ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΒΛΕΨΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ - ΒΑΣΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

Πτώση του ποσοστού ανεργίας προβλέπει το ΥΠΕΘΟ για το 1997-1999
Η. Ιωακείμογλου & Γ. Κρητικίδης - «ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ» ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΙΝΕ/ΓΣΕΕ - Τεύχος 32, ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 1998

Το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα σημείωσε, κατά το 1996, άνοδο και ανήλθε σε 10,3% έναντι 10% κατά το προηγούμενο έτος. Το ΥΠΕΘΟ, αντιθέτως, είχε προβλέψει για το 1996 μείωση του ποσοστού ανεργίας στο 9,8% μετά από μια εξίσου εσφαλμένη πρόβλεψη κατά το 1995, όταν και πάλι το Υπουργείο ανέμενε πτώση του ποσοστού, το οποίο ακολουθεί την ανοδική του πορεία (σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του ΥΠΕΘΟ, το ποσοστό ανεργίας στα τέλη του 1995 θα έπρεπε να παραμείνει αμετάβλητο στα επίπεδα του 1994, δηλαδή το 9,6% χάρη στην αποτελεσματικότητα της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής και των πολιτικών της απασχόλησης).

Σύμφωνα με τις νέες προβλέψεις του ΥΠΕΘΟ, στην πρόσφατη έκθεση του για την οικονομία (Δεκέμβριος 1997), το ποσοστό ανεργίας εκτιμάται ότι θα μειωθεί από το 10,3% το 1996, στο 10,0% το 1997. Η πρόβλεψη αυτή στηρίζεται στην υπόθεση ότι το εργατικό δυναμικό θα αυξηθεί μόνον κατά 1,3% - για λόγους που η έκθεση αφήνει χωρίς διευκρίνιση. Καθώς, λοιπόν, η απασχόληση θα αυξηθεί κατά 1,6%, το ποσοστό ανεργίας θα παρουσιάσει πτώση. Σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΥΠΕΘΟ, ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση της ανεργίας Θα παρουσιασθεί κατά τα έτη 1998-1999. Ωστόσο, η προσφορά εργασίας εξαρτάται από τις αυξήσεις της απασχόλησης: όπως είναι δυνατό να διαπιστώσουμε από τα στατιστικά στοιχεία της ΕΣΥΕ, γενικά, μια αύξηση της απασχόλησης που υπερβαίνει το 1% προκαλεί μια ακόμη μεγαλύτερη αύξηση του εργατικού δυναμικού.

Αυτό οφείλεται καταρχήν στο γεγονός ότι η λιτότητα δημιουργεί στα νοικοκυριά την τάση να προσφέρουν περισσότερη εργασία ώστε να συμπληρώνουν το έλλειμμα που παρουσιάζει το εισόδημά τους. Όταν λοιπόν, η απασχόληση αυξάνεται, τα νοικοκυριά αντιλαμβάνονται ότι αυξάνονται οι ευκαιρίες απασχόλησης και προσφέρουν περισσότερη εργασία (αυξάνεται δηλαδή ο αριθμός των νεο-εισερχόμενων στην αγορά εργασίας). Εάν, λοιπόν, η απασχόληση αυξηθεί κατά 1,6% στην διάρκεια του 1998, το πιθανότερο είναι ότι το εργατικό δυναμικό θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο - και όχι μόνον κατά 1,3% όπως προβλέπει το ΥΠΕΘΟ - με αποτέλεσμα την άνοδο του ποσοστού ανεργίας.

Η επαναλαμβανόμενη αποτυχία του ΥΠΕΘΟ να προβλέψει ορθά το ποσοστό ανεργίας ή έστω την κατεύθυνση της κίνησής του αποτελεί την ανησυχητική ένδειξη για την ικανότητα των πολιτικών της απασχόλησης και της οικονομικής πολιτικής να ανακόψουν την άνοδο της ανεργίας. Διότι, οι προβλέψεις πραγματοποιούνται σε συγκεκριμένα θεωρητικά εργαλεία, συγκεκριμένα Θεωρητικά σχήματα που αναφέρονται στις αιτίες της ανεργίας. Όταν μια πρόβλεψη αποτυγχάνει και μάλιστα για περισσότερα έτη, τότε είναι εύλογο να υποθέσουμε ότι τα ίδια τα θεωρητικά σχήματα στα οποία βασίσθηκε η πρόβλεψη είναι πιθανότατα λανθασμένα ή στην καλύτερη περίπτωση ανεπαρκή.

Εάν όμως, τα θεωρητικά σχήματα που χρησιμοποιούμε για να προβλέψουμε την ανεργία είναι λανθασμένα, ατελή ή ανεπαρκή, εξίσου λανθασμένη, ατελής ή ανεπαρκής θα είναι και η πολιτική που απορρέει από αυτά. Διότι, για τις προβλέψεις χρησιμοποιούνται τα ίδια θεωρητικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται και για τον προσδιορισμό της πολιτικής. Συνακόλουθα, εάν οι προβλέψεις είναι αποτυχημένες, αναμενόμενο είναι ότι εξίσου αποτυχημένες θα είναι και οι κρατικές πολιτικές που αποσκοπούν στην αντιμετώπιση της ανεργίας.

Αρχική σελίδα