Φεύγουμε κι από τον πλανήτη της αλήθειας λοιπόν... όσοι μπόρεσαν να βρουν τις δικές τους είχαν ένα κέρδος παραπάνω... δεν θα απομακρυνθούμε πολύ όμως...για λίγο θα περιφερόμαστε εδώ κοντά, σε αναμονή του τέρατος που θα μας ταξιδέψει στον πλανήτη των αντικατοπτρισμών...στο μεταξύ ανοίγουμε τους χάρτες και ψάχνουμε το στίγμα αυτού του πρωτάκουστου για μας πλανήτη...πού τον ανακάλυψε το αθεόφοβο και τί εκπλήξεις θα μας επιφυλάξει...ας περιμένουμε... μη ξεχνάμε πως του έχουμε παραχωρήσει όσο χρόνο χρειαστεί για να προετοιμάσει το συγκεκριμένο ταξίδι... εμείς ας περιπλανηθούμε για λίγο στο διαγαλαξιακό στερέωμα...

Οι πολεμιστές του φωτός, οι μοναχικοί λύκοι, οι αλαργινοί των μακρυσμένων θαλασσών, οι αστροφύλακες του διαστήματος, όλοι αυτοί αποτελούν ένα είδος, μια φυλή...πλάσματα περίεργα...κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά αν τους έχει δει από κοντά...άλλοι πάλι λένε πως όλοι αυτοί ζουν ανάμεσά μας...μήπως έτυχε ποτέ κανένας στο δικό σας δρόμο; μήπως συναντήσατε κανέναν; κι αν ναι, ποιος είναι σε θέση να το γνωρίζει...έχουν μήπως κανένα κρυφό σημαδάκι για να αναγνωρίζονται; και πώς θα μπορούσε να τους περιγράψει κάποιος ακόμα κι αν τους είχε συναντήσει;

ΩΔΗ ΣΤΟΥΣ ΜΟΝΟΥΣ Στίχοι: Blue Dream Είναι μόνο κάτι λίγοι κάτοικοι της αστραπής μια ομίχλη τους τυλίγει σαν εικόνες της βροχής. Στα ψηλά βουνά αν κοιτάξεις άγριες νύχτες, θα τους δεις κι αν τις λύπες σου σταλάξεις στα όνειρά σου θα τους βρεις. Είν' οι δρόμοι τους φευγάτοι μίλια πέρα από τη Γη σ' άλλα μήκη, σ' άλλα πλάτη γνήσιοι αλαργινοί. Το τραγούδι του ανέμου του κυκλώνα το σκοπό κάνουν ύμνο ενός πολέμου με εχθρό το "σ' αγαπώ". Τίποτα δεν αγαπάνε πέρα απ' τη μοναξιά σαν τους δύτες που ζητάνε μιας ανάσας ρουφηξιά. Στέπας λύκοι τους χειμώνες στο χαλάζι γελαστοί κυνηγοί στους παγετώνες και στα σύννεφα αετοί. Κεραυνοί πάνω στο χιόνι κι αθεράπευτα τρελοί σαν αγρίμια μένουν μόνοι των καιρών νέα φυλή. Αν τους δεις να σεργιανούνε μέσα στον κατακλυσμό μη ζητήσεις να σου πούνε ποιον γυρεύουν γυρισμό. Απ' τα χείλη τους μην ψάξεις ερωτόλογα να βγουν είν' αλλιώτικες υπάρξεις τίποτα δεν θα σου πουν. Δεν γυρεύουν καλοκαίρια και την άνοιξη μισούν με φτερά τα δυο τους χέρια μες στο τίποτα πετούν. Πιο κοντά αν πλησιάσεις ζύγιασε τον κίνδυνο δίπλα τους όταν θα φτάσεις θα 'ναι επικίνδυνο.

Ο ΠΙΝΑΚΑΣ Στίχοι: Blue Dream Ένα-ένα τα θαύματα κυλούν απαλά στο γαλάζιο ακρογιάλι μοίρες δένουν τα τραύματα στο νου τους γυρεύουν πορφυρένιο κοράλι. Μα ο νους με τα χρώματα θεϊκές ζωγραφιές να σκαρώνει δεν ξέρει να δροσίσει τα βλέμματα βρίσκει μόνο η καρδιά πώς να το καταφέρει. Θέλει η αγάπη το μαύρο της για να έχει το γκρι της μεγαλύτερη αξία κι ως που να βρει το άσπρο της μια παλέτα ολόκληρη στο βωμό της θυσία. Σε δυο χείλη το κόκκινο πυρκαγιά με το κίτρινο βάζουν αντάμα της ελπίδας το πράσινο μια ζωή οδηγεί στο κρυμμένο το θαύμα. Ένα μπλε σαν τη θάλασσα σαν βαρκούλα μικρή την καρδιά οδηγάει το καφέ σαν μια μέλισσα από γύρη σε γύρη ίδιο μέλι τρυγάει. Μια δύση σε πορτοκαλί χρυσή στιγμούλα που προσκύνημα ζητάει ανατολή σ' ένα φιλί ουράνιο τόξο στον καμβά μας ακουμπάει.

Προετοιμασία

Αρχή