Έτσι, φτάσαμε στην ώρα της αναχώρησης από τον πλανήτη των παιδιών...με βαριά καρδιά αλλά με ελαφριά τη συνείδηση που καταφέραμε να φύγουμε χωρίς ν' αφήσουμε ίχνη απ' τα γιγαντιαία πέλματά μας...μπροστά μας ανοίγεται καινούρια πορεία... καλή συνέχεια να έχουμε σύντροφοι των αναζητήσεων... Ας πάρουμε μαζί μας τα τελευταία δώρα από τους φίλους μας, τα παιδιά κι ας τηρήσουμε τη συμφωνία που κάναμε μαζί τους... να τα ανοίξουμε όταν θα είμαστε ήδη πολύ μακριά από το αστέρι που τα φιλοξενεί...

"...Το πιο μεγάλο ψέμα...ποιο απ' όλα τα παιδιά θα μας το πει;...Βράδυ παραμονής Πρωτοχρονιάς στην ορεινή Πιερία και να! πρόσωπα παιδιών, μεγάλων παιδιών που τραγουδούνε, που ερωτεύονται, που παίζουν...Και μου χαμογελούν... Κι εγώ που δε μεγάλωσα ποτέ αληθινά...κι όλη η ζωή μου γλιστρά ξανά πίσω από μια διάφανη κουρτίνα...σκιές που μεταμορφώνονται σε μικροκαμωμένες γαλάζιες φιγούρες κι όλες μαζί σέρνουν το γαϊτανάκι που ξεδιπλώνεται μέσ' απ' την πάχνη του καιρού. Και τι παράξενο! Η σκηνή γεμίζει παιδιά. Ήταν όλοι τους παιδιά, κομμάτια ολόφρεσκου ροδιού που έσπασε στα πόδια των μεγάλων. Μάτια παιχνιδιάρικα, τσουλούφια αχτένιστα, με τη μαρμελάδα ασκούπιστη στις άκρες των κόκκινων χειλιών. Παίζαμε και μια ζωή άλλο δεν κάναμε από το να παίζουμε...Είναι όλοι τους παιδιά κι ας φαίνονται μεγάλοι. Όχι, όχι, δεν θα γεράσουμε ποτέ, τουλάχιστον έτσι όπως το νομίζουν οι άλλοι. Πάντα θα περιμένουμε ν' ακούσουμε το πιο μεγάλο ψέμα που ακόμα κανείς δεν μας το έχει πει..." ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΥΡΙΑΝΟΣ - ΤΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ

ΑΝΕΚΔΟΤΑΚΙ Λουκιανός Κηλαηδόνης "...Τα τρία μερμηγκάκια μπαμπάς, μαμά, παιδί περνάνε ποταμάκι χαρούμενοι κι οι τρεις. Τι ωραία, τι καλά περάσαμε κι οι εφτά λέει το μερμηγκάκι τρελό από χαρά. Γιατί λέτε παιδάκια το μερμηγκάκι λέει εφτά αντί για τρεις; Γιατί το μερμηγκάκι δεν ξέρει να μετράει όπως μετράμε εμείς..."

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ "...Καλημέρα παιδιά με τη μινόρε καρδιά το σχολικό που περνά τώρα πια δεν μας παίρνει τα σεντόνια φαρδιά και του καφέ η ευωδιά μια κασετίνα καρδιά κουβαλάμε στο χέρι, συντροφιά. Πως φοβάται ο γιατρός που το φαγάκι σου τρως και δεν θυμάσαι ο φτωχός τι και ποιος κάνουν δύο κι είναι ο πόθος κρυφός σαν μια κουρτίνα στο φως για να φεγγίζει ο καημός στης ζωής το βιβλίο, σαν καημός. Καλημέρα παιδιά με τ' ασημένια κλειδιά κι απόψε παίζει η βραδιά δωρεάν στην πλατεία τα πουλόβερ πλεκτά και κάτι γέλια πνιχτά για της ζωής τ' ανοιχτά, εκπομπή, ησυχία..."

Ανοίχτηκε και το τελευταίο δώρο λοιπόν...επιστροφή στην πραγματικότητα τώρα...κοιτάμε μπροστά αλλά χωρίς ποτέ να πάψουμε να ονειρευόμαστε...

"...Πρώτα, ήταν ο Λόγος! Πριν αρχίσω σκοντάβω κιόλας! Ποιος βοηθά να προχωρήσω; Τόσο το λόγο ν' ανεβάσω αξίζει σωστά το πνεύμα αν με φωτίζει. Πρέπει άλλη εξήγηση να δώσω. Είναι το νόημα: Πρώτα ήταν ο Νους! "Ωστόσο, σκέψου καλά την πρώτη ετούτη λέξη η πένα σου πολύ να μην προτρέξει!" Τάχα είν' ο νους που έχει τα πάντα πλάσει; Πρέπει να γράψω: Πρώτα ήταν η Δράση! Όμως, ενώ το γράφω, κάτι πίσω δε μ' αφήνει ούτε 'δω να σταματήσω. Βοηθά το πνεύμα! Φως μου φέγγει, ας μη διστάξει η πένα μου να γράψει: Πρώτα ήταν η Πράξη!..." ΓΚΑΙΤΕ - ΦΑΟΥΣΤ

"...Μάρτυρες κατηγορίας...μάρτυρες υπεραπίσεως...συνήγοροι, η πολιτική-προπάντων-αγωγή...οι δικασταί-προπάντων, προτίστως: ανάγκη όπως θεσπισθεί δια νόμου, να διερευνάται...ό,τι κρύβεται μέσα μας, κοχλάζον ή υποβόσκον...ταπεινά ένστικτα, αταβισμοί, πάθη, μίση, συμφέροντα, αδιαφορία... καπακωμένα με την παλάμην επί του ιερού Ευαγγελίου..." ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΒΑΣΤΙΚΟΓΛΟΥ ΘΑΝΑΤΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ

Σπάζοντας το διάφραγμα