For an english version please click here
Ενημέρωση: Για νέα και πληροφορίες για τους προφυλακισμένους για την απόπειρα εμπρησμού του περιπολικού στο Π. Φάληρο κάντε κλικ εδώ. Ενημέρωση 12/10/2007: Γράμμα αποχής συσσιτίου για την μεταγωγή του Γιάννη Δημητράκη. Ενημέρωση 24/10/2007: Γράμματα των Γιάννη Δημητράκη και Βαγγέλη Πάλλη για τις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στις φυλακές της χώρας στις 4/11. Ενημέρωση 5/12/2007: Γράμμα του προφυλακισμένου αναρχικού Βαγγέλη Μποτζατζή.
Τα ξημερώματα της Δευτέρας 26/11/2007 και ενώ κοιμόμουν στο σπίτι της συντρόφου μου, ένα συμβατικό αυτοκίνητο της ασφάλειας ήρθε και με προσήγαγε στο Αστυνομικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης, παίρνοντας μαζί και το αυτοκίνητο. Όπως μου είπαν, κάποιος είχε δει το αυτοκίνητό μου στο σημείο που σημειώθηκε εμπρησμός σε αντιπροσωπία αυτοκινήτων. Στις 12 το μεσημέρι της ίδιας μέρας, με μια θεαματική επιχείρηση, 20 άνδρες της ασφάλειας και της σήμανσης με οδήγησαν σιδηροδέσμιο στο σπίτι της συντρόφου μου, ώστε να κάνουν έρευνα. Την ίδια στιγμή, μια άλλη ομάδα αστυνομικών έκανε έλεγχο στο σπίτι που μένω με τον αδερφό μου. Το απόγευμα της Τρίτης, στις 17:30 και ενώ δεν μου είχαν επιτρέψει ως τότε καμμιά επαφή με δικηγόρο, μου ανακοινώνουν το κατηγορητήριο. Αυτό περιλαμβάνει 5 κακουργήματα και 3 πλημμελήματα, και πιο συγκεκριμένα εμπρησμό τελειωμένο και σε απόπειρα, από κοινού και κατʼ εξακολούθηση, έκρηξη τελειωμένη και σε απόπειρα, από κοινού και κατʼ εξακολούθηση, κατασκευή και και κατοχή εκρηκτικού μηχανισμού, διακεκριμένη περίπτωση φθοράς ξένης ιδιοκτησίας, εγκληματική οργάνωση, τρομοκρατικές πράξεις από κοινού και κατʼ εξακολούθηση, παράνομη οπλοκατοχή. Ταυτόχρονα μου είπαν ότι σε μισή ώρα θα περνούσα από τον εισαγγελέα. Παράλληλα μου ανακοίνωσαν ότι για την ίδια υπόθεση καταζητούνται άλλοι 3 αναρχικοί, που αντιμετωπίζουν το ίδιο κατηγορητήριο. Από την πρώτη στιγμή τους δήλωσα πως είμαι αναρχικός και πως δεν αποδέχομαι καμμιά κατηγορία.
Είναι περισσότερο από εμφανές ότι η χρονική συγκυρία που συμβαίνουν όλα αυτά δεν είναι καθόλου τυχαία. Σε μια περίοδο αναδιάταξης του ελέγχου και της καταστολής και επίθεσης σε κάθε μορφής δικαιώματα και κοινωνικές κατακτήσεις, το κράτος και οι μηχανισμοί του ενεργοποιούν κάθε δυνατό μέσο για να πετύχουν την εδραίωσή τους. Στην προκειμένη περίπτωση, ποινικοποιώντας πολιτικά φρονήματα και συντροφικές σχέσεις, ενεργοποιούν τον λεγόμενο αντιτρομοκρατικό νόμο και δημιουργούν τον εσωτερικό εχθρό: τους «τρομοκράτες» αναρχικούς. Από κοντά και τα Μ.Μ.Ε. που κομματιάζουν κάθε έννοια αξιοπρέπειας στο βωμό του θεάματος.
Από το βράδυ της Πέμπτης 29/11/2007 βρίσκομαι προφυλακισμένος στις δικαστικές φυλακές Κομοτηνής, περιμένοντας τη δίκη.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι τίποτα δεν τέλειωσε και όλα συνεχίζονται.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΠΟΥ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ
Βαγγέλης Μποτζατζής 30/11/2007
Δικαστικές Φυλακές Κομοτηνής
Γράμμα του Β. Πάλλη για τις συγκεντρώσεις στις 4 Νοέμβρη
Σε όλες και όλους εσάς που δίπλα μας και τόσο κοντά μας, με αλληλεγγύη και ανιδιοτέλεια, αγωνίζεστε να δημοσιοποιήσετε και να βγάλουμε προς τα έξω τα προβλήματα των φυλακών της Ελλάδας και να φτάσουμε στο σημείο κάποια στιγμή να περπατήσουμε στα συντρίμμια τους, είναι αναγκαίο να επιδείξουμε εκ των έσω εκτίμηση, σεβασμό και θαυμασμό.
Εκτίμηση γιατί σε αντίθεση με τις και τους ανυποψίαστους νέους και νέες που φραπεδιάζονται και καναπεδιάζονται, σχολιάζοντας και κρίνοντας στην απόλυτη ασφάλεια του καναπέ, εσείς αγωνιάτε και αγωνίζεσθε.
Σεβασμό γιατί αγωνίζεσθε και αγωνιάτε σε αντίξοες συνθήκες που έχουν μερικές φορές προσωπικό κόστος απΆ την αλαζονική συμπεριφορά της κατασταλτικής εξουσίας που αλιεύει από τις αναγκαίες διαμαρτυρίες και διαδηλωτές στην τύχη και τους βαπτίζει όπως βολεύουν οι καιροί!
Και θαυμασμό γιατί ότι κάνετε το κάνετε για την ψυχή σας.
Χαιρετίζω όλες και όλους που συμμετέχουν στις εκδηλώσεις στις 4 Νοέμβρη, αλλά και όλες και όλους που συμμετείχαν και στάθηκαν αλληλέγγυοι στις τελευταίες μαζικές εξεγέρσεις όλων των φυλακών, στις 23 Απρίλη, με αφετηρία την φυλακή Μαλανδρίνου.
Β. Πάλλης
Φυλακές Χίου
Γράμμα του Γιάννη Δημητράκη, για τις συγκεντρώσεις στις 4 Νοέμβρη
O εγκλεισμός του ανθρώπου μέσα στα σωφρονιστικά καταστήματα αποτελεί ένα διαρκές έγκλημα. Ο εντοιχισμός του μέσα σε αδιαπέραστους τοίχους και αγκαθωτά σύρματα καταλήγει στον αργό θάνατο, στον μαρασμό σώματος και μυαλού. Ο συνεχής βομβαρδισμός του κρατούμενου με μηνύματα υποταγής και υποδούλωσης, ως μέτρο πρόληψης για αποφυγή εκδήλωσης οποιαδήποτε παρεκλίνουντος συμπεριφοράς που δε συνάδει με ότι επιτάσσει η αθλιότητα και η χυδαιότητα της φυλακής βαφτίζεται σωφρονισμός.
Οι έννοιες και λέξεις όπως υπερηφάνεια, αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, αγωνιστικότητα, πετσοκόβονται, ξεριζώνονται και αλλοιώνονται, άμεσα, όπου και σε όποιον εντοπιστούν. Όποιος δεν υποκύπτει εξαγοράζεται ή συμβιβάζεται. Αλλιώς έχει να αντιμετωπίσει τις ραδιουργίες, τα βρώμικα σχέδια και τις κατασταλτικές μεθόδους που εφαρμόζουν οι ανθρωποφύλακες και οι προϊστάμενοι του, υποβοηθούμενοι ενίοτε και από κατάπτυστους σιχαμερούς συγκροτούμενους.
Αν κάποτε, πριν αιώνες, η επιβολή της τιμωρίας είχε σαν κύριο στόχο το σώμα του κρατούμενου, σήμερα οι σύγχρονες μέθοδοι «ορθοπεδικής» και «αναμόρφωσης», ενισχυμένες από επιστήμες όπως η ψυχολογία, κοινωνιολογία, ιατρική, αρχιτεκτονική και εγκληματολογία, προσδιορίζουν και υποδεικνύουν, τον εγκέφαλο και τη ψυχή του. Εκεί θα εφαρμοστούν οι εξελιγμένες τακτικές καθυπόταξης και πειθαναγκασμού, προσδοκώντας στο καλύτερο, «ποιοτικότερο» και αμεσότερο αποτέλεσμα.
Στην επαναφορά του ατόμου στην επιβαλλόμενη και κυρίαρχη κανονικότητα, στην επανένταξη του ως πειθήνιου εντολοδέκτη και άβουλης μονάδας στην παραγωγική διαδικασία, στον τερματισμό του κοινωνικού παραβατισμού.
Μέσα σΆ αυτά τα δεδομένα, τις διαπιστώσεις και τις εμπειρίες, προσδιορίζεται και διαμορφώνεται ο αγώνας και η αντίσταση των εξεγερμένων, στη ψυχή και το μυαλό, κρατούμενων, ενάντια στη φρικαλεότητα του εγκλεισμού, στον κατακερματισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, μέχρι την τελική κατάρρευση του σωφρονιστικού συστήματος και το γκρέμισμα των φυλακών.
Στην πορεία μας προς την ελευθερία όμως, δεν είμαστε μόνοι. Υπάρχουν κομμάτια αυτής της κοινωνίας που συναισθάνονται, συμπαρίστανται και συντάσσονται μαζί μας, με την αγνότητα και την καθαρότητα που τα χαρακτηρίζει, δίνοντας μας τα εφόδια και το κουράγιο να συνεχίζουμε απτόητοι να αντιμαχόμαστε και να θρυμματίζουμε τη σκοτεινή και μίζερη καθημερινότητα του εγκλεισμού. Είναι τα ίδια άτομα που κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων στις 23 Απρίλη, στις φυλακές όλης της χώρας, έδωσαν ένα ηχηρό μήνυμα στο κράτος και τους υποτελείς του, ότι οι κρατούμενοι δεν είναι κοινωνικά απόβλητα για τα οποία δεν αξίζει κανείς να ασχοληθεί, να κινητοποιηθεί και να δραστηριοποιηθεί, ριψοκινδυνεύοντας ακόμη και την ίδια τους την ελευθερία.
Στις 4 Νοέμβρη θα διεξαχθούν μαζικές συγκεντρώσεις έξω από πολλές φυλακές της Ελλάδας, γεγονός που εγώ προσωπικά, αλλά πιστεύω και η πλειονότητα των κρατουμένων, το προσδοκά, το αναμένει και το αγκαλιάζει με όλη την καρδιά της.
Εκφράζω εκ των προτέρων ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους και όσες θα συμμετάσχουν σΆ αυτή τη κίνηση και θα σταθούν έμπρακτα αλληλέγγυοι στο πλευρό μας.
Όσον αφορά τις ταλαιπωρίες και δοκιμασίες που κάποιοι από μας υπόκεινται κατά τη διάρκεια της ομηρίας τους στα σωφρονιστικά καταστήματα αυτής της χώρας, διαβεβαιώνουμε τους πάντες ότι το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να ποτίζουν με ζωογόνες σταγόνες το άγριο άνθος της οργής και της εκδίκησης.
Τέλος, όσοι στέκονται εμπόδιο στο δρόμο μας προς την ελευθερία, να ξέρουν ότι θα γευτούν την κοφτερή λεπίδα της αλήθειας μας.
Το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι και όχι οι ρουφιάνοι και οι προσκυνημένοι
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Γιάννης Δημητράκης Φυλακές Αλικαρνασσού 18/10/07
Για την μεταγωγή του Γιάννη Δημητράκη στις φυλακές Αλικαρνασσού
Σύντροφοι και φίλοι, γειά σας
Αποφασίσαμε να γράψουμε αυτό το γράμμα για να ισχυροποιήσουμε το μέτωπο της δράσης μέσα από τη φυλακή. Όπως έξω, έτσι και μέσα στη φυλακή, το κράτος επιχειρεί να αφομοιώσει και να καταστείλει οτιδήποτε βαδίζει έξω από τα όρια της νομιμότητας.
Όπως και έξω, έτσι και μέσα, η αφομοίωση αποτελεί ταυτόσημη έννοια με τη ρουφιανιά, το γλείψιμο, το lifestyle της παραβατικότητας, την υποταγή και τη πρέζα.
Όσο για τη καταστολή, η έκφραση της πραγματώνεται μέσα από ξυλοδαρμούς, στέρηση αδειών και μεροκαμάτων, εξευτελισμούς, εκβιασμούς, παρακολουθήσεις, απαγωγές-μεταγωγές.
Οι μεταγωγές αποτελούν κομμάτι του κατασταλτικού σχεδίου. Είναι ένα μέσο διάσπασης των κρατουμένων με στόχο την απομόνωση και την φυσική και ψυχολογική εξόντωσή τους.
Για μια ακόμη φορά πραγματοποιήθηκε χθες η μεταγωγή του συντρόφου Γ. Δημητράκη από τις Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλού στις φυλακές της Αλικαρνασσού.
Σαν μια ελάχιστη κίνηση αλληλεγγύης, επιλέγουμε σήμερα (10/10/2007) να απέχουμε από το συσσίτιο της υπηρεσίας των Δικαστικών Φυλακών Κορυδαλλού. Μια πράξη η οποία για να μην παραμείνει στον συμβολικό της χαρακτήρα θα συνεχιστεί και τις επόμενες ημέρες.
Για εμάς δεν τίθεται ζήτημα αναβολής της δράσης μας μέσα στα κάτεργα του "σωφρονισμού", όπως ποτέ δεν τέθηκε και έξω από τις φυλακές. Διατηρούμε τον αυτοσεβασμό μας, την λύσσα μας και την επιθετική διάθεση για δράση σαν ατομικότητες.
Όπως και δεν αναμένουμε την επόμενη εξέγερση στις φυλακές για να επιτεθούμε στην συνθήκη της αιχμαλωσίας.Την προετοιμάζουμε καθημερινά. Η καθημερινότητα και μέσα στις φυλακές είναι συγκρουσιακή.
Σε αυτή τη διαδρομή, επιλέγουμε να συνδεθούμε με τους ελάχιστους ανθρώπους που διατηρούν τον αυτοσεβασμό και την αξιοπρέπειά τους και να συμπράξουμε μέχρι και την καταστροφή της τελευταίας φυλακής.
Η δύναμη που μας δίνετε καθημερινά δεν γίνεται να αποτυπωθεί με λόγια. Ας αφήσουμε τις πράξεις να μιλήσουν.
Γιάννης Λαζαρίδης Γιώργος Τσόλκας Μάριος Τσουραπάς Γιώργος Βούτσης-Βογιατζής
Για το σταμάτημα της αποχής συσσιτίου
Σύντροφοι και φίλοι γεια σας
Σήμερα 15/10/0 αποφασίσαμε να διακόψουμε την αποχή συσσιτίου (από 9/10). Η διακοπή της αποχής δεν συνεπάγεται και την ανακοπή της δράσης μας μέσα από τα κάτεργα του εγκλεισμού. Η αποχή συσσιτίου αποτελεί μια από τις δυνατότητες για δράση των εξεγερμένων. Οι δυνατότητες αυτές μέσα από την φυλακή δυστυχώς είναι ασύγκριτα περιορισμένες σε σχέση με αυτές που σου παρέχει το κοινωνικό πεδίο δράσης. Θα θέλαμε να γνωστοποιήσουμε το θάνατο του συγκρατούμενου μας στην πτέρυγα Δ των φυλακών κορυδαλλού ο οποίος βρέθηκε κρεμασμένος στο κελί του υπό το καθεστώς της μοναξιάς, της κοινωνικής περιθωριοποίησης και των εκδικητικών όρων διαβίωσης στις ελληνικές φυλακές. Σε ένδειξη πένθους υψώσαμε μαύρη σημαία στο παράθυρο του κελιού μας που επικοινωνεί με την πτέρυγα Δ. Αφήνουμε ένα ανοιχτό περιθώριο σκέψης, περισυλλογής και συζήτησης γύρω από νέες μορφές δράσης που μπορούν να αναπτυχθούν μέσα από την φυλακή. Καθημερινά μας δυναμώνουν οι φωνές σας μέσα από τα τηλέφωνα, τα γράμματα, το έντυπο υλικό αλλά και τις εχθροπραξίες αλληλεγγύης που πραγματοποιούνται.
ΝΑ ΟΞΥΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΧΘΡΟΠΡΑΞΙΕΣ ΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ
Υ.Γ. σήμερα 15/10/2007 ενημερωθήκαμε από συγκρατούμενό μας ότι κατά τη διάρκεια της σωματικής έρευνας που υπεβλήθη κρατούμενος μεταγόμενος από το Μαλανδρίνο ξυλοκοπήθηκε από δεσμοφύλακες. Ο λόγος ήταν ότι ο κρατούμενος τους ζήτησε να επισπεύσουν τις διαδικασίες έρευνας επειδή οι υπάλληλοι καθυστερούσαν επιδεικτικά ασκώντας του με αυτόν τον τρόπο ψυχολογική πίεση.
Γιάννης Λαζαρίδης Γιώργος Τσόλκας Μάριος Τσουραπάς Γιώργος Βούτσης-Βογιατζής
Κελί 49 Aναδημοσιεύουμε από τοathens.indymedia.org γράμμα του αναρχικού συντρόφου Βασίλη Στεργίου:
Αναφορικά με τα δημοσιεύματα των εφημερίδων "Ελευθεροτυπία" και "Εθνος" της Παρασκευής 31-8 σχετικά με την παρουσία μου στο Συμβούλιο Εφετών και τις ανακρίβειες που γράφονται:
Το κυριότερο από όλα είναι ότι δεν αναφέρομαι ως αναρχικός, αλλά μόνο ως προς την επαγγελματική μου ιδιότητα (οικοδόμος). Επαγγελματική ιδιότητα την οποία έχω δηλώσει μόνο σε τυπικές διαδικασίες (σύλληψη, ερωτήσεις στοιχείων δηλαδή) και δυστυχώς έχει χρησιμοποιηθεί από μερικούς αλληλέγγυους ή συμπαραστάτες, σαν κύρια αναφορά διαχωρισμού της υπόθεσης μου από αυτή των άλλων συλληφθέντων της φοιτητικής πορείας της 8ης Μάρτη.
Σε κείμενο που έχω γράψει, αναφέρομαι στη δράση μου ως αναρχικός, εδώ και χρόνια και στο γιατί συμμετείχα στην συγκεκριμένη πορεία όπου και συνελήφθησα. Ακόμη αναφέρομαι στο ότι είμαι ο μοναδικός προφυλακισμένος εξαιτίας αυτής της δράσης μου. Οπότε ουδέποτε δήλωσα στο συμβούλιο ότι διώκομαι λόγω ηλικίας ή επαγγελματικής ιδιότητας. Αυτοί χρησιμοποιούν αυτά τα χαρακτηριστικά μου για να δικαιολογήσουν τη συνέχιση της προσωρινής κράτησης.
Αντίθετα, δήλωσα ότι είμαι αναρχικός (εδώ και σχεδόν 2 δεκαετίες) και ότι συνελήφθησα στο Πολυτεχνείο 95. Μόνο σε υπόμνημα που κατέθεσε ο δικηγόρος μου, αναφέρεται η σχέση αλληλεγγύης και κοινού αγώνα εργαζομένων, φοιτητών και άλλων κοινωνικών κομματιών.
Ακόμη δήλωσα ότι συμμετείχα στην πορεία από την αρχή και όχι μετά από τα "επεισόδεια" όπως αναφέρει το άρθρο της εφημερίδας "Ελευθεροτυπίας". Απλά συνελήφθησα σε κομμάτι της διαδήλωσης που συνέχισε την πορεία μετά από τις πρώτες συγκρούσεις έξω από τη βουλή.
Στην ίδια εφημερίδα υπάρχει αναφορά σε συγκεντρωμένους αλληλέγγυους έξω από το Εφετείο, απλά ως "νεαρών, φοιτητών και όχι μόνο". Αυτό δείχνει καθαρά την πολιτική γραμμή που θέλει την απόκρυψη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών των αγωνιζόμενων ανθρώπων. Είναι τόσο επικίνδυνο πλέον να αναφερόμαστε σε αναρχικούς, αντιεξουσιαστές και σε άλλες.... "ασύμμετρες απειλές"; Φυσικά και υπήρχαν φοιτητές, εργαζόμενοι, άνεργοι και άλλοι, αλλά αυτό που τους διαφοροποιεί είναι ότι είναι αγωνιζόμενοι άνθρωποι με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχουν.
Ως αναρχικός, η σχέση μου με τα ΜΜΕ είναι εχθρική, επιλέγοντας τα μέσα αντιπληροφόρησης που έχουν οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι, όσο κι αν με μια πρώτη ματιά φαντάζουν περιορισμένα. Γι' αυτό δεν έχω απαιτήσει από αυτά την περαιτέρω δημοσιοποίηση της υπόθεσης. Αλλά όπως αναφέρω, στο συγκεκριμένο άρθρο γράφονται πράγματα τα οποία υποτίθεται ότι δήλωσα εγώ. Και σε παλαιότερα άρθρα εφημερίδων έχουν αναφερθεί ανακρίβειες για την υπόθεση, χωρίς όμως να έχουν την βαρύτητα των διαστρεβλωμένων δηλώσεων και απόψεων μου.
Το παλαιότερο κείμενο μου, στο οποίο πιστεύω πως φαίνεται καθαρά η στάση μου για τα γεγονότα.
Βασίλης Στεργίου Α' Πτέρυγα Δικαστικών Φυλακών Κορυδαλλού 31.8.2007
το παλιότερο γράμμα του Βασίλη:
ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ Β.ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ
Τα τελευταία χρόνια η επίθεση της κυριαρχίας στους ανθρώπους έχει ενταθεί σε παγκόσμιο επίπεδο. Το δόγμα μηδενικής ανοχής που χρησιμοποιούν οι κρατιστές έχει σαν στόχο και την εξάλειψη των κοινωνικών αντιστάσεων στα αντιανθρώπινα σχέδιά τους. Ένας από τους θεσμούς του ελληνικού κράτους που είναι ¨αναγκαίο¨ να εκσυγχρονιστεί είναι και η εκπαίδευση. Αυτή η προσπάθεια αναδιάρθρωσης έχει πυροδοτήσει την τελευταία περίοδο ένα κύμα καταλήψεων σε σχολές, δυναμικών πορειών και άλλων πολύμορφων δράσεων.
Η δημοκρατία βλέποντας το κύμα οργής να μεγαλώνει και να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις χρησιμοποιεί τη μόνη μέθοδο που ξέρει πολύ καλά να εφαρμόζει (καλυμμένη με το νεοφιλελεύθερο προσωπείο της), την ωμή καταστολή και την τρομοκρατία. Ενώ τα ΜΜΕ και η καθεστωτική αριστερά οργιάζουν για προβοκάτορες και κουκουλοφόρους, οι δυνάμεις καταστολής προσπαθούν να διαλύσουν οποιαδήποτε προσπάθεια ξεφεύγει από τα όρια της απλής διαμαρτυρίας στο δρόμο. Έτσι η προσπάθεια προσέγγισης και σπασίματος του κλοιού των ΜΑΤ έξω από τη βουλή έχει σαν αποτέλεσμα τη ρίψη αμέτρητων ασφυξιογόνων και χτυπήματος της πορείας με γκλόπς. Με αυτή τη φανερά ωμή βία της δημοκρατίας, οι διαδηλωτές εξοπλίζονται με μέσα αυτοπροστασίας και αντιμετώπισης των δολοφονικών μονάδων του κράτους.
Στις τελευταίες πορείες σχετικά με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση οι σημαίες, οι αντιασφυξιογόνες μάσκες, τα γυαλιά κ.α. βρίσκονται στην κατοχή πολλών διαδηλωτών. Αλληλέγγυα κοινωνικά κομμάτια κατεβαίνουν στο δρόμο δίπλα στους φοιτητές, ξέροντας ότι αυτή η επίθεση του κράτους είναι ενάντια σε όλη την κοινωνία. Ως αναρχικός συμμετείχα σε πολλές φοιτητικές πορείες την τελευταία περίοδο, όντας αλληλέγγυος σε αγωνιζόμενους ανθρώπους.
Έτσι και στην πανελλαδική πορεία της 8ης Μαρτίου κατέβηκα πάλι στους δρόμους παίρνοντας μαζί μου μέσα αυτοπροστασίας για τις δολοφονικές επιθέσεις των ΜΑΤ (μάσκα, γυαλιά). Στο ύψος της βουλής ξεσπούν συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και ΜΑΤ. Τα ΜΑΤ προσπαθούν να διαλύσουν την πορεία και συναντούν την αντίσταση των διαδηλωτών, οι οποίοι τους απωθούν με πέτρες, ξύλα και άλλα αντικείμενα. Η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική για πολύ ώρα από το νέφος των χημικών. Στη συνέχεια και όταν η ατμόσφαιρα καθαρίζει λίγο, αρχίζει να προχωράει η πορεία με κατεύθυνση τα Προπύλαια μέσω της Πανεπιστημίου. Στο ύψος της Μεγάλης Βρετανίας ο κόσμος δέχεται άγρια επίθεση από τις δυνάμεις καταστολής με αποτέλεσμα εκατοντάδες άνθρωποι να πανικοβληθούν από τα ασφυξιογόνα και τα χτυπήματα των μπάτσων και να ποδοπατηθούν. Σε αυτό το σημείο συλλαμβάνονται πολλοί ανάμεσά τους και εγώ.
Αφού οδηγούμαστε στη Γ.Α.Δ.Α., αρκετοί από μας χτυπημένοι, απαιτούμε την επικοινωνία με γνωστούς δικηγόρους. Με τη δικαιολογία ότι περιμένουμε να τελειώσει η διαδικασία, δε μας αφήνουν. Από τις 6 το απόγευμα της Πέμπτης μέχρι το πρωί της Παρασκευής δεν έχουμε επαφή με τον έξω κόσμο. Καθʼ όλη τη διάρκεια παρελαύνουν μπροστά μας ΜΑΤατζήδες και ασφαλίτες, κουβαλώντας σημαίες και άλλα αντικείμενα. Μας ζητούν να υπογράψουμε κατάθεση, χωρίς να μας έχουν απαγγείλει κατηγορίες και φυσικά αρνούμαστε. Όταν επιτέλους αφήνουν να έρθουν δικηγόροι, μαθαίνουμε πως κατηγορούμαστε για επιθέσεις με παλούκια σε ΜΑΤ. Άλλοι κρατούμενοι και για κακουργήματα (¨έκρηξη με πρόθεση¨, ¨κατοχή και χρήση εκρηκτικών υλών¨, ¨απόπειρα βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης¨). Και γω όλα αυτά, μαζί με ¨απόπειρα ανθρωποκτονίας¨� Με καταθέσεις και μαρτυρίες ΜΑΤατζήδων και ¨μοίρασμα¨ αντικειμένων που κουβάλησαν στην Ασφάλεια ώρες μετά.
Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται η εκδικητικότητα του κράτους προς τους αγωνιζόμενους ανθρώπους, με τις υπερβολικές εγγυήσεις στους φοιτητές που συνελήφθησαν με βαριές κατηγορίες (κακουργήματα) και με την προφυλάκισή μου. Η σύλληψή μου για τη συμμετοχή μου στην εξέγερση του πολυτεχνείου το ʼ95 και η συνολικότερη δράση μου ως αναρχικός είναι το μαύρο πανί για τις διωκτικές υπηρεσίες της δημοκρατίας. Όποιος αγωνιζόμενος άνθρωπος πέφτει στα χέρια του κράτους φορτώνεται όλο τον ποινικό κώδικα και κινδυνεύει να μείνει στη φυλακή για πολύ καιρό. Η εκτεταμένη προφυλάκιση των ¨τριών του Ε.Κ.Φ.¨, η συνεχιζόμενη προφυλάκιση του αναρχικού Νίκου Κουνταρδά, η πρόσφατη προφυλάκιση του αναρχικού Παναγιώτη Ασπιώτη, οι συνεχείς μεταγωγές του προφυλακισμένου αναρχικού Γιάννη Δημητράκη, δείχνουν την ανησυχία της εξουσίας για τις συνεχιζόμενες κοινωνικές εκρήξεις. Γιατί οι αναρχικοί πάντα συμμετέχουν με το λόγο και με τη δράση τους στον κοινωνικό πόλεμο, ως ενεργό κομμάτι της κοινωνίας.
Αλλά οι διώξεις και οι φυλακίσεις δεν πρόκειται να ανακόψουν αγωνιζόμενους ανθρώπους, που πάντα θα βρίσκονται στους δρόμους, σπάζοντας στην πράξη τον τρόμο που προσπαθεί απεγνωσμένα να διαχύσει το κράτος.
ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
14-3-07
Βασίλης Στεργίου
Ά πτέρυγα δικαστικών φυλακών Κορυδαλλού
Υ.Γ.: Η έντεχνη χρησιμοποίηση του επαγγέλματός μου (οικοδόμου) από τις διωκτικές αρχές σαν διαχωριστικό στοιχείο απομόνωσης από τους άλλους συλληφθέντες, έγινε για να κατοχυρωθεί η προφυλάκιση που με τόσο πάθος αναζητούσαν τα παπαγαλάκια της εξουσίας.
Aκόμα υπάρχουν τα κείμενα των Ταράσιου Ζ. και Γεράσιμου Κ. που έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας, από τις 29/11 και 15/12 αντίστοιχα. Στις επόμενες μέρες θα προστεθούν και κείμενα άλλων κρατουμένων και μεταφράσεις. 17/1/2006: Προστέθηκε το κείμενο της κατάληψης αλληλεγγύης στο Ε.Μ.Πολυτεχνείο και της κατάληψης αλληλεγγύης στη Θεολογική σχολή της Θεσσαλονίκης. Νεο: ΟΙ 3 ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΤΗΚΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 70 ΜΕΡΕΣ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΤΑΡΑΣΙΟΥ ΚΑΙ 54 ΤΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ
Σύντροφοι και συντρόφισσες
Γεια χαρά, από τη Ε πτέρυγα πλέον των φυλακών Κορυδαλλού. Μετά την πρόσφατη εξέγερση στις περισσότερες φυλακές της χώρας, θα προσπαθήσουμε να σας μεταφέρουμε το πώς ζήσαμε τα γεγονότα στον Κορυδαλλό και φυσικά το αντίκτυπο του αγώνα των κρατουμένων. Ως αφετηρία, παίρνουμε την είδηση ότι την Δευτέρα 24 Απριλίου πραγματοποιείται αναταραχή σε δυο πτέρυγες των φυλακών Μαλανδρίνου με αφορμή το επεισόδιο του συντρόφου μας Γιάννη Δημητράκη. Ταυτόχρονα, το ίδιο απόγευμα στην πτέρυγα Α όπου βρισκόμασταν, δημιουργήθηκαν πηγαδάκια και ψίθυροι για το γεγονός. Το βράδυ και ενώ βρισκόμασταν πλέον κλειδωμένοι στα κελιά, επιβεβαιώνεται ότι οι συγκροτούμενοί μας στο Μαλανδρίνο πραγματοποιούν εξέγερση και παραμένουν έξω απ' τα κελιά.
Την επόμενη το πρωί πληροφορούμαστε, ότι εξέγερση κρατουμένων γίνεται και στις φυλακές Κέρκυρας, Λάρισας και Τρικάλων. Στον Κορυδαλλό έκδηλη είναι η ανησυχία των υπευθύνων καθώς προσπαθούν να ψαρέψουν τις διαθέσεις των κρατουμένων. Οι φόβοι τους ενισχύονται όταν με το μεσημεριανό άνοιγμα της φυλακής ξεσπούν οι πρώτες ταραχές στην πτέρυγα Δ, με την οποία να σημειώσουμε ότι είμαστε σε άμεση επαφή και διαρκή επικοινωνία. Στρώματα, κουβέρτες, κάδοι και άλλα πράγματα πυρπολούνται, με αποτέλεσμα πυκνοί καπνοί να βγαίνουν όχι μόνο απ' την οροφή της πτέρυγας αλλά και από πολλά παράθυρα κελιών. Κρατούμενοι με αυτοσχέδια όπλα περνάνε την κιγκλίδα, βγαίνουν στο κεντρικό διάδρομο των φυλακών και επιχειρούν να καταλάβουν το αρχιφυλακίο. Συγκρούονται δέκα λεπτά με διμοιρία ΜΑΤατζήδων η οποία με την χρήση χημικών και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης τους αναγκάζουν να οπισθοχωρήσουν πίσω στην πτέρυγα. Οι κρατούμενοι βγαίνουν στο προαύλιο, οι περισσότεροι των οποίων κουκουλωμένοι, και προχωρούν σε καταστροφές. Τότε ερχόμαστε σε επαφή μαζί τους από το παράθυρο των κελιών καθώς με την πρώτη ένταση στην Δ απαγορεύτηκε ο προαυλισμός στις υπόλοιπες πτέρυγες, και κανονίζουμε κάθε πτέρυγα μια 3μελής επιτροπή για να παραδώσουμε τα αιτήματα. Γράφεται υπόμνημα με το τι ακριβώς ζητάμε, αναφερόμαστε στον ξυλοδαρμό του Γιάννη Δημητράκη, τονίζουμε την αλληλεγγύη προς τους εξεγερμένους του Μαλανδρίνου, αποφασίζουμε να μην δεχτούμε το συσσίτιο και όλο το κείμενο διαβάζεται δυνατά σε όλους τους κρατούμενους στη πτέρυγα. Μια 3μελής επιτροπή κρατουμένων παραδίδουμε στον εισαγγελέα των φυλακών το υπόμνημα, υπό τις απειλές των αρχιφυλάκων ότι θα κατηγορηθούμε για στάση της φυλακής και ότι θα βγάλουμε έξτρα 5 χρόνια σκαστά ένα-ένα. Φυσικά οι απειλές έπεσαν στο κενό.
Επιστρέφουμε στην πτέρυγα και στην συνέχεια έρχεται το φαγητό το οποίο αρνούνται να παραλάβουν όλοι οι κρατούμενοι. Μέχρι εκείνη την στιγμή λίγα πράγματα γινόντουσαν στην Α. Ωστόσο η μάχη των εξεγερμένων της Δ φούντωνε για τα καλά. Ένα κομμάτι των εξεγερμένων σκαρφαλώνει σε ταράτσα διπλανού κτιρίου, κοντά στην νεκρή ζώνη και καταστρέφει κάμερες και συρματοπλέγματα. Τα ΜΑΤ επεμβαίνουν από πλαϊνή ταράτσα και κάνουν αλόγιστη χρήση χημικών. Οι μπάτσοι βλέποντας τις διαμαρτυρίες των κρατουμένων της Α, από τα παράθυρα των κελιών εκτοξεύουν δακρυγόνα και προς την μεριά μας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα η ατμόσφαιρα να γίνει αποπνικτική και να εξαγριωθεί ένα μεγάλο μέρος των κρατουμένων. Αρχίζουν να καταστρέφουν και να πετούν τραπέζια, καρέκλες και κάδους προς τα κάγκελα της κιγκλίδας που χωρίζει τους κρατούμενους από τους ανθρωποφύλακες. Η κατάσταση είναι έκρυθμη και δεν λείπουν οι συγκρούσεις μεταξύ εξεγερμένων και υποταγμένων κρατουμένων.
Αφού καθαρίζει η ατμόσφαιρα από τα χημικά κι ενώ κάποιοι ηλικιωμένοι έχουν σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα, το κομμάτι των εξεγερμένων σχεδιάζει για τις 9 παρά 5 την άρνηση εισόδου στα κελιά, ενώ το προγραμματισμένο κλείσιμο της φυλακής πραγματοποιείται καθημερινά στις 9. Ωστόσο κάποιοι ρουφιάνοι και προσκυνημένοι κρατούμενοι βλέποντας κινητικότητα από άτομα με εξεγερτικές διαθέσεις, φροντίζουν να ενημερώσουν τον αρχιφύλακα της φυλακής, ο οποίος έχοντας ήδη το πράσινο φως από το υπουργείο διατάσσει την είσοδο των ΜΑΤ στις 9 παρά 20, χωρίς προειδοποίηση, χωρίς καν διαπραγματεύσεις. Αυτό είναι κάτι που μας αιφνιδιάζει και μας βρίσκει σχεδόν απροετοίμαστους μακριά από την είσοδο με αποτέλεσμα οι ΜΑΤατζήδες να προχωράνε και να μας κλειδώνουν στα κελιά. Όποιος προβάλλει αντίσταση αντιμετωπίζεται με γκλοπιές και φυσουνιές και καταφεύγει σε όποιο κελί βρει μπροστά του. Τα ακούνητα στρατιωτάκια κόβουν φάτσες πριν κλειδώσουν τα κελιά και όποιους αναγνωρίζουν ως ταραξίες, τους "περιποιούνται" με μανία. Οι πόρτες των κελιών κλείνουν. Οι τέσσερις διμοιρίες ένστολων δολοφόνων υποχωρούν αφήνοντας πίσω τους περίπου 10 τραυματίες.
Μετά από 5 λεπτά ξεκινούν άγρια κατασταλτική επιχείρηση στην Δ πτέρυγα πάνω από 6 διμοιρίες χακήδες. Εκεί οι πρώτοι εφοδεύοντες πραίτορες τα βρίσκουν σκούρα. Τρεις άντρες της διμοιρίας του γνωστού και μη εξαιρετέου Καραδήμα, δέχονται από τον πρώτο όροφο έναν σιδερένιο κάδο απορριμμάτων στο κεφάλι και οπισθοχωρούνε. Οι υπόλοιποι ΜΑΤάδες δέχονται πλήθος αντικειμένων από τους εξαγριωμένους κρατούμενους, ενώ προηγουμένως οι κρατούμενοι έχουν ρίξει παντού λάδι δυσκολεύοντας πολύ τους μπάτσους που μάταια προσπαθούν να ανέβουν τις σκάλες. Εκτυλίσσεται μάχη σώμα με σώμα πάνω από 20 λεπτά, ώσπου οι μπάτσοι κάνουν χρήση πλαστικών σφαιρών, χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και φυσούνας χημικών με αποτέλεσμα να καταστείλουν την εξέγερση.
Οι μπάτσοι μετρώντας πάνω από δέκα τραυματίες, αποφασίζουν για εκδικητικούς λόγους να παραμείνουν στην πτέρυγα Δ και αρχίζουν να ξεκλειδώνουν ένα-ένα τα κελιά και να βασανίζουν τους κρατούμενους. Ολα εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια μας, απέναντι από μας σε απόσταση περίπου 30 μέτρων βλέπαμε 6-7 ΜΑΤατζήδες να μπαίνουν με τη σειρά σε κάθε κελί και ακούγαμε τις κραυγές των βασανισμένων συγκροτούμενων μας. Σε ένα κελί που βρίσκεται κάποιος ισοβίτης γνωστός μας και ο οποίος φώναζε προηγουμένως:" Εγώ καίω την ελληνική σημαία", μπήκε ο Καραδήμας και τον βασάνιζε λέγοντας του : " Είσαι αναρχικός ρε, μουνόπανο;" χτυπώντας τον επί 5 λεπτά μαζί με άλλους 3-4 ΜΑΤάδες.
Σε διπλανό κελί είδαμε τέσσερις συγκροτούμενους μας αλβανικής καταγωγής να έχουν ανέβει στο πάνω κρεβάτι για να γλιτώσουν τα χτυπήματα, γαντζωμένους από το παράθυρο να ουρλιάζουν και να προσπαθούν να προστατευθούν από ένα στρώμα με το οποίο τυλιχθήκανε. Τα γουρούνια των ΜΑΤ τους χτυπάγανε με μανία και φωνάζανε :" Εδώ είναι Ελλάδα, ρε κωλοαλβανοί" και άλλα τέτοια. Οι μαρτυρίες είναι πραγματικά συγκλονιστικές για τα αίσχη των ΜΑΤατζήδων. Σ' ένα κελί μια πλαστική σφαίρα που βρήκε στο κρεβάτι, επιστράφηκε και χτύπησε τον ΜΑΤατζή. Τον εξαγρίωσε τόσο που ξαναπυροβολούσε στο ψαχνό από το ένα μέτρο. Ακόμα στα περισσότερα κελιά πυροβολούσαν από τα μάτια της πόρτας με αποτέλεσμα να αφήσουν πίσω τους πάνω από 100 κρατούμενους τραυματίες.
Το ίδιο βράδυ μετά από λίγη ώρα, με τον ίδιο τρόπο επιβάλλουν την τάξη στις πτέρυγες Γ και Β. Την επόμενη μέρα κατά τις 11 το πρωί και ενώ παραμέναμε κλειδωμένοι γίνονται έφοδοι σε όλα τα κελιά τα οποία οι ανθρωποφύλακες τα κάνουν άνω-κάτω. Το μεσημέρι και ενώ η τιμωρία συνεχίζεται κρατούμενοι της Α και Δ πτέρυγας φωνάζουν και χτυπούν τις πόρτες. Κάπου εκεί πραγματοποιείται νέα αιφνιδιαστική έφοδος στο κελί μας όπου μας ανακοινώνεται από τον αρχιφύλακα σε 5 λεπτά να μαζέψουμε τα πράγματα μας διότι μεταγόμαστε. Στη συνέχεια μας μεταφέρουν στα υπόγεια κελιά της ΣΤ πτέρυγας όπου εκεί κρατούνταν αρχικά τα μέλη της Επαναστατικής Οργάνωσης 17 Νοέμβρη. Ουσιαστικά παραμένουμε σε καθεστώς απομόνωσης, κλειδωμένοι, συνέχεια μέσα στο κελί μέχρι την επόμενη μέρα, όπου χάρη στην παρέμβαση διαμαρτυρίας των δικηγόρων και μπροστά στα εκρηκτικά γεγονότα που γίνονταν έξω, η διεύθυνση των φυλακών αναδιπλώθηκε και τελικά μας μετέφερε στην πτέρυγα Ε. Εδώ είδαμε και κάποιους συγκρατούμενους μας που πρωτοστάτησαν στις διαμαρτυρίες της πτέρυγας Α, να βρίσκονται απομονωμένοι επί μέρες στο πειθαρχείο. Να σημειώσουμε εδώ ότι ένας χώρος που χρησιμοποιούνταν για τον εξευτελισμό όσων γυρνάνε από άδεια κάνοντας τις ανάγκες τους μπροστά σε κάμερες επιστρατεύτηκε για να γίνει έξτρα απομόνωση καθώς τα πειθαρχεία της Γ και Δ πτέρυγας είναι γεμάτα εξεγερμένους. Επίσης για πολλούς άλλους κρατούμενους, οι οποίοι δεν έχουν υποστήριξη από έξω, τους περίμενε κάποια πειθαρχική μεταγωγή. Τέλος στην Ε με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι ξανάνοιξε το υπόγειο για να φιλοξενήσει 50 εξεγερμένους από τις δικαστικές φυλακές Άμφισσας.
Όσον αφορά τους τραυματίες, ο τελικός απολογισμός ξεπερνά τους 150. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι σ' έναν φίλο συγκροτούμενο μας που του διαπιστώθηκαν 4 ράμματα, οι γιατροί του κάνανε 3 γιατί δεν έφτανε η κλωστή.
Σύντροφοι, κλείνοντας να πούμε ότι η κατάσταση σε κάθε φυλακή είναι διαφορετική. Κάποιοι έχουν αναδιπλωθεί και κάποιοι άλλοι έχουν σκληρύνει την στάση τους. Αυτό όμως που έχει σημασία είναι ότι ένα μήνυμα προς την δικαστική εξουσία ελήφθη. Οι υποθέσεις των κρατουμένων πλέον στα δικαστήρια, πάνε αρκετά καλά και αυτό είναι μια ακόμα νίκη των εξεγερμένων. Φυσικά τίποτα δεν τελειώνει εδώ, μέχρι να ικανοποιηθεί και το τελευταίο αίτημα των κρατουμένων. Μέχρι και το γκρέμισμα της τελευταίας φυλακής. Μέχρι να είμαστε όλοι ελεύθεροι.
ΝΙΚΟΣ ΚΟΥΝΤΑΡΔΑΣ - ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥ
10/5/2007
ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ Ε.Μ.ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ
Σήμερα, 13 Γενάρη 2006, η αστυνομία επιτέθηκε απρόκλητα στην μηχανοκίνητη πορεία αναρχικών - αντιεξουσιαστών που επέστρεφαν από συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από το νοσοκομείο Νίκαιας, όπου νοσηλεύονται κρατούμενοι οι απεργοί πείνας Ταράσιο Ζαντορόζνι και Γεράσιμος Κυριακόπουλος. Από την επίθεση διμοιριών ΜΑΤ και Ζητάδων στην πορεία προσήχθησαν 42 σύντροφοι, από τους οποίους 4 κρατούνται στην Ασφάλεια και αρκετοί είναι τραυματισμένοι. Πρόκειται για κλιμάκωση της κατασταλτικής επίθεσης που έχει θέσει στο στόχαστρο κάθε κίνηση αλληλεγγύης στους φυλακισμένους αγωνιστές, και τον αναρχικό αγώνα ευρύτερα.
Αυτή τη στιγμή, o αναρχικός Ταράσιο Ζαντορόζνι και ο Γεράσιμος Κυριακόπουλος διανύουν την 46η και την 28η μέρα απεργίας πείνας αντίστοιχα, νοσηλευομένοι στο νοσοκομείο Νίκαιας, όπου μεταφέρθηκαν από τις φυλακές Κορυδαλλού στις 9 Γενάρη. Βρίσκονται προφυλακισμένοι από τις 6 Μάη 2006, μαζί με έναν ακόμα διαδηλωτή, τον Κώστα Κατσαδούρα, κατηγορούμενοι για τα συγκρουσιακά γεγονότα στην αντιπολεμική πορεία του ευρωπαϊκού κοινωνικού φόρουμ στην Αθήνα. Οι φυλακισμένοι διαδηλωτές της 6ης Μάη είναι τρεις από τους χιλιάδες ανθρώπους που κατέβηκαν στον δρόμο εκείνη την ημέρα, όπου ξέσπασαν συγκρούσεις ανάμεσα στις δυνάμεις καταστολής και αναρχικούς και ανυπότακτους νεολαίους, και εκδηλώθηκαν επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους. Η αστυνομία συνέλαβε 17 διαδηλωτές, στους οποίους αποδόθηκε βαρύτατο κατασκευασμένο κατηγορητήριο, και από αυτούς οι 3 προφυλακίστηκαν χωρίς κανένα στοιχείο (με την πολιτική συναίνεση της καθεστωτικής αριστεράς), για να τιμωρηθεί παραδειγματικά στο πρόσωπό τους η επιλογή της αδιαμεσολάβητης και αντιθεσμικής κοινωνικής αντίστασης.
Ο αγώνας που ξεκίνησαν οι απεργοί πείνας για την απελευθέρωσή τους με όπλο το ίδιο τους το σώμα, αποτελεί σήμερα το πεδίο που εκφράζεται μια ευρύτερη και ολομέτωπη σύγκρουση ανάμεσα στο Κράτος και σε όσους εξακολουθούν να αγωνίζονται απέναντι στην εξουσιαστική βαρβαρότητα. Πρόκειται για μια σύγκρουση στην οποία το κράτος, με όλους τους μηχανισμούς προπαγάνδας, ελέγχου και καταστολής που διαθέτει, επιχειρεί να απομονώσει και να εξουδετερώσει τους αναρχικούς-αντιεξουσιαστές, το ριζοσπαστικότερο κομμάτι των κοινωνικών αντιστάσεων, με σκοπό την υποταγή ολόκληρης της κοινωνίας.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες έντασης της κρατικής τρομοκρατίας, οι δράσεις αλληλεγγύης στους φυλακισμένους αγωνιστές δέχονται συνεχώς την επίθεση της καταστολής, με στόχο όχι μόνο την παράταση της προφυλάκισης των 3 διαδηλωτών αλλά και ένα πλήγμα στην δυναμική που αντιπροσωπεύει συνολικά η αλληλεγγύη, η αυτοοργάνωση και η αντίσταση απέναντι στους σχεδιασμούς τους κράτους και των αφεντικών.
Έτσι στις 12 Γενάρη επιχειρήθηκε η απαγόρευση της πορείας αλληλεγγύης που είχε καλεστεί από αναρχικούς-αντιεξουσιαστές. Η απαγόρευση, που ανακοινώθηκε στους συγκεντρωμένους στα Προπύλαια από τον επικεφαλής των αστυνομικών δυνάμεων (ο οποίος επικαλέστηκε προφορική εντολή εισαγγελέα) ανατράπηκε στο δρόμο από την αποφασιστικότητα εκατοντάδων συντρόφων να διαδηλώσουν, και έτσι τελικά πραγματοποιήθηκε μια δυναμική πορεία στο κέντρο της Αθήνας. Αποκορύφωμα της κατασταλτικής βίας είναι η σημερινή επίθεση στην μηχανοκίνητη πορεία, ο τραυματισμός και η προσαγωγή συντρόφων, δείχνοντας τις προθέσεις του κράτους να πνίξει στη σιωπή τον αγώνα των απεργών πείνας, να τρομοκρατήσει τους αλληλέγγυους, να χτυπήσει την ανάπτυξη του αναρχικού αγώνα. Είχαν προηγηθεί: η σύλληψη αντιεξουσιαστή έξω από το σπίτι του μετά από την μηχανοκίνητη πορεία έξω από το σπίτι του υπουργού δικαιοσύνης, η ασφυκτική πίεση και οι συνεχείς προκλήσεις Ζητάδων στην μηχανοκίνητη πορεία προς τις φυλακές Κορυδαλλού στις 15 Δεκέμβρη, η επίθεση της αστυνομίας την πρωτοχρονιά στην μηχανοκίνητη πορεία που επέστρεφε από τις φυλακές, με αποτέλεσμα αρκετές προσαγωγές και μία σύλληψη, και στις 9 Γενάρη ο εγκλωβισμός 50 αναρχικών από διμοιρίες ΜΑΤ μέσα στον Ρ/Σ Ρυθμός, όπου γινόταν κατάληψη για τη δημοσιοποίηση της απεργίας πείνας.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ στην προσπάθεια του κράτους να καταπνίξει τον αγώνα των φυλακισμένων συντρόφων μας -απεργών πείνας- μέσα σε ένα τείχος σιωπής
ΑΠΕΝΑΝΤΙ στη διαρκή κατασταλτική επίθεση σε βάρος του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου για την απομόνωση και την εξουδετέρωσή του
ΑΠΕΝΑΝΤΙ στην προσπάθεια να επιβληθεί σιγή νεκροταφείου στην κοινωνία
ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ και ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 4 ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΠΟΥ ΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ ΣΤΗΝ ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
και
ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 3 ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ ΤΗΣ 6ης ΜΑΗ
Με την κατάληψη δημιουργούμε μια διαρκή εστία αντιπληροφόρησης και αλληλεγγύης μέσα στην πόλη, ένα εγχείρημα που λειτουργεί οριζόντια και αντι-ιεραρχικά στη βάση της γενικής συνέλευσης των καταληψιών, έναν αυτοοργανωμένο χώρο για τη συλλογικοποίηση της αντίστασης.
Καμία κατασταλτική επίθεση δεν μπορεί να εξουδετερώσει την αλληλεγγύη στους φυλακισμένους συντρόφους μας, δεν μπορεί να ανακόψει τον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση από τα δεσμά της Εξουσίας.
ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ'ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ
ΤΑΡΑΣΙΟ ΖΑΝΤΟΡΟΖΝΙ (από 29 Νοέμβρη 2006)
και ΓΕΡΑΣΙΜΟ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟ (από 15 Δεκέμβρη 2006)
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 3 ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΤΩΝ ΤΗΣ 6ης ΜΑΗ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 4 ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΠΟΥ ΚΡΑΤΟΥΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΣΦΑΛΕΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!
Συνέλευση της Κατάληψης του Πολυτεχνείου
7μμ, 13 Γενάρη '07
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ
Σήμερα, Τετάρτη 17 Γενάρη, αναρχικοί, αντιεξουσιαστές και αλληλέγγυοι σύντροφοι καταλάβαμε τη θεολογική σχολή του ΑΠΘ σε ένδειξη αλληλεγγύης στους φυλακισμένους απεργούς πείνας Τ. Ζαντορόζνι (από 29/11) και Γ. Κυριακόπουλο (από 15/12). Η κατάληψη θα λειτουργήσει ως κέντρο αντιπληροφόρησης και δράσης με σκοπό την άμεση απελευθέρωση των 3 προφυλακισμένων για τις συγκρούσεις στη διαδήλωση του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ στις 6 Μάη στην Αθήνα.
Εκείνη τη μέρα εκατοντάδες αναρχικοί, αντιεξουσιαστές και ανυπότακτοι νεολαίοι συγκρούονται για ώρες με την αστυνομία και επιτίθενται σε τράπεζες, πρεσβείες και πολυτελή καταστήματα. Στις 6 Μάη κρατιέται ζωντανό το δίκαιο της κοινωνικής αντι-βίας και δηλώνεται έμπρακτα η ρήξη με τις λογικές της συνδιαλλαγής με το κράτος και τʼαφεντικά που προωθεί η αριστερά του συστήματος. Πραγματοποιούνται 17 συλλήψεις και 3 (ο Τ. Ζαντορόζνι, ο Γ. Κυριακόπουλος και ο Κ. Κατσαδούρος) βρίσκονται ακόμα προφυλακισμένοι, με μοναδικά στοιχεία ψευδείς καταθέσεις μπάτσων. Αυτή τη στιγμή η απεργία πείνας βρίσκεται σε κρίσιμο στάδιο. Ο Ταράσιο Ζαντορόζνι μπαίνει στην 50η μέρα απεργίας πείνας και αντιμετωπίζουν ήδη πολύ σοβαρά προβλήματα με την υγεία τους, ικανά να προκαλέσουν �αν δεν έχουν ήδη προκαλέσει-ανεπανόρθωτες βλάβες. Ο Γ. Κυριακόπουλος βρίσκεται σε ανάλογη κατάσταση καθώς ξεκίνησε την απεργία έχοντας ήδη ρήξη νεφρού και σπλήνας.
Ο αγώνας για την απελευθέρωση των 3 της 6ης Μάη έρχεται σε μια στιγμή όπου τα κράτη σε παγκόσμιο επίπεδο αναβαθμίζουν συνεχώς το νομικό και κατασταλτικό τους οπλοστάσιο, θεσπίζουν τρομονόμους, διασπείρουν συστηματικά το φόβο και εντείνουν τον κοινωνικό έλεγχο. Έτσι, και το ελληνικό κράτος τα τελευταία χρόνια, προβαίνει σε ανάλογες κινήσεις για την καταστολή ή αποτροπή των αντιστάσεων στο κοινωνικό πεδίο. Γιʼαυτόν ακριβώς το λόγο, ο αγώνα των απεργών πείνας αφορά όλους εκείνους τους ανθρώπους που συντάσσονται στο σκοπό της κοινωνικής και ατομικής απελευθέρωσης.
Δε σκοπεύουμε να διαπραγματευτούμε την υγεία και τη ζωή των απεργών πείνας. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την άμεση απελευθέρωσή τους.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ κάθε μέρα 7.00 μ.μ.
Κατάληψη αλληλεγγύης θεολογικής
ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ Ο ΤΑΡΑΣΙΟΣ ΖΑΝΤΟΡΟΖΝΙ
Πρώτη μέρα απεργία πείνας
Γράμμα του Ταράσιου Ζαντορόζνι από τις φυλακές Κορυδαλλού
Εγκλωβισμένος πίσω από τα κάγκελα και το τσιμέντο μετά από εξίμισι (6,5) μήνες ομηρίας μου στις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού διαπιστώνω ότι κατάφεραν να εγκλωβίσουν μόνο το σώμα μου. Οτιδήποτε άλλο αληθινό και ελεύθερο, έχω καταφέρει να το διατηρήσω αλώβητο.
Βρέθηκα σε θέση ομηρίας από το κράτος, γιατί αποφάσισα να συμμετέχω σε μια πορεία διαμαρτυρίας, γιατί το σύστημα έψαχνε να βρει εξιλαστήρια θύματα για να προβάλλει την εικόνα του ελέγχου και της απονομής δικαιοσύνης. Η σήψη του συστήματος φάνηκε σε όλο το μεγαλείο της αφού στην αρχή υπήρχαν ανακρίβειες και ανακολουθίες στις καταθέσεις των μπάτσων που στην συνέχεια αναγκάστηκαν να τροποποιήσουν όταν πήγανε στην ανακρίτρια. Βέβαια αυτές οι αλλαγές σε συνδυασμό με άλλες προφάσεις που προέβαλε η ανακρίτρια ως στόχο δεν είχαν άλλο παρά να χρονοτριβήσουν την υπόθεση μου έτσι ώστε να επηρεαστεί η απόφαση του εξάμηνου συμβουλίου και να αποφασιστεί η περαιτέρω προφυλάκιση μου. Πως θα μπορούσε άλλωστε να ευσταθεί μια απόφαση αν δε χρησιμοποιούσαν μεθόδους παραπλάνησης και διαστρέβλωσης των γεγονότων όταν δεν υπάρχουν πραγματικά στοιχεία εναντίον μου.
Εγκλωβισμένος από όλες τις δυνατές επιλογές, οδηγούμενος σε αδιέξοδο, έχοντας απηυδήσει από της συνεχιζόμενη αδικία που γίνεται σε βάρος μου, συνεχίζω τον αγώνα μου με ότι μέσο μου έχει απομείνει.
Εάν νομίζουν ότι φυλακίζοντας με, έχουν καθυποτάξει το πάθος μου για ελευθερία είναι γελασμένοι. Σε μια απόπειρα να οξύνω τις αντιφάσεις αυτού του παρηκμασμένου συστήματος και να αναδείξω τον ολοκληρωτικό του χαρακτήρα θα σταματήσω να τους δίνω το δικαίωμα να ορίζουν αυτοί το σώμα μου. Αφού είναι το μοναδικό πράγμα που έχουν στα χέρια τους θα το μετατρέψω σε μορφή αγώνα εναντίον τους με σκοπό την απελευθέρωση μου.
Έτσι προχωράω σε απεργία πείνας από την Τετάρτη 29 Νοεμβρίου και απαιτώ την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση μου και των συγκατηγορούμενων μου, την απόσυρση των κατηγοριών και κλείσιμο της υπόθεση μας. Δε θα τους αφήσω να χρησιμοποιούν την ελευθερία ως εργαλείο στα νομικά και πολιτικά παιχνίδια τους. Όμως ο αγώνας μου θα είναι δύσκολος και θα χρειαστεί τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη των ανθρώπων που είναι εκτός των τειχών και ενδιαφέρονται να στηρίξουν τον αγώνα μου.
Οι συνειδήσεις δεν υποτάσσονται, δε φυλακίζονται, δε καθοδηγούνται.
Ταράσιος Ζαντορόζνι
Γ΄ πτέρυγα Δ.Φ. Κορυδαλλού.
Γράμμα του απεργού πείνας Ταράσιου Ζαντορόζνι
Την στιγμή που γράφεται αυτό το γράμμα διανύω την 6η ημέρα (04/12/06) απεργία πείνας. Μέχρι ότου αντέχουν οι σωματικές μου δυνάμεις και έχω πνευματική διαύγεια, θα συνεχίσω να κρατάω επαφή με τον έξω κόσμο. Οι επτά μήνες ομηρίας μου με έχουν τροφοδοτήσει με αρκετό πείσμα και επιμονή για να συνεχίσω τον αγώνα μου.
Βρίσκομαι πίσω από τα κάγκελα των Δ.Φ. Κορυδαλλού γιατί επέλεξα να συμμετάσχω στη διαδήλωση του 6ου ευρωπαϊκού κοινωνικού φόρουμ στις 6 Μάη. Από τις 17 συλλήψεις, προφυλακίστηκαν 3. Ένας απ� αυτούς είμαι και εγώ. Δεν ήταν καθόλου τυχαία κατά τη γνώμη μου η επιλογή των 3 ατόμων που προφυλακίστηκαν. Ελλείψει υπαρκτών αποδεικτικών στοιχείων, η ανακρίτρια που χειρίστηκε την υπόθεση μας χρησιμοποίησε όλες τις δυνατές και γνωστές μεθόδους για να επιτύχει την προφυλάκιση μας. Οι ανακρίσεις μαρτύρων � αστυνομικών αλλά και δικών μου ανθρώπων δεν έγιναν με γνώμονα την ανεύρεση της αλήθειας, αλλά στόχευαν στο στήσιμο ενός κατηγορητηρίου, όπως αυτό τους βόλευε.
Βρίσκομαι στη φυλακή βάσει κατασκευασμένων μαρτυριών των αστυνομικών, και οι οποίες στην πορεία άλλαξαν με αποτέλεσμα να προκύπτουν ακόμα περισσότερες αντιφάσεις και ανακρίβειες, οι οποίες φυσικά πάλι δεν ήταν αρκετές για να απαλλαγώ απ� το σαθρό μου κατηγορητήριο.
Βλέπετε η κοινωνία έχει μάθει να ανταποκρίνεται μόνο στην εικόνα, να αντιλαμβάνεται την ύπαρξη στυγνής αστυνομικής βίας και κατασκευής υπόπτων μόνο στην περίπτωση που κάποια τηλεοπτική κάμερα τύχει να βρίσκεται εκεί κοντά, όπως συνέβη πρόσφατα στην περίπτωση του κύπριου φοιτητή και παλαιότερα με τη σύλληψη του Simon Chapman κατά την διάρκεια των γεγονότων στη Θεσσαλονίκη το 2003. Τότε μόνο είναι έτοιμη να μαυρίσει τους κατά τα άλλα διαφανείς αστυνομικούς. Και πάλι όμως όχι για πολύ. Εδώ ταιριάζει και κάτι που χω διαβάσει: ότι οι άνθρωποι έχουν την ιδιότητα να συγχωρούν και να ξεχνούν οτιδήποτε για το οποίο δεν παίρνουν εκδίκηση.
Εγώ λοιπόν δεν είχα την ¨τύχη¨ να συλληφθώ μπροστά σε κάποια κάμερα. Έτσι και αλλιώς η σύλληψη μου έγινε μέσα σε μια καφετέρια.
¨ Η ζωή είναι παντού.¨ Αυτός είναι ο τίτλος του κύκλου πολιτιστικών εκδηλώσεων του υπουργείου δικαιοσύνης. Πράγματι ! Ξέχασαν όμως να συμπληρώσουν ότι η ελευθερία και η αξιοπρέπεια δεν είναι πουθενά. Η φυλακή είναι ο καθρέφτης μιας κοινωνίας που αρνείται να δει το είδωλό της. Όλοι οι ιθύνοντες θα έπρεπε να ντρέπονται για την κατάσταση που επικρατεί στις ελληνικές φυλακές. Πάνω από 10.000 άνθρωποι είναι στοιβαγμένοι και υποχρεωμένοι να ζουν σε συνθήκες που ούτε τα γουρούνια δεν θα καταδεχόντουσαν να ζήσουν. Ένας αριθμός κρατουμένων, που αν αναλογιστούμε αγγίζει το 1 0/00 του πληθυσμού, μια κατάσταση που θυμίζει άλλες εποχές κρατικής απολυτότητας, πάντα όμως επίκαιρη.
Στους επτά μήνες που είμαι εδώ μέσα έχω γίνει αυτόπτης μάρτυρας δύο αυτοκτονιών και αναρίθμητων ξυλοδαρμών, που ποτέ δεν κατάφεραν να δουν το φως της δημοσιότητας. Όλα αυτά συνθέτουν μια ζοφερή πραγματικότητα που πάντα βρίσκεται πίσω από τις ερμητικά κλειστές πόρτες των φυλακών.
Κάποιοι εκτιμούν ότι επιλέγοντας την απεργία πείνας ως μέσο αγώνα για την απελευθέρωση μου, τιμωρώ τον εαυτό μου, εγώ όμως πιστεύω ότι θα τιμωρούσα πραγματικά τον εαυτό μου αν άφηνα αυτή την αδικία που γίνεται εις βάρος μου να συνεχιστεί. Αν παρέμενα αδρανής ακόμα μια μέρα μέσα.
Από την πρώτη κιόλας μέρα της απεργίας, κάθε λογής αρμόδιοι έτρεξαν να αποδυναμώσουν και να υπονομεύσουν αυτό που κάνω. Χαρακτηριστικά ο εισαγγελέας των φυλακών Κορυδαλλού βιάστηκε να με απειλήσει ότι αν συνεχίσω την απεργία θα αναγκαστούν να προχωρήσουν σε υποχρεωτική σίτιση.
Παρ� όλα αυτά - και κλείνοντας � εγώ είμαι αποφασισμένος να συνεχίσω, έως ότου τερματιστεί η ομηρία μου. Ότι έχω είναι το σώμα μου. Ότι διεκδικώ είναι η απελευθέρωση του. Όλα τα άλλα δεν φυλακίστηκαν ούτε ένα λεπτό.
Ταράσιος Ζαντορόζνι
04/12/2006
Γ΄ πτέρυγα δικαστικών φυλακών Κορυδαλλού.
ΠΑΛΙΟΤΕΡΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΤΑΡΑΣΙΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ 27 ΜΑΗ
Πρώτ' απ' όλα θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους ενδιαφέρθηκαν, στάθηκαν και στέκονται αλληλέγγυοι . Η προσπάθεια που κάνατε και κάνετε μας συγκινεί και μας δίνει δύναμη.
Από τις 12 Μαΐου βρίσκομαι προφυλακισμένος στις φυλακές Κορυδαλλού. Λίγο πολύ τα γεγονότα είναι γνωστά. Το κατηγορητήριο βασίστηκε κυρίως σε καταθέσεις και μαρτυρίες μπάτσων. Η ανακρίτρια έστρωσε τις δικογραφίες βάσει των γνωστών μεθοδεύσεων του κράτους για ανεύρεση ενόχων . Συγκεκριμένα στην δική μου περίπτωση βρέθηκα να έχω στον εισαγγελέα μαρτυρία μπάτσου μέσα στη δικογραφία για κατοχή μολότοφ, κάτι το οποίο μέχρι τότε δεν υπήρχε.
Χαρακτηριστική είναι και η φράση του εισαγγελέα: «μα καλά ρε παιδιά , τι μου λέτε τώρα, ότι οι κύριοι αστυνομικοί μας λένε ψέματα; Αφού είναι εκπαιδευμένοι να λένε μόνο την αλήθεια». Όσο αστεία και να ακούγεται αυτή η φράση, δείχνει ότι το παιγνίδι παίζεται μόνο από την πλευρά τους εκεί μέσα. Αυτό βέβαια μου είναι απόλυτα φυσικό και γι' αυτό δεν περιμένω τίποτα άλλά ούτε και ζητάω τίποτα από την δικαιοσύνη τους.
Από την άλλη το γεγονός ότι μας βάλανε όλους σε διαφορετικές πτέρυγες και προπάντων μακριά από την Α , δείχνει ότι παρ' όλες τις απειλές και τα νταιλίκια των μπάτσων στην ασφάλεια και στον Κορυδαλλό, κατά βάθος φοβούνται μην συσπειρωθούμε. Εγώ προσωπικά έχω κάνει ήδη μία αίτηση μεταφοράς μου στην Α πτέρυγα η οποία απορρίφθηκε.
Περιμένοντας την επανεξέταση της υπόθεσης μου στο επόμενο δεκαπενθήμερο, ενημερώνομαι για τις κινήσεις αλληλεγγύης που κάνετε έξω καθώς επίσης ενημερώθηκα και για την αποφυλάκιση του Γιάννη, κάτι το οποίο με χαροποίησε πολύ. Ο αγώνας συνεχίζεται μέσα και έξω από τα κελιά , άλλοτε με νίκες και άλλοτε με ήττες. Το θέμα είναι να συνεχίζεται�
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.
ΤΑΡΑΣΙΟΣ ΖΑΝΤΟΡΟΖΝΙ - Γ΄ΠΤΕΡΥΓΑ ΚΟΡΥΔΑΛΟΥ.
ΟΤΑΝ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ� - Γράμμα του Ταράσιου Ζ.
Εδώ και 5 μήνες βρίσκομαι προφυλακισμένος στις δικαστικές φυλακές Κορυδαλλού κατηγορούμενος για τα γεγονότα που συνέβησαν στη διαδήλωση του Ε.Κ.Φ. την 6η Μάη. Είναι δύσκολο να φανταστείς πως είναι να ξυπνάς το πρωί για να συμμετάσχεις σε μια διαδήλωση και να κοιμάσαι επί πέντε ολόκληρους μήνες πίσω από τα κάγκελα. Μέχρι ποιο σημείο μπορεί να φτάσει λοιπόν η εκδίκηση του �δημοκρατικού� κράτους τους ;
Η εμπειρία της φυλακής είναι κάτι που αποτυπώνεται μέσα σου και σε κάνει να δεις την καταπίεση της εξουσίας με μια καινούρια πιο σφαιρική ματιά. Όλα αυτά που είχα ακούσει για τις φυλακές και άλλα τόσα που μου ήταν άγνωστα αποτελούν καθημερινά γεγονότα εδώ μέσα. Η αδιαφορία , η αποχαύνωση των κρατουμένων με ψυχοφάρμακα, ο ρατσισμός, η εκμετάλλευση, οι εξοντωτικές ποινές και οι αυτοκτονίες είναι ενδεικτικά γεγονότα της κατάστασης που επικρατεί εδώ.
Όσον αφορά την υπόθεσή μας, αυτή την εβδομάδα οι μπάτσοι καταθέτουν στην ανακρίτρια. Η κατασκευή ενόχων είναι μια συνήθη πρακτική της εξουσίας. Η περίπτωση μας δεν αποτελεί εξαίρεση. Κατηγορούμαστε για �φθορά ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, κατασκευή και χρήσης εκρηκτικών, επίθεση κατά αστυνομικών (απόπειρας ανθρωποκτονίας!!), ρίψη αντικειμένων, αντίσταση κατά της αρχής κ.α. �. Οι διαδικασίες που χρησιμοποίησε η ανακρίτρια στην υπόθεση μας κάθε άλλο παρά νόμιμες είναι. Ο ρόλος των μπάτσων όσον αφορά τις καταθέσεις τους θυμίζει ατάλαντους κομπάρσους παρʼόλα αυτά, αυτές οι κακοστημένες καταθέσεις αρκούν για να μας στερούν την ελευθερία μας για τόσο πολύ καιρό.
Με την ολοκλήρωση των καταθέσεων θα πρέπει να κλείσει ο φάκελος και να πάρουμε επιτέλους τις δικογραφίες. Η αδικαιολόγητη αργοπορία είναι ένα εργαλείο που έχει χρησιμοποιηθεί και στην περίπτωση της υπόθεσης απαλλοτρίωσης αστυνομικού υλικού(Γ. Καλαϊτζίδης ,Π. Ασπιώτης, Π. Καρασαρίνης) από την ίδια ανακρίτρια. Η βραδυκίνητη γραφειοκρατία χρησιμοποιείται ως πρόφαση για την απόρριψη κάθε αιτήματος απελευθέρωσης .Ενώ τα ελλιπή αποδεικτικά στοιχεία είναι η απόδειξη ότι η δικαιοσύνη κάθε άλλο παρά τυφλή είναι.
Η αλληλεγγύη είναι από τα λίγα πράγματα που πραγματικά μου δίνουν κουράγιο εδώ μέσα. Όσο δυναμώνουν οι φωνές σας τόσο δυναμώνει η θέληση για αγώνα. Είναι ο κρίκος που μας συνδέει ξεπερνώντας τα καγκελόφραχτα παράθυρα απʼ όπου η ελευθερία φαντάζει τόσο κοντά συνάμα είναι τόσο μακριά. Γιʼ αυτό λοιπόν και θεωρώ ότι με οποιοδήποτε τρόπο κι αν εκφράζεται μόνο καλό μπορεί να κάνει στην υπόθεσή μας. Μόνο δύναμη μπορεί να δώσει στα ήδη σπασμένα νεύρα μου. Δεν ζητάμε και ούτε παρακαλούμε τον κρατικό μηχανισμό να μας αφήσει απʼ τα γρανάζια του, ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ την άμεση απελευθέρωσή μας.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Ταράσιος Ζαντορόζνι - Γ΄ πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού
ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΚΑΙ Ο ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Είμαι ο Γεράσιμος Κυριακόπουλος.
Βρίσκομαι προφυλακισμένος στις Φυλακές Κορυδαλλού, κατηγορούμενος για τα επεισόδια της 6ης Μάη του 4ου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ.
Λίγα πράγματα για την υπόθεση μου έχουν ως εξής:
Το απόγευμα της 61|ς Μάη στο Θησείο, όπου δεν έγινε κανένα επεισόδιο, έξι αστυνομικοί της ομάδας Μ.Α.Τ. έκαναν έξι τυφλές και αναιτιολόγητες συλλήψεις, μία από τις οποίες ήταν η δική μου.
Αφού με συνέλαβαν χωρίς να έχω δώσει κάποιο δικαίωμα,πίστεψα ότι κάνανε απλές προσαγωγές υπόπτων, γνωρίζοντας την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί εκείνη την ημέρα. Όμως, όπως καταλαβαίνετε, γράφοντας σας αυτό το γράμμα, τελικά τα πράγματα δεν ήταν έτσι.
Έτσι, αργότερα, πηγαίνοντας με στη Γ.Α.Δ.Α., χωρίς κανένα στοιχείο, χωρίς καμία απόδειξη, οι αστυνομικοί μου έδωσαν ένα χαρτί να υπογράψω, το οποίο είχε ένα βουνό κατηγορίες. Βέβαια, οι αστυνομικοί για να στηρίξουν τις κατηγορίες αναφέρουν στα έξι πανομοιότυπα κατηγορητήρια τους ότι οι συλλήψεις δεν έγιναν στο Θησείο, αλλά στην Πλατεία Μοναστηρακίου, όπου έγιναν επεισόδια, παρουσιάζοντας μας σα μια ομάδα που τους επιτέθηκε.
Έτσι χωρίς κανένα αληθινό στοιχείο, πηγαίνοντας αργότερα στην ανακριτική διαδικασία, μου αποδόθηκαν σοβαρές κατηγορίες όπως απόπειρες ανθρωποκτονίας και προμήθεια και κατοχή 50 εκρηκτικών βομβών κοι χωρίς να είμαι ύποπτος φυγής ή να έχω παρελθόν σε τέτοιες παρόμοιες καταστάσεις (πώς άλλωστε;),διατάχτηκε η προφυλάκιση μου. Έτσι βρίσκομαι χωρίς κανένα αληθινό στοιχείο προφυλακισμένος στις Φυλακές κορυδαλλού,αντιμετωπίζοντας σοβαρές κατηγορίες.
Στη συνέχεια, οι αιτήσεις αποφυλάκισης που έκανα απορρίφθηκαν συνεχίζοντας την κράτηση μου στις φυλακές χωρίς κανένα αληθινό στοιχείο.
Έτσι προβληματίζομαι και αναρωτιέμαι πώς μπορώ εγώ, ένας απλός άνθρωπος, να αποδείξω -μη έχοντας καμία απόδειξη παρά μόνο το λόγο μου για αυτά που βίωσα- το αντίθετο απέναντι σε έξιαναληθείς κατηγορίες αστυνομικών. Μάλλον δεν μπορώ.
Έτσι,ευρισκόμενος σε απόγνωση και μη έχοντας άλλο τρόπο να αντεπεξέλθω απέναντι σε όλες αυτές τις αναληθείς κατηγορίες που μου απέδωσαν και γνωρίζοντας -παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας που έχω (όπως ρήξη νεφρού και ρήξη σπλήνας)- ότι αυτό που θα κάνω μπορεί να μου στοιχίσει τη ζωή μου, ξεκινάω απεργία πείνας διαμαρτυρόμενος για τις αναληθείς κατηγορίες τις οποίες μου απέδωσαν και ζητώντας την άμεση αποφυλάκιση μου μέχρι να εκδικαστεί η υπόθεση μου.
Γεράσιμος Κυριακόπουλος
ΠΑΛΙΟΤΕΡΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ
Με λένε Γεράσιμο Κυριακόπουλο. Είμαι ο ένας από τους τρεις προφυλακισμένους στις φυλακές Κορυδαλλού, κατηγορούμενος για τα επεισόδια της 6ης Μάη κατά τη διάρκεια πορείας του 4ου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ (Ε.Κ.Φ.). Αυτή είναι μια πρώτη προσπάθεια να μιλήσω και να σχολιάσω τα γεγονότα και τις καταστάσεις τις οποίες διαδραματίστηκαν και βίωσα με αφορμή τη σύλληψή μου.
Το απόγευμα της 6ης Μάη, έξι αστυνομικοί -της γνωστής ομάδας για της φιλειρηνικές τους διαθέσεις Μ.Α.Τ. - στο Θησείο, όπου εκεί δεν δημιουργήθηκε κανένα επεισόδιο, έκαναν έξι τυφλές και αναιτιολόγητες συλλήψεις, συγκεκριμένα στη πλατεία του Θησείου στο σταθμό. Μια από αυτές ήμουν και εγώ. Η κατάσταση η οποία ακολούθησε έχει ως εξής: αφού με συνέλαβαν αναιτιολόγητα χωρίς να έχω δώσει κάποιο δικαίωμα, όπως και τους υπόλοιπους πέντε συλληφθέντες, αναφέροντας αυτό γιατί είδα και τις πέντε συλλήψεις, θεώρησα ότι κάνανε απλές προσαγωγές υπόπτων γνωρίζοντας την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί εκείνη τη μέρα.
Όμως, όπως καταλαβαίνετε αφού γράφω αυτό το γράμμα, τα πράγματα μόνο έτσι δεν ήτανε. Τα Μ.Α.Τ. είχαν άλλα σχέδια για μας. Αφού μας συνέλαβαν ξυλοφορτώνοντας, μας φόρεσαν μια χειροπέδα ανά δύο άτομα και μας έβαλαν εξαγριωμένοι και σε ανεξέλεγκτη κατάσταση να κάτσουμε στα γόνατα και με το κεφάλι στο πάτωμα μπροστά από το σταθμό του Θησείου. Τότε ο επικεφαλής αστυνομικός λέει στους υπόλοιπους αστυνομικούς να σταματήσουν να μας χτυπάνε και να μη μας ακουμπήσει κανένας γιατί υπάρχουν κάμερες. Αμέσως τότε ο επικεφαλής αστυνομικός πατώντας με δύναμη και κρυφά το χέρι του ανθρώπου που μας είχανε δέσει μαζί, ο οποίος είναι προφυλακισμένος και αυτός, γυρνάει και λέει στους υπόλοιπους αστυνομικούς ότι «αυτοί οι δύο είναι δικοί μου», δηλαδή εμείς, κουνώντας επιδεικτικά μια σακούλα η οποία όπως έμαθα αργότερα είχα γυαλιά από μπουκάλια. Και έτσι έγινε η διαλογή.
Μετά από λίγο μας πέταξαν λες και ήμασταν τσουβάλια στη καρότσα ενός βάν φορτηγού. Στη διαδρομή προς τη Γ.Α.Δ.Α και ζητώντας το λόγο της σύλληψής μας και της βίαιης συμπεριφοράς απέναντί μας, ο επικεφαλής αστυνομικός ο οποίος βρισκόταν μέσα στη καρότσα μαζί με άλλους δύο αστυνομικούς σε ανεξέλεγκτη κατάσταση μας χτύπαγε, μας απειλούσε και έλεγε ότι είναι τρελός και ότι του αρέσει να παίρνει χημικά και να βαράει κόσμο. Αργότερα στη Γ.Α.Δ.Α και μη συνειδητοποιώντας τι θα επακολουθούσε μου έδωσαν ένα χαρτί να υπογράψω, όπως και στους υπόλοιπους, το οποίο είχε ένα μάτσο κατηγορίες το οποίο και βέβαια δεν το υπόγραψα αρνούμενος τις κατηγορίες. Στη συνέχεια ο επικεφαλής αστυνομικός της συγκεκριμένης ομάδας Μ.ΑΤ. η οποία και μας συνέλαβε, γνωρίζοντας τις αναιτιολόγητες συλλήψεις και κατασκευασμένες κατηγορίες τις οποίες μας απέδωσε και προφανώς θέλοντας να μας φοβίσει, φοβούμενος ότι μπορεί να του κάναμε κάτι καθώς άφησε να εννοηθεί από τα λεγόμενά του, μας έβγαλε και τους έξι φωτογραφία με το προσωπικό του κινητό τηλέφωνο, κίνηση μη νόμιμη και εντελώς προσωπική, λέγοντας μας ότι «τώρα σας γνωρίζω» και ότι «άμα γίνει τίποτα ή κάψετε κανένα μηχανάκι» θα μας βρει και θα μας πυροβολήσει στα γόνατα, τονίζοντας για μία ακόμα φορά τη συμπεριφορά και τις «αξιοκρατικές» διαδικασίες μέσα από τις οποίες λειτουργεί η συγκεκριμένη ομάδα καταστολής Μ.Α.Τ.
Αυτά για την συμπεριφορά και την αντιμετώπιση την οποία είχαμε από την αστυνομία και συγκεκριμένα τους ματατζήδες. Άλλωστε είναι γνωστές οι πράξεις και οι δημοκρατικές συμπεριφορές της ομάδας καταστολής Μ.ΑΤ.. Δεν κάνουν διακρίσεις, επιτίθενται και βαράνε όλο τον κόσμο, γυναίκες, παιδιά, ηλικιωμένους, συνταξιούχους, μέχρι και τους ίδιους τους συνάδελφούς τους. Αν και το τελευταίο δεν με ενοχλεί καθόλου, το αναφέρω γιατί είναι αστείο. Και βέβαια η βία και οι φασιστικές μέθοδοι τις οποίες ασκεί η ομάδα καταστολής Μ.Α.Τ. και γενικότερα η αστυνομία γίνονται πάντα με την ανοχή της εκάστοτε κυβέρνησης. Βέβαια οι αξιότιμοι αστυνομικοί για να αιτιολογήσουν τις συλλήψεις μας και να στηρίξουν τις κατηγορίες τις οποίες μας απέδωσαν αναφέρουν στο κατηγορητήριό τους, με έξι πανομοιότυπες καταθέσεις, ότι η σύλληψή μας δεν έγινε στο Θησείο όπου εκεί δεν έγινε κανένα επεισόδιο, αλλά στην πλατεία του Μοναστηρακίου όπου εκεί έγιναν επεισόδια.
Από την άλλη πλευρά, το όλο σκηνικό ήρθαν να συμπληρώσουν διάφορα κοινωνικό-πολιτικά παιχνίδια, ξεκινώντας από τους οργανωτές του 4ου Ε.Κ.Φ. και αναφερόμενος εδώ στο πολιτικό κόμμα του Συνασπισμού το οποίο άσκησε πιέσεις στη κυβέρνηση με αναληθείς δηλώσεις και κατηγορίες για την άμεση απονομή κατηγοριών και συνεπώς φυλάκισης στους συλληφθέντες του Φόρουμ της 6ης Μάη, οι οποίες όπως έμαθα αργότερα είπαν ότι ήταν ατυχείς δηλώσεις. Από την άλλη η κυβέρνηση, θέλοντας να εξυπηρετήσει τους δικούς της κοινωνικό-πολιτικούς σκοπούς, και συγκεκριμένα το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, πετάει το μπαλάκι στο υπουργείο Δικαιοσύνης με δηλώσεις τύπου « εμείς τους πιάνουμε αλλά εσείς τους αφήνετε» και διάφορα Μ.Μ.Ε. έρχονται να συμπληρώσουν το όλο σκηνικό με πιέσεις για την απονομή κατηγοριών και της φυλάκισης των συλληφθέντων, αδιαφορώντας για την πραγματικότητα, θέλοντας να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους σκοπούς και συνεπώς της κυβέρνησης.
Έτσι, με αυτά και με αυτά και καθώς έχουμε βρεθεί έρμαια ενός κοινωνικό-πολιτικού παιχνιδιού, η ελληνική αστυνομία φορτώνοντάς μας ένα βουνό ανυπόστατες κατηγορίες μας στέλνει στον εισαγγελέα ο οποίος είναι γνωστός για θέματα τρομοκρατίας για να μας απαγγείλει τις τελικές κατηγορίες. Αυτός ήθελε να μας φορτώσει- και στους 17 συλληφθέντες της 6ης Μάη- με την κατηγορία της απόπειρας ανθρωποκτονίας, η οποία ύστερα από τις πιέσεις των δικηγόρων έπεσε για όλους εκτός, από όσο γνωρίζω, για εμένα και τους άλλους δύο προφυλακισμένους. Η ανακριτική διαδικασία η οποία ακολούθησε ήτανε εντελώς τυπική εώς ανύπαρκτη. Τα είχανε όλα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα τους. Η ανακρίτρια έστρωσε τις δικογραφίες αδιαφορώντας για την πραγματικότητα . Χαρακτηριστικά στην δική μου περίπτωση, όταν της ανάφερα ότι οι κατηγορίες τις οποίες μου απέδωσαν οι αστυνομικοί είναι αναληθείς μου είπε ότι οι αστυνομικοί δεν λένε ψέματα. Έτσι με αυτά και με αυτά βρίσκομαι προφυλακισμένος, αντιμέτωπος με τις κατηγορίες για παραβάσεις σχετικές με τις εκρηκτικές ύλες, έκρηξη από την οποία μπορούσε να προκληθεί κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και κίνδυνος για άνθρωπο κατά συρροή, εμπρησμός από τον οποίο μπορούσε να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα και κίνδυνος για άνθρωπο κατά συρροή και για προμήθεια και κατοχή 50 εκρηκτικών βομβών.
Κάνοντας την πρώτη αίτηση αποφυλάκισης μου αυτή απορρίφθηκε, έχοντας γραφεί στην δικογραφία ότι «είναι χαρακτηριστικό ότι δεν μεταμελήθηκε για τις ενέργειες του οι οποίες χαρακτηρίζονται από βιαιότητα, θρασύτητα και προκλητικότητα. Κατά συνέπεια η προσωρινή του κράτηση είναι απολύτως αναγκαία προκειμένου να αποτραπεί από την τέλεση στο μέλλον παρόμοιας φύσεως αξιόποινων πράξεων», πράγματα αναληθή και κατασκευασμένα. Η ανακρίτρια αργότερα είπε, όπως έμαθα, ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι για την αποφυλάκισή μου και ότι έπρεπε να είχε φυλακίσει και τους 17 συλληφθέντες γιατί την διασύρανε τα Μ.Μ.Ε., αφήνοντας να εννοηθούν οι διάφορες πιέσεις οι οποίες υπήρξαν. Έτσι με όλα αυτά, η αμερόληπτη δικαιοσύνη που δεν επηρεάζεται και οι μεθοδεύσεις του κράτους για ανεύρεση ενόχων έλαμψαν ακόμη μία φορά.
Τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι μεγαλώνοντας και ζώντας σε ένα κόσμο όπου στο όνομα της ειρήνης και της δήθεν δημοκρατίας στην οποία μας έχουν βάλει να ζούμε και βλέποντας διαρκώς να εκμεταλλεύονται και να καταπατούνται ανθρώπινες αξίες και δικαιώματα από διάφορους κοινωνικό-πολιτικούς φορείς και τους κατασταλτικούς τους μηχανισμούς, αδιαφορώντας για το κοινωνικό καλό, η όλη αντιμετώπιση που είχα από τον κρατικό μηχανισμό από τη στιγμή που βρέθηκα σε μια τέτοια κατάσταση και όλα αυτά που περνάω μου είναι απολύτως φυσικά. Δεν περίμενα κάτι καλύτερο και ούτε περιμένω. Το μόνο που θα ήθελα να πω σε όλους αυτούς τους κύριους πολιτικούς εξουσιαστές και τους όποιους φορείς τους εξυπηρετούν είναι ότι σε αυτό τον κόσμο που ζούμε, ότι δίνεις παίρνεις.
Επίσης θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους με βοήθησαν και μου συμπαραστάθηκαν και συνεχίζουν να συμπαραστέκονται. Ευχαριστώ πολύ.
ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ ΣΤΟ "ΠΟΝΤΙΚΙ"
Αυτό το γράμμα σύντροφοι είναι μια πρώτη προσπάθεια να μιλήσω και να σχολιάσω γεγονότα και καταστάσεις που διαδραματίστηκαν και βίωσα με αφορμή την συμμετοχή μου στη ληστεία της Έθνικής Τράπεζας στο κέντρο της Αθήνα στις 16 Ιανουαρίου. Πριν όμως επεκταθώ σε αυτά καθαυτά τα γεγονότα, θα ήθελα να πω μερικά πράγματα όσον αφορά στα κίνητρα για την επιλογή μου να προβώ σε μια τέτοια ενέργεια και τι σημαίνει για μένα.
Η σημερινή κοινωνία θεωρώ ότι δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια άμαξα σε προδιαγεγραμμένη διαδρομή, που οδεύει στην πλήρη αποκτήνωσή της. Τον ρόλο των επιβατών, των τροχών αλλά και των αλόγων, της κινητήριας δύναμης δηλαδή, τον παίζουμε εμείς οι ίδιοι οι άνθρωποι. Οδηγό της έχει το σκληρό πρόσωπο του καπιταλισμού και συνοδηγό της ένα απρόσωπο και νεφελώδες κράτος. Ο δρόμος φυσικά δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα και άνθη αλλά με άιμα και ανθρώπινα κορμιά. Με ατόμα ή ομάδες που θέλησαν είτε να αντισταθούν και να αλλάξουν αυτήν την ξέφρενη πορεία της, είτε να σταθούν εμπόδιο μπροστά της και είναι μεγάλος ο κατάλογος αυτών. Αντιφρονούντες, ανυπάκουοι, ανυπότακτοι, αριστεροί, αντιεξουσιαστές και αναρχικοί γεμίζουν αρκετές αιματηρές σελίδες στο βιβλίο της ιστορίας αυτής της διαδρομής. Κάπου ανάμεσα στις δύο τελευταίες ομάδες θεωρώ ότι ανήκω και εγώ.
Στο βαθμό συνειδητοποίησης λοιπόν που μου προσφέρει η κοσμοθεωρία μου και η αντίληψη μου, αυτό που μπορώ να διακρίνω έυκολα είναι ότι η σημερινή κοινωνία δεν στηρίζεται πουθενά αλλού παρά στη βία, στην καταπίεση και στην εκμετάλλευση. Μια κοινωνία όπου η προσπάθεια της είναι η καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας με κάθε τρόπο και μέσο. Και αυτό το βιώνει και το εισπράττει ο καθένας μας στην καθημερινότητά του, είτε με την εξαναγκαστική συναναστροφή του με κρατικούς θεσμούς-φορείς, είτε στην εργασία του και από αυτούς που την διαχειρίζονται και την καρπώνονται. Εργασία, δουλειά: έννοιες που στην ουσία σημαίνουν μισθωτή σκλαβιά και δουλεία. Η εργασία και η υπεραξία της αποτελούν για το σημερινό οικονομικό σύστημα τους στυλοβάτες για το ίδιο, ενώ τα άτομα που την διεκπεραιώνουν, και με τις συνθήκες που γίνεται αυτό, επιβεβαιώνεται ότι οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται σαν αναλώσιμα είδη, σαν σύγχρονοι σκλάβοι. Βλέπουμε εργάτες να σαπίζουν απο αρρώστιες που οφείλονται στην πολύχρονη έκθεσή τους σε βλαβερές ουσίες, να πεθαίνουν είτε απο πτώσεις είτε απο εκρήξεις στους καπιταλιστικούς ναούς που κατασκευάζουν, να χάνουν την ορμή, τη ζωντάνια, τον αυθορμητισμό που χαρακτηρίζουν ένα εν δυνάμει ελεύθερο άτομο. Δουλεύοντας εξαντλητικά ωράρια και απασχολούμενοι σε δυό και τρείς δουλειές ταυτόχρονα για λίγα ψίχουλα. Όταν για τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες του ανθρώπου αναγκάζεται το άτομο να υποθηκεύει σε αυτούς τους στυγνούς δυνάστες που ακούν στο όνομα τράπεζες με αποτέλεσμα υπο το βάρος αυτής της οικονομικής ευθύνης να παρουσιάζει σημάδια δουλικότητας και υποταγής, ενώ αν τελικά δεν ανταπεξέλθει και οδηγηθεί σε οικονομική κατάρρευση, να καταλήξει στην αυτοκτονία ή στην δημόσια διαπόμπευσή του απο τα ΜΜΕ ως ένα ακόμα ανθρώπινο ναυάγιο, μας οδηγεί σε ένα μόνο συμπέρασμα.
Το κράτος και το κεφάλαιο για να διατηρήσουν την ύπαρξή τους κατασκευάζουν σύγχρονους είλωτες που η σύγκριση τους με τους αντίστοιχους Σπαρτιάτες δεν είναι καθόλου ατυχής. Ένα σύστημα που στο βωμό του κέρδους θυσιάζει αλόγιστα και με θρασύτητα ανθρώπινες ζωές. Φυσικά όπως προανέφερα ένας απο τους βασικούς συνένοχους σε όλα αυτά είναι και η τράπεζα που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας νόμιμος τοκογλύφος και έχει μερίδιο ευθύνης για το μεγάλο πλιάτσικο που γίνεται σε βάρος της εργασίας των ανθρώπων.
Λαμβάνοντας υπόψιν λοιπόν τα παραπάνω καταλαβαίνουμε τον Μακί στην «Οπερέτα της Πεντάρας» του Μπρέχτ όταν ρωτά: «Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας;». Αλλά ίσως και εμένα που θέλοντας να αντισταθώ σε ατομικό επίπεδο (γιατί σε μαζικό όσοι με ξέρουν προσωπικά γνωρίζουν πως έχω συμμετάσχει όσο περισσότερο μπορούσα) στο μελλοντικό μου ζυγό, να ορίσω εγώ τις συνθήκες και την ποιότητα διαβίωσης μου, να ασκήσω έμπρακτα την άρνησή μου να «εργαστώ» αλλά και να παίξω τον ρόλο μιας ακόμα παραγωγικής μονάδας, ένας ακόμη τροχός της άμαξας, θέλοντας να επιτεθώ σε αυτό το τερατούργημα που ονομάζεται τράπεζα (μην έχοντας καμμιά ψευδαίσθηση πως θα επιφέρω σημαντικά πλήγματα σε αυτό το οικονομικό οικοδόμημα), επιλέγοντας να χαραξω μια αξιοπρεπή διαδρομή μέσα στην ζωή αποφάσισα να ληστέψω μια τράπεζα. Πράξη που τη θεωρώ ανάμεσα σε πολλές άλλες άκρως επαναστατική και διεκδικεί επάξια τον δικό της χώρο μέσα σε αυτές.
Έχοντας οδηγό μου την ειλικρίνεια πρέπει να πω πως τα χρήματα που θα αποκτούσα απο τη ληστεία θα είχαν τελικό αποδέκτη τους εμένα. Όμως ταυτόχρονα σαν αναρχικός και άτομο που θέλει να δείχνει έμπρακτα την αλληλεγγύη του θα ήμουνα απο τους πρώτους και θα χαιρόμουν να βοηθήσω να καλυφθούν χρηματικές ανάγκες που μπορεί να προέκυπταν μέσα σε αυτό το χώρο που ανήκω. Κλείνοντας θέλω να τονίσω πως σε καμμία περίπτωση με τα γραφόμενα μου δεν υποστηρίζω ότι όποιος είναι αναρχικός πρέπει να είναι ληστής ή ότι όσοι εργάζονται είναι υποδουλωμένοι. Όλα τα παραπάνω εκφράζουν και ορίζουν εμένα και δεν αποτελούν κανόνα για κανέναν.
Ξεκινώντας να αφηγηθώ γεγονότα, παίρνω ως αφετηρία την σκηνή όπου είμαι τραυματισμένος κάτω στην άσφαλτο απο τα πυρα των μπάτσων και πλέον αναγκαστικά αφήνομαι στην «ζεστή» αγκαλία του κράτους. Το καλωσόρισμα είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό σαν εικόνα όπως θα είδαν οι περισσότεροι, αλλά και παραδειγματικό για αυτούς που σκέφτονται να δράσουν με παρόμοιο τρόπο.
Μια αγέλη κυνηγών με μπλέ στολές, εγώ περιτριγυρισμένος στον ρόλο του πληγωμένου θηράματος, να δέχομαι φιλικές κλωτσιές που εκ των υστέρων έμαθα ότι ήταν στα πλαίσια του αφοπλισμού μου αλλά και κουβέντες του στυλ «σας γαμήσαμε ρε!» ή «είσαι μάγκας τώρα ρε πούστη;!» και άλλα τέτοια γενναιόψυχα σχόλια. Οι χειροπέδες πισθάγκωνα παρά το γεγονός ότι δεν μπορούσα να κουνηθώ ή να ανασάνω έχοντας σφαίρες στα πνευμόνια, στο συκώτι και τον αγκώνα, απλά συμπληρώνουν το όλο σκηνικό. Αυτά τα αναφέρω χωρίς κανένα ίχνος πίκρας, παραπόνου ή απογοήτευσης γιατί έτσι και αλλοιώς δεν περίμενα τίποτα λιγότερο απο τους εχθρούς μου στην περίπτωση που θα έπεφτα στα χέρια τους. Ούτως ή άλλως παρόμοιες συμπεριφορές έχουν επιδείξει σε λιγότερο «επικίνδυνους» κακοποιούς, και ενδεικτικά θα επαναφέρω εικόνες, όπως οι συλλήψεις διαδηλωτών, μεταναστών, ή σε πογκρόμ σε καταυλισμούς τσιγγάνων και πολλά άλλα. Τα αναφέρω όμως γιατι κατα ένα τραγικό και παράλογο τρόπο αυτοί είναι που στη δίκη μου θα έρθουν ώς υπερασπιστές και τιμητές της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας ενώ εγώ θα έχω το ρόλο του ανήθικου, του σκληρού, βίαιου και στυγνού εγκληματία.
Στο διάστημα κράτησής μου στο ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ Αθηνων, βίωσα στην κυριολεξία τι σημαίνει καταστρατήγηση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος σαν συλληφθέντας και αργότερα ως κρατούμενος. Από την αρχή φάνηκαν σημάδια για το ποιά θα ήταν η αντιμετώπισή τους απέναντί μου, όταν στο πρώτο επισκεπτήριο απο τους γονείς μου στην Μ.Ε.Θ. (Μονάδα Εντατικής Θεραπείας) και ενώ υπάρχει αυστηρός κανόνας για περιορισμένο αριθμό επισκεπτών, ακόμα και αν αυτό είναι για συγγενείς, εισβάλλει μαζί τους ένας πάνοπλος αστυνομικός και ακροβολίζεται σε μια γωνία με αποτέλεσμα να ισοπεδωθεί κάθε έννοια προσωπικών στιγμών. Γιατί έτσι και αλλοιώς απο τα φάρμακα ούτε το στόμα μου δεν μπορούσα να ανοίξω, πόσο μάλλον να κάνω συζήτηση. Στη συνέχεια, σε ανύποπτη χρονική στιγμή, μέσα σε μια νεφελώδη ατμόσφαιρα απο την βαριά φαρμακευτική αγωγή που ακολουθούσα λόγω των πόνων που είχα απο τα τραύματα, και κολυμπώντας σε διάφορα σωληνάκια που βγαίναν απο το σώμα μου, αντιλαμβάνομαι ότι πλέον έχει εγκατασταθεί μόνιμα ένας φρουρός μέσα στο δωμάτιο ακριβώς δίπλα μου. Γεγονός που με εκνευρίζει και δεν με αφήνει να ξεκουραστώ και το οποίο το ανακοινώνω. Παραδόξως βγαίνει απο το δωμάτιο και στέκεται ακριβώς έξω απο αυτό. Φυσικά όταν ήρθαν οι γιατροί και ο διευθυντής της ΜΕΘ να με εξετάσουν, ανέφερα αυτό το περιστατικό και πραγματικά έκπληκτοι και σαφώς εκνευρισμένοι έδιωξαν τον μπάτσο απορώντας για το ποιός τον είχε αφήσει να μπεί.
Εδώ πραγματικά αξίζουν ένα μεγάλο ευχαριστώ απο πλευράς μου όλοι αυτοί που ασχολήθηκαν μαζί μου απο τους γιατρούς μέχρι τις νοσηλεύτριες/νοσηλευτές, που ασχέτως των πολιτικών τους πεποιθήσεων με φρόντισαν όσο καλύτερα γινόταν, ενώ και κάποιοι απο αυτούς αντιστάθηκαν όσο μπορούσαν στις διάφορες πιέσεις που δέχτηκαν απο τις διωκτικές αρχές, είτε για την φρούρησή μου είτε για τη μεταφορά μου και έξοδό μου από τη ΜΕΘ.
Την τρίτη ή τέταρτη μέρα νοσηλείας μου πληροφορούμαι ότι πρός το απόγευμα θα έρθει να με δεί ο εισαγγελέας Διώτης. Ομολογώ ότι στην αρχή προβληματίστηκα για το αν στην κατάσταση που βρισκόμουν θα μπορούσα να τον αντιμετωπίσω, αλλά ο διευθυντής της ΜΕΘ με διαβεβαίωσε ότι θα ήταν δίπλα μου κατά την διάρκεια της ανάκρισης και μου γνωστοποίησε ότι είχα το δικαίωμα λόγω της κατάστασής μου να διακόψω την διαδικασία οποιαδήποτε στιγμή, πράγμα που εγώ δεν ήξερα. Έτσι έγινε τελικά, ήρθε ο Διώτης μαζί με κάποιον «διευθυντή» ασφαλείας και άλλο ένα ατομο που δεν θυμάμαι ποιά ήταν ακριβώς η αρμοδιότητα του, μάλλον όμως ήταν ο ανακριτής και αφού άφησε τον καθένα να μου μιλήσει 1-2 λεπτά, έκανα νόημα στον γιατρό μου ότι θέλω να αποχωρήσουν. Φεύγοντας ο Διώτης μου είπε πως ούτως ή άλλως θα βρούν ποιοί ήταν μαζί μου και πως το να μιλήσω τώρα και να τους βοηθήσω απλώς θα ελαφρύνει τη θέση μου. Φυσικά οι κουβέντες του έπεσαν στο κενό. Τη δεύτερη φορά που ήρθε μου δόθηκε η ευκαιρία να καταλάβω ποιός πραγματικά είναι ο κ. Διώτης όταν σε μια στιχομυθία με τον διευθυντή της ΜΕΘ του ξέφυγε μια φράση ομολογουμένως περίεργη. Αφού έχει τελειώσει ένα μονόλογο του και μου παραδίδει το ένταλμα σύλληψης μου και τις κατηγορίες που μου αποδίδονται, μου ζητά να υπογράψω. Ο γιατρός όμως του λέει πως είμαι ανίκανος για κάτι τέτοιο και τον παρακαλεί να φύγει γιατί είχαν αρχίσει οι δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν. Και τότε ο κ. Διώτης πρός έκπληξη και των δύο μας απαντά: «Σαφώς και σέβομαι την κατάσταση του παιδιού και δεν σκοπεύω να τον ταλαιπωρήσω άλλο, γιατι αν ήθελα θα μπορούσα να του τραβήξω λίγο τα σωληνάκια και του πάω την πίεση στο 50». Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα τι θα γινόταν μες στο δωμάτιο αν οι γιατροί δεν ήταν άνθρωποι με σθένος και αξίες, αλλά απλά υποχείρια του. Σίγουρα θα ανακάλυπτα τις «περίφημες» μεθόδους ανάκρισης του εισαγγελέα Διώτη που έχει εφαρμόσει και στο παρελθόν.
Μετά απο αυτό το περιστατικό οι συνθήκες κράτησης πραγματικά επιδεινώθηκαν. Μέσα στη ΜΕΘ εγκαταστάθηκαν μόνιμα δύο ένοπλοι φρουροί, ασκήθηκαν πιέσεις στην διεύθυνση για να βγώ απο εκεί νωρίτερα και το πέτυχαν, με μετέφεραν σε ένα ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο στην Οφθαλμιατρική κλινική με τη δικαιολογία της καλύτερης φρούρησής μου. Μέσα στο νέο χώρο που κοιμόμουν είχα δίπλα μου δύο ασφαλίτες, άλλους δύο μόνιμα έξω απο την ανοιχτή πόρτα, ένας τύπος ανα μισή ώρα μπαινόβγαινε σαν τον τσολιά για έλεγχο, στον προθάλαμο του δωματίου 5-6 ακόμα μπάτσοι και έξω στο διάδρομο άγνωστος αριθμός ατόμων.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών ποιό ήταν; Να είμαι 3-4 μέρες άϋπνος μιας και είχε μετατραπεί ο χώρος σε χαύρα Ιουδαίων, ενώ εγώ ένοιωθα αξιοθέατο, αφού ο κάθε τυχάρπαστος μπάτσος έμπαινε μέσα και με περιεργαζόταν εν μέσω κουβεντούλας στο κινητό του ή με τους συναδέλφους του. Να έχουν φτάσει τα νεύρα μου σε οριακές καταστάσεις και όταν διαμαρτύρομαι στον υπεύθυνο ασφαλείας να μου απαντά ότι τώρα πια είμαι κρατούμενος και αυτοί θα κρίνουν πως πρέπει να φρουρούμαι και ότι με προστατεύουν απο το να κάνω κακό στον εαυτό μου, εννοώντας, αν είναι δυνατόν, ότι με πρόσεχαν να μην αυτοκτονήσω. Να εκτυλίσσονται σκηνές απείρου κάλλους, με εμένα ακόμα κατάκοιτο να κάνω τις φυσικές μου ανάγκες μπροστά τους και αυτοί ατάραχοι να παρακολουθούν και πόσα άλλα παρόμοια περιστατικά. Όπως το δέσιμο των χεριών μου στο κρεβάτι της ΜΕΘ πάλι με τη δικαιολογία της αποτροπής αυτοκτονίας ή την απόπειρα απαγωγής μου απο την Οφθαλμιατρική και μεταγωγή μου στο νοσοκομείο Κορυδαλλού, έχοντας ακόμη τα ράμματα στις χειρουργικές τομές, ισχυριζόμενοι ψευδώς ότι πήραν την άδεια των γιατρών? όμως τελικά πρόσκαιρα απετράπη μετά απο ειδοποίηση των γιατρών απο την οικογένεια μου.
Μοναδικό σκοπό πιστεύω όλα αυτά είχαν να με ταπεινώσουν, να χάσω κάθε ίχνος αυτοεκτίμησης και γενικώς να εμπεδώσω το γεγονός ότι πλέον ήμουν στα χέρια τους αιχμάλωτος και δεν είχα πια κανένα δικαίωμα. Καταστάσεις που με οδηγούσαν να σκέφτομαι το νοσοκομείο και τις φυλακές Κορυδαλλού ως παραδείσους ψυχικής και νοητικής ηρεμίας.
Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι να μεταβώ στις φυλακές Κορυδαλλού, είδαμε όλοι μας πιστεύω μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια των διωκτικών αρχών να κατασκευάσουν ενόχους με μοναδικές ενδείξεις ότι ανήκουν στο φιλικό μου περιβάλλον αλλά και στον αναρχικό χώρο. Είμαι σίγουρος πια ότι το χορό των προσαγωγών-απαγωγών, της δημοσιοποίησης ονομάτων και έκδόσεων ενταλμάτων, το ξεκίνησε η εύρεση κάποιων προσωπικών φωτογραφιών μου, κλήσεις από ή στο κινητό μου ή οποιοδήποτε έγγραφο που αποδείκνυε την φιλική σχέση που είχα με αυτά τα άτομα. Θέλω να εκφράσω την αλληλεγγύη μου σε όλους αυτούς. Σύμφωνα με τα αστυνομικά και δημοσιογραφικά σενάρια απαρτίζουμε μια άγνωστη τουλάχιστον σε εμένα «συμμορία με τα μαύρα» όπου την αποτελούν 10-15 άτομα, αντιεξουσιαστές και αναρχικοί (αφήνονται έτσι ενδεχόμενα εμπλοκής και άλλων ατόμων), η οποία συμμορία έχει διαπράξει άλλες έξι ληστείες τραπεζών, πηγαίνει διακοπές σε πανάκριβα θέρετρα, έχει σχέσεις με τον Πάσσαρη και πολλά άλλα. Όσον αφορά τα χρήματα που είχαν μαζευτεί απο διαφόρους συντρόφους για ανάγκες του αναρχικού χώρου και τα είχα σε θυρίδα, βαφτίστηκαν προϊόν ληστειών.
Με αυτά και με αυτά όμως κατέληξα να απολογούμαι στον ανακριτή για συνολικά εφτά ληστείες, για απόπειρες ανθρωποκτονίας, για ξέπλυμα χρήματος και να τα συνοδεύει όλα αυτά ο αντι-τρομοκρατικός νόμος. Το ότι το κράτος και τα σκυλιά του χρόνια τώρα έχουν πάγια τακτική να σπιλώνουν πρόσωπα, να διογκώνουν δικογραφίες, να κατασκευάζουν ενόχους, να οργανώνουν δίκες παρωδίες και γενικώς με κάθε είδους μεθοδεύσεις να επιδεικνύουν μίσος και εκδικητικότητα σε όσους αντιστέκονται είναι γνωστό. Ένα ερώτημα προκύπτει όμως λαμβάνοντας σοβαρά υπόψην μας όλα τα παραπάνω. Τι αντιμετώπιση και ποιές μεθόδους θα εφαρμόσει πάνω τους το κράτος σε περίπτωση που συλληφθούν ή παρουσιαστούν αυτοβούλως οι τρείς σύντροφοι, ώστε να αποσπάσει μια ομολογία τους για να τους παραπέμψει σε δίκη αλλά και πώς τελικά θα διασφαλιστεί μια «δίκαιη δίκη» για όποιον φτάσει σε αυτή τη διαδικασία;
Τελειώνοντας ένα έχω να πώ σε όλους αυτούς που σχεδιάζουν την φυσική, ηθική και πολιτική εξόντωση μας και να το βάλουν καλά στο μυαλό τους: Όσα βρώμικα και ανήθικα μέσα και να χρησιμοποιήσουν, όσο και να μας κυνηγήσουν και να μας φυλακίσουν, ποτέ δεν πρόκειται να μας εξουθενώσουν και να μας δαμάσουν. Γιατί το ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ.
Επίσης θέλω να πώ και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους επέλεξαν, επιλέγουν ή θα επιλέξουν να σταθούν αλληλλέγγυοι στο πρόσωπο μου, με οποιοδήποτε τρόπο, παρόλο που απο την φύση της η υπόθεσή μου είναι, θεωρώ, αρκετά δύσκολη.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς,
Γιάννης Δημητράκης
Φυλακές Κορυδαλλού, 5 Ιούνη '06