Αυτό είναι το κρυμμένο βασίλειο της ουράνιας Ασσυρίας...
Στα έγκατα των αστεροειδών που απαρτίζουν το μυστηριώδη Γαλαξία με τις απόκοσμες λάμψεις και την αδιόρατη κίνηση...
Κι εμείς, ίχνη αστρικής σκόνης διαβαίνουμε μέσα από τα απαγορευμένα μονοπάτια του...
Ποιος σκοπός είναι ικανός να μας κάνει να σμιλέψουμε το χάος;
Τα φλογισμένα φεγγάρια που κυκλώνουν και οριεθετούν τούτο
το άβατο πως θα τα ξεγελάσουν τα όνειρά μας;
Κι όμως, είμαστε ήδη βαθιά στων άστρων τα μυστικά...
Εξαπατώντας τους αστροφύλακες
ιχνηλατούμε τα περάσματα του μέλλοντος...
Κι όλα τα μεγάλα μυστικά του σύμπαντος καταλήγουν σε ένα άλλο, μεγαλύτερο από τα προηγούμενα...
Το μέγα μυστικό της ύπαρξης των θαυμάτων...
Μόνο που για τον κάθε έναν από μας
κάθε μυστικό έχει τη δική του ερμηνεία...
Και κάθε θαύμα επίσης...
Επιστρέφουμε ταξιδευτές...
Ότι αποκόμισε ο καθένας μας είναι δικό του πια...
Κληρονομιά για τους επόμενους ή παρακαταθήκη για το μέλλον...
Στίχοι: Blue Dream
Τα μεγάλα του κόσμου μυστήρια
μια εβένινη νύχτα ανιχνεύω
αγαλμάτων αποκαλυπτήρια
σε πλατείες και δρόμους γυρεύω.
Κρυσταλλένια νερά αναβλύζουνε
και διαμάντια υγρά ξεπηδάνε
μια στροφή τραγουδιού ψιθυρίζουνε
στο κενό τ' ουρανού προχωράνε.
Δυο φορές τον καιρό ξαναγύρισα
μα του κόσμου βαθύ το πηγάδι
σε σπηλιές γρανιτένιες ξενύχτησα
και ξημέρωνα μες στο σκοτάδι.
Τελευταίο κενό που δρασκέλισα
τώρα κάνω πανιά για το νότο
και τους κάβους μου όλους τους έλυσα
τον ορίζοντα βλέπω τον πρώτο.
Στίχοι: Χρυσάνθη Κουνινιώτη
"...Δεν την αφήσαμε, που λες,
την παιδική την ηλικία
σε σχολικές μαρμαραυλές
και κυλικεία.
Και για το δρόμο κάτι τι
μια νύχτα βάλαμε στην τσέπη
τον εαυτό μας μαθητή
για να μας βλέπει.
Και συνεχίζουμε λοιπόν
σαράντα χρόνια παιχνιδιών
μια παιδικότητα τρελή
που δεν τελειώνει.
Μιας εφηβεία διαρκούς
ακόμα δρέπουμε καρπούς
δεν ωριμάσαμε πολύ
κι αυτό μας σώνει.
Κι απ' όταν παίζαμε κρυφτό
κρυψώνες έχουμε φυλάξει
πίσω απ' το δέντρο το σκυφτό
και μες στην τάξη.
Και που και που στης διαδρομής
αποσυρόμενοι το πλάι
το χρόνο βάζουμε εμείς
να τα φυλάει..."
Κρίστη Στασινοπούλου
"...Ένα αστέρι έπεσε από τον ουρανό
φώτισε τον ύπνο μου με όνειρο τρελό.
Είδα, λέει, πως ήμασταν σε μακρινό νησί
και τ' αστέρια πέφτανε στη θάλασσα βροχή.
Δονούσα που μας πας;
Στ' ασήμι κολυμπάς
με πέπλα στην κορφή
νυφούλα γαλανή.
Βράχια καθρεφτίζονται στα διάφανα νερά
σύννεφα σκαλώνουνε στα μυτερά βουνά.
Άνεμοι χορεύουνε τους κόκκους τους χρυσούς
ηλιαχτίδες μας καλούν σε άλλους ουρανούς.
Κάνε τώρα μιαν ευχή και ζήτα ό,τι θες
όσα σε φοβίζανε ανήκουνε στο χτες.
Τώρα είσαι γιος της γης, πατέρας ο ουρανός
παίξε με την άμμο σαν μικρός θεός..."
