απολαύστε μια ακόμα μαγική στιγμή μιας και κάναμε λόγο γι' αυτές νωρίτερα...δείτε μέσα της και συγκρατήστε το θαύμα που αποπνέει...λίγοι έχουν την ευκαιρία να ανταμώσουν από κοντά την ίδια την ομορφιά...
όλ' αυτά λίγο πριν συναντήσουμε το πέρασμα της σιωπής των στιγμών
και πριν επισκεφτούμε τη σκοτεινή σπηλιά του χρόνου...
αλλά για τα υπόλοιπα ας είμαστε υπομονετικοί...
|
"...Όπου κι αν σας βρίσκει το κακό αδέρφια, όπου κι αν θολώνει ο νους σας, τραγουδάτε. Γιατί το τραγούδι είναι σημείο αναφοράς. Είναι ένας κορμός δέντρου για να πιαστείς και να παλέψεις με τα κύματα στη φουρτούνα. Είναι ένας ύμνος στη ζωή, στον αγώνα, στην αγάπη, σε πράγματα αιώνια και ακατάλυτα. Είναι μια παρηγοριά και μια ελπίδα..." ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ - ΠΟΛΙΤΕΙΑ Δ΄ |
|
ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΤΣΑΚΝΗΣ "...Να προσέχω μου λες να μην έχω κακό συναπάντημα είναι τόσες πολλές οι καρδιές οι χαμένες στο διάστημα οι χαμένες καρδιές που 'χουν εκραγεί να γυρίσω στη Γη να γυρίσω, τελειώνουν τα καύσιμα. Μα, έχουν γνώση οι φύλακες ζουν παλιοί φαροφύλακες και τα άστρα θ' ανάψουν...τσαφ, όλα μαζί. Μα, έχουν γνώση οι φύλακες ζουν παλιοί φαροφύλακες τη μοναξιά μου θα βάψουνε ξαφνικά μοναξιά χρυσή η ζωή μου είσαι εσύ. Θα σου φέρω πλαγκτόν αστρικών πετρωμάτων τα θραύσματα μουσικές πλανητών και λουλούδια που βγαίνουν στα χάσματα όταν η μοναξιά φωταγωγηθεί τώρα έχω χαθεί τώρα ανήκω στης νύχτας τα πλάσματα..." |
|
Μ' ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΜΗ ΛΕΩ ΠΟΛΛΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΡΕΥΜΑΤΑ "...Μ' αρέσει να μη λέω πολλά μ' αρέσει να κοιτάω ψηλά στ' ατέλειωτα τραγούδια. Με τη σκιά μου να πετώ να πιάνω αστέρια στο βυθό βυθό της μουσικής σου. Κι όταν θα πέφτει η παγωνιά να κάνω κύκλους σαν ολόγιομο φεγγάρι στη σκηνή σου. Να 'ταν τα φώτα τα θαμπά να 'ταν αστέρια φωτεινά στα χέρια να στ' αφήσω. Μάτια μου ψάξε να με βρεις ψάξε στους δρόμους της σιωπής μοναχός θα σβήνω τη μορφή μου..." |
|
ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΜΕΡΙΑ ΜΑΝΩΛΗΣ ΦΑΜΕΛΟΣ "...Μια φυλακή ίσως πρώτα να μοιάζει η αγάπη. Και στα πόδια μας μια αλυσίδα με μπάλα βαριά. Γιατί είναι κατάρα κι ευχή και γκρεμός και κρυφό μονοπάτι. Που σε βγάζει στο φως απ' του κόσμου την άλλη μεριά. Είναι σκληρό μα, άλλος δρόμος, απλά δεν υπάρχει. Και ο πόνος δεν είναι παρά ένα ακόμα σκαλί. Ν' ανεβείς, να πατήσεις εκεί κι ως το τέλος ν' αντέξεις τη μάχη. Αν μαζί μου διαλέξεις να ζήσεις σ' αυτό το κελί. Μια φορά αν μέσα μου έχασα ότι είναι δυνατόν να χαθεί. Επειδή να επιμένω δεν ξέχασα, δυο φορές έχουν όλα σωθεί. Και το ξέρω, η ώρα πως έρχεται που τα σύνορα θα είναι ανοιχτά. Οι σκιές θα γυρίσουν στο τίποτα, οι σοφοί στα κλειστά τους χαρτιά. Όμως, μια φυλακή τούτη η αγάπη μπορεί να είναι πρώτα. Και μια μαύρη σκιά που σου πνίγει ύπουλα την καρδιά. Μα, αν εσύ το πιστέψεις μπορεί, μανάχη της ν' ανοίξει η πόρτα. Για να βγούμε στο φως απ' του κόσμου την άλλη μεριά. Δες, οι ήρωες χαϊδεύουν στο στήθος τους την πληγή και γυρίζουν ξανά. Ζωντανή συναντάνε στο μύθο τους μια χαμένη πατρίδα γλυκιά. Και το ξέρω η ώρα πως έρχεται που όλα θα 'ναι ξανά δυνατά. Οι σκιές θα γυρίσουν στο τίποτα, οι σοφοί στα κλειστά τους χαρτιά..." |
|
ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΟΛΑΚΙΔΗΣ "...Είναι λίγο πιο παράξενο το σήμερα σαλιγκάρι στη βροχούλα τρέμει και ριγά. Θα σου χαρίσω ένα σύννεφο σαν χειμωνιάτικο πρωινό. Είναι λίγο πιο παράξενο που σ' αγαπώ δραπετεύει ένα αστέρι και το κυνηγώ. Ένα κλειδί κι ένα παράθυρο κατηφορίζοντας θα βρω κι όταν θα βρέχεις απ' το σύννεφο θα 'μαι κανάτι αδειανό. Είναι λίγο πιο παράξενο το σήμερα βιαστική βροχούλα πέφτει και με τυραννά..." |
|
Η ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ ΦΑΜΕΛΟΣ "...Θα 'θελα να σας διηγηθώ μια αρχαία ιστορία για κάποιο λόγο σας καλό να γίνει η αφορμή όχι για τίποτα ήρωες που φάγαν τα θηρία μα κάτι απλό και πλούσιο μαζί. Κι είναι ιστορία έρωτα και μανιασμένου πάθους τέτοιου που δεν εγνώρισε η ανθρώπινη φυλή μα, το παράφορο αίσθημα μέγα θεωρείται λάθος αν δεν το συνοδεύει η λογική. Ήλιο το νέο λέγανε, τη νεαρά Σελήνη που μυθική είχε ομορφιά μα, η κοινωνία τον έρωτα ν' ανθίσει δεν αφήνει κι όλοι να τους χωρίσουνε βαλθήκανε με βια. Της νύφης πιάσαν τους γονείς και του γαμπρού το σόι τους βάζουν λόγια φθονερά για τους δυο εραστές ο Ήλιος, λέει, δεν θα 'κανε για το αρχοντολόι για του σπιτιού η Σελήνη τις δουλειές. Μα ο Θεός ο σπλαχνικός τ' άδικο δεν αφήνει κι απάλλαξε τους νιους από τ' ανθρώπινα δεσμά άστρο τον Ήλιο έκανε, φεγγάρι τη Σελήνη θαρρώ πως είναι ακόμα εκεί ψηλά. Και συναντιούνται στα κρυφά, λίγο μετά τη δύση για ένα φιλί στα πεταχτά μα, ο ήλιος βλέπεις δε μπορεί μόνη να την αφήσει κι ολονυχτίς φωτίζει την ξανθή της ομορφιά..." |
