ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΒΛΕΨΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ - ΒΑΣΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΤΥΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ (ΚΑ009)

Ζ.Αλμπανίδου - Κ.Παγκαρλιώτας
(Απο το Εκπαιδευτικό πακέτο: Σύμβουλοι Απασχόλησης στη Βιομηχανία-Μεταποίηση, έτος 1997, φορέας υλοποίησης ΜΑΚΙΝΕ)

Η Αναγκαιότητα Λειτουργίας Πληροφοριακών Δικτύων

Παρατηρείται μία έντονη θετική εξέλιξη στην πορεία του OΑΕΔ, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980, με τη σύσταση σύγχρονων Γραφείων Εργασίας, την εγκατάσταση μηχανογραφικού συστήματος, την εκπαίδευση του προσωπικού του κ.λπ..

Αυτό πρέπει να αποδοθεί όχι μόνο στην πραγματική θέληση της πολιτείας αλλά και στην ένταξή μας στην ΕK και στην προσπάθεια προσαρμογής της Ελληνικής πραγματικότητας στα κοινοτικά δεδομένα, σύμφωνα με τα όσα αναφέραμε μέχρι τώρα.

Η ελεύθερη διακίνηση των εργαζομένων είναι ένα δικαίωμα για κάθε ευρωπαίο πολίτη και για το λόγο αυτό η Κοινότητα, παράλληλα με την ολοκλήρωση της ενιαίας εσωτερικής αγοράς, ανέλαβε μία σειρά από ενέργειες, ώστε κάθε ευρωπαίος πολίτης να έχει τη δυνατότητα συμμετοχής σ' αυτή. Με το ίδιο πνεύμα κι εμείς πρέπει να αντιμετωπίζουμε την αξιοποίηση αυτών των κοινοτικών ενεργειών και όχι με το σκεπτικό μιας απλής χρηματοδοτικής ενίσχυσης.

Η Ενιαία Ευρωπαϊκή Πράξη (ΕΕΠ) (1987) τονίζει την αναγκαιότητα της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής των περιφερειών της Κοινότητας. Οι τοπικές αγορές εργασίας παίζουν ένα σημαντικό ρόλο προς την κατεύθυνση αυτή. Η λειτουργία τους συνδέεται άμεσα με την καλύτερη αξιοποίηση του ντόπιου εργατικού δυναμικού και την οικονομική ανάπτυξη κάθε περιοχής.

Η οικονομική και κοινωνική συνοχή, παράλληλα με την προώθηση της Ενιαίας Εσωτερικής Αγοράς (ΕΕΑ), αποτελούν έννοιες που μετατρέπονται σε πράξη μέσα από το περιεχόμενο και τις προβλεπόμενες ενέργειες της ΕΕΠ. Η ΕΕΠ επαναφέρει στο προσκήνιο τον θεμελιώδη χαρακτήρα της ευρωπαϊκής ένωσης, που είναι όχι μόνο οικονομικός αλλά και κοινωνικός. Μέσα σ' αυτούς τους ευρύτερους στόχους εντάσσουμε και την ελεύθερη διακίνηση των εργαζομένων στον ενιαίο κοινοτικό χώρο.

Σήμερα, το ενδιαφέρον της Κοινότητας για τη δίκαιη κατανομή των ωφελειών από την ΕΕΑ εκδηλώνεται και μέσα από την πολιτική της για την προώθηση της ελεύθερης διακίνησης των εργαζομένων. Η ελεύθερη διακίνηση, που προάγει την κινητικότητα του εργατικού δυναμικού στην Κοινότητα, αποτελεί για τον εργαζόμενο ένα από τα μέσα που του διασφαλίζουν τη δυνατότητα βελτίωσης των όρων διαβίωσης και εργασίας του και παράλληλα συμβάλλει στην κοινωνική του πρόοδο.

Η προώθηση της γεωγραφικής και επαγγελματικής κινητικότητας των εργαζομένων έχει αποτελέσει βασικό στόχο της πολιτικής της ΕΕ και προωθεί αυτόν τον στόχο, όπως θα δούμε παρακάτω, με τη βοήθεια των πόρων των Δ.Τ. και κύρια του Ευρωπαϊκού κοινωνικού Ταμείου (ΕΚΤ). Ανάλογες είναι και οι ενέργειες της Κοινότητας για τη βελτίωση της λειτουργίας των τοπικών αγορών εργασίας, της τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης, την προώθηση πρωτοβουλιών τοπικής ανάπτυξης και απασχόλησης, την εφαρμογή κοινής πολιτικής για ζητήματα κοινωνικής προστασίας των διακινουμένων μεταξύ των Κρατών-Μελών της Κοινότητας, κ.α. Με τις ενέργειες αυτές η Επιτροπή της ΕΕ, χωρίς να παρεμβαίνει άμεσα στη πολιτική που ασκούν τα Κράτη-Μέλη, ουσιαστικά επηρεάζει προς την επιθυμητή κατεύθυνση την οικονομική και κοινωνική συνοχή μεταξύ όλων των περιφερειών των Κρατών-Μελών.

Ο ελεύθερος ανταγωνισμός στα πλαίσια της ΕΕΑ θα επιφέρει ανταγωνισμό στις εθνικές και επομένως στην Κοινοτική αγορά εργασίας. Η συνήθης μέθοδος αναζήτησης εργασίας από τους έλληνες είναι δύσκολο να παραμείνει το ίδιο αποτελεσματική κάτω από τις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται στη διευρυμένη γεωγραφικά και πλήρως διαφοροποιημένη σύγχρονη κοινοτική αγορά εργασίας. Μέσα σ' ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον της αγοράς εργασίας, η σύζευξη μεταξύ προσφοράς και ζήτησης εργασίας στην Ελλάδα θα στηρίζεται ακόμα σε μεγάλο βαθμό στις παραδοσιακές μεθόδους των περασμένων δεκαετιών. Σαν αποτέλεσμα, η περίοδος αναζήτησης εργασίας επιμηκύνεται για τους άνεργους της Ελλάδας, φτάνοντας στο ποσοστό 48.7% γι' αυτούς που παραμένουν άνεργοι για διάστημα από 6 μέχρι 17 μήνες έως ότου βρουν μία εργασία. Το αντίστοιχο ποσοστό για τους άνεργους της Κοινότητας, που τελικά βρίσκουν μία εργασία, είναι 29.6%.

Το γεγονός αυτό αποδεικνύει πόσο ανέτοιμοι είμαστε να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες της ελεύθερης κυκλοφορίας εργαζομένων στην Κοινότητα και πόσο ευάλωτοι είμαστε σε τυχόν αρνητικές συνέπειες από μία ενδεχόμενη απομόνωσή μας από την υπόλοιπη κοινοτική αγορά εργασίας.

Η ελεύθερη διακίνηση εργαζομένων, ακόμα και μακροχρόνια, δεν προβλέπεται να επιφέρει εξισορρόπηση στις περιφερειακές αγορές εργασίας και να ωφελήσει μάλλον παρά να βλάψει την Ελληνική αγορά εργασίας, εάν και εφόσον δεν υπάρξει μία παράλληλη προσπάθεια εκσυγχρονισμού, οργανωτικής και λειτουργικής προσαρμογής της ελληνικής αγοράς εργασίας στα ευρωπαϊκά δεδομένα.

Η Παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Γενικά μπορεί να πει κανείς ότι ένα σημαντικό ποσό διατίθεται από την Κοινότητα για τα προγράμματα που αφορούν την προώθηση της κινητικότητας των εργαζομένων στο εσωτερικό της Κοινότητας. Μερικά από τα προγράμματα αυτά αναφέρονται:

• Στη διευκόλυνση της ελεύθερης κυκλοφορίας στο εσωτερικό της Ε.Ε. (ΑRION, ECTS, ERASMUS, LINGUA, NARIC, SEDOC, YES, TEMPUS και SAFE ).
• Στην καθιέρωση κοινοτικών δικτύων για την ανταλλαγή πληροφοριών που αφορούν την κίνηση της αγοράς εργασίας, το συντονισμό της σχετικής πολιτικής για την προώθηση της απασχόλησης και την αντιμετώπιση προβλημάτων ανεργίας για ορισμένες ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, χωρίς όμως να χρηματοδοτούνται ενέργειες κατάρτισης ή απασχόλησης (ADL, ELISE, ERGO, ILE, LEDA, MISEP, InforMISEP, NEC, SAFE, STADIUM και SYSDEM και EURES).

Τα προγράμματα της 2ης κατηγορίας θα μπορούσε να πει κανείς ότι συμπληρώνουν και υποστηρίζουν εκείνα της 1ης κατηγορίας. Μερικά μάλιστα, εξυπηρετούν άμεσα και τη διευκόλυνση της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στην Ε.Ε. Τέτοια είναι τα προγράμματα MISEP, InforMISEP, NEC, SAFE, STADIUM, SYSDEM και ΕURES. Μέσα από το περιεχόμενο των προγραμμάτων των δύο αυτών κατηγοριών διαπιστώνεται ο τρόπος με τον οποίο η Κοινότητα επιχειρεί να αντιμετωπίσει τα διάφορα προβλήματα παρεμπόδισης της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων στο εσωτερικό της, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση:

• Στη μεταφορά τεχνογνωσίας και καινοτομιών από τις περισσότερο αναπτυγμένες στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες, στον τομέα των επιστημών, εκμάθησης ξένων γλωσσών, της τεχνικής - επαγγελματικής κατάρτισης, ασφάλειας, υγιεινής και προστασίας των εργαζομένων στο χώρο δουλειάς. Έτσι επιδιώκεται η σύγκλιση των διαφόρων συστημάτων και μεθόδων εκπαίδευσης και προστασίας των εργαζομένων, που εφαρμόζονται από τις χώρες της Κοινότητας στους τομείς αυτούς (ARION, ECTS, LINGUA, SAFE).
• Στην προώθηση της κινητικότητας των σπουδαστών πανεπιστημίων και των νέων, (TEMPUS, ERASMUS, YES).
• Στη δημιουργία δικτύων ανταλλαγής πληροφοριών για θέματα που αφορούν το συμψηφισμό μεταξύ προσφοράς και ζήτησης εργασίας, τους όρους και τις συνθήκες απασχόλησης, την πολιτική της αγοράς εργασίας που ασκείται σε κάθε Κράτος-Μέλος, τις συνθήκες που επικρατούν σε κάθε εθνική, περιφερειακή και τοπική αγορά εργασίας,, κ.λ.π. ( SEDOC, MISEP, InforMISEP, SYSDEM, NEC, STADIUM και EURES).
• Στην αμοιβαία αναγνώριση των διπλωμάτων, (NARIC, EUROQUALIFICATION).

Ωστόσο, θα ήταν ορθό να επισημάνουμε ότι οι κοινοτικές αυτές πρωτοβουλίες δίνουν κάποιες κατευθύνσεις έμμεσα τουλάχιστον προς τα Κράτη-Μέλη για την ανάπτυξη δικών τους ανάλογων πρωτοβουλιών. Οι πόροι που διατίθενται στα Κράτη-Μέλη για ανάλογες δράσεις είναι σημαντικότεροι αν σκεφθεί κανείς ότι τα προγράμματα κοινοτικών πρωτοβουλιών απορροφούν σήμερα το 1/10 των διατιθέμενων κοινοτικών πόρων.

Αρχική σελίδα