απο τα δαχτυλα
της παλαμης
ξεφευγει η μαγικη σκονη
της φουρτουνας των ονειρων
Μενουν τα συμπαγη
στρογγυλεμενα βοτσαλα-οι λεξεις
Τις σφιγγει
για να ολοκληρωθει
το σχημα της γροθιας του
πηρε τα λογια του
υγρα λευκα πουκαμισα
τα καρφωσε
δυο στις ακρες
και το σιγουρο στη μεση
Ενα μονογραμμα στο τσεπακι
εικονα του ποσο, του αν
Γυρισε ξανα
να ζυγισει τη ματια
ξεπλενοντας το γκριζο
σε ασημενια λιμνη
Οι λιγες ελαφρες χειρονομιες
εκτοξευουν τις μικρες φυσαλλιδες
χιλια χρωματα στην επιφανεια
Ομως
ακομα φοβασαι να κρατησεις σφιχτα
τη κοντινη λαμψη.