Το μονοπατι πηγαινε στη κορυφη
Ανεβηκε ψηλα για να διωξει τους φοβους που ηρθαν και καθησαν
Κι οι φωνες υπαρκτες ακομα απο το πριν
μαζι με τις δωδεκα εικονες απο το σημερα
Η ματια, συρσιμο αερα, ακολουθουσε
Υποσχοταν Ομορφια
Λεξεις με χρυσοσκονη
Μεσα στο αυριο το στηθος της
χαρα και στο δικο του βουητο
Καποτε θα μιλησουν το μεγαλο ταξιδι
θα εξομολογηθουν.