Αυτό το μέρος του ταξιδιού μας θέλω να είναι μια οπτική απόλαυση...γι' αυτό θα αποφύγω τα πολλά λόγια...άλλωστε τί θα μπορούσε να γράψει κανείς πάνω στη θάλασσα...εκτός, ίσως, από λίγους σκόρπιους στίχους...να τους αφήσει στο κύμα κι εκείνο να τους ταξιδέψει...θάλασσα...το απέραντο γαλάζιο των ονείρων...το βαθύ μπλε των ταξιδιών...κι εμείς σαν στιχάκια να πλέουμε μαζί τους δίχως προορισμό...

"...Το καράβι π' αγαπούσες να βουλιάζει μην κοιτάς αν ταξίδι λαχταρούσες μέσα μπες να πας..."

"...Ή στραβός είν' ο γιαλός μας ή πηγαίνουμε στραβά και βουλιάζει τ' όνειρό μας σε θολά νερά..."

"...Πώς λάθεψα τον άνεμο τον πήρα για γαλήνη και τα σχοινιά μου έλυσα να φύγω για ταξίδι..."

"...Σε ψάχνω μες στον κόσμο δεν είσαι πουθενά ανάβω όλα τα φώτα και είναι σκοτεινά..."

"...Εκείνο που μας διακρίνει αυτό το ίδιο μας χωρίζει..."

"...Τα φώτα στο διάστημα εσύ τα λες πλανήτες κι εγώ τα λέω άνθρωπους που χάσανε το δρόμο τους και γίνανε αλήτες..."

"...Το κεφάλι μου γέρνει και η νύχτα με παίρνει δεν θέλω ούτε λέξη να πω στ' ανοιχτά τ' όνειρο με κρατάει ζωντανό..."

"...Μες στον κόσμο μια Δευτέρα άνοιξα πανιά δεν λογάριασα τη σφαίρα και τη μαχαιριά προχωράω και σπάω την πέτρα πάντα ζωντανός η ζωή στα πέντε μέτρα βράχος κι ουρανός..."

"...Το καινούριο χιόνι τα παλιά εγκλήματα μες στη γη κλειδώνει στου φονιά τα κτήματα ο καιρός παλιώνει σαν στυφό νερό..."

"...Άνθρωπε που όλο ελπίζεις στα μεγάλα μπάρκα σου του Θεούς όταν αγγίζεις κλέβουνε τη σάρκα σου..."

"...Ο χειρότερος εχθρός μου ήτανε ο εαυτός μου με τέτοιο ύπουλο εχθρό έκανα χίλια λάθη γιατί το φίλο μου 'κανε απ' της ψυχής τα βάθη..."

"...Ό,τι σε φέρνει τιμωρεί ό,τι σε διώχνει σε λυτρώνει άδειο ποτήρι η ζωή ή το γεμίζεις ή σε κόβει..."

"...Ό,τι κρύβεις κάποια μέρα δίχως προηγούμενο θα σε δείξει με το χέρι σαν καταζητούμενο..."

"...Πάνω στο νήμα της ψυχής ισορροπία ασταθής..."

"...Η κιθάρα μου έγινε βάρκα κι αρμενίζει αλυσίδα ο χρόνος ποιος θα πει πως τη μοίρα του ορίζει..."

"...Τα ποδήλατά μας όπως τα όνειρά μας ξέρουν από ανηφοριές..."

"...Κάποιοι θα πουν πως φταις εσύ για της καρδιάς τα πάθη μα πώς να ζήσει η ψυχή άμα δεν κάνει λάθη..."

"...Τα γιασεμιά κι οι κρίνοι ανοίγουν την αυγή το ύψος της αγάπης φαίνεται στη φυγή..."

"...Ωσάν το έρημο δεντρί που 'ναι στα όρη πάνω μ' αρέσει να 'μαι μοναχός με τσι πολλούς δεν κάνω..."

"...Μαθαίνω από τις πτώσεις λίγο-λίγο πιο καλά να ισορροπώ..."

Αιώνων φρουροί

Αρχή