Και τώρα ας περιπλανηθούμε για λίγο στο στερέωμα...έτσι, χωρίς σκοπό, δίχως προορισμό...απολαμβάνοντας τη σιωπή, ας αφεθούμε για λίγο με σβηστές τις μηχανές στη διάθεση του σύμπαντος...κι όπου μας βγάλει...ας γίνουμε δορυφόρος του πλανήτη που θα καταφέρει να μας έλξει κι ας μπούμε σε τροχιά γύρω του...ας ταξιδέψει το βλέμμα μας σε κάθε απομακρυσμένο αστέρι, σε κάθε ορατή γωνιά κι ας την εξερευνήσει με τη δική του ματιά...το πλήρωμα καμπίνας θα βρίσκεται κοντά σας και θα σας ξεναγεί...οι αίθουσες με τα τηλεσκόπια είναι ανοιχτές και σας περιμένουν για ακόμα πιο μακρινές παρατηρήσεις... και που ξέρετε; ίσως βρούμε το Γιουκάλι... ο κυβερνήτης σας προσκαλεί εκεί και κερνάει τα ποτά...

YOUKALI "...C' est presqu 'au bout du monde Ma barque vagabonde Errant au gre de l'onde M'y conduisit un jour L 'ile est toute petite, Mais la fee qui l 'habite Gentiment nous invite A en faire le tour. Youkali, c' est le pays de nos desirs Youkali, c 'est le bonheur, c 'est le plaisir Youkali, c 'est la terre ou l 'on quitte tous les soucis C 'est dans notre nuit, Comme une eclaircie, L 'etoile qu 'on suit, C 'est Youkali. Youkali, c 'est le respect de tous les voeux echanges Youkali, c 'est le pays des beaux amours partages. C' est l 'esperance Qui est au coeur de tous les humains, La delivrance Que nous attendons tous pour demain, Youkali, c 'est le pays de nos desirs Youkali, c 'est le bonheur, c 'est le plaisir Mais c 'est un reve une folie il n `y a pas de Youkali! Et la vie nous entraine Lassante, quotidienne Mais la pauvre ame, humaine, Cherchant partout l 'oubli, A, pour quitter la terre, Su trouver le mystere Ou nos reves se terrent En quelque Youkali..."

ΓΙΟΥΚΑΛΙ "...Στο τέλος του κόσμου σχεδόν η βάρκα μου έχει φτάσει την άφησα στα κύματα και μ' έφερε ένα πρωί σ' ένα μικρό νησάκι όμως νεράιδα το κατοικεί κι ευγενικά μας προσκαλεί να το γυρίσουμε απ' άκρη σ' άκρη. Γιουκάλι, είναι η χώρα των πόθων μας Γιουκάλι, είναι η ευτυχία, είναι η χαρά, είναι η γη όπου ξεχνάς την κάθε σου έγνοια είναι ένα ξέφωτο μέσα στη σκοτεινιά ένα άστρο που σε οδηγεί είναι το Γιουκάλι. Γιουκάλι, εκεί κρατούνε όλους τους δοσμένους όρκους Γιουκάλι, εκεί μοιράζονται ίσα την αγάπη εκεί είναι η ελπίδα που βρίσκεται μέσα σε κάθε καρδιά η λύτρωση που όλοι προσμένουν πως θα 'ρθει μια φορά. Γιουκάλι, είναι η χώρα των πόθων μας Γιουκάλι, είναι η ευτυχία, είναι η χαρά όμως είναι ένα όνειρο, μια φαντασία δεν υπάρχει το Γιουκάλι πουθενά. Και η ζωή μας παρασύρει βαρετή και καθημερινή Όμως η φτωχή ανθρώπινη ψυχή αναζητώντας παντού τη λήθη για να εγκαταλείψει τη γη πρέπει να βρει το μυστήριο εκεί όπου τα όνειρά μου σιωπούν σε κάποιο Γιουκάλι..."

"...Οι κλέφτες ποδηλάτων είναι εχθροί της φαντασίας μας... Πολεμάνε τα ιδανικά μας και μας προσγειώνουν στην πραγματικότητα, στον αγώνα για την επιβίωση, στον συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό της ζωής μας... Στην πραγματικότητα μιας ζωής που χάνεται σε τετράγωνες σκέψεις και μελαγχολικά δωμάτια..." ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

ΚΑΡΑΒΑΝΙΑ Κώστας Γανωτής - Άλκηστις Πρωτοψάλτη "...Τα βράδια σαν κοιμόμαστε, εσύ κι εγώ τα όνειρα σαν καραβάνια οργώνουνε τον ουρανό μπορεί να ταξιδέψαμε μαζί, μα, εδώ κάτω, στη γη μου είναι αδύνατον να θυμηθώ το μυστικό που κρύβεται στων αστεριών τη σιωπή. Καραβάνια, καραβάνια, στα ξένοιαστα ανοιξιάτικά σας βράδια πάρτε με και μένα μια φεγγαρόλουστη βραδιά τριγύρω απ' τη φωτιά για να χορέψουμε παρέα του έρωτα τη μοναξιά. Μπορεί στην κορυφή του όρους σαν σταθώ να πολιορκηθώ από εικόνες στου χρόνου τις δηλώσεις να αφεθώ και να, εκεί που σμίγει η θάλασσα τον ουρανό σημάδι φανερό μαζί με μένα δυο αδέσποτα σκυλιά κοιτάζουν ξαφνιασμένα κομήτες που κομίζουνε νέα από μέρη ξεχασμένα για σένα, για μένα, που τα 'χουμε όλα μπερδεμένα..."

Στο φθινόπωρο των αστεριών

Αρχή