρες χαμηλού κόστους εργασίας, πλην όμως, διαθέτει και μιαν εξίσου μεγαλύτερη παραγωγικότητα της εργασίας.
• Η ανταγωνιστικότητα είναι ένα σύνθετο φαινόμενο και εξαρτάται από πλήθος παραγόντων, έτσι ώστε μια χώρα με υψηλό κόστος εργασίας να έχει υψηλές επιδόσεις στο διεθνές εμπόριο. Μάλιστα, τις υψηλότερες Θέσεις στην κατάταξη της ανταγωνιστικότητας κατέχουν οι χώρες υψηλού κόστους εργασίας, Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Γερμανία, η οποία διακρίνεται για τις επιδόσεις της στην παγκόσμια αγορά, παρά το γεγονός ότι έχει κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος από τα υψηλότερα στον πλανήτη.

Αρχική σελίδα