Ιχνηλασία ανάμεσα στα τέρατα...ψάχνουμε ίχνη...ο καθένας της αλήθειας του...κι αν την βρούμε δεν θα μπορέσουμε να κάνουμε τίποτα...μόνο να την κοιτάξουμε στα μάτια...κι ό,τι δούμε εκεί μέσα δεν θα το μαρτυρήσουμε...ας μην ξεχνάμε πως έχει έρθει εδώ για να βρει τη γαλήνη...κι εμείς δεν ήρθαμε για να διαταράξουμε αυτή τη γαλήνη...μόνο για να δούμε...να διεισδύσουμε με το βλέμμα μας σε όσα φοβηθήκαμε να ακουμπήσουμε...κι όπως κρύφτηκαν αυτά, έτσι κι εμείς μετά θα κρυφτούμε...

"...Γιατί άραγε η σκουριά δε μπορεί να πιάσει πάνω στο χρυσάφι;..." "...Γιατί πάντα υπάρχουν παραπάνω από μία αλήθειες;..." "...Η φαντασία είναι απλώς μια εκδήλωση αγάπης κι εκείνο που ξεχωρίζει ένα ανθρώπινο ον από ένα άλλο, είναι η αγάπη και η ικανότητά του ν' αγαπά..." "...Τα μοιραία λάθη της ζωής δεν οφείλονται στον ανθρώπινο παραλογισμό. Μια στιγμή παραλογισμού μπορεί να είναι από τις ωραιότερες στιγμές ενός ανθρώπου. Οφείλονται στην ανθρώπινη λογική..." "...Πράγματι, οι άνθρωποι που θέλουν να τα καταλάβουν όλα είναι εκείνοι που συμφωνούν να μένουν και μερικά απ' όλους κρυφά..." "...Πέρα απ' όλα κι από κάθε τι, καλό είναι να θυμόμαστε πως η φύση πλάθεται κι έχουμε ένα σχετικό περιθώριο να την κάνουμε όπως θέλουμε εμείς. Γιατί ποτέ δεν θα μπορέσουμε να μάθουμε κάτι από την αρχή μέχρι το τέλος. Είναι, λοιπόν, καλύτερο να προσποιηθούμε πως το ξέρουμε ήδη. Οι άκρες και οι μικρές γωνιές που χαρακτηρίζουν τις ψυχές των ανθρώπων είναι άγνωστες σε όλους..." "...Τι είναι προτιμότερο άραγε; Να πεθαίνουμε με τη δυστυχία της επίγνωσης ή να μην ξέρουμε γιατί πεθαίνουμε;..." "...Όλα τα πρώτα μοιάζουν με τα τελευταία. Είναι το ίδιο έντονα φορτισμένα ή κενά. Δεν ξέρω αν μπορούν να είναι το ίδιο ευχάριστα ή δυσάρεστα, αλλά είναι φτιαγμένα απ' την ίδια ύλη, είναι πράγματα του ίδιου είδους, αξέχαστα..." "...Η επίγνωση της κατωτερότητας και της λειψής μας φύσης είναι οι μόνοι εφιάλτες. Η σιγουριά φτάνει για να μας κάνει πιο ήρεμους ακόμη κι αν είναι μια σκέτη ουτοπία..." ΕΥΑ ΟΜΗΡΟΛΗ

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΙ ΦΟΒΟΙ Στίχοι: Blue Dream Δρόμοι μιας νύχτας από κάρβουνο και σκόνη σε παραλία ερημική σε αγκαλιάζω σου λέω: "φοβάσαι των ονείρων την οθόνη μέσα σου ακούω μια κραυγή να λέει: "δειλιάζω". Κι εσύ μου λες: "πόσο μ' αρέσει να 'μαι μόνη, ακόμα κι αν δεν χρειαστεί να τα κοιτάζω όσα περνάνε από σφύρα και αμόνι όλα ανάποδα τα βλέπω και τρομάζω. Δεν θέλω όνειρα νεκρά χωρίς να φταίνε κι αν το νομίζεις πως φοβάμαι που αλλάζω μήπως καρδιά μου είν' οι σκέψεις σου που λένε στον ίδιο φόβο της αγάπης πως σου μοιάζω;" Μα, δεν μ' ακούς που σου φωνάζω σ' αγαπάω; "Όχι", μου λες, "πιο δυνατά να το φωνάζεις". Καθαρά δεν τ' ακούς όσα σου τραγουδάω; "Όχι, θέλω βότσαλα λεία κι εσύ τα χαράζεις". Αν ποτέ καταφέρεις να γράψεις για δύο και θα δεις και θ' ακούσεις τις κρυφές μουσικές μα νομίζω κοιτάζεις σε λάθος σημείο ψάχνεις κάτω από πέτρες για σπηλιές μυθικές. "Και μου αρέσει", μου λες, "έτσι να με νομίζεις μα, στο τέλος θα δούμε ποιος νομίζει και τι πότε, πόσο κι ως που, παραμύθια θα χτίζεις σε ακούω καθαρά μα δεν ξέρεις τι λες και γιατί". Ξέρω πάντα τι λέω καρδιά μου και εδώ να κοιτάς μη μετράς και μη βάζεις ποτέ οχυρά στα όνειρά σου πόσα βήματα ακόμα υπάρχουν στο δρόμο για μας ποιος μπορεί να το πει και να κλείσει νωρίς τα φτερά σου;

ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ Μιλτιάδης Πασχαλίδης "...Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ να κλέψω το γλυκό μέσα απ' το βάζο με ξύλινα σπαθιά να πολεμώ και μια ζωή στα πόδια να το βάζω. Μα, ό,τι μας δένει στα παλιά είναι οι κακές συνήθειες το νιώθω τώρα καθαρά πως είναι αργά γι' αλήθειες. Από παιδί θυμάμαι προσπαθώ στα λάθη μου φτηνά να τη γλυτώσω μου μάθαν να φοβάμαι ό,τι αγαπώ και μια ζωή να φεύγω πριν να δώσω..."

Ο ΠΑΡΑΜΥΘΑΣ Μιλτιάδης Πασχαλίδης "...Βρίσκω παρέες και γνωστούς φίλους καλούς και γκαρδιακούς και λέω παραμύθια κι ύστερα τρέχω στα στενά ψάχνω μέσα στα σκοτεινά να βρω καμιάν αλήθεια. Παραμυθάς γυρνώ ξανά σε μέρη γνώριμα παλιά με την κιθάρα μου αγκαλιά και δυο τραγούδια συντροφιά. Κι όταν για χρόνο αρκετό κρατώ το στόμα μου κλειστό το παραμύθι σβήνει κι όλοι μαζί κατηγορούν γιατί δεν πρόλαβαν να δουν και η αυλαία κλείνει. Μα εγώ δεν ήρθα για να δω ήρθα μονάχα για να πω το ρόλο και θα φύγω είμαι από μέρη μακρινά όπου η αλήθεια δεν μετρά πάνω από ένα στίχο..."

Η ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ Γιώργος Ανδρέου "...Τ' αστέρια που μετρήσαμε να πέφτουνε στη γη είναι οι μύθοι που είδαμε να σβήνουν στο σκοτάδι χρόνια πορείες παράλληλες που ζήσαμε μαζί σαν στρατιωτάκια τα 'στησε η νύχτα στο σημάδι. Όλα αλλιώς περπάτησαν, ποιος να το φανταστεί δίχως σενάριο τελικά το έργο αυτού του κόσμου κι όσοι σκηνοθετήσαμε μιαν άλλη του εκδοχή ο χρόνος μας παράτησε στ' απόμερα του δρόμου. Σ' ένα ταξίδι αδιάκοπο ο χρόνος προχωρά σαν καραβάνια τα όνειρα την έρημο διασχίζουν αδύναμα κι ευάλωτα στου χρόνου τη φθορά μόνο τα αισθήματα μπορούν βυθούς να καθρεφτίζουν. Η μόνη αλήθεια που ένιωσα ν' αντέχει στη βροχή αυτή η φιλία που άπλωσε και γέμισε τα χρόνια αυτός ο μύθος που έντυσε των δυο μας τη ζωή σαν άνοιξη που σώσαμε στον πιο βαρύ χειμώνα..."

Μόλις πριν λίγα λεπτά μου εκδηλώθηκε μία ακόμα επιθυμία αναλήψεως του πηδαλίου...με τη διαφορά πως αυτό θα γίνει από ένα...τέρας...έναν εισβολέα που επιβιβάστηκε στο σκάφος μας και αποφάσισε να το οδηγήσει...πιο συγκεκριμένα πρόκειται για γυναίκα-τέρας...δεν ξέρω αν είναι τέρας-αλήθεια ή αν έχει ξεφύγει από άλλον πλανήτη...όμως θα το μάθουμε σύντομα...ζήτησε λίγο χρόνο για να προετοιμαστεί (αξιοπερίεργο για εισβολέα) και μετά θα μας ταξιδέψει...τώρα εσείς μη το πάρετε τοις μετρητοίς και τρομάξετε...δεν τα έχουμε παει αυτά; έχουμε περάσει πολλές χειρότερες καταστάσεις στη ζωή μας και είμαστε πλούσιοι σε εμπειρίες...το τέρας μάλιστα πιστεύει πως έχει δισυπόστατη προσωπικότητα...είναι δηλαδή δύο τέρατα σε ένα...μμμ, ενδιαφέρον ακούγεται...μου έθεσε και όρους για να αναλάβει το πηδάλιο (κι αυτό περίεργο για εισβολέα)...να μη τολμήσω να την αποκαλέσω ταξιδεύτρια ή κυβερνήτρια...θέλει να τη λέμε με τ' όνομά της...δηλαδή τέρας- ή μήπως τερατούλα;-και εισβολέα...της το υποσχέθηκα...τέτοια μοναδική εμπειρία δεν θα την έχανα ακόμα κι αν μου ζητούσε περισσότερες παραχωρήσεις... δεν έχουμε παρά να περιμένουμε λοιπόν...και καλού-κακού ας είμαστε προετοιμασμένοι για όλα...τέρας είναι αυτό, ίσως τερατουργήσει :-)))

Στο καθαρτήριο των τεράτων

Αρχή