Μονο με μονοσημαντα πραγματα παραγεται η επαφη. Η γλωσσα ειναι ξενη φωνη. Ας πουμε πως στη τεχνη υπαρχει μια μοναδικη δυνατοτητα επικοινωνιας. Αλλα οχι απο το φανερο της μερος-απο τα προδηλα...Προκυπτει απο τα νευματα-γιατι υπαρχει μια τεχνη του νευματος και υποχθωνιοι κωδικες που με βαση τους ξεπηδανε τα μαγια τους-απλα οσο το αναμα ενος τσιγαρου...
Οι σημασιες ειναι το προσωπειο της τεχνης και της...επαφης. Ιδιοι κωδικες και στην αγαπη, σε καθε τι ερωτικο, σε καθε ραβασακι...Η γλωσσα ειναι ξενη φωνη ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΞΕΝΗ-η αγαπη ειναι ξενη υποθεση χωρις αυτοαναλυση, ανομια, συγκριση, υπερβολη κι αναιρεση. Το "υφος" της μας προκυπτει, οπως σ' ολες τις περιπτωσεις που εχουμε υφος, απο την αδυναμια ν' αποδωσουμε τη πραγματικοτητα...οταν κερδιζουν οι αντικατοπτρισμοι...Περιγραφω αναποδα, μαλλον αδεξια οσα ζω αδεξια...Φτανω να περιγραφω το "σχεδον" της εικονας, της σκεψης, του αισθηματος...